شعرونه
د حمزه بابا (رح) يوه مرثيه
د شهيدانو د رب په نامه د حمزه بابا (رح) يوه مرثيه تبصره: انور شاهين خانخېل ( پېښور- کوزه پښتونخوا)Shaheenkhankhel@yahoo.com زما په خيال چې داسې څوک پښتون به نه وی چې لږ تر لږه د ستر حمزه بابا (رح) له نوم نه به خبر نه وی.بابا نه يواځې يو ستر پښتون شاعر او اديب ؤ بلکې يو ستر روحانی شخصيت او يو عارف او سالک کس ؤ. او هغۀ
پښتون حسېن (ع)
پښتون حُسېن (ع)(د امامانو د مياشت په مناسبت)ليک: انور شاهين خانخېل – پېښور (کوزه پښتونخوا)shaheenkhankhel@yahoo.com ای غـــېرتــــــــــي! ای ننګيــــــــاليــــــــــه! ای پښتــــــــون حُسېنه!ای د انســــــــــــــان انســـــــــانيت، روح او ژونــــــــــــدون حُسېنه!تــــــــــۀ سفينــــــــه يې د نجــــــات د هــــــــــــدايت مشـــــــال يـــــــــېيـــــــــې نمــــــونـــــــه د انق
رڼا
رڼاتيــــــارې بــــــه تښتی چـــــې رڼــــا راغلهچـــــې فـــــاطمـــــه مې په دنيـــــا راغــلـههيـــلــه ده لاړ بــــه ټول غمونه مـــې شیچـــــې مــې د خـــــوږ زړګی دوا راغـــلـــهدا د اســــــــــلام او د پښتــــــو اثـــــر دیچې دا په کور کښې مې ښکلا راغــــلهنبی(ع) فـــرمائی لور رحــــمت دے د ربدا لـــــــه رحـــمت ډکـــــــه هـــــــوا ر
د ښاغلی سېف الرحمن سليم ارمان
دې بې کچه اضطراب کښې لږ سکون راله پېدا کړئمېکدې پلو څوک ورشئ لږ ژوندون راله پېدا کړئد جومات استادعرب دی او مکتب کښې ډيلي وال دیيو استاد راله پېدا کړئ خو پښتون راله پېدا کړئ
د حمزه بابا (رح) تګلاره
تل به په لاړ له مـــــــــــــــــــــېړنو سره ځم يمه پښـــــــــــتون له پښـــــــتنو سره ځم د ملـــــيت نمـــــــــــــــــــره د پرخې په څېر ســـــــــــــتا له دې شوخو پلوشو سره ځم دا چـــــــــې خــــــــــرد هم په ملت ځاروي زۀ دې همــــــــــــداسې لـــــــېونو سره ځم پام كـــــــــــــوه زه هغـــــــــــــــه نظر نه يمه چــــــــــــــــې به په دود د سپېلنو سره ځم وائي اغـــــــــيار چــــــــــــې د دوزخ ژبه ده زۀ به جنت ته له پښــــــــــــــــــــــت
د بشير فېضان شعر
راليږونکی :bashirahmad faizanد راليږونکي پته :faizan_kandahar@yahoo.comنيټه : 05-11-2006 داوښکو څپڅپې مي دګريوان په لوري دروميزما واړه خيالونه دجانان په لوري دروميزاهده ته دوعا کړه چي بری مي سي په برخهغريب فيضان نن يار پسي کاروان په لوري درومي
د حمزه بابا (رح) دعا
چـــــې بې تا چــــــاته ټيټ نـه شي نګيالى زمــــــا ژونــدون كـړهزړه زمـــــا دې مسلمــــان وي تفـــكـــــر مـــــــې دپښتــــــــون كړهزه لـــــه وخته ګيلـــــه نـــــــــه کـــــــړم چې ښادي يې له ما يـــــوړه خـــــــوکاروان مــــــې د هـــمت او استقــلال بېرته راستون کړه کـــــــوم ســـبا چــــې راروان دى چې لــــــه نــن سره ګډ نـــه شي زمــــــا نـــــــن واخـــــــله پرون کړه اود نـــــــن په ځــاى پرون کړه پـــــــــــه تبج
ابتداء
