شعرونه
د انعام الله ګوهر غزل د دوست محمد ځونډي په غږ کې
د انعام الله ګوهر غزل د دوست محمد ځونډي غږ
زما مینه شهیده شوه/دوولسمه برخه
زما مينه شهيده شوه ناول دوولسمه برخهليکوال او رالیږونکی :شکورالرحمن حميديد پلوشې لاسونه سرتر پښو ښورېدل د عبدالله هم ورته پام وو خو څه يې وه نه ويل د ډوډۍ خوړلو څخه وروسته زه او عبدالله دواړه لاړو حجرې ته د لمانځه څخه وروسته دواړه قرار څملاستو ماته تر ډېره خوب نه راتلو د وړانګې تصوير مې راوخيست دا چې تياره وه سم نه ښكاريده د حجرې ليټونه مو مړه کړي ول مبايل مې راوخيست
غزل//انعام الله ګوهر
غزلاې مه کوه زمونږ په ارمانونو باندي لوبيجانانه ناروا داسي په زړونو باندي لوبيدا ستا په ګلافي مخ باندي یاره خولې راغلېکه پرخه د سبا کړي په ګلونو باندي لوبيد خپل ژوند پروا نه لري چي مینه کي صادق ويکوي لکه پتنګ په سرو اورونو باندي لوبيیو څو کسان له ژوند او محبته منکر شويکوي د انسانانو په مرګونو باندي لوبيګوهره دروغجنه ته بې غمه مین نه یېچی مینه کړي هغه کړي په سرونو باندي لوبيانعام الله ګوهر
غزل// انعام الله ګوهر
ته پریږده چي بې غمه شم ویده لکه ماشومجانانه لږ د ستا په زنګانه لکه ماشومتا چي د فراق درنې څپیړې په مخ راکړېژړیږي په سلګو سلګو مي زړه لکه ماشومستا د خوږو سرو شونډو خوږو پسي ژړیږمجانانه ستا یارۍ کي شومه زه لکه ماشومهر کله چي تاته مخامخ شمه لالیه شرمیږي او غورځیږي مي دا زړه لکه ماشومراشه راپخلا شه او بیا ټینګه غیږه راکړهخفه یې داسي هر وختي په څه لکه ماشومبله ورځ به خیر دی په رضا باندي خوله درکړمګوه
غزل /انعام الله ګوهر
د بندي مرغه په څیر تیروم بند،ژوند بې له تا جانانه نه راکوي خوند،ژوند زما ژوند خو بس یو څو ساعته ژوند و زما ژوند خو وه هغه ستا په مړوند،ژوند
غزل او څلوریزه/انعام الله ګوهر
غزلماښام د سیند په غاړه او سحر د سیند په غاړهزه ګرځمه یوازي اوس اکثر د سیند په غاړهچې کله مې په زړه ستا د غمونو چپې راشيراووځمه او کینمه بهر د سیند په غاړهجانانه ستا تصویر زما په زړه کې داسي ښکاريته راشه او لږ وګوره دا لمر د سیند په غاړهچپې چپې چپې چې د ساحل په خوا رادروميپه غیږ کې مې ورټینګ کړي زر دلبر د سیند په غاړهته ورشه د څپو غیږ ته ځان واچوه ګوهرهپیدا به نه کړې هیڅکله ګوهر د سیند په غاړه
غزل // انعام الله ګوهر
د یوه نامعلوم شاعر د غزل په لیکه په زړګې مې ستا غمونه لکه غرونه وړمه دا درانه بارونه لکه غرونه را تاو شوې دې زما او د جانان نه رواجونه ،دیوالونه لکه غرونه زه د عشق په سمندر یم ورګډ شوی دې په مخ کې مې موجونه لکه غرونه زما خیالونه،ارمانونه،امیدونه لکه غرونه ،لکه غرونه ،لکه غرونه د دنیا هر یو ستم ته یې ملا ورکړه پښتانه لري کلک زړونه لکه غرونه د حکمت او محبت ګوهر په کې دي اې ګ
