شعرونه
|ښکالو : سيد جيلاني جلان
ښكالو څه شوه خالقه څه شوه څه شوه ړنګه بنګه وړانګه نن مې په زړه باندې بيا اوري هغه دنګه وړانګه دپښو ښكالو ته يې تر سپين سحره ويښ اوسيدم بيګاه ونه ګرځيده ستورو باندې چنګه وړانګه ښايي د لمر له پا چاهۍ يې ور ته زېرى راوړبيا د كابل له اوږو تاو شوله قشنګه وړانګه دا چې د څڼو ر
څلوريزه : وزير کټوازى
څلوريزه د کټواز ډګر ګودر دى ماتههره لوېشته يې سره زر دى ماتههره پېغله يې شاعره ګڼمهر يو زلمی يې بازيګر دى ماته
سيد کريم خوستي غزل
غزل دا ځل خو ډيره ګرانه ده جدايی جانانهلکه پتنګ دهجراورکړم سا تی جانا نهنه په اختر پوهيږم نه می خو ښی شته چيرتهبی بغير له تا ده ګرانه زما زنده ګی جانا نه چه هريوګل ته ګورم پکی ستا رانګ نه ښکاریای شهزاده په اصله زما ګلا بی جانانهښادو شکرنه خوږی او دسپرلی نه ښکلیهغه لخظی يا ده وم ما ژاړه وی جانا نهڅو به غمونه ګلم څو به می اوښکی څا څیځوبه په ما تريږی دا پر يشا
مسافره : سيد کر يم خو ستی
مسافره زما د زړګی سره په ما ګرا نه چير ته لا ړیداوښکوډکی سترګی پر يشا نه چير ته لاړیيکتا دغم ته پريښوم غم د نه دی جهنم دیمدام پکی سوازيږمه ګل چيرته لا ړیمنم چی ستا په سټه به قيا مت وی يا مخشر ویزړه چود شو زما هم ستا له خفګا نه چير ته لاړیژوند ون خو اه ژوندون وی چه وصال وی او جانان ویبغير له تا قيا مت دی ګل اندا مه چير ته لاړیچه ته به راسره وی ما به ويل چه که بادشاه يمچی ته نه وی ملن
غزل: بشرمل ناصر
ښکلې ټپه مې زمزمه کړه له سرو اوښکوسرهپه غم رڼه مې کرۍ شپه کړه له سرو اوښکو سره په کاڼي زړۀ کې تنده بېرته څۀ نيمگړې شوله ډکه دصبر مې پياله کړه له سرو اوښکو سرهد ژوند ارمان لکه شهيد په اوږو گرځومهدځان مې ستړې فرشته کړه له سرو اوښکو سره ورته ولاړ وم د جانان دسترگو ديد مې کاوۀماته مې ښکلې ايينه کړه له سرو اوښکو سرهحجراسود په رنگه، ما هغه زر واره اشنا!ښکل مې په مينه دروازه کړه له سرو
تنکی رشاد : رحيمه پشتونجار
تنکی رشاد : رحيمه پشتونجارنن د سما ښاپېرۍډېوه په لاس کې سرې لمبې لټويد يوې مور د ارمانونو سرې غونچې لټويد يوې ښکلې او نازکې هيلې وروستۍ شېبې لټوينن د سما ښاپېرۍد جنتونو په غېږ د سرو لمبو په ګلبڼد ګلابونو پر مخ سپرغۍ د سرې بلې ډېوې لټويد مرور او ځورېدلې رشادخوارې لېمې لټوينن د سما ښاپېرۍد جنت حورو د قسمت پر دښتهد سرو غاټولو د زړګو په داغوپټې د پرخو په دعا لګوينن درشاد پر سېنه د پرهرونوسرې غونچې
څلوريزه : ګل محمد اريوبي
څلوريزه مينه مني، جانان مني او نوره هيڅ نه منيعشق تر دې حده مغرور دی ګوره هيڅ نه منیسپين مې جانان سپينه سپوږمۍ سپينه د خدای نښه دهزړه مې په سپينو کې مين دی نوره هيڅ نه منياريوبي
اشرار : سيدشاه خروټئ-لند
اشرارزۀ اؤس د هر ځه نه بېزار شومهچی دهرچا د سترګو خار شومهزه دغاصب حکمرانی نه منمځکه منصور غوندی په دار شومهزه په شېن سترګې له خپل ملکه باسمخېرکه مشهور زه په اشرارشومهپرون می مخ دېوشهېد ولېدووالله چی زه يې طلبګار شومهماته جنت دوزخ ډېر مه ېادوهنورزه له هر ځه خبردارشومهواربه د راشی لوغړنه اشناله فرنګی نه چی اوزګارشومهزه ده ملا په فتوای ورو
ښګلي اريوب ته : سيد کريم خوستی
ښکلي اريوب تهچې کله ياد کړمه ستـا نوم او ســـتا ښــــکلا اريـــوبهاوښکې مې وڅاڅي له ستـــرګو په بيــا بيــااريـــــوبهڅنګه بې دريــــغه دبارودو په لمــــبو کې وســــــوېڅــــيړۍ نښتــر دې په بارودو شـــ
د رحيمه پشتونجار ښکلی غزل
مېنې دې غا ټول په څېر په زړه باندې داغـــــلې ېــمژوند اغزی اغزی دی په کې پښې يبلې راغـــلې ېموړانګه شــوم زرينه دقسمت پر ګـوته يې پرېـــوتـمده زه درشـتـو پــه پــــلـمه دار تــــه رســـــــــــــولـې ېــممــا د قسمـت لپـې په خـوشـبو داوښـکو پـرېـولـېده کـه د حنـــــــا په شـــــان په تــور کـاڼـې وهلـې ېــماوښــــکو مې نن بار راته کـاروان د پـاتې عمـر دیځـــکـه پ
غزل : محيب رحمتي
