شعرونه
غزل : ډاکترحسن -لندن
غزلیولمس ته دنظر مې ضرورت لرې کنه په مړو سترګو کې اوس هم شرارت لرې کنه راوړي مې مچکو ته کاسو پسې کاسې ديپه تنګه خوله کې دومره سخاوت لرې کنه تسپې خو درنه شیخه بریتور وشوکولېاوس بل کوم یو معیار دعبادت لرې کنه مونږ توی شو څاڅکې څاڅکې دباران غوندې اشنا ته هم لا له ډک زړه نه شکایت لرې کنهوږمه يې کړه را چوپ ، ورکړه اوږدو څڼو ته څنډڅه دم دناروغانو دالفت لرې کنه په اوښکو که دزړه دغم وی
غزل : سيد جيلاني جلان
د ښکلا انداز یې مکمل بدل شيچې نظر یې د بڼو په څوکو شل شيچې مې خوښ شوې څه ګونا ده جلوه مخیه!مخ وراوړي چې تیاره کې څراغ بل شيستا په نه خپل ځان ته داسې شرمینده شوملکه څوک چي د اتڼ منځ کې دربل شيزغم زغم زغم خو اخر زغم هم په غم واوړيستړیا ډيره شي مخ پورته چې مزل شيکوم ځانګړی کمال نلرم د شعر خوچې د زړه درد مې راوسپړم غزل شيوښیاري همیشه ښه نه وي جلانه!کله کله سړی ښه وي چ
غزل : شمعه شوګیر
یوبل ته پــــــه غصـه یو یاره زه اوتنهـــــــــایيپه تاپسې خفـــــــــــه یو یاره زه اوتنهـــــــــایيدستړي ژوند دمــــــــــــــه یو یاره زه اوتنهایيدیووجود جــــــــــــــــــامه یو یاره زه اوتنهایيپر تا باندې به څنــــــــګه چې تېرېږي زندګي تل س
درنې غرمې:محمدرفیق عزت
درنې غرمې درنې غرمې موږ مو پښتون سر بې شملې نه غواړو جهاد بیا غواړو خو جګرې نه غواړو چی مولوړ سر تر مرکنډۍ پري ټيټ شي داسي په کور کي مو اډې نه غواړو په نیمه شپه چي مو پر کور را اوړي داسي میل
ګران افغانستان : الحاج الهام الدين قيام
ګران افغانستان نه فرهاديم،نه مجنون،نه ادم خان يم نه يوسف،نه فتح خان،نه مومن خان يم زه مين دچا په تورو سترګو نه يم خو په خپل وطن مين يمه،افغان يم دسروشنډو ،تورو زلفو عاشق نه يم زه عاشق مې په خپل،ګران افغانستان يم ځما ساه ده،ځمازړه دئ،ځماځان دی ځماوياړ،ځماضمير،ځماوجدان دی دامې مينه،داعزت،دامې غروردی دامې عقل،دامې سوچ،دامې ارمان دی له پلرو،نيکوراپاتې،په ميراث ده اوس مې برخه،دسپيڅلي ټينګ ا
اوده مار: سيد جيلاني جلان
ا اوده مار اوړی و ګرمي وه غنم لو و ستړی ستړی وم ستړی ومه تږی ومه تندې پسې واخیستم لور مې د پټي پر پوله کیښوده روان شومه څو پټیه پاس د باغ په منځ کې ویاله تیره وه لار که څه هم لنډه وه خو تږی وم لار ډیره وه ورغلم په ستړیو قدمو په اوبو پریوتم پریوتمه پریوتمه پریوتم تنده مې چې ښه اوبه اوبه شوله راپاڅیدم لا مې سر د شنې ونې درنې سیوری ته یوړلو سر ته مې بالښت ماته څنګله کړه بس د ستړیا خوب مې په وجود ښخه منګوله کړه
ديكلمه : انديښمن ځاځى
