شعرونه
غزل \ احمد بختيار ساحل
چې نه سجده وکړي نه درد وکړي نه مينه وکړيهغه زړګى به څنګه سوى او څنګه وينه وکړيهغې خبرې ته به څنګه لېونى نه شمهڅوک چې خبره د زړګي له تاترينه وکړيهغه انسان چې د ژوندون په کوڅه نه پرېږدي څوکد ژوند خبره به بيا څه درته رنګينه وکړيله دغې ښکلې سره څه وکړمه نه پوهېږم !يوه خبره لکه اور بله واورينه وکړيساحل به هېڅکه د ژوند لاره غلطه نه کړيخو چې ياران ورته يوه خبره سپينه وکړي
غزل \ احمد بختيار ساحل
څه پښتنه ده چې په نه خبره وشرمېده چې ورته ومې کړه د زړه خبره وشرمېده له دې جلۍ نه به بيا څنګه لوپټه بېرته کړې هغه جلۍ چې ستا په ښه خبره وشرمېده ما ورته ټوله شپه بلا بلا خبرې وکړې چې و رته پاتې شوه يوه خبره وشرمېدهد خپلې مينې اظهار هم راته کولى نه شي چې ورته ومې وېل کوه خبره وشرمېده ساحله ! ته به دا بلا خبرې چاته وکړې ! هغه چې دومره په وړه خبره وشرمېده ٨ _
غزل \ احمد بختيار ساحل
چې ملګري څومر کم وي هومره غم وياو چې هر يو په زړه سم وي هومره غم ويداسې مه وايه چې څو کلي به وران کړي څومره وزن چې د بم وي هومره غم وي دا يواځې اوښکې نه دي چې بهيږي ستا په سترګو کې چې نم وي هومره غم وي چې وطن درنه پردي وهي ملګريه ! چې ښايست دې زړه کې هم وي هومره غم وي چې دلبر درسره ناست نه وي ساحله ! که ګلونه د شړشم وي هومره غم وي٢٠١١ _ ١ _ ٢٦ کليد راډيو
غزل ـ احمد بختیار ساحل
ارواښاد احمد ظمير عملدوست ته ! چې له مانه مرور و لېونى و چې په ما باندې مين و نو سړى و ظمير ښه و ظمير ښکلى و زلمى د هېچا له خياله نه وته غمى و غمپرسته يارانه يې نه کوله آيينې غوندې سپېڅلى و سپرلى و له ژوندون سره يې کلکه يارانه وه خو له مرګ سره هم غاړې و مسکى و مرګ ساحله ! د ژوندون آخري ټس دى دا هم بس دى چې
غزل \ احمد بختيا ساحل
کوم چا لکه چې ويلې وه سندره په دې لاره چې ښکلې شوه رنګينه شوه خبره په دې لاره دا هرڅه چې زېږه زېږه پښتون غوندې ښکاريږي ويشتلې وه يو چا کومه نادره په دې لاره اسمان ته يې خوله پورته وه خېرې به يې کولې روانه وه بېګاه يوه ببره په دې لاره پوهېږمه چې دلته به دې خاورې شي هډوکي زړه چاودي درنه ډېر پاتي کافره ! په دې لاره ساحله ! ته له زړه نه په کې تې
غزل \ احمد بختيار ساحل
کوم چا لکه چې ويلې وه سندره په دې لاره چې ښکلې شوه رنګينه شوه خبره په دې لاره دا هرڅه چې زېږه زېږه پښتون غوندې ښکاريږي ويشتلې وه يو چا کومه نادره په دې لاره اسمان ته يې خوله پورته وه خېرې به يې کولې روانه وه بېګاه يوه ببره په دې لاره پوهېږمه چې دلته به دې خاورې شي هډوکي زړه چاودي درنه ډېر پاتي کافره ! په دې لاره ساحله ! ته له زړه نه په کې تېر شه زه تېرېږم که ، نه ، له ما پرېوتې ملغلره په دې لاره ١٧ _ ١ _ ٢٠١٠ کليد راډيو ننګرهار
غزل \ احمد بختيار ساحل
