شعرونه
چفه :رحیمه پښتونجار
چغهرحیمه پښتونجار
اولادونه بلورم : سید جیلانی جلان
اولادونه پلورم
درې ګلونه : رحیمه پښتونجار
درې ګلونه
غزل : دانشمل
سرليک: غزل څه په شيبو شيبو باران را وريده روان وم زړه مي سينه کي څه بي واکه درزيده وان وم دژوند په لار چې سره بيل شو هغه ښه راياد دي چې غلي غلي دي تر شا راوليده روان وم په سپن سهارچې ماله تانه اجازت اخيستو په بيلتانه مي سره ګلونه ژړيده روان وم دسپينو اوښکو فواري وي يادکي پاتي نشو زماليمو کي يوتصوير وو ورانيده روان وم زيړ مازديګر وو څو پړاوه درنه لري ومه ان چي په غرونو زيړۍ لمر هم ډويده روان وم دوه پ
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل د ستا په شان نه یم منم د ګل په رنګ هم نه یم خو دا به هم منې اشنا چې ډیر بدرنګ هم نه یم ... لکه پښتون ولاړ پر برید د ناقراره ژوند یم سوله مې هم زړه نه مني راضي په جنګ هم نه یم یو څوک خوشته چې مې په ستړي وخت کې مخ وراوړي شکور د اوسپنې په شان خاورو کې زنګ هم نه یم چې ته مې زړه کې ژوندی ساتې لکه بله ډیوه زه به دې هیر کړم؟ نه قربان دومره بې ننګ هم نه یم د خلکو مینه ده ،دنګ خیال مې بولي دنګ مې بولي
غزل : دانشمل
غزل
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل ته د مینې سمندر وې لکه څاڅکی څنګه وړ شوې؟ ناڅاپي په نه خبره ، زړه دې ټول کړو رانه موړ شوې تا خو سره جهنمونه د غوښتنو لرل یاره لکه یخ وهلې ځمکه په نمجنه سیلۍ سوړ شوې نه نه هغه دې دروغ شول چې ویل دې ته مې زړه یې نه نه لاړې ، ته خو لاړې د غرور د بنګلې پوړ شوې زه دې پریښوم پرهرژلی لکه پاتې زخمي جنګ کې
د هېندارو دره( د سیدجیلاني جلان نوې پنځونه)
د هېندارو دره( د سیدجیلاني جلان نوې پنځونه) د محمدالله ارین احمدزي لیکنه
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل منم خود خوا یو پخپل لور د ښکلا رایه غواړو خو دبڼو په سره جګړه کې د زړو بایه غواړو که درد وي،اور وي،که خوښي خو پکې غرق غرق چې یو مونږ دې په هر حال کې اشنا مینه بې پایه غواړو زړه چې مې ډیر شي ناقرار ،ورته ستا ظلم یاد کړم دغه ماشوم ته خوب، له ډاره او له ترایه غواړو خدای خو دې زر په دې وطن کې داسې وخت راولي چې مزدور نه وي،مونږ مزدور له بله ځایه غواړو چې یار انکار وي د ناز،زه سوال او زرۍ جل
غزل:محمد اسلم دانشمل
غزل ستوري يمه اخ سپيني سپوږمۍ ته ورنيږدي يمه زه دارمانونوسري ډولۍ ته ورنيږدي يمه ما د ديدنونو ګرمي هم ده تيره کړي خو اوس که دبيلتون سړي سيلۍ ته ورنيږدي يمه ايبلي ايبلي پښي څه په باريکولاروراغلمه دوه پړاوه لري خو کيږدۍ ته ورنيږدي يمه اوس مي ځان په ځاې کې دې اوس سترګي مي په سترګو کي اوس دښايستونو ښاپيرۍ ته ورنيږدي يمه څنګه به تصوير دخپل احساس پکي پيدانکړم زه چي دايني غوندي جينۍ ته و
بلينډه بدرۍ : سمین بارکزۍ ته منت
