شعرونه
غزل _ احمد بختيار ساحل
هرڅوک له ماسره ياري په خپله خوښه کويزما د زړه ذمه واري په خپله خوښه کويهغه چې څنګه غداري په خپله خوښه کويهغه بيا دغه شان زاري په خپله خوښه کويخير دى له ماسره دې دغه شان سودا نه کويڅوک چې د زړونو جواري په خپله خوښه کويما تل مدام ورته منت کړى زاري کړې دهماشوم زړګى دى مزدوري په خپله خوښه کويدا خلک ولې د ولس يوه خبره نه اوري ؟دا خلک ولې باداري په خپله خوښه کويچې د هر سوي رژيدلي زړه تسل پرې کېږيساحل تر
غزل _ احمد بختيار ساحل
چې په سپينه ورځ اوبه درباندې شينديته به څه وکړې چې زړه درباندې شينديدې ناځوانه پښتنو ته حق حيران يممينه وړي پښتانه درباندې شينديسپينه شپه سپينې خبرې سپينه واوړيچې درغاړې شي وېښته درباندې شينديد مور اوښکې ملغلرو نه سېوا شيچې له کوره ى په واته درباندې شينديمينه نه کوي ساحله ياره سم شهد ښار ښکلي دي ماغزه درباندې شيندي
ټپيزې _ احمد بختيار ساحل
يخې سيلۍ ته شه خوله واخلهراجګ بلۍ ته شه خوله واخلهزما شړۍ ته شه خوله واخلهسپينې سپوږمۍ ته شه خوله واخله ؛د کلا سيوري ته مې مه بيا يه ډارنه+++++++++هسې نه پاتې شې له مانهلاس دې اوباسه له ګرېوانهګوره چې نه شې بې ايمانهله تورو څنګ مه کړه جانانهځوانان په سرو تورو ورځي جونه ګټينه++++++++تا خو ويل چې زما زړه يېزما کوژده زما واده يېقسم کوم د بل چا نه يېجانانه ويښ يې که ويده يېستا تر کوټې مې لاس تړلې تېروي
غزل _ احمد بختيار ساحل
بيا کوم ظالم په منځ د ښار ولاړبيا دى د خلکو کاروبار ولاړمشره ! دربار دې رانه ولې تړېزه ، خو لا يم په انتظار ولاړد سوال لمنې مو چا ټولې نه کړېلا هم هر در ته يو بې شمار ولاړښار دې لمبه که ښار دې وسوځاوهپرېږده دا غرونه په کرار ولاړسترګو دې دومره مينه راکړه چې اوسپاتې يم ستا د زړه په لار ولاړساحله ته د چا لپاره ژاړېيار شو ترڅنګه د اغيار ولاړ
غزل _ احمد بختيار
ياره په زرو نه بدليږي دا ستا ګل خبرهخير دى زما لپاره وکه په کاکل خبرهته راشه واړه کاينات دې هر کلي ته ولاړما له حواسو سره کړې د غزل خبرهچې نوم دې ياد شي خلک ټول درپسې څټ اړويلکه چې راشي خبرو کې د کابل خبرهياره چې ته زما په نېت باندې باور ولرېزمونږ ترمنځه نه ځاييږي د مغل خبرهساحله دلته مې د مينې انداز نه خوښيږيدلته پيليږي په غوصه او په کنځل خبره
نوى غزل \ احمد بختيار ساحل
اى بې وفا نښې واپس راکهبيرته زما نښې واپس راکهد راز خبرې زړه کې ډوبې ساتهتنها ، تنها نښې واپس راکهنور درته جار او قربان نه وايمهبلا ، بلا نښې واپس راکهما په دوعا دوعا درکړي درتهته په ښېرا نښې واپس راکهنه مکرجنې سترګې مه لمدوهښه په خندا نښې واپس راکهچې غرونه وښويږي نه ټوليږيپرېږده سلا نښې واپس راکهساحل وړو زړونو کې نه اوسيږينه کېږي را نښې واپس راکه
نوى غزل \ احمد بختيار ساحل
