شعرونه
شمعه او شیشه ، دلېوال یونوی غزل
ستورو ته مې رازوایمه ، بام سره خبرې کړم ستاسترګې چې نه وینم ،نو جام سره خبرې کړم شپه ده او سپوږمۍ ده ، زه یوازې او یوازې یم شمعه اوشیشه لرم ، خیام سره خبرې کړم دی راته ستا سترګې او ستاسترګې ملامتې کړي زه چې مې دزړه له هرناکام سره خبرې کړم
ورکې سترګې
له ډیرې تندې مې ستومانه بدن څړیکې وهي او له پڼو نه مې دوینو څاڅکي کرښه کرښه دبیابان په وروستنیو شګو لیکي دمزله سندره دادی دښار پر دروازه ولاړ یم داسې څوک شته ؟ چې مې خړوب کړي، چې یویخ جام راکړي دسترګو دموسکا له چینو؟ هه ! څومره بېځایه تمه
دلېوال درې لنډ شعرونه
برزخ ستادیادونو او هېرولو ترمنځ په برزخ کې ژوند داسې دی ، لکه یوه وچه پاڼه چې له څانګې راپریوځي &
بیټ نیکه
ټک ، ټک ، ټک ستومانه غږ دبیټ نیکه دماتې شوې امسا، له سوې زمکې دلوګیوتورماران پاڅیږي لمر ،دودغړن، لکه له سرو سکروټو وتې سکه باد په خوني سترګو راغلی ، هدیره کې ګډ دی باد وږی، تږی د کوم سوي وربل وږم بوړبوکۍ ته سپاري اودیوازې اوراخیستې ونې تورې څانګې ، لاخړ اسمان ته په دعا پورته دي
له تانه بېرته تاته ! دلېوال یو نوی شعر
له غمه ستړی یمه ستړی یمه ستا له غمه له درده مرمه ، زخم تا راکړی وګرځم وګرځم همدلته راشم له غم او درده بېرته تاته ژاړم زما دژوند دغه غمجنه کړۍ له تاراپیل شي راوڅرخي ، &nb
بد / دلېوال یو نوی شعر
درد ، مستي او غم زما دشپې ملګري بېګاه مې تا پسې ژړل، چې مې له سترګو څاڅکي څاڅکي شراب وڅڅېدل زه (( بد)) یم څومره مې وژړل چې وپو
هاغې تللې ته سرود/ دلېوال یوه نوې مثنوي
یوه ورځ وه ،موږه دواړه په سفر باندې روان شو زه او ته غــــــــاړه په غاړه په سفر باندې روان شو یوه ورځ وه ، ما ژړلې سر مې ستا پر ولي کېښود ستا په سترګو کې چې ورک شوم داجهان مې واړه پرېښود یوه ورځ ته شاه میرمن وې ، زه یوازې ستا پاچا وم پاچانه وم ستا بندي وم، بدو سترګ
مرکه / دلېوال نوی شعر
که څوک زما له زړه نه وپوښتي چې، دهغه چا هېرول ، څومره سخت دي؟ چې دې ټول عمر دهغې پښو ته دعشق ګلونه ایښي . نو به دا زړه ورته دګل په څېره وغوړیږي او په خندا به ورته ووايي: &
غزلګی ، دلېوال نوی غزل
غزلګی چې خپه کیږي ښکلي ، ښه پوهیږم څنګه پخلا شي ؟ په دې نه پوهیږم ظاهره څومره خوږې ښکاري شونډې څومره ترخه دي پکې، زه پوهیږم څه مې پوښتې چې مې زړګی څنګه دی؟ دی خو له تاسره ،زه څه پوهیږم
دغه بې غمه خلک .../ دلېوال یو نوی شعر
باد له کړکۍ سره راوڅرخید &
ډبرې
زه تر (( سنګ نوشتې )) لږ ورپورته زیږیدلی یم او خاپوړې مې د تاوخانې پر تودو ډبرو کړې دي الفبې مې د سپینې بکرې په رنګ &nbsp
