شعرونه
غزل :: جاوېدالله جمکزی
جاوېدالله جمکزی سرليک: عزل څومره کړی شوخی ستا دديارخلکهروخت ځوروی په بيمار خلکګوره چی په شپه بيا دلته رانشیدلته خو هروخت اوسی بيدارخلکمينه دعمونو تل ملګرې دی نه ورکوی زړه چاته هوښېار خلکپام کوه زمونږچم ته چي رانشېهسي نه تا کړي سنګسارسنګسارخلکما جمکزي کړې هيڅ ګنا نه دیولې خيجوي ما اوس په دارخلک
غزل : رحېمه پشتونجار
غزل لا تـر اوســه دې د مينې اندېــښنې شــتهزړه پــه ويـنو کې روانې وسوسې شـــتهڅنــګه هېر کــړم پېغمــبر مې د غــزلــولا تصوير چې ېــې د زړه په آينېې شــته
شمعه شوګير غزل
سرليک: غزل زما په غېږه کې سکون ومومي خـــــــــــــــــوب ورشيکه پرې نېشه دځــــوانمرګي پېغلتــــــــــــــــوب ورشيله خمــــــــــاروسترګـــودې ځارشم بلا ښکلې ښــــکاريخـــوب زنه ياره له ډېرخـــــــوبه پرې پړســــوب ورشيچــــــــــــــاانګيرل چې به يـــوه ورځې دکابل هستۍ تهنوښت له خوستــــــــه لــه پکتيااوله اريــــــوب ورشيســـــم لـــــه
د شمعې شوګير تازه غزل
شمعهشمعــــه شوګير پاليزړونــــــه اسيرپـــاليدغم او دردپه شپـــــهمئين سره وير پــــالي دچـــــــــايادونه ګله!دچاتصــــــــوير پاليکه ائينـــــــــــه بې ريا پاچــــــــا، فقير پالي
د شمعې شوګير په زړه پورې غزل
غزل دبيلتـــــــــــــــــون دستـــــــــــــــم ويرتـه ده ولاړهاوښکــــــه راغله ستــــــــــــاتصويرته ده ولاړهرب دې نـه کـړي چې جـــــــــانان ورسره نه ويدعـــــــــــــالارڅـــــــــــــــــــــاري بهير ته ده ولاړهمساپر دی خـــــــــدايه تـــه پرې رحــــــم وکړېساه فريادکړي خپــــــــــــل تقـــدير ته ده ولاړهترې سينـــډلـواو ننځـ
سيد کريم خوستى . مسافرو ملګرو ته
په عربی الااماراتو کی خپلوټولو مسا فرو ملګرو ته ډالی تا به د ژوند ته خو شحال وی پښتونه دې وطن کېبرباد شولې تباه شولې زيبونه دې وطن کېپه سترګو با ندې ړوند يی نه بينا يی نه پو هيږېدستا دسترګو سوې ټول رګونه دې وطن کېښيرې درته جنان کوی کالونه باندې ورک يېپه تا باندې راوری شنه غمونه دې وطن کې چی لاره باندې درومی نو په لاره ګوتې شمارېديار په جدايی کی ای مجنونه د ې وطن کې چی ستا ښکلې
د شمعې شوګير ښکلى غزل
غزل دمئينتــــــــوب کيسې تاچــــــــــاته وکړې؟اوکه غماز ټولې دنيـــــــــــــا ته وکـــــــــړې؟پرون هم پېغــــــلې په ګــــــــــــودر غږېدېولې خفـــــــــه ښېرې يې مـــــــــــاته وکړېلکه يې وږمووجـــــــــــــود وي ګل او هواداسې مې خيـــــــــال کډې بيديا ته وکړېدطراوت اوښــــــــــکې
پاکې ارزوګانې : محمد رفيق عزت
سرليک: پاکي اروزګاني زموږ دکلي رڼاګانې په سهار کې ناستي لاس په دوعادشپو په ورکه انتظار کې ناستيددې ظالم مارپه کوپړۍ به نن ډبري وارشيښه په کمين کی توتکۍ غلې چينارکې ناستيدپرون شيخ نن وشيطان ته سکه ورور ويلیځکه خوډمې يي دتلوراتلو په لار کې ناستيموږ دټوپکو له شپيليوڅخه نه ډاريږوخير که مو پاکي ارزوګانی پاس په دارکي ناستيکه دلته سوځي هلته سوځي دغه کوم ولس
پښتا نو : سيد کريم خوستى