د اندیښمن ځاځي په غږ كې د پښتو ژبې د تكړه او پياوړي شاعر دروش دوراني په زړه پورې غزل د اريوب بلوك لوستونكو او ليدونكو ته وړاندې كوو هيله ده خوښ مو شي په لاندينې لينك كليك وكړي او شعر واورئ http://www.youtube.com/watch?v=uDTRjWfa
ديكلمه : انديښمن ځاځى
د اریوب بلوګ درنو لوستونكو شعر د ښكلا ګانو سمبول دى خو كله چې شعر له موسيقۍ سره يو ځاى شي نو بيا يې خوند دوه برابره كيږي نو ددې له امله مو وغوښتل چې د انديښمن ځاځي يو شعر چې ده په خپله ديكلمه كړى درته وړاندې كړو هيله ده چې ستاسو د پام وړ وګرځي او خوښ مو شي د شعر عنوان دى د سندرو زما نه تاسو په دې لاندينې لينك كليك وكړى او دا شعر واورئ
غزل: سيد جيلاني جلان
غزل غم به درکړي خو بیا غم د خپل غم نکړي دغه خوی په خدای چې خوند د صنم نکړي د ښکلا زور به دې زر اوبه شي ګوره! په ګلپاڼو ډیر خوبونه شبنم نکړي زمانه څومره ظالمه ده زړګیه! وس یي رسي خو له قصده کرم نکړي تر هغې به ځپل کیږي وژل کیږي دا بې فکره پښتانه چې ځان سم نکړ
په كلتور مو بلاګډه ده: اصيل ځاځى
په كلتور مو بلاګډه ده
غزل :سيدجيلاني جلان
غزل زه ګلابونه ورکومه خو دی اور راکويدجانان دغه بې احساسه خوی ډیر زور راکويپه پرهر نږدي د ټکور دخاموشۍ لاسونههر ځل چې ورشمه په ویر لړلی شور راکويلمرمخیه!ستاد ښایست ورځې نه خو شپه هم ښه دهخوب په شوګیر مینځي یو څه خواږه خو نور راکويما خو په ټول عمر میږي باندې پښه نه ده ایښېخو دغه خلک ولې ټک لکه منګور راکوياوس خو یوه هم نه مني جلانه خو وخت به وي همدا انسان به خپل ډبره زړه کې کور راکوي۱
ځکه ژاړم :سيد كريم خوستى
ځکه ژاړم هره شیبه ځکه ژاړم زما یادیږي٠ښایسته متون زما کله هیریږي ٠دده نام سره می اوښکې ځې یارانو ٠هره شیپه می په سترګو کی غړیږي٠که لندن دی که فاریس ترې نه لوګې شه ۰په سپرلې کی لکه ګل داسې غواړیږيواړه خوست می په متون باندې ښایسته دی۰ زړه می ځکه پسی درد کوی خوږیږي ۰په کشمیر ختن به یی ګرد ځکه ورنه کړمچی خوستی دزړګې دزړګې سر په کی اوسیږي
غزل : رحيمه پشتونجار
غزلماته دآسمان د الفتونو مینه راکړه تهښکلې پاکیزه د ثوابونو مینه راکړه تههیره دې ملنګه د کچکول د سخاوته کړمخیر دی ما ګدا ته د اجرونو مینه راکړه تهنه چې یې سبا وي نه بیګا نه یې ماضی تیرهپاکه د ایمان د باورونو مینه راکړه تهبزم ته دې ما نن بلینډې د اوښکو بلې ديماته دشاعر د غزلونو مینه راکړه تهزه ساده نجلۍ وم ستا نغمو څپه څپه کړمهماته د ياغي سمند
لكه باران : سيد جيلاني جلان
غزل لکه باران مې په زړه خوږ خوږ اوریدلې راغلېعمر دې ډیر دی همدا اوس مې یادولې راغلېپه هر نظرپه هرقدم کې ته وې ته وې ته وېنن مې کړۍ ورځ سترګو سترګو ته کیدلې راغلېزه ،خفګان،اوښکې ،شوګیر ټول به شوو راټول په شپه کې