کوم چا لکه چې ويلې وه سندره په دې لاره چې ښکلې شوه رنګينه شوه خبره په دې لاره دا هرڅه چې زېږه زېږه پښتون غوندې ښکاريږي ويشتلې وه يو چا کومه نادره په دې لاره اسمان ته يې خوله پورته وه خېرې به يې کولې روانه وه بېګاه يوه ببره په دې لاره پوهېږمه چې دلته به دې خاورې شي هډوکي زړه چاودي درنه ډېر پاتي کافره ! په دې لاره ساحله ! ته له زړه نه په کې تېر شه زه تېرېږم که ، نه ، له ما پرېوتې ملغلره په دې لاره ١٧ _ ١ _ ٢٠١٠ کليد راډيو ننګرهار
غزل \ احمد بختيار ساحل
کوم چا لکه چې ويلې وه سندره په دې لاره چې ښکلې شوه رنګينه شوه خبره په دې لاره دا هرڅه چې زېږه زېږه پښتون غوندې ښکاريږي ويشتلې وه يو چا کومه نادره په دې لاره اسمان ته يې خوله پورته وه خېرې به يې کولې روانه وه بېګاه يوه ببره په دې لاره پوهېږمه چې دلته به دې خاورې شي هډوکي زړه چاودي درنه ډېر پاتي کافره ! په دې لاره ساحله ! ته له زړه نه په کې تېر شه زه تېرېږم که ، نه ، له ما پرېوتې ملغلره په دې لاره ١٧ _ ١ _ ٢٠١٠ کليد راډيو ننګرهار
غزل \ احمدبختيار ساحل
پوهېږمه چې ماته دي غوصه زما ملګري خاونده ! چې له ما ، نه کړې خپه زما ملګري منم چې بې وسي مې انتها ته رسېدلې چې نه خلاصوي ماته دروازه زما ملګري يو وخت به يې د پيغلې په څېر مينه راکوله اوس نه ساتي په هېڅ ځاى کې پرده زما ملګري دخپلې معشوقې مې دومره خيال ساتلى نه دى چې څومره و په زړه کې راسره زما ملګري ساحله ! زه ددې خبرې غم کومه ژاړ
غزل \ احمد بختيار ساحل
د چا د زړه د وينو رنګ سترګو کې مه ګرځوه ښکليه ! مينه وکه جنګ سترګو کې مه ګرځوه حالات خمار دي او د کلي ځوانان تږي تږي دلبره ! مه کوه دا بنګ سترګو کې مه ګرځوه دلته يواځې ورور وژل د ننګ خبره ښکاري د ازادۍ لپاره ننګ سترګو کې مه ګرځوه د پښتنو په علاقه کې دا خبرې شته دى چې خوشال نه منې اورنګ سترګو کې مه ګرځوه ساحله ! کلى دى په کلي کې دودونه سخت دي
زما نوى غزل\ احمد بختيار ساحل
سکروټې درنه ، نه غواړم ايره دې ماته را که جانانه ! د وجود يوه زره دې ماته راکه د سرو زرو د بيې اندامونه دې دا ستا وي چې ستا له خياله وتې وي هغه دې ماته راکه د ټولې زندګۍ سړې خبرې توده ومه غرور دې ماته وبخښه غوصه دې ماته راکه چې ټوله دنيا ستا يوې خبرې ته لوګى کړم ته هېڅ مه کوه ياره !اجازه دې ماته راکه که مخ دې راته نه
نوى غزل \ احمد بختيار ساحل
دا ښکلى داسې دى لکه سپرلى لکه ګلاب خو ، ماته فقط دومره شي مسکى لکه ګلاب قامت کې دې دلبره د قيامت علامې ښکاري اخر به درته مړاوى شي سړى لکه ګلاب چې مور مې دي د څه لپاره دا راته ويلي را وغوړوه هرچاته تندى لکه ګلاب چې نه يمه پاڼجنې وي چې راشمه غوړيږي د مخ په دايره کې دې يوځاى لکه ګلاب ساحله ! ته څه وايې چې دا ښکلي به څوک ښايي ؟ چې تل وايي په کلي کې يو دى لکه ګلاب
