ته مې يادېږې اشنا
ته زما نه هېرېږې
خپل ځان ته هم او نورو خلکو ته هم
ما دا خبره دومره ډېره وکړه
چې بس زړګى مې شين شو
اوردو شاعر ( فرحت عباس شاه )
ژباړن : فرهاد ( هلمند )
له محبت دې څه په لاس راوړل ؟
د خوبونو له نشتوالي
د وصال له کيفيت نه
ورځ او شپه له رياضت نه
څه دې جوړ کړل محبت نه
يوه صحرا د هجر
يو ديادونو ماښام
يوه رڼه اوښکه هم
شولو د مينې انعام
اردو شاعر : نوشي ګيلاني
ژباړه : فرهاد هلمند
دعاء
څښتنه نن شپه درنه يوه دعاء کومه
يوه د عاء ده او بس
زما د سترګو نظر واخله رانه
مګر دده د خواږه خوب شمعه بس
همدا سې بله پرېږده
له هر طوفانه امان !!
نوشي ګيلاني
ژباړه : فرهاد هلمند
کله هېرېږي له چا
بلا د ژوند د کتاب
پاڼې اووښتي مګر
اولنى رنګ چې په سترګو کې وو
اولنى نوم چې زما پر شونډو
له هرڅه ښه ولږېد
هغه مالت او هغه خړ کورونه
هغه د مينې لومړنۍ پديده
ها ستا د سترګو نا اشنا کيفيت
زما باڼه له حيا ټيټ شو درته
هغه د (( نه )) ويل او
هاغه معصوم اقرار
هغه د (( هو )) ويل او
بې تکلفه انکار
د مينې دا رنګونه
کله هېرېږي له چا
اردو شاعره : فاخره بتول
ژباړن : فرهاد هلمند