د ښار هنداره : دسيد جيلاني جلان تازه نظم
د ښار هېندارهد ښار هېنداره کې اوړي تصویرونه عجیبه عجیبه د شپې تصویر په لمبو زیړ د ورځې سور په وینواو د ښار ځمکه توره سوې کنډوله کنډولهپکې غبار د ویرې ،وهم او وحشت تاویږيد ښار وګړي ته وا مړي له قبرو راوتي الوتی رنګ، سپیره مخونهاو د ډار تبه د هرچا په وجود ښخه دهته وا چې خدای پرې خوره کړې د قیامت ورځه ده######د ښار هېنداره کې اوړي تصویرونه عجیبه عجیبههلته دښار په یوه لوی واټ کې تصویر د یوې چاودنې ښکاريد واټ په ګردو دیو
غزل : رحيمه پشتونجار
غزلد ارمان ډیوې تیارو ته رڼا ورکړهپه مسکائې سرو لمبو ته رڼا ورکړهڅو به زړه یې د هجران د درد نوکاروجوړ په زړه ناسور زخمو ته رڼا ورکړهد لحد تیګې د زړه نه یې جنت جوړ کړیو ګلاب چې د مرګ شپو ته رڼا ورکړهد آسمان د زړه په درز د وینې څاڅکيد سپیرو د ښتو چینو ته رڼا ورکړهمرګه ستا نه یې له درده پناه غوښتهزندګي یې ستا لمحو ته رڼا ورکړه
غزل : نور الدين ګوهر
غزلپه زړه مې د کالوکالوارمان راوريــــــــــــــــدهرحمت د ښکلي رب چې له اسمان راوريــــــدهبيګه مې دجانان سره د زړه خواله کولـــــــــــهمزه يې پدې وکړه چې باران راوريــــــــــــــــدهميده ميده يې ډيرې پخوانى کيسې شروع کــــړېزماهم څاڅکي څاڅکي له چشمان راوريــــــــدهکيداى شي چې سپرلى رانيږدې شوى وي ملګرورنګونه يې له حسن ښه بريمان راوريــــــــــــدهچې کله به الهام د شاعرى راباندې راغلـــــــــــوستانوم به مې لاليه په زبان راوريـــ
د سپرلي ګلپيغه : انديښمن ځاځى
غزل په دغــه چم كې جلال نه شته كه جمال نه شته دى قعــطي قعطي ده وچكالي ده او وصال نه شته دى زړګوټى مات شو ګودر سوړ دى چنار هيڅ نه وايي
غزل : شمعه شوګیر
غزل : شمعه شوګیر دافغــــــاني کلتــــــــــور هنداره یمهمخ ته ولاړه ستــــــا لــــــه پاره یمــهراځه راځه زمــــــاپه لیمویې ایږدهجانانه ستاد قـــــدم لاره یمــــــــــــــهستاکه سینه ده په مرمیــــــــوغلبلزه هم دپڅې چـــــــــــــــاړې داره یمهښکلا مې څه کوې که ښکلې نه یمپه عقل ښه پخـــــــــــه هوښیاره یمهشمعه همــــــــــــدې غمونو وسوزلهپه
غزل :رحيمه پشتونجار
غزل :رحيمه پشتونجار ژوند راځنې لاړلــــــــــــــو نیستي راخپـــلويمرګ ته ورتر غــــــاړې شو هستي راخــپلويژونده ابدي شه د مـــرګي په سړه غیږه کېښکل کړه ځنکدن چــــــې زنده ګي راخپلويخور مې شه ایـــــمانه د لحد په تورتمونو کېراکړه روڼې شپې چـــــــې بنده ګي راخپلويمینه غواړم مینه خـــــو په مینه پاکه میــنه زهداسې چې رضــــــــــــــــــا د الهـــــي راخپلويروح د ملنګۍ مې درته تش کچکول نیولی دیخدا