پښتا نو ډير مو بې ځايه ځوانان مړه کړل په جنګو پښتانويو خوا نيستې بل خوا تباه کړلې سوچو پښتا نواخير تر څو به بې تعليمه او مزدور ګرزې ته راځئ چه جوړ کړو خپل وطن که ټول پرې مرو بښتانوولی دجنګ په تبا هې با ندې موږ نه پو هيږوهر څه مو غرق شول دبا رودو په اورو پښتانوکشکې بارودو جوړ ول خو مو په خپله زده واىخو خپل مو نه دي دا بارود دي دپرادو پښتانوپدې برباد يو خو دا ولې پدې نه پوهي
د تناکو غوبل : محمد رفيق عزت
د تڼاکو غوبل کله اقرار کله انکار خوښومدمينی هغه دغه کار خوښومچی په کی مينه بی تاله خرڅيږیهغه محل او دغه ښار خوښومهر مازديګر چی به شمال
سيد کريم خوستى : عا قبت به می دژوند
: عا قبت به می دژوند عا قبت به می دژوند دهجران څه ویماته فرق به دفراق او زندان څه ویدلته ژوند می په مقتل با ندې شميرلېپه پرادې وطن به ژوند دانسان څه ویبې له ياره چه ژوندون او زنده ګې کړماوسيدل ددی جهان ګورستان څه ویپه ژاړه چه دشرين وطن رخصت شو منو هغه ساعت دوزخ او جهان څه ویپه کتو کتو فنا چه د جا نا ن شومجنازه می دارمان او د ځا ن څه وی
سپرليه : رحيمه پشتونجار
سپرلیه : رحيمه پشتونجارښـه ډېر راته سپرلــــــــــيه غــــــوړېــدلي ګـلان راوړهيو څــو پـــــــــه کې داغــلي ځــورېـــدلي ګــلان راوړهد تانــدو تنـــــــکۍ هـېــلو د غوټــيو خــــــــنداګــانــېټوکــېږي چې وږمې پــه کې سپــېڅلي ګــلان راوړهچې عشق په کې سکروټه او لمبې په کې ښکلا ويګلاب غــوندې سور اور کې لمبــېدلي ګــلان راوړهد زړه سترګه چې خـــوږ ورله د اوښکو په خنجر ويغاټـــــول په څــېر
څوګ خپلې وينې تويه وی: سيدکريم خوستي
څوګ خپلې وينې تويه وی څوګ خپلې وينې تويه وی پرې خدمتونه کویڅوګ دبل وينې تويه وی خپل پرې عشقونه کویڅوګ شول ډاډخيټې خوري شراب ديتيم پلارپه وينوڅوګ ديتم په بد خال ژاړی فر يادونه کویڅوګ د کرسي لپاره وژنې وږې تږې خلکڅوګ دی بې وسه وږو تږو ته ويرونه کویڅوګ په موټرو کی سپريږې دوطن په وينوڅوګ دړندو غوندې په لارو کی سوالونه کویڅوګ غليم پيژنې غليم ته په ز
دتاک اوبه: محمدرفيق(عزت)
سرليک: دتاک اوبه خوږه يوه نغمـــــــــــــــه وه په سيتار نه مړيد مدسترګوپــــــــــه جګړه کی په خپل وار نه مړيد متيارونه په روخصت نور دسپوږمۍ کلي ته راغلمدزلفو نه راکوز شوم پــــــــــــــه رخسارنه مړيد مسيليودغوټی پـــــــــه شونډو ايښی ولاسونهګلونو چی خوله واکړه په بهارنه مړيد مدتاک څاڅکو اوبو نه څوواړه جامونه ډک شولپه غوړپ غوړپ می خالی کړل زه خمار نه مړيد م
غزل : سيد کريم خوستي
دځوانې وخت ستاپه عشق کی می د زړه وينه وچيږېدځوانې وخت مې ما ښام غوندي تر يږېبې له تا نه زنده ګې کولې نه شمما شوم زړه لکه يتم راته ژړيږېخلک وايي چه دا څه در باندې شوېڅه خبر دی چه په تا پسی زوريږید هجران په دقيا مت دوزخ وختو کی دکباب غوندې می ټول وجود پخيږېپرديسې کی بې له تانه ښکلې يارهتوره ږيره می غمونو کی سپنيږېچیرته لاړ او څه وکړم نه پو هيږمستا هجران کی می زړه درد
غزل : محمد رفيق( عزت)
نن بيا می دغزل د ښاپيری لمن نيولي په مينه دګلاب می دغوټي لمن نيوليداساز اودغه جاز مي په مغزو کی اثر نه کړي په مينه افغاني مي دشپيلي لمن نيولی ها ستوري به هميش داسی مغرور شانتی ځليږی په ډنډه داسمان کي دسپوږمی لمن نيولی زموږ دښتي اخيرولی داسي سري زرغوني نه شي هميش يي په منګولو دکوچي لمن نيولی (عزته)!څنګه ورک شو
