شعرونه
غزل
غزل رابه شي رابه شي پاڼۍ زمو نږه يوه ورځ به سوله شي راڼۍ زمونږه داچې په سره اور کړېدلي يو مونږدغه له خپلې ناجاڼۍ زمونږه باران دمينې به له زړونو يوسيدغم سيکې کواڼۍ،کواڼۍ زمونږ
غزل
غزل مين پر ژوند ، مين پر ګل يمه زهدشنه ځنګله فطري بلبل يمه زه څه نيمګړتيا به وي ضرور په ما کېدا چا ويل چې مکمل يمه زه دوخت ناخوالو زه بې وخته سپين کړمدپښتنې پېغلې اوربل يمه زه ما مې دخپلو هيلو قتل کړی خلکه ما ووژنئ قاتل يمه زه دمينې راز مې په هربيت کې پټ دیديو مين شاعر غزل يمه زه م، محبوب اسلام اباد
غزل
غزل تېره په دې کار کې تر فلکه شوې دومره چې په زړه باندې ته کلکه شوې څومره په خواريو مې پيدا کړلې څومره په اسانه رانه ورکه شوې اوس به دې نازونه زه ضرور منم ا
نظم
د پسر ليو تصوره راشه يه لمر پرسته، ز ړوره راشه، زما سرمسته، زو رو ره راشه، خمار خمار سترګې دې تورې کړه بياد عشق په ميو يې مخمورې کړه بيا دوخت پرپېغلې لمبې پورې کړه بيا تر ستر ګورو ، سترګو ره راشهزما سر مسته، زو رو ره راشه رباب په غاړه د چندڼ واچوه لاس کې ګلونه د ګلبڼ واچوه د زړه محل کې مې اتن واچوه وه سر ببره، څڼو ره راشه
غزل
هغه رنځورې ، هغه مړاوې سترګېيوځلې بيا دې کړه راتاوې سترګېدښکلاخدای په کې له وراېه ښکارينن خوريښتيا پنځۍښکلاوې سترګېژوند ته دې وګوره په نوي نظرپه ناز راپرانيزه داناوې سترګېلږ پرې راخور که دحيا پړونیپه چابه وکوي بلا وې سترګېماته به مينه اووفا رازده کړيدډېرو خلکو بې وفاوې سترګېخېردی ګيلې،مانې ېې ومنه زړهجرګه راغلي دعشق پلاوې سترګېلا ېې رنځور کړمه او روغ ېې نکړممحبوبه؛ ستا خو مسيحاوې سترګې م، محبوب
غزل
غزل يوځل چې دې ښار ته څوک راغلي دي بېرته ارمانجن ورځنې تللي دي چاچې هم په مينه راکتلي دي مايې خاطرې زړه کې ساتلي دي اوس به زه له عشقه څه انکار کوم اوس مې چې هر څه په کې بايللي دي هسې به ګيله له ښکلو څه کوم ښکلي خو له ځايه پيدا ښکلي دي
غزل
ما هم صفا کړه د يو چا له ياده خپله خونه ما په دېوال باندې راټال عکسونه وسوځول نورې لمنې ورته مه وهئ ساده پښتنو په پردي اور کې مو دا خپل کورونه وسوځول پتنګه ما وتا د شمعې په ديد څه جوړ کړلو اخر مو هم پکې دا خپل وزرونه وسوځول باران د وصل يې زما تنده راماته نه کړه لمبو د هجر يې زما هډونه وسوځول ذاکره ! تا چي يې د حسن په کې ذکر کړی هغې ناترسې هغه ستا غزلونه وسوځول
غزل
غزل د دې مالت فضا چې تـته ده هيڅ شور نه لري دلته دي زړونه اوبه شوي، زړونه زور نه لري زموږ په مالت كې خو ځوانان داسې بې پرسه وژني ته به وا پلار نه لري، مور نه لري، خور نه لري په خداى ملګرو كله كله راته شك پيدا شي وايم پښتون داسې يتيم دى چې هيڅ كور نه لري
غزل
څــــــــــــلوريزهخاوري يو له خــــــاورو نه پيداخلکهسي کړي غــرور په ژوندانه دا دنيا خلکڅو اوپنا کيږو به نــــړي ځيـــــنيخـداي ج کړه عبادت اوبندګې لره پيداخلک غزل وخته له قـــيصونه دې خــــــبريمهټولـــــو خارونه دې خبريــــــمه داچې نن په خـوله درته څه نه وايــــــم ګـيرچېرته دمينې په هــــــنر يمـــه بيا ديو ښـــامار او داړه مـــــار له ل