د ټول كلي خفګان :الحاج الهام الدين قيام
نېټه: 06.01.2011 14:03 دټول کلي خفګان داسې ورخ هيڅ نه وي،چه دکلي يو کوروران نه ويغم نه وي ماتم نه وي،دټول کلي خفګان نه ويدلته څوک راغلي،دوی زمونږ دبچو ښکار کويدوی ترسول نه کوي،ښه سم مرګونئ وار کويکله په راکيټ کله په تو پ،په مونږ ګوزار کوينه شرميږي دوی،بلکه په دي کار افتخار کوينه پوهيږم خدايه،داوحشيان به انسانان نه ويغم نه وي ماتم نه وي،دټول کلي خفګان نه ويبل پردئ راغلئ،ځان زمونږه مشروروربولياوس ځان ميلمه نه بولي،ځ
غزل : رحيمه پشتونجار
وریږی مې غــــــــــمونه د زړګـــي پـــه کائناتوژړیږي مې آسمــــــــان د زنـــدګي پـــه کائناتویو غشی و د آه چې د زړګي له ولــــکــې ووتالله اوس ورحمیږې د خــــوستي پـــه کائنـــاتوزوال و د وریښمینې رڼا ســـــتا د رخ په نور کېسپوږمۍ وه راخـــــــــــــتلې الهي پــــه کائناتوټغر به مې د ژوند دارې په اوښکونمجن نه وایراغلې مې که نه وای دا هستي پـــــــه کائناتوپوهیږم نه که ستا د مینې پوهه کې یــــم ورکهله دې نه به نور څه وی بند ه ګي په
غزل : شمعه شوګير
غزل : ځاردې له ځــــــــــــــوانۍ شمه بدرنګهتانه سپېلنۍ شمــــــــــــــــه بدرنګــــــــهستادزلمیتـوب شپې یې ترخې کړې مړه دې له خـــــــــــــوارۍ شمه بدرنګهته مې پـه حیاء اوپت کې ســـــــــــــــاتهزه که لیــــــــــــــــــــــــوانۍ شمه بدرنګهته داوربلــــــــــــــــــــــونو شې ګلابـــــــــهزه چې سره غوټۍ شمـــــــــــــه بدرنګهدغه شوګیرونه وي اوشمعــــــــــــه وي
غزل : نور الدين ګوهر
د خولې هره کيسه يې له پيغوره کمه نده ياري کؤو خو بيا هم له تربوره کمه نده غصه او اداګانې يې پر ځای پريږدی ملګرو د ناز يوه موسکا يې هم له اوره کمه نده جنانه ستا په وړاندې د ځواب ورکول ګران دي ستا هره ازموينه له کانکوره کمه نده نيږدې ځکه درتلای نه شمه ټول بدن مې سوځي لمبه د ښکلي مخ ستا له تنوره کمه نده که څه هم په جونګړه کې اوسيږم پروا نشته د ښکلو پکې زور دی ستا له کوره کمه نده
غزل : شمه شوګير
مه لګــــــــــــوئ نور رنګونه مه لګوئ پېغلودترور رنګـــــــــــــــونه مه لګوئ ډېرې وسوسې ورسره پیــــــدا شولې دومره دسرور رنګـــــــــونه مــه لګوئ ژوند دعفلتــــــــــــــــــــــونوخزانــــه ګڼئ ځان باندې پېغــوررنګونه مه لګوئ مونږسره پښتانه رنګونه ښه ښکاري نورپردي کمزور رنګـــــونه مه لګوئ خیر دی کــــه دشمعې په سربل وي تل شونډوباندې اور رنګــــونه مه لګوئ یادونه : له م