غزل \ احمد بختيارساحل
دا ولې ته بې نوره بې نمکه راته ښکارې ؟ باور وکه تربوره ! بې نمکه راته ښکارې جانانه ! چې له کومې ورځې نه راته راګورې بې مينې ، بې شعوره بې نمکه راته ښکارې که ټوله دنيا فتحه کړې بې ځايه اراده ده چې مور شوه په تابوره بې نمکه راته ښکارې که غم دى که خپګان دى خو رقيب خانداني دى په ما مه کوه توره بې نمکه راته ښکارې اشنا ويل ساحله ! خرابات کې لکه ګل يې خو اوس چې شوې مجبوره بې نمکه راته ښکارې
نوى غزل : احمد بختيار ساحل
مونږ که سندره کړې مونږه که ټپه کړې ده مونږ په کې خامخا د خپل ژوندون کيسه کړې ده مونږ چې ښکلا ليدلې مونږه خاموشي کړې ده مونږه د هر سړي په هر ځاى کې پرده کړې ده مونږه چې کوم ځاى کې د سرو ګلونو کر کړى دى په هغه ځاى کې بيا پردو ښکلو دمه کړې ده زما د غټو غټو اوښکو دې پروا ونه کړه ما ژوند بايللى تا چې کله اشاره کړې ده ساحل د هر ښکلي مزاج ته رياضت کړى دى ساحل ته هر ښکلي قسم کړى بانه کړې ده
غزل \ احمد بختيار ساحل
مونږ پسې زړه نه کېده مونږ پسې به زړونه کېدل په عنبرينو تورو زلفو مو خوبونه کېدل په ښار کې هېڅ نه کېږي ښارکې ارمانونه نه شته کلي کې مينه کېده کلي کې جنګونه کېدل اوس يې د ښکلو په ليدلو هېڅ پروا نه راځي پخوا به زړونو کې لمبې کېدې اورونه کېدل ملګرو! زه خو يې په سور باندې هېڅ پوى نه شومه په پېښور کې هم بمونه هم ګلونه کېدل ساحله ! نه و دهغې په زړه
غزل \ احمد بختيار ساحل
د چا سترګې د چا زړه ورباندې سوځي اور چې بل وي پښتانه ورباندې سوځي ستا په سترګو کې دا څرنګه لمبې دي چې ور ګورمه باڼه ورباندې سوځي چې موزي کله له ښکلي سره ګورم خداى دې ووهي چې نه ورباندې سوځي ددې ښکلو عجيبه شانتې غړۍ دي چې ور وړاندې کړې چاړه ورباندې سوځي ددې خاورې د ساتلو هېڅوک نه شته ( ساحل ) ووژنئ چې ښه ورباندې سوځي ٢٠١٠ _ ١١ _ ٤ کليد راډيو
غزل \ احمد بختيار ساحل
نن په دې پورې ميخانه کې يوه شپه کومهچې هر څه کيږي بس ګنا کوم نشه کومه چې ستا قامت اوستا رخسار ستايم نو بيا دلبره !هغې غزل ته پوره درې شپې شوګيره کومهدمخورو او سپين ږيرو خودې ونه منلداځل دکلي لېونو باندې جرګه کومهلېونى نه يم، چې په ځان راټولومه خلکپه زړه مجبور يم، چې رباب وهم ټپه کومههر ځل په کاڼو بدرګه يو خو بيا هم درځمهستا په کوڅه کې لا غزل ليکم دمه کومه
ټپيزې \احمد بختيار ساحل
ټپيزې تاسره سم ماسره وران ديګنې له تانه پر ما ګران دي څومره ناپويه دي نادان ديداستا په سترګو کې پېريان ديچې په تا راشي جوټې ماله راکوينه ++++++++++ دا هم په خوى لکه بلا دىتر ټولو غټ توپير يې دادىهغه و بوش دا اوباما دىبس خو چې څوک دامريکاي دىزموږ ياري ورسره ګرانه ده ميينه +++++++++ ښکلى که څومره ستمګر وييا دروغجن يا جواګر ويکه له غمازه
نوى غزل \ بختيار ساحل