انور شاهين خانخېل (پېښور) ملګــــــــرو راشئ چــې لـــــه صفـــره ابتـــداء وکـــــړواول ځـــــــان ســـــــم کړو هله نورو تـــه تابيا وکــــــړوحـــــق وينو پېژنو د حــــــق پـــــــه لاره تګ نـــــه کووڅنګه بـــــــــه طمه مــــــــونږ له حقه د بريـــــا وکــــــړوبــــې لـــــه کــــــرداره ګفتــــار هيڅکلـــــه اثر نه کویپس لـــــه کــــــــرداه ښائی خــلکـــــو ته وېنـــــا وکـړومنـــــم اول ده عـقيـــده خــــــــو لـــــه عمـــــله ســــــــــره
غزل ـــ محبوب الله محبوب
راځه راځه ښکلې ! مه غواړه اجازه د مینېتل مې پرانستې ده په زړه کې دروازه دمینېما په ازل کې دخوږې مینې وعده کړې دهخوره وره مې ده په روح کې انګازه دمینېما په خپل ژوند کې هریو کار ترخپله بريده وکړخو هېڅ مالومه نه شوه ماته اندازه دمینېژوند خولا څه چې پس له مرګه به هم مینه خورومزما پر قبر به زرغونه وي خازه دمینېیو څو بدرنګه خلک دلته نفرت
تاند شاعر ، پاخه شعرونه
م ، محبوب تاند شاعر پاخه شعرونه حكمت الله سروش د حبيب الله زوى په 1367ل كال د كندهار په پنځمه ناحيه كې زېږېدلى دى. په ۱۳۸۵ كې د احمدشاه بابا د عالي ليسې څخه فارغ شوى دى .هغه كسان چې لمرخاته د شعر لپاره د الهي طبيعت ستره ښكلا ګڼي، نو دا خبره به هم په ذهن كې ورګرځي ، چې د شعر لپاره
دكابل ژمي تصويرونه
دكابل ژمي تصويرونه واوره وريږي رڼا خوره دهله څېرمې سپين دي دكابل دغرو سرونه * * *واوره وريږي لارې دي بندې څنګه به وشي دمينو ديدنونه * * *واوره وريږي دواټ پرغاړه ونې ولاړېپاڼې
زړګی
زړګی فقير دی خو د عشق په ښارکې کور غواړي زړګی له ښکلې زمانې د حسن پور غواړي زړګی منصور د رڼاګانو، له انجامو نه ويريږيپتنګ غوندې د بلو ډيوو اور غواړي زړګیوئ، ژوند خو بس په مينه ماتېده او رغېده دي په لېچو کې د شنو بنګړيو شور غواړي زړګی له عقله مرور وي شامدام په نه خبره ماشوم شي، کله
د هوا مرغان
د هوا مرغان دا د هوا مرغان له موږ نه ښه دي او د هوا بريدونه پيژنيهر خوا ګرځي او هر چيرې ځيدوبی په يو ځای ځاله جوړه ژمی بل ځای کې ويمنی په يو ځای کې اوسيږي سپرلی بل ځای کېخو زموږ تر منځ دي بلا کرښې تيرېله چانه تاو د روايت کرښه دهڅوک زندانونو کې زاړه شول سرهله چانه تاوه د غربت کرښه دهله چانه تاو د نژادونو کرښه له چا نه تاو د مذهبونو کرښهڅوک د خپل فکر په زندان کې بنديله چا نه تاو ده د فکرون
و ينه
و ينه په و يښه څه چې زه په خوب کې هم وينه ليدلی نه شم رنګ خو ېې څه زه خو لا نوم دوينې &
غزل
غزل دنګه غاړه ، دنګه ونه مې خو ښيږ ي لوړه پزه، غونډه زنه مې خو ښيږ ي ته چې تاو شې،زمانه درسره تاو شي ستا دګرد کميس لمنه مې خو ښيږ ي څه دعقل کارخونه دی، چې به ګرم شم کاردعشق دی ،تېروتنه مې خو ښيږ ي ديوه پر ځای به لس ځوابه درکړم
غزل
غزل رابه شي رابه شي پاڼۍ زمو نږه يوه ورځ به سوله شي راڼۍ زمونږه داچې په سره اور کړېدلي يو مونږدغه له خپلې ناجاڼۍ زمونږه باران دمينې به له زړونو يوسيدغم سيکې کواڼۍ،کواڼۍ زمونږ
غزل