سمین بارکزۍ ته منت تا پرځان ولې دا حلاله حرام کړې خورې ؟ خپله ډوډۍ دې وخوره ډوډۍ د ستا ده ډوډۍ خدای درکړې ته چې له چا ځينې انصاف غواړې او حق دې غواړې دا هغه خلک دي چې د دې هیواد د ډیرو پیغلو او ژڼکو په وینو ان تر څنګلو ېې لاسونه سره دي څنګه دې هیرې دي ناهیدې پیغلې چې ېې د خپل عزت د پت په خاطر له ه
غزل : سید فخرالدین هاشمي
غزل نوردي لذت په کي څه پاته هنګامه ده ژونده زمــا اوستا ترمنځ دزهرویوه پیـــاله ده ژونده موږ غریبان اوخوشبختي یووسره دومره لري لکه له ځمکي نه چی لمر ته فاصله ده ژونده ښکاري ددارډرامه هم زموږ په سرګرمه ده لکه بې موږچي سړه هره حـــادثه ده ژونده نرخ دي بنګړویې یوزلمی په پردېسۍ کی مړکړ دیوې ناکامي میني داسي افــــسانه ده ژونده هغه چي مخ به یې دګل په شبنم هم نه مینځه دنګه ځواني یې اوس په خاوروکي پرته ده ژونده چ
سحر په یو شعر کې:سيد جيلاني جلان
سحر په یو شعر کې مونږ ډیر شاعران او ډیر شعرونه لرو خو مونږ ښه شاعران او ښه شعرونه کم لرو.د همداسې کمو ښو شعرونو له جملې څخه د علم ګل سحر صیب یو ښکلی ازاد شعرګوتو ته راغی . بار بار مې ولوست چې څومره مې لوسته هومره یې خوند راکاوه او هومره مې نوي شیان پکې پیدا کول. دا شعر( ستا لپاره) نومیږي راځي چې دهمدې شعر رنګینې زینې په پوړیو د خیال
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل ګلاب ځوانې دې روغه غواړمه له ربه اشنا په غرو رغو دې شي د ستا د وجود تبه اشنا ما درته وې چې سپيلنى لوګي کوه هسې نه په بلا واوړې د خپل حسن له سببه اشنا ... خداى دې دستا سيورى زما له سره نه کموي خداى مې دې وساتي ددې اور له غضبه اشنا په بې ديدنه زمانې کې مې اوس داسې ګڼه لکه په وچو ريګو ساه وزي له کبه اشنا تا د جلان په روح روان کې ځان ته کورجوړکړى
غزل : سيلاب خوستى
غزل نــه مـحلـونـه نــه دونـــيـا غـــواړى زړه رانـه تـا غـواړى يـو تـا غواړى راز به ښکاره هسى نه چيغى وکـړم سـتا جـدايى خوشى صحرا غـواړى د زړه پــه ويـنـو بـه يـى ولـيـکمــه زمـا سـنــدرى کـــه اشنــا غــواړى زړه مى ملدار دى دونيا نه خوښه وى پـکـت پـيـنځه وختـه دوعـا غــواړى تــوره تـيـاره ده مـخ دى مـه پـټـوه د هــجر شــپه لــږه راڼــه غــواړى سيـلابـه زړه يى له تا نه صـبري
د اخترماښام : محمد رفیق عزت
د اخترماښام محمد رفیق عزت داد روژې وو یو ورستی مازدیګرډک له خوښیو وو زیړی مازدیګرپیغلو نکریزو نه جامونه ډک کړلد ماشومانو ګلالی مازدیګرماښام ملا یو څو خبري وکړېڅه یی وړي خو څو یی ستري وکړيسبا کمکی اختر خو غټه ورځ دهدې کلیوالو تي شکري وکړينور مو له زړونو نه کینه وباسئله بدوبدو نه توبه وباسئسهاراختر دی یو بل غیږکی ټینګ کړئله خپلو شتو نه سرسایه وباسئدي ماخوستن یی څه مزې لرلي
څلوريزې : سيد جيلاني جلان
څلوريزې
سيد جيلاني جلان : دا د قانون حکم دى