اوس چې دې يار کړمه جينۍ اوس به زاري کومهزه مې تر مرګه د خپل زړه ذمه واري کومهزه د جنسيت لپاره خپله شمله نه بايلمهزه دې د پاکې عقيدې تابعداري کومهزه درنه غواړمه چې غرونه غرونه مينه راکړېله دې نه وروسته ستا لپاره شاعري کومهښکلو د ژوند په معنا پوى کړم ښکلو ښکلى کړمهچې ښکلى وګورمه خامخا زاري کومهاوس خو دې لاره رانه بيله کړله بل ته لاړېکه پخه دې ونيسې خبره اخري کومهساحله زه يې د غلام په حيث منلى ښه يمزه داسې نه غواړم چې زه يې بادا
غزل \ احمد بختيار ساحل
چې شپه پخه نه وي پخې خبرې نه کوي څوکپه لنډه لاره کې اوږدې خبرې نه کوي څوکمونږ وايو هسې نه زموږ له لاسه ونه وځېد چا پر وړاندې خو دوه درې خبرې نه کوي څوکپه اورېدو يې چې د غرونو کاڼي وښويږيدومره بې آبه بې پردې خبرې نه کوي څوکپښتونه ! ته د نوي دور فکر کله کوېپه دغې دور کې زړې خبې نه کوي څوکساحله ته لاهم د زړه مينه ښودلى نه شېچې ښکلي وګوري زړې خبرې نه کوي څوک
غزل \ احمد بختيار ساحل
خلک مړه دي زه د مړو سر ته ناست يمخدايه پاکه چې دا زه به چرته ناست يمپه کابل مې يرغلګرو ګونډې کېښوېزه لا پوى نه يمه خړ خيبر ته ناست يمزه ، خو زړه خورمه چې ښکلو پسې نه ځمچې اوس ولې ستا ښايسته بشر ته ناست يميا مې خپل که يا مې زړه راباندې مات کهستا په لاس يم ياره ستا نظر ته ناست يمنور سحر دى پابندي په جونو نه ويپاڅه اوس دې هم بند کړي ور ته ناست يمخوله دې نه اخلمه سترګو ته دې ګورمخير دى راشه که نه يار بهر ته ناست يمخلکو ، خلکو
غزل _ ساحل
زمونږ د کلي مشر لا هم خپل ټوپک ساتلىخداى خبر چاته يې ناولي زړه کې شک ساتلىيار خو به هسې رانه غاړه کږوي زړګيه !ما که هر څه کړي ، خو خيال مې دنمک ساتلىما خو هر ښکلي ته دخولې په بدل زړه ورکړىبيا نو دې ښکلو راته ولې زړګى ډک ساتلىزما پاچا خپله پښتون دى ، خو پښتو نه کويپښتون يې هسې په اوبو کې لکه زګ ساتلىتا د ساحل شمله له ملا نه لا تړلې نه دهساحل تر اوسه پورې ستا پړونى کلک ساتلى
غزل + احمد بختيار ساحل
چې شور دې وکه نو زور دې واخېستملنګ سړي ته پېغور دې واخېستپه توره شپه کې څه تور دې واخېستپه حيا نه وې چې شور دې واخېست ؟په غم دې لت کړم په غم دې پت کړمکه خپل دې نه و په پورې دې واخېستزه چې سکون شوم زه چې ارام شو مزه په دې پوى شوم چې اور دې و اخېستزه د ې ولاړ کړم زه دې ماشوم کړمسترګه دې وکړه انځور دې واخېستامتحان راغى بې نتيجې شومڅه پښتون رنګى کانکور دې واخېستجانان دې راغى غاړه يې درکړهساحله لاړې ټکور دې واخېست
غزل \ احمد بختيار ساحل
په زړه کې جوړ که راته ځاى مرمهباور دې کېږي که نه اى مرمهد ارمانونو غوټه بېرته وړمهجانانه ښکل مې که تندى مرمهزه تش لاسونه تورو خاورو ته ځمته رانه پاتې شولې هى مرمهد خپل رهبر د رهبرۍ د لاسهکوم د تورو وينوى قى مرمهچې درسره وم د رنه ډېر لرې وماوس خو دې وسېځه زړګى مرمهساحله سور اور کې مې ژوند تېر کهخو چې راغلى دى سپرلى مرمه
غزل \ احمد بختيار ساحل