غزل // رحیم خوشال
رحيم خان (خوشال)غزلستوروته به نن شپه دجانان خبره سپېنه کړمسپوږمۍ به ور سره وي دارمان خبره سپېنه کړمژوند هم عجبه غوندي روان ده خيال مي نه ساتياوس درته مرګيه دجهان خبره سپيېنه کړمکلی وو تياره وه ما له ژونده سره لوبې کړيله ځانه ورته تيروم ددرمان خبره سپېنه کړمڅه چي درته وايمه منه يي اعتبار کوهدبل درته څه نه وايم دځان خبره سپېنه کړمتا رحيم خوشال سره خبره تر حد تيره کړهنوره نه سميږي په ايمان خبره سپېنه کړمخوشال پکتيکا ولايت ښر
غزل // انعام الله ګوهر
زما په زړه کې له مودو نه د یو چا تصویر دی ماته خو ښکاري چې جانانه دغه ستا تصویر دی د یوې جینۍ په المارۍ کې تر بنګړیو لاندې په سره رومال کې څو خطونه او زما تصویر دی زما له اوښکو په دې ډکو ډکو سترګو کې پروت د چا د سرو شونډو د مینې د (مسکا) تصویر دی د مخ له جیبه یې راوباسم او ښکل یې کړمه اخ شکر خدایه رالیږلی مې اشنا تصویر دی دا په قبرونو چې دا شنې ،سپینې جنډې رپیږي دا د دې ژوند کیسه او دا ددې دنیا تصویر دی هغه سړي چا
نوی غزل //انعام الله ګوهر
یار مې ښکلې په زړه پورې ،راته ګوري زړه مې ریږدې،زړه مې ښوري،راته ګوري یو څو ښکلې مې د زړه اسمان کې مېشت دې بس له ورایه لکه ستوري ،راته ګوري زه خو دا له خدایه غواړم چې جانان مې راته ګوري،راته ګوري،راته ګوري چې جانان مې راکتل نه،ها وخت تېر شو اوس خبري کوي نوري،راته ګوري زه دولت ځکه نه غواړمه چې بیا به ډیر مایوسه، ډیر کمزوري،راته ګوري وې ځه بل وخت به خوله درکړمه ګوهره اوس ډیر خلک له هر لوري راته ګوري
غزل//انعام الله ګوهر
تا په خدای باندې سپارمه،درنه ځمه بس یو وار دې ښکلومه،درنه ځمه د ژوندون او د ځواني غوندې به ځغلم نور صنمه،تا پریږدمه،درنه ځمه که هر څومره منتونه راته وکړې درنه ځمه،درنه ځمه،درنه ځمه دا په ما باندې دې کومه بلا کړې ټوله ورځ درته راځمه،درنه ځمه په والله چې زړه مې چوي،زړه مې چوي ستا له غمه،له ستمه،درنه ځمه ته به راشې مابه بیرته درپخلا کړې په دې هیله په دې تمه،درنه ځمه چې ته نه یې نو په دې دنیا
غزل // انعام الله ګوهر
ما نه غوښتل خو بس بې ارادې رایادیدې یو وخت وه چې د ورځې او د شپې رایادیدې چې هر ځل به مې ستا د هیریدلو کوشش وکړ جانانه هومره ډير رایادیدې،رایادیدې منمه،ملامت یمه چې بیرته درته راغلم
غزل // انعام الله ګوهر
دا رانه مه پوښته چې بدې او که ښې تيري شوې له تانه پرته مې هم ورځې تیرېدې،تيرې شوې له کوم سړي سره مې چې مینه په ساعت کې وشوه لا مې هېر نه دی ګوره څومره زمانې تېرې شوې لکه منشور نه چې د لمر رڼا اوو رنګه ووزي