دا د قانون حکم دى د جيل د ځمکې تل کې يوه تياره يوه کوچنۍ کوټه ده داسې تياره چې د لمر څرک په کال کې هم نه ويني دومره وړه چې پکې پښې هم پوره نه غزيږي مخ ته يې تورې زنګ وهلې دروازې پسې يو غټ کلف پروت په دې کوټه کې ننه يوه ببر سرې يوه خيرنه ښځه يوه بدمرغه ديرش کلنه ښځه کالونه کيږي چې دخپل بد ناملوم سرنوشت په خاطر شپې تيروي خدايزده په کوم جرم په کومې ګناه؟ د ژوند ش
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل لکه زړه، زړه ته نږدې مې يو حسين دى د وجود جهان مې واړه پرې رنګين دى تودوي د احساساتو پټې خونې د واورينې ورځې تک زيړ ماسپښين دى ... رانږدې شه چې لباس د جلوو درکړم له غميو نه
انديښمن ځاځى : پرس كلپ كه په پكتيا كې د درباري ژوناليزم مركز
پرس كلپ كه په پكتيا كې د درباري ژوناليزم مركز له پخوا نه ان له هغه وخته چې ماشوم وم نو د ژوناليزم سره مې مينه وه ، خوچې لږ را لوى شوم او په څه پوه شوم نو په دې باور شوم چې ژورناليزم يو بې پرې او مقدس مسلك دى نو له دې امله مې له دې مسلك سره نوره هم مينه ډيره شوه .او بلا اخيره مې په همدې برخه كې كار پيل كړ. ما له پيله تر اوسه داسې فكر كړى چې ژورناليزم د هيچا په خدمت كې نه دى خو د ټولو په خدمت كې دى ، د هيچا په خدمت كې ددې د پاره نه دى چې يو ژورناليست بايد د خپ
ګلابي جوړه: سيد جيلاني جلان
ګلابي جوړهشپه چې پوره نیمه شياو خاموشي په کایناتو شونډې ولګويزه مې له خپلې بسترې نه غلی غلی پاڅمورو ورو روان شم دومره وروچې ان د پښو ښکالو مې هم نه اورمد کور په کونج کې ځان وړې کوټې ته ورسوم
مينه لمبې زيږوي: رحيمه پشتونجار
مينه لمبې زيږوينن د آسمان په لمند جنت حورې د سپوږمۍ د غيږېد سرو لمبو لمن کېد خپلو اوښکو په مهينو پرخود آسمان مخې ته د تورو،توروداطلسي او د وريښمينو وريځو تور حجابونه د حيا خورويچې ېې سپوږمۍ ورته د لوېې مينې څه افسانې اوروي نن د ارمان په غيږئې مينه لمبې زيږويمينه لمبې زيږوينن مې کتلې شنې لمن ته د يزدان د مينې چې ېې د پيغلې وړانګېد صورت اور کېد ارمان نښهپه سپين کفن کېد خړو وري
غزل : نقيب احمد عزيزي
دوئ بـــه انســــــان باله انســـــان نه ووانســان يي واژهکـــه يي ليږ زور په لاس کي نورهم وای جهان يي واژهبــــي شماره خلــــک مي ليـــدل تُوري ټوپک يي لــــرلمــــا ويل چـــرته ځـــي ، يـــو چا ويل افغـــان يــي واژهزمـــــاپه خيـــال چي د ژونــــدون په معنــــی نه پوهيـدلچـــي به تش خـــيال د مايوسئ پري راغـی ځان يي واژهدومــــره تيــــاره وه د فکـــــرونو دا د غــــــره د کلــــــيچــــاچي به نوم د دلــــيل واخـــي
غزل : سلاب خوستى
غزللـه مـا خــو سمــه بـاشــاهـي لاړلـهاخـه لـی ولـــويدم ځـــوانــي لاړلــهچا به ښيرې راته ضرور کړي ويلـه زړه مـې هغـه خـوشـالي لاړلـهســتا دوصـال وريـځ راغلـې وه خـوبـاران ونـه شـو بـس خـالـي لاړلــهد زړه په ويـنو مې را خپل نه کړلېهسـې عـبس مـې دا خـواري لاړلـهسـيلابـه بـيا دربـانـدې کـلـه راځـيهــغــه ابــــاده زنــده ګـــي لاړلــه سیلاب خوستی