غزل رابه شي رابه شي پاڼۍ زمو نږه يوه ورځ به سوله شي راڼۍ زمونږه داچې په سره اور کړېدلي يو مونږدغه له خپلې ناجاڼۍ زمونږه باران دمينې به له زړونو يوسيدغم سيکې کواڼۍ،کواڼۍ زمونږ
غزل
غزل مين پر ژوند ، مين پر ګل يمه زهدشنه ځنګله فطري بلبل يمه زه څه نيمګړتيا به وي ضرور په ما کېدا چا ويل چې مکمل يمه زه دوخت ناخوالو زه بې وخته سپين کړمدپښتنې پېغلې اوربل يمه زه ما مې دخپلو هيلو قتل کړی خلکه ما ووژنئ قاتل يمه زه دمينې راز مې په هربيت کې پټ دیديو مين شاعر غزل يمه زه م، محبوب اسلام اباد
غزل
غزل تېره په دې کار کې تر فلکه شوې دومره چې په زړه باندې ته کلکه شوې څومره په خواريو مې پيدا کړلې څومره په اسانه رانه ورکه شوې اوس به دې نازونه زه ضرور منم ا
نظم
د پسر ليو تصوره راشه يه لمر پرسته، ز ړوره راشه، زما سرمسته، زو رو ره راشه، خمار خمار سترګې دې تورې کړه بياد عشق په ميو يې مخمورې کړه بيا دوخت پرپېغلې لمبې پورې کړه بيا تر ستر ګورو ، سترګو ره راشهزما سر مسته، زو رو ره راشه رباب په غاړه د چندڼ واچوه لاس کې ګلونه د ګلبڼ واچوه د زړه محل کې مې اتن واچوه وه سر ببره، څڼو ره راشه
غزل
هغه رنځورې ، هغه مړاوې سترګېيوځلې بيا دې کړه راتاوې سترګېدښکلاخدای په کې له وراېه ښکارينن خوريښتيا پنځۍښکلاوې سترګېژوند ته دې وګوره په نوي نظرپه ناز راپرانيزه داناوې سترګېلږ پرې راخور که دحيا پړونیپه چابه وکوي بلا وې سترګېماته به مينه اووفا رازده کړيدډېرو خلکو بې وفاوې سترګېخېردی ګيلې،مانې ېې ومنه زړهجرګه راغلي دعشق پلاوې سترګېلا ېې رنځور کړمه او روغ ېې نکړممحبوبه؛ ستا خو مسيحاوې سترګې م، محبوب
غزل
غزل يوځل چې دې ښار ته څوک راغلي دي بېرته ارمانجن ورځنې تللي دي چاچې هم په مينه راکتلي دي مايې خاطرې زړه کې ساتلي دي اوس به زه له عشقه څه انکار کوم اوس مې چې هر څه په کې بايللي دي هسې به ګيله له ښکلو څه کوم ښکلي خو له ځايه پيدا ښکلي دي
غزل
ما هم صفا کړه د يو چا له ياده خپله خونه ما په دېوال باندې راټال عکسونه وسوځول نورې لمنې ورته مه وهئ ساده پښتنو په پردي اور کې مو دا خپل کورونه وسوځول پتنګه ما وتا د شمعې په ديد څه جوړ کړلو اخر مو هم پکې دا خپل وزرونه وسوځول باران د وصل يې زما تنده راماته نه کړه لمبو د هجر يې زما هډونه وسوځول ذاکره ! تا چي يې د حسن په کې ذکر کړی هغې ناترسې هغه ستا غزلونه وسوځول
غزل
غزل د دې مالت فضا چې تـته ده هيڅ شور نه لري دلته دي زړونه اوبه شوي، زړونه زور نه لري زموږ په مالت كې خو ځوانان داسې بې پرسه وژني ته به وا پلار نه لري، مور نه لري، خور نه لري په خداى ملګرو كله كله راته شك پيدا شي وايم پښتون داسې يتيم دى چې هيڅ كور نه لري
غزل
څــــــــــــلوريزهخاوري يو له خــــــاورو نه پيداخلکهسي کړي غــرور په ژوندانه دا دنيا خلکڅو اوپنا کيږو به نــــړي ځيـــــنيخـداي ج کړه عبادت اوبندګې لره پيداخلک غزل وخته له قـــيصونه دې خــــــبريمهټولـــــو خارونه دې خبريــــــمه داچې نن په خـوله درته څه نه وايــــــم ګـيرچېرته دمينې په هــــــنر يمـــه بيا ديو ښـــامار او داړه مـــــار له ل