اې د سپرلي ښاپېرۍ : رحيمه پشتونجار
اې د سپرلي ښاپېرۍ : رحيمه پشتونجاراې د سپرلي ښاپېرۍنن دې زما په زړګيدسرو ګلونو وزر وغوړوهنن دې د پرخو باران زما د زړګي په لمبو ووروهاې د سپرلي ښاپېرۍستا د جنت پر لمنزه غوړېدلي سره ګلونه وينمهلته په څنډه کېد شنو نکرېزو شنو پاڼو کېلمبې د مينې وينمزه د حرم پېغلټوپه خورو زلفو کې ريدي وينمهد چا په لاس کې سرې غونچې د محبت وينمهپه کې حوا وينمهچې د آدم مينې تهد سرو ګلابو په تنکيو څانګو د محبت له
غزل : سيد کريم خوستي
زما وطن کې دلته اسلام او کفر دواړه په زرګون چليږېبې له زرګونه نه سقرات نه افلطون چليږېته به دا غواړی چه رافتار په انسانيت وکړی تلخو هسی نه ده دلته وچ په زر ژوندون چليږیچيغې وهي دلته راځی خو داسلام په نامه چه راشې نوم يې ترينه هير شی بل قا نون چليږېدورورګلوې او ددوستي درسونه نه وايې څوګدشيطانت او رزالت دلته مضمو
ښځه : سيد حيلاني جلان
ښځه مونږ هميشه ښځې ته د خپل شهوت له دروازې کتلي مونږ هميشه ښځه د نارينه د څو شيبو د خوشالۍ لپارهيوه اله ګڼلې مونږ هميشه ښځه په مقابل کې د ځاند بې ارزښته مات خاورين لوښې نه ټيټه ګڼواو داسې نور درواخله
غزل : سيد کريم خوستى
غزل دادې کالونه می بې شميره دهجران تريږېستا جدايې کی می ژوند ن څيرې ګيروان تريږیزه چه راياد کړم دستا وږی تږی بژا بژا جا مېپه مخ می لا پې لاپې اوښکې هر زمان تريږیتل دهجران په سرو سکر وټو کې مزلونه کو مخو هر قدم مې دزړه وينو کی ډير ګران تر يږیکه تا ودان واې زه به ولې داسې خوار ګر زيدهسختو خواريو کې می ژوند ستړې ستومان تريږیچه وچ په وچه لو ټې لو تې ستا کا بل راياد شیچيغې وهم چيغی می پو
غزل : سيد کريم خو ستی
: سيد کريم خو ستی سرليک: زما يا ديږی نور می ګذران نه شی په ما له حده ګران ته ځمهزماد دواړو ستر ګو تور دزړه ار مان ته ځمهکه هر څوسوی دی په سره اورخپل پرادې دلاسهزما یاد يږ ې په اور سوی ګلستان ته ځمهزړګې می وچ دی لکه کاڼې دوطن د سحراشم زره ترک به لږ می پريږدی خپل جنان ته ځمهچه پکی مرې او پکی سوازې زما ښکلې خلکزه هغی مرګ او هغی سره اور
ټپييزې : نيکمل ځاځى
ټپيــــــــــزېوريځې خورې پاس په آسمان کړېنن می پوره دغه آرمان کـــــــــــــــــړېراته راپاتی زما گران کـــــــــــــــــــړېخدايه نری نری باران کــــــــــــــــــــــړېچې د جانان کډې تړلې پاتې شينــــــــه دهری ورځې حساب راکـــــــــــــــــړه سترگی زما سترگو ته واکــــــــــړهزما د مینې پور ادا کــــــــــــــــــــــــړهماته د سترگو تاوان راکـــــــــــــــــړهچی ته به نه وی ما به لاری ته کاتنـــــــه
دوه بيتونه : نيکمل ځاځى
دوه بيتونه څرنگه خوښۍ وی چی می غم هيڅ پيژندلو نه څومره ښکلی وخت ؤ وړکتوب زماياديږینيکمله که دزړه وی چی دی ښکلی وطن گوری ځو به نور له دی ځايه آريوب زما ياديږینيکمل ځاځیکرم ايجنسی پاکستان
غزل : محمد کريم امين العين متحده عربي امارات
غزل څله نا زېږې چه سنبال ېم زورور په غشو داسی مونږ ډېر دي ځغلو لي معتبر په غشوپام کړه مغروره داغرور له سر نه اوبا
