شـعرونــه
غزل - لمر نيازى
راليږونکی :dewa aryoubayد راليږونکي پته :dewa_aryobay@yahoo.comنيټه : 10-01-2008 غزل په سترګو کې لاس موږي غرېو نيولي ماشوماندا چا دي ژړولي ، نازولي ماشومان ماښام د شنه اسمان کاسه کې سپورې وريزې نه وېچا کونډې غولولي ، خوبولي ماشومان ستا سرې سترګې ترې ځار شه سګرټ مه بلوه ژڼيهايره -ايره به تويې شي سرګړي ماشومان په سوله اب
غزل - بلينډه بدرۍ
دا د بلينډې بدرۍ هغه غزل دى چې د ښاپيرۍ ځاځۍ د غوښتنې په اساس يې ليكلى دى، ښاپيرۍ ځاځۍ بلينډې ته مطلع لېږلې وه او هغې پرې غزل ليكلې ده هيله چې بدرۍ خور د ښاپيرۍ خور غوښتنه پوره كړې وي او د هغې غوښتنه پوره شوې وي. درنې خورې ښاپيرۍ سلامونه مې ومنه ! مطلع دې راته راورسیده دا چې تا رانه بیتونه غوښتي وو خدای شته چې لږه زړه نا زړه شوم .رابشم ستا مطلعې ته مطلع دې بدوکې نه وه خو خوري زما په فکر خو چې شعر په زور جوړ شي هاغه خوند
غزل - سلطان احمدزى
راشي د ځوانۍ سيكه مې بيا يوسي ټول خواږه خوبونه مې بلا يوسي څوك مو د لمر فكرو ځلا نه زغمي وايي دې تيارو ته به رڼا يوسي بمه ستا ټوټې به چاته ورسي ستړي اندامونه به له چا يوسي اوښكې مو كه پاڼې د ګل نه شولې لپې به شي غېږ كې به دعا يوسي
دا ښار، هاغه غرونه - اجمل اند
نه چرچڼې نه يې شور نه توتكۍ شته نه ماښام، نه چينارونه نه مرغۍ شته په دې ښار كې كه هر څومره جينكۍ شته نه يې غاړه كې مرۍ او نه اوګۍ شته دې كوڅو كې مازيګر څومره خومار وي؟ نه زيارت شته ، نه چيلم او نه دوهۍ شته تورو غرونو! نو سلام به مې څوك دروړي ؟ دې اسمان كې خو نه ستوري
څلوريزه - بلينډه بدرۍ
لاندې څلوريزه د اغلې بلينډې بدرۍ ده خو اغلې خور ډېوې اريوبي رالېږلې ده. څلوريزه چا وې ؟ چې مونږ ګودر ته نن ګړي راوړي دينن جونو چا پنځ ډزي ، چا بړي راوړي دي چې اوس هم ای ژڼکیو نه پاڅیږئ انقلاب تهراوړاندې شئ نو ما درته بنګړي راوړي دي
غزل - بلينډه بدرۍ
د دوست شينواري د غزل پر ليكه لږ شان سور، لږ شانې تال راکه مزل تهبخته ، لا خو لاره ډیره ده منزل ته بې غوري وه ، که خواخوږې دې نادانه؟ګرد ړومبی ستا له ګلاب مې شو اوربل ته زه خولې ، د میندو اوښکې پکې ګورمڅنګه داد (نورجهان) درکړم تاج محل ته د یقین او شک په مینځ کې داسې ګیرهکله
ګلالۍ ته - زرلښت حفيظ كاناډا
ګلالۍ زما ځيګرهد ملکونو مسافرهکتاب پورته کړه له سرهپاڼې وګوره دلبرهد افغان تاريخ ته ګورهپه کې ډيري کارنامي ديهم خوږي دي هم ترخی ديدا زرين کرښۍ چې وينیدا زمونږ د ژوند کيسي ديدا وطن دی د بازانود پاميرد اتلانوچې سرونه يي په دار ځيمخ په مخ چې په اغيار ځيڅوک مو وژني چې افغان يوهم په دې چې مسلمان يود ازاد ژوند پلويان يوتجاوز لره طوفان يود افغان ماشومان و
زړه څه شوې - ګلالۍ توتاخيل فرانسه
زره څه شوې ځلا نکړې؟ته ګونګۍ شوې خندا نکړېداسې ښکاري مرور ييددې خلکو پروا نکړۍنوردې زورپه زړه کې نشتهنور د شعر واويلا نکړيڅنګه غلې شوې خاموشه؟زما خبرو ته ها نکړې؟داختر ورځۍ دي ګلۍمبارک زيرۍ بيا نکړې؟اوښکې پاکې کړه کم عقلېګودرو ته خندا نکړېجنکۍ کودر ته ځينهسره ګلاب په اوربل ږدينهبنګړيوال کوڅو کې ګرځيشنه بنګړي به خرڅوينهزه اوته په وطن نه يودوې ميلو ته به ورځينه
هرڅه ته يې - عزيز ناصري نظم