بېګاه دې هم پخې پخې خبرې وکړې لاړېپه مادې بيا د باز په څېر وزرې وکړې لاړېد تشې خندا دور دې په تشه باندې تېر شوچې کله دې په زړنو کې ژورې وکړې لاړېد ټولې شپې خوندونه دې يوه لهظه کې ېوړلچې شونډې دې ايله بيله شکرې وکړې لاړېته ښار ته لاړې ښار کې دې د زړه سودا ونه شوهپرون جينکو کلي کې اشرې وکړې لاړېچې کوم سړي سر وساته هغه مرد مېدان شوساحله تا چې غره سره ډغرې وکړې لاړې
غزل _ احمد بختيار ساحل
هغه مې هم په ياد کې دي چې ته راسره تلېله عذر نه به مړه شومه چې نه راسره تلېچې زړه کې دې د بلې مينې ګل نه و زرغوننو ته قران وهلى څومره ښه راسره تلېځوانۍ چې مې له غرونو کاڼي لاندې ښويولته څومره ګړندى لکه اوبه راسره تلېچې زه لکه کوتره په بامونو ګرځيدمنو ته به هم په سر لکه مرغه راسره تلېساحل چې اوس په ښکلو کې راګير دى يار يې وايييو وخت به ولې مست لکه لېوه راسره تلې
غزل \ احمد بختيار ساحل
د ښکلو په جېبونو کې ګورګورې لټومتر اوسه په خبرو کې خبرې لټومچې ښکلى ، خو په شغ کې رانه تېر شي رانه لاړ شياوتر شم لېونى شمه وزرې لټومماشوم ومه د زړه زور مې اورونو نه سېوا وچې اوس ولې بامونو کې کوترې لټومزما د زړه تسکين په تورو کاڼو هم کېداى شييواځې ستا لپاره ملغلرې لټوماخر به مې په پښو کې د حالاتو ځنځير مات شييو ورځ به دې په غرونو کې نښترې لټومساحل مې اوس د زړه تارونه چېړي په کې ګرځيساحل ته بېرته بيا خپلې سندرې لټوم
غزل \ احمد بختيار ساحل
غواړي ما راپسې ژاړيځي په شا راپسې ژاړيپه نخرو مې زړه اوباسيپه ادا راپسې ژاړيزما ځواک له مانه اخليچې دنيا راپسې ژاړيته خو ځې زړګى دې کلک دىستا جفا راپسې ژاړيخپل عسکر مې په سر وليخپل پاچا راپسې ژاړيټول وجود راته زخمي کړيبيرته بيا راپسې ژاړيزړه ترې مه غواړه ساحلهچې سبا راپسې ژاړي
غزل \ احمد بختيار ساحل
غواړي ما راپسې ژاړيځي په شا راپسې ژاړيپه نخرو مې زړه اوباسيپه ادا راپسې ژاړيزما ځواک له مانه اخليچې دنيا راپسې ژاړيته خو ځې زړګى دې کلک دىستا جفا راپسې ژاړيخپل عسکر مې په سر وليخپل پاچا راپسې ژاړيټول وجود راته زخمي کړيبيرته بيا راپسې ژاړيزړه ترې مه غواړه ساحلهچې سبا راپسې ژاړي
غزل \ احمد بختيار ساحل
د پى مخې په وعدې له کاره وځيځيني خلک اوس په دې له کاره وځيمه ورګوره آيينې له کاره وځيستا په وړاندې زمانې له کاره وځيزوروره مينه دومره زورورهپه وجود کې مې جامې له کاره وځيتل به زه داسې ملنګ درپسې نه يمورځ به راشي چې پيسې له کاره وځيد ځوانۍ جوش دى هوس سر ته ختلىخدايه مه کړې چې اسرې له کاره وځيخامه خوله په لار ولاړه ده ساحلهچې تر څو پورې ورځې له کاره وځي
غزل \ احمد بختيار ساحل
تنها دا نه چې زما غم نه کويزما ملګري يو کار هم نه کويستا د راتلو لار ته يې ډېر کتلياوس ړندې شوي سترګې نم نه کويد ګل له پاڼو نه اغزي تاو شويهغسې مينه اوس شبنم نه کويجانانه تا له کلي کډه کړېځکه ګلونه اوس شړشم نه کويد شاعرۍ له رازه نه دي خبرساحله تاسره چې زغم نه کوي
غزل \ احمد بختيار ساحل