پسرليه
پسرلی الله دې راوله پســـــرليه راځه ستړی مشې هرکله راشې،کونډاوبورمشې ،زومـــړی مشې مااورېدلي چې ته ځان سره ګــــلونه راوړېتنـکۍ وږمې،خوږې نغمې،ښايسته رنګونه راوړېته دښکلا،ښايست اوحسن ،تازه ګۍ قاصــديې ناهيـــلوزړوته نوې هيلې، امېــدونه راوړې تيارو کـــــورنوته سوغات درڼاګانوغېږکې دويښوشپوسويوخوبوته تعبيـــــرونه راوړې پسرلــــيه تاسره خوښي راځي ،تودوخه راشي دښتې،بېـــدياته درحمت مست بارانونه راوړې ستاپ
دوحدت ترجمان
ښایست مینې څپو ته دي جګ غرونه سلامې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديمـنـمـه دا مـنـمـه چـــې پـــه ډانـــګ هــم نــه بـلــیــږیپـه خـپـلـه مـیـنـه مـسـته د هیچـا نـه ، نـه ویریـږیماشوم وم رازلمی شوم ستا يادونه مې زړه نیسېخـواږه ټـول تـیر وخـتـونـه مې هیڅکله نـه هـیریـږیدا سـتا میـنې تـړون تـه غـورځنګـونـه سـلامـې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديد نـــنـګ ، غـیـرت نــشـه هـره قـطره اوبـه جـنـت ئ
سپيره ګودر
وران په توپان دانقلاب دعشق سنګريا دوم خالي دپيغلوله خنداسپيره ګودريا دوم چې به خورين منګي قطاروه خواكې ښكلې پيغلېدګودرهغه ننداره اومازديګريادوم رڼې اوبه به بهيدې پكې داوښكوپه شاندبلبلانويې په خواكې شواوشريادوم چې به ليلامنګى په سردنجونومنځ
دجهان په نقشه
په ژوند نن خوشحالي ده چې دا نوم رسمي اعلان شود میـنې ګلستان کـې دغـه نــوم مــو د خپل ځان شوزخمي زړګی د قام شو په دې نوم باندې ټکور اوسژوندون د خپلواکۍ کې چې دا نوم د خپل جانان شونــيـکـمـرغــه دا نــامــه ده مـــبــــارک او بــخـــت
د وطن غم
دا وطن ایرې ایرې شو په هر لور یې هدیرې ديکه زلمي دي که زاړه دي په ژړا یې سترگې سرې ديدا وطن ولې ورانیږي د پردو په لاس لوبیږيد غیرت ډیوه مو مړه شوه په مونږ جوړې نن تیارې ديقتل عام دلته جوړ شوی خوږ وطن مو کربلا شوهراخوټیږي راخوټیږي دا د سر
افغان يم
د وطن لپاره گل یمه غنچه یم د دښمن لپاره اوریم سره لمبه یم هره ورځ مې نوې نوې تشخیص کیږي هره ورځ په نوي نوي رنځ اخته یم د نا اهله طبیبانو په حلقه کېهر طبیب لپاره نوې تجربه ی
شیطانان په كاڼوولو
راځـۍ چـې حــج تـه لاړ شـو شـیـطـانـان په کاڼـو ولـوچې قـام څوک خـرڅـوي هـغـه مشران پـه
د سندرو ګلستان
دغه ژونــدون چــې یــو نـیمګــړی شــان ارمــان يـادیـږيسـتــا پــه کــوڅــه کــې ډلــې ډلـې عــاشــقـــان یـــادیـــږيچــې د ګـلــونــو ګـيـډۍ راوړي مــعـشـــوقــه عـاشـق تــه کــه دې بــوډا وي ، تـل عمـري بـــه دغـه ځـوان ي
د مینې انګړ
ای ښـکلـیـه ستـا د حـسن پـلــوشــې بــه مسکیدېستا سـترګــو پــښــتـنـو کـې بــه د ورایـه ځـلـیـدېیو ټـال دې پـکــې جوړ کړو ښه د میـنـې مـزیـدارد مـیـنـې پـه ټـالـۍ پــه زنـګــیـدو بــه خــوریــدېسـجــ
خوږ نعمت
د دونــیــا د نــعـمـتــونــــو خــــوږ نـعــمــت دیهـر قــدم لانـدې د مــور پـروت هـم جـنــت دیحــســن ، مــیــــنــه ، عــقــل واړه مــکــمــل شــيپه رښتـیـا د مــور دوعـا کـې پـروت حکمت دید مـــور مـیـنـه پـلـ