غزل // انعام الله ګوهر
یاره زما په حافظه کې ساه پیدا شي چې رایاد شې په سینه کې ساه پیدا شي ته چې کله په آیینه کې ځان ته ګورې څومره خوند کړي،په آیینه کې ساه پیدا شي ستا سرې شونډې،اننګي په کې ښکاریږي د شرابو په پیاله کې ساه پيدا شي
غزل //انعام الله ګوهر
له خوشالۍ او له خندا نه شوم محرومه،اشنا چې بند شوم ستا د دغه تور اوربل په لومه اشنا د وصال ورځې دې خوږې دې لکه شات و شکر د هجر ورځې دې ترخې دې تر زقومه اشنا زړه مې په تا پسې رنځور دی او درمان مې ته یې چې درنه مړ نه شه ،زر کو
غزل
نه مې د ورځې شته خوبونه نه بیګا له غمه د ژوند په خوند باندې هیڅ پوی نه شومه ستا له غمه د جانان غمه سرخوړلیه لږ مهلت خو راکړه چې ځان راخلاص کړمه د دې خوارې دنیا له غمه خلک به هسې وایي دا چي لیونی شومه زه زه خو ملګرو لیونی شوم په رشتیا له غمه ستا له جفا نه پس په دې خبره ښه پوی شومه په دې دنیا کې نه مړ کیږي څوک د چا له غمه بیګا مې بیا کړه یاره ټوله شپه په ویښه تیره بیګا مې خدای شته یاره ډیر ژړلي بیا له غمه دا کرښې نه
غزل // انعام الله ګوهر
بیا دې له ځانه سره ولې دا غمونه راوړلمین شوې څه له زړه او څه له دې دردونه راوړل
انعام الله ګوهر//غزل
ورځ مي خرابه وي چي تاته مي کتلي نه وي داسي شپې کمي دي چې ما په کي ژړلي نه وي هغه سړی د بيلتانه له غمو څه خبر وي چا چي په ټول ژوند کې غمونه هيڅ ليدلي نه وي په دې دنيا کي هر عمل لکه په غره کې چيغه بد به ونه ريبي چې هر چا بد کرلي نه وي ستا په يارۍ کي ګلالۍ دومره ژړلي دي ما چې تا به ټول عمر کي دومره ډير خندلي نه وي خدايه تر هغه مې ژوندي لرې تر څو پوري چې دا پښتانه مي ټول په يوه ټغر ليدلي نه وي ګوهر له تا سره کړ
غزل // انعام الله ګوهر
مینه ټینګه اراده غواړي ګوهره مینه لویه حوصله غواړي ګوهره په شیشه غر پرې کول اسانه نه دي دا د عشق پاکه جذبه غواړي ګوهره اوس مې زړه کې د جانان یادونه نشته یادول
د ډاکټر حسن ښایسته غزل
په اروا کې مې نغمه شوه ،زیر و بم کې لمبیدلهستا شغا چې د رلفانو ،پېچ وخم کې لمبیدلهستا خو یو د ناز کاته وه،پرې خبر هم شاید نه یېزما څړیکه د پرهر وه،په مرهم کې لمبیدلهما وې څه دې کړل څيرې،بیا ډ کو سترګو کې زما ننوې خوشبو د سره ګلاب وه،په شبنم کې لمبیدلهستا حیا وه زیاتیدله،په څپو څپو خولو کېزما تنده لیونۍ وه په زم زم کې لمبیدلهستا د خیال له وریتي دښتي ،جل وهلې راستنه شوهتلوسه مې بیا د سترګو چې په نم کې ل
غزل // انعام الله ګوهر
غزل خدای شته پـــــه اوښکو دې لمانځم جانانه هر ماسخوتنراته یـــــــــــادیږې ستــــــــــــــــــا خبري بس اکثر ماسخوتن پــــاس په سپوږمۍ کې راته س