چا وېل په غرونو چې باران نه کېږي لار نه کېږيڅوک يې چې وايي د هغو له لاسه کار نه کېږيبس چې تر کومه مې ښايسته خلکو ته وار نه کېږيبس همدغومره له هغو نه هم انکار نه کېږيداسې په سپينه لار خولګۍ غواړې ؟ کرارې کېنهنه ، که نه ګوتې راته مه تاوه وه يار نه کېږيظالمه داسې مې له خوږې ګوتې ولې نيسېبس دى نښتر دې رانه وړى دى چنار نه کېږيپه پېښور کې په دې راز باندې هېڅ پوى نه شومهماښام چې وشي هغه مينه بيا سهار نه کېږيساحله اوس دې جينکيو زړه ته لار کړ
غزل \ احمد بختيار ساحل
کرکه ښه ډېره شوله مينه زموږ مينه نه شوهنه ، نه له يار سره مې دا خبره سپينه نه شوهد ښار د مستو محفلونو هغه ډمه جينۍد کلي شوله کليواله او سنګينه نه شوهچې له غيرته ستا په پنجو کې ايسارې نه شوېنه ياره دا خو بيا زما د ځيګر وينه نه شوهکابله اوس د ې هم په ځمکه باندې اور بليږيکابله بيا دې غېږه هاغسې واورينه نه شوهساحله ستا د مينې رنګ يې مخ کې نه و پاتېځکه د ښار په ښکلاګانو کې حسينه نه شوه
غزل \ احمد بختيار ساحل
يوه جينۍ کوڅه کې ګرځي او خپل زړه لټويڅومره کم عقله ده ساحله چې تا نه لټويزه يې په سپينه ورځ په سپينه لاره ودرولممخ يې په خپل وجود ګنډلى دى چې څه لټويما يې له ټول وجود نه خپله برخه ټوله کړلهلا هم شوتلو کې لګيا ده او سابه لټويحيا يې دومره وه چې وى ليدمه سر يې ټيټ کهاوس هم د سترګو پټولو ته باڼه لټويوايي چې دې هلک په مينه باندې پويه کړمهساحله وژني دې په تا پسې چاړه لټوي
غزل \ احمد بختيار ساحل
بېګاه زما او د دلبر مقابله نه کېدهدا ځل د تيږې او د سر مقابله نه کېدهزموږ په خاوره د رېبلو خلک ډېر پيدا وزموږ په خاوره چې د کر مقابله نه کېدهدوى ته د خپلې ورورۍ پته لګېدلې وه نو!چې د طالب او دعسکر مقابله نه کېدهپه يوه سترګه به مې يار نه خولګۍ واخېستلهزموږ ترمنځه به اکثر مقابله نه کېدهپښتون چې کله په ملا مات شو له همغه وختهد کوزښه ډېره خو د بر مقابله نه کېدهستاسو په خاوره کې ساحله ! له پخوا راهيسېد جنګ کېده خو د نظر مقابله
غزل \ احمد بختيار ساحل
ما دې په دوو لاسو په هرځاى کې سلام کړى دىخو تا مې بيا هم سپکاوى د هر کلام کړى دىبيا مې ملګرو په ما بل ډول الزام کړى دىبيا مې له خپلې بې وسۍ سره ناکام کړى دىتا خو دې هر کار د خولګۍ په شانې خام کړى دىما که هر څه کړي دي ما خو په کې پام کړى دىمونږ په کې هېڅکله د چا مرۍ پرې کړې نه دهمونږه که کفر کړى مونږه که اسلام کړى دىساحله غم خو رالېږي خو يو وخت عشق و په کېپه دغه ټکي مې خاطر اوس د باګرام کړى دى٢٠١١ _ ٣ _ ١٩
غزل \ احمد بختيار ساحل
ستا خبرې اداګانې شاعرانېسمې دمې ستا په شانې شاعرانېدا چې خيال کې مې سپېڅلي نظريات ديراسره دي ماشومانې شاعرانېزمونږ زړونه به پنجو کې رانه يوسيچېرته مه شه بلاګانې شاعرانېد شاعر په څېر فطرت دې راته راکړخدايه تاکړې راته ګرانې شاعرانېاوس دې ښکلي رانه لرې که چې مرمهراپسې که شاعرانې شاعرانېد الفاظو درناوى کوه ساحلهدرته ناستې مسلمانې شاعرانې٢٠١١ _ ٣ _ ٢٢