ته يو رازدژوندانه يې کله څه او کله څه يېلږښکاره شې اوبيا نه يېهرڅه ته يې، هرڅه ته يې دګودر د منګو شور يېدبدرنګې ږلۍ زور يېددوزخ د لمبو اور يېدرحمت دباران خور يې کله اور کله اوبه يېهرڅه ته يې، هرڅه ته يې يو احساس يې نازولیهم ارمان يې رژېدلیتاسکون له زړونو وړیهم ژوندون يې خ
خپل دګران هيوادتکړه ليکوالۍ زرلښته حفيظ ته ډالۍ
اوس مې د زړه په ائينو کې اوسېصبا پښتو ته په جرګو کې اوسېشاهينې ته د ښکلاګانوښکلېزمونږ دزړه په منارو کې اوسېپام کوه پام چې رقيبان لرې ډيرته د غربيانو په ديرو کې اوسېمانه څو ټکي د اخلاص واورهپه لاره تګ کې دی احتياط کوه زمونږ د چم خلک بانې لټوي څوک به د مينې اووفا په نامهستا د زړګي ټولې خانی لټويخو ته دچا دلارې تګ مه ګورهدا لباسي ياران وفا نه لريزمااوستا مرام د زړونو ګټلژوندموتياروکې دی خندا نه
غزل- داود عربزی
پـه مینه پوه د ی ځـکه مینه کـې ســلا م ا خلـيد ا یـوپښتـون د ی چـې له خپل روحه ارام ا خلـي چـې خپله ژبه ساتی نـه شي خپل فرهنګ نه ساتــيخـدای پـاک دځمکـــې لـه سرژردغسې قـام اخلي او س بـه نـو کلــه بـې حاجتـه توره نه را باسياو س بـه پښتـو ن پـه خـپله پوه ا نتـقام ا خـلـي حمـزه د اټـوله ځوانـي پـاکـه په غـزل و خــوړهژرده چې څـوک به یې له غزلـې نــه الـهام اخـلي جانـان مې پـټـه پناه نه لري ،ډ انـګ پـیلې وایـيهغه مـې نـوم د لیونـي غـوند ې پـه بـ
زما نوم افغانستان دی
لوستلې مې تاريخ شئ دزمان يو ښکلې باب يمکيسې لرمه ډ يرې د غيرت ښکلې کتاب يم دونيا کې مې يو نوم دې زه دسرو زرو درياب يمازا د يم پيد ا شو ی تجاوز ته انقلاب يم بچي مې ا بداليان دي دمير ويس د ژوند داستان يما زاده هسګرځمه نړۍ کې چې افغان يم بچي مې شنه زمريان دي ځکه وايم با ايمان يمزه لوړ د پا مير څوکه دنړۍ دښکلا بام يم سپين غر لرمه زړه کې د شمشاد دزړه ار
لېوني خوبونه- عزيز ناصري
نن مې زړه وهي ټوپونه، بيامې هيلۍ پارېدليخندنۍ مې دي غوښتنې، چې(هما)به دام کې نښلي داحساس خوږه څپه کې، لېوني خوبونه وينمغرڅنو لېونو سترګو ېې، په ماڅه کانې کړي؟ دبېلتون سپېره بېديا کې، ماښامونه تورتمونهسهرونه مرور دي، رڼا ګانې تښتېدلي ارمانونه په سلګودي، امېدونه وينې ژاړيدياغي ارمان څپه ده، کنه! ما هرڅه بېللي چې له نازاومينې ډکه، په خنداخندا به راغلهپه هروار مې ده رټلې، داماخپله په ځان کړي
غزل- خاطره اسحاقزۍ
نور به داسې څه غواړي، مينه غواړي زړه غواړي ستا لېونۍ ستا په نوم خپل ژوند تېرېده غواړي څومره چې ډاډ وركم زه، صبر نه شي يو ګړى زړه مې ستا په سترګو كې سم دم ډوبيده غواړي جوړ به شي ښايسته به شي، سم ګلاب ګلاب به شي زما د زړګي وران كلى، ستا يو ځل كاته غواړي دار دې وي جلاد دي وي، اور كې زندګى دې وي ستا دې پكښې وې ديدن، نور به سړى څه غواړي تا غواړي بس تا غواړي، بېله تا ژوند خاوري شه دا خاطره مرګ غواړي، ژوند جانانه نه غواړي
غزل - اجمل اند
اوس چې د غره اوچینې خیال نه راځیاوس د خوږو غزلو تال نه راځي اوس له خپل ځانه دومره لرې تللی چې ما ته هم زما احوال نه راځي ددې ښار هر واټ په ثواب کې رنګ شو اوس د هېچا په خوله وبال نه راځي د وزیر جبر يې تر حد واوښته په دې پاچا ولې زوال نه راځي مجنونه! شګو کې یې مه لېکه نومچا ویل چې دلته به شمال نه راځي اجمله!
