په شا مې له دې پورې غره  سيتار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و

تر ډېره مې په ياد دبنګړو شرنګ د ملنګ بنګ وو
په سترګو کې مې ټول خومار،  خومار راوړی و

دا نن چې يوه ښکلې وه خزان ، خزان  روانه
پرون  سيند يو زلمی لکه بهار راواړی و

دا څومره قامتونه دغې سپينې جامې ړنګ کړل !
دې پير خو په لستوڼي کې ښامار راوړی و 

د ښار د ښايستونو مازيګر به په کې ورک شو
لېموکې مې چينه، چيلم، چينار راوړی و

چې ځم لاس پر سينه وړم له يو مات زړه سره درومم
يو روغ زړه مې له کلي نه تر ښار راوړی و .

۲۰۰۷   سيپتمبر ۱ ، پراګ