دا غزل د يو سف شاه سپيلني ده خو موږ ته ډيوې اريوبي رالېږلې ده .
چراغ د تېلو نه لرم د زړه چراغ ته ناست يم
د اوښکو په باران کې د شپې مړه چراغ ته ناست يمد چا لشې باڼه مې د ورغوي له زړه باسم
د لويې شپې په لوی کور کې واړه چراغ ته ناست يمد وخت دا ځوانيمرګه شپې به کله دومره وکړي
جانانه چې له تاسره به زه چراغ ته ناست يمنړۍ ليکي غزلې واړه نوو چراغوو ته
يو زه يم چې تر اوسه لا زاړه چراغ ته ناست يمپه ما باندې هم فرض ده چې پخپله هڅه وکړم
تر کومه به د پلار او د نيکه چراغ ته ناست يمله کوم يوه چراغ نه مې چې اور لمنې واخيست
نن بيا لکه ماشوم غوندې هاغه چراغ ته ناست يمزلمي به مې سندرې او نغمې په مينه وايي
په دې چې سپېلنيه پښتانه چراغ ته ناست يم
شعرونه