بنګ پیدا کېږي کنه!؟
بنګ پیدا کېږي کنه!؟تنده له غره مې ډېره اوږده لاروهلې خومار اخیستی یم ـــ ـــ له شونډو نه مې تنده اوريپه دغه لوی په دې ودان ښار کې څوک داسې شته چې یې د غره د خلکو ژبه زده وي ؟کوم زیارت شته دیچې چېلم او منجور ولري ؟له ډېرې تندې مې په ژبه سرې پولۍ ولاړې کومه زړه میخانه نه شته چېرې؟رېښتیا ! دا خلک دلته مازیګري خومار په څه ماتويبنګ پیدا کېږي کنه ! ؟
کلیزه-اجمل اند
نن مې د خپلې تنهایۍ دیرش کلني لمانځمه پوره دیرش کاله وشوهچې زه د خدای په دغه لوی اسمان کې یو ستوری هم نه لرم .پوره دیرش کاله وشوهچې د لمر سترګه مې لېدلې نه ده او له مودو راهېسې د تورې شپې سره په غبرګ غږ کې سندرې وایم .نن دیرش ډېوې پکار ديچې پرې دلمر د سترګې یاد ولمانځمورپسې ډېر خپه یم که چېرې تاته لمر په مخه درغیزما سلام پرې وايه او ورته ووايه چ
طرحي غزل ( لږ راتم شه )
یادونه : سږ کال د اګست په ۲۹ نیټه د خپلو تره ځامنوپه واده کې د ګډون لپاره ځاځیو ته روان وم . په لاره کې له پاړه چنار نه لږ وړاندې د پیواړ په سیمه کې دډیرو بارانونو له امله په خوړ کې توی راوتلی و او ټوله لاره بنده وه . مجبور شوم چې انتظار وکړم تر څو په توې کې اوبه کمې شي او موټر دتیریدو جوګه شي . له لږ ځنډ وروسته مې زړه تنګ شو او له موټر نه راښکته شوم .. یوه شیبه د سیند پر غاړه ولاړ وم .. که څه هم اسمان شین و او لمر ځلیدو ،خو ورسره نری نری باران هم وریدو ، چې په ټول چاپیریال یې جادو کړې وه . خ
سندرماره لیونیه ( حمید شجاع)
په پورته انځور کې ارمان ليونی وينی چې دا نظم ورته
غزل
په شا مې له دې پورې غره سيتار راوړی و يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و تر ډېره مې په ياد دبنګړو شرنګ د ملنګ بنګ ووپه سترګو کې مې ټول خومار، خومار راوړی و دا نن چې يوه ښکلې وه خزان ، خزان روانه پرون سيند يو زلمی لکه بهار راواړی و دا څومره قامتونه دغې سپينې جامې ړنګ کړل !دې پير خو په لستوڼي کې ښامار راوړی و د ښار د ښايستونو مازيګر به په کې ورک شو لېموکې مې چينه، چيلم، چينار راوړی و چې
غزل
دوی چې زړګی نه لري ، پټ په کې جانان نه لريپه دغه ښار کې خدايږو هېڅوک هم ايمان نه لري لنډۍ يې نه زده، درخانۍ او ادم خان نه لري ګل مکۍ نه شته په حجره کې طالب جان نه لري دلته شنه بوټي هم د تندې مانا نه پېژني دا نازولي خلک تمه د باران نه لري ورته رسېږي هماغه ، چې څه يې زړه وغواړيډېر بد نصيبه دي چې هيڅ هېله ارمان نه لري رود يې کوچۍ نه لري ، دښتې يې کېږدۍ نه لريغريې مرغان نه لري ، کلی يې
د وخت ملاله
بيا په کوم لورې په کوم خوا لاړېبيا د کوم سولې په سودا لاړې اې دوطن اې ملالې شهزادګۍد کوم ماتم په وير ژړا لاړې نه دې ټپۍ شته نه د مينې کيسید کوم سنګر په تماشا لاړې د ازاد په نوم سرود دې نشتهبيا د کوم ننګ په کربلا لاړې مټۍ را ونغاړه بنګړي شرنګوهپه کې يادونه د لالي شرنګوه په وطن ننګ اواز او ژغ پورته کړهبيا يوه ملاله شه بيرغ پورته کړ جرګه مارنو ته جرګي يادوهد سولې غږ شه
(ننواتې)
اوښکې ننواتې کړم که سترګې ننواتې کړمیاره که ته وایې دابه غبرګې ننواتې کړم ستادپیغلتوب په محرابونوکې به ورغړيځان سره به شپې دشیخ بزرګې ننواتې کړم ستادې په ماپوروي دزهرادځوانۍ سره غزلیوواربه وږمې په ناړد درګې ننواتې کړم هو، به یې ځواب وي یارپښتون دی انکارڅه مانا؟زه چې پرې داښکلې زړې ګرګې ننواتې کړم غ
سوغات
دوينو په وطن کې دسلګيو سيوا څه ديډيوې خو مې د اوښکو راوړه څلي ته سوغات دغېږ په جنازه کې يې نن کلي ته ور وړمهدچم شهيدې څانګې يو ښاغلي ته سوغات دشرق او غرب دا لوی لوی درڼا ښارونه څه ديډالۍ دې وي زموږ د چم يو ښکلي ته سوغات خاوند که مې دکلي په ګودر بيا مازديګر کړدعشق خواږه به وويشم ټول ک
