د هغه سرو سترګو سنګر ته مه ځه
مه ځه كابل او پېښور ته مه ځه
يو خوا ګلاب دى بل خوا شونډې د يار
د اور او اور په منځ كې شر ته مه ځه
زړه! د بڼو په تار كې پېري زړونه
د ستم سترګو، سترګو در ته مه ځه
د هغه سترګو پاياو نه دى مالوم
زړه به دې ډوب شي سمندر ته مه ځه
ډېر زورور دي جادوګر د حسن
د ښاپېرو كلي ته چرته مه ځه
زړه به سور راوړې د بڼو په غشو
سياله په زركو پسې غر ته مه ځه
17.06.2008
- sorosh
د ښه ژوند په ارمان به سترګې پټې كړم .اى بدبخته ته بدبخته وى چى معلم شوى . تا غوښتل چى ژوند ته خندا وركړى ولى دى ژوند له ژړا سره مخ شو . ستا دارمانونو هيلى كومى سيلۍ له ځان سره يوړلى . په وچو شو نډو په ولږي نس تورى تختى ته ودريدم څه سوچ وكړم هلته د د خپلو ولږو ماشومانو او كه راته د ناستو شاګرادونو چى اوس به معلم صاحب راځي او درس راكوي دوي نه به زموږ دوطن راتلونكي ښاغلي جوړيږي آه دا به هم د چا بچي وي لږ سوچ مى وكړ او په درس مى پيل وكړ. د درس په مخ كى پر ما خولى را ماتى شوى...
06.07.2008
- sorosh
ماته
زما د ژوند د تاريكيو داستانله هغه وخته را پيل شوى ياره!چې كله له خپل درباره څخه و ايستمهاو داسې تا د يو ذرې په ډولد كايناتو له مداره څخه و ايستمه نور د ژوندون د خوند او رنګ دغه جذبه جانانه!له ما نه هېره شوله چې ژوندون څه دى؟رنګينۍ د ژوندون څه ته وايي؟اوس د بې خونده او بې رنګه ژوندونپه تور تاريك محل كې ژوند تېروماو د زړګي د هرې هيلې پر سرپه ناترسۍ سره قدم ايږدمه او ختموم يې د اب...