بس خو چې چمبه لاسو کې ونيسي زړونو ته لمبه لاسو کې ونيسي نورو ته دمينې ترانې وايي ماته سيپاره لاسوکې ونيسي زه چې نيمه شپه غزل غزل شمه څوک راته ډيوه لاسو کې ونيسي ته چې راسره ګرځې اکثر ښکلي اور اخلي آيينه لاسو کې ونيسي ښکليه ! ستا (ساحل ) به اخر ستا په سر ټوله ميخانه لاسو کې ونيسي
نوى غزل \ بختيار ساحل
ښکلى يې ښکلى راپسې راځه زړه يې منلى راپسې راځه لکه پاللى مينه نه غواړمه لکه ساتلى راپسې راځه دانه وانه يې ټولوه راپسې زړه مې شيندلى راپسې راځه بيا به د ژوند په لارنه نه ودرېږي مرګ مې ګنډلى راپسې راځه نور به اغزي چېرې چېړل ونه کړي ګل مې سېزلى راپسې راځه ساحله ! چېرته به مې زړه پرېوځي عشق م
غزل \ احمد بختيار ساحل
د چا سترګې د چا زړه ورباندې سوځي اور چې بل وي پښتانه ورباندې سوځي ستا په سترګو کې دا څرنګه لمبې دي چې ور ګورمه باڼه ورباندې سوځي چې موزي کله له ښکلي سره ګورم خداى دې ووهي چې نه ورباندې سوځي ددې ښکلو عجيبه شانتې غړۍ دي چې ور وړاندې کړې چاړه ورباندې سوځي ددې خاورې د ساتلو هېڅوک نه شته ( ساحل ) ووژنئ چې ښه ورباندې سوځي ٢٠١٠ _ ١١ _ ٤
نوى غزل
بې سروروه بې شعوره دى زړګى چا ويل ډک له رنګ او نوره دى زړګى ؟بس د هر وطن ښکلا ته يې سر ايښى بې فرهنګه بې کلتوره دى زړګى کله ، کله دې په ځان پورې حيران کړي څومره بد څومره مغروره دى زړګى چې ښايست ګوري لمبې کوي درزيږي ته وا ، وتى له تنوره دى زړګى پړ يې مه ګڼه ساحله ! لېونى يې يار ته ووايه ! مجبوره دى زړګى
زه دجنت او ددوزخ په دراوزه کې یمه/ طایرځلاند
زه دجنت او ددوزخ په دراوزه کې یمه] } نظم : طایرځلاند څه موده پس زما دزړه په شاړه شوې لاره یوچا راپیښه وکړه زما دزړه په وران ګودر کې خاموشی خوره وه دې ورته شور راوړه سندره راوړه دلته سکڼی سکڼی ماښام وتروګمۍ غوندې وه هغې زما په نوم دزړه تاخ کې ډیوه کیښوده زه دګمان په جزیروکې وم ورک شوی له ځان
غزل \ احمد بختيار ساحل
يار راته زما په زړه يوه خبره نه کوي زه يې چې په تمه يم هغه خبره نه کوي زه چې خپل ياران د آيينې په څېر شفاف ګڼم ماته ياران ولې پښتنه خبره نه کوي ځار شمه د خپل کلي درانه مشران چې ګورمه سر يې که په دار هم شي کږه خبره نه کوي ته ورته د خپلې ښکلا دومره صفت مه کوه مانه بغير دغه آيينه خبره نه کوي
غزل \ احمد بختيار ساحل
داڅو اوښکې دي ګرېوانه دادې تاسره يادګار ويدا مې درکړې له خپګانه دادې تاسره يادګار وي څو سپېڅلي شهيدان مې درته پرېښودل په غېږ کېډک له ننګ افغانستانه دادې تاسره يادګار ويځي له زړه نه مې سرې وينې راشه خال ترې ځانته کېږدهزه چې مړ شومه جانانه دادې تاسره يادګار ويڅو ترخې خاطرې واخله پام چې څوک پرې خبر نه شيزړه مې تور دى له هر چانه دادې تاسره يادګار وي څو غزلې څو سندرې خوار ( ساحل) درته ليکلي