غزلپوري چي په سترګو پسي رانجي كړېبيا مي ته ولي قتل د زړګي كړېلږ خو مي مين زړه ته وګورهځان به زما په مينه ازاري كړيدا چي لري لري ګرځي درپوهېږمآخېر به ځان له موږ څخه ياغي كړېډېره مي يادېږې ديد دي نستهخدايه د دوو سترګو ارزاني كړېنرى ټوكرى په سر ګرځي لڅ مخما يې خدايه مخ ته سپېلني كړېلږ سمه ځه پر لار د خداى لپارهخونه به مي ورانه د زړګي كړېخيال مي د زړګي كړه وران يې نه كړې
د زرکې ښکلې غزل
غزل ليونيه ماته ټولو نه ته ګران يي نه پوهيږم چې په څه راسره وران يي دزړه کور کې به دې پټ ساتم دلبره چپ شه مه وايه حالونه ډير نادان يي زولنو دې بې بسئ مې پښې تړلي په خزان مې دجبين
غزل : نيکمل ځاځى
غزل په آتشـــــــــــــي نظر يې ډېر را کتلښه شوه گوگل مې چې لمبې ونکړېښکاري جانان مې مرور شوی دیرېبار خبــــــــــرې راته ښې ونکړېجرگه مو وشوه خو غماز ملک ؤراته يې سمې فيـــــــــصلې ونکړېدچا دعا به راپسې وي
د سنګر خبري : سيدشاه خروټئ-لندن
د سنګر خبري هغه د مسجد او د ممبر خبري څه شویتوره شپه خوره ده دي سحر خبري څه شویملاصاحب خطبه کي دي سياست کوي خبريهغه دي الله او پيغمبر خبري څه شویذاهد هم رياکارشوچي په مکر کړي خبريداامر بالمعروف ونهي عن المنکر خبري څه شویوبا د جهالت ده ګډه شوي زموږ په کلينشته علم نشته دي هنرخبري څه شویورو
د سميرا کوچۍ نوى په زړه پورې غزل
غزل مات شي نه پاتېږي که هر څومره په قراره وي دلته د هر چا زړه چې صفا لکه هنداره وي
د انديښمن ځاځي نوى نظم
د سندرو زما نه مودې وشـــــــوې بې نغـــمو ژونــــد تيـــــرومــــه د ســــــندرو ښــاپ
جلان صاحب ته ډالۍ: تاج محمد ياري حسير
راليږونکی : تاج محمد ياري حسير * جلان صاحب ته ډالۍ *د ګلپاڼو اتڼلــکه اوښـــکه د بڼــو په څـــوکو بـــــاريود شبنــم غــونــدې د ګـل په مــخ نثــار يود عشــق خم چې موپه سردې پورته کړىتر ابـــــده به لـــه دې نشـــې خمـــار يوچې د نــورځـــلا مو ځــــان وجهــان وسوڅــه پروا کـه د منـصور په څـير په دار يود ګـــلپاڼواتـــڼ کـله هــــر څـــــوک وينـ
د نيکمل ځاځى غزل
غزل دمطلب يار يی ښه مـــــــــــی وپيــژندی ډير دوکه مار يی ښـــــه مـــی وپيـژندی وگوره ستـاله غـــــــــ
زه درته توره اخلم: رحيمه پښتونجار
زه درته توره اخلمزه درته توره اخلميوه ورکوټې ښاېستوکې شنه بخونه تورهچې هره کرښه کې يېزمونږ د کونډو يتيمانو او د بورو ميندودورکو ورکو قسمتونواو بې رنګه اوښکود مخ حجاب پرانيزيچې د شهيد د زړګي ورک ارمانېد کوم ښامار د ژامې غاښ مات کړیچا
د زرکې غزل
غزل دی پکتيا دغرو بلبله وم اوس نه يم دی اشنا د خولې بدله وم اوس نه يم دی جانان سره جوړه سنګرته تلمه زه په زړه ډېره شډله وم اوس نه يم ماتوه مې په تيره تبرګي باندې زه پخوا خوږه سنځله وم
د پير محمد کاروان په زړه پورې غزل
غزل وګوره اوښبه راوړى بار د ګلابونو دى خوب وينم بلبله وايي وار د ګلابونو دى غرونو ته سوما ختلي کلي ته نرکس روان بس باچا ګلاب دى او ټول ښار د ګلابونو دى تللى هغه وخت چې تار د ديم يې وو د تر څانګو تاو وايي د ژوندون سره اوس تار د ګلابونو دى راغ
د سميرا کوچۍ نوى په زړه پورې غزل
غزل چې نه په ورځ را سره مل وي نه په شپه پاتې وي دا ډېر غمونه دي اور واخلي چې اېره پاتې وي وحشي بادونه به يې تا غوندې په بله يوسي را سره څو به خواري نښې ستا د پله پاتې وي يو په غزل بل مې په اوښکو زړګى سپک غوندې شي
غزل : مينه منګل
لکه شپه غم د جانان رانه چاپيرو د خوږې مينې ارمان رانه چاپير و هرې خواته چې زه تلم په زړه مې اور ودغمونوتورزندان رانه چاپير ود بيلتون بلاه دې ياره يیوړم يوړمدرنځونو يو جهان رانه چاپير وو مينه لاړه خو دردونه ېې ناسورشولهم يې درد هم يې درمان رانه چاپير وچې د مينې سمندر کې شومه ډوبهستا دمړو سترګو طوفان رانه چاپير و
انديښمن ځاځى
غزل په خداى راباندې ګران شـــــــــــوى د ځـــــــــــان په څير يو څوک