(ګلغوټۍ )دعبدالغفور لېوال یو نوی شعر
ګلغوټۍ اې خلکو ! څاه ګانې مو له اوبو غواګانې مو له شیدو اوزړونه مو له پېرزو ډک اوسه ! مېچنې مو تل ګرځنده جوالونه مو په غنمو درانه او دباغو هوا مو
دعبدالغفور ليوال څلور نوي شعرونه
زما دخوبونو غلې ته! هر څوارلسم، چې سپوږمۍ پېغله شياو پلوشې یې ورو ورو ومینځې زما دزړګي تږې ، جل وهلې کړکۍ
دعبدالغفور لېوال پینځه نوي شعرونه
مزل په دغه دښته کې چې زه یم روان هومره سپېره لکه ژوند همدو
ستا له یادونو سره
ما درپه یاد کړه او خپل زړه ته دې ريښتیاووایه ! چې زمایادونه درسره دي که نه؟ هغه لومړی پسرلی دښار نمجنې کوڅې او ستا پر زلفو دباران دڅاڅکو غلې نڅا زما لالهانده او حیرانه موسکا او ستا په
دابه څه وي؟
دابه څه وي ؟ چې په تیاره کې د جوړه سپینو کوترو په څېر یوه له بلې څخه تاوه شي راوڅرخیږي او په هوا کې درڼا یوه څپه جوړه کړي؟
تاریخ ملنډې وهي
((ابن سینا)) لاهم له بلخه تښتي ((خوشال)) دخپل ولس په بده بدمرغۍ خواشینی دومره غوسه دی چې دتورې تیغ یې موټي کې دوینو فوارې جوړوي دتاریخ باد د (( مارکس )) په ږیره کې پټ شوی پاڼې پاڼې (( کاپیتال)) اړوي دلته په وچ ((زرنګاربڼ)) کې څو زلمي
دباران په تمه
وږمې ! دیار دغیږې عطر له کوم لوري راوړې چې جل وهلي روح ته داسې دژوند سیوري راوړې خوب مې لیده چې دیاقوتو زرین تاج دې په سر سپینو لاسو کې داسې زړه چې لاهم ښوري راوړې زه یم ګونګی ولاړ دخدای په نوراني حضور کې ژبې ته څومره خوږه راشې دعشق توري راوړې
په هوايي ډګر کې
ستومانه ، سرې سترګې ، بېخوبه ، غمجن ناڅاپه ټوله مينه ، ټوله ښکلا &nbs
هېریادونه
داسې یې چې مروړي ښکلا څه غواړي زړونو نه دا روې بلا څه غواړي راشه چې دې سترګو څخه وپوښتم دومره ډیر غمونه له ماڅه غواړي هره ورځ سرونه دښامار خوله کې خلک خبر نه د ي پاچا څه غواړي مه پوښته دا توندې توپاني څپې
هیله
ستا د موسکا نښه په زړه کې ساتم لکه کتاب کې د تاووس بڼکه او ستا دسترګو تصویر لکه خوږه څړیکه د ژوند په درد کې بس ما ته نور هیڅ هم را پاتې نه دي عشق دزمان دتورو غرونو له شا &n
سیګار
سیګار دا هغه عطر دي ، چې چا راته کلونه پخوا په ډیره مینه دلومړي سوغات په نوم راکړل هغه کلونه هرسهار ماد ((سیګار)) عطر
زما جېلوانې!
ما او جانان بې له یو بله اوس عادت کړی دی له خدایه ځار شم څومره ژر يې قیامت کړی دی د دود دستور دجبر کاڼي مو پر سر پریوتي موږه د عشق له ټول اختیاره بغاوت کړی دی ماهیروي ، مګر له زړه نه مې شړلی نه شي چا دجانان له خولې نه داسې روایت کړی دی
(هېڅ) نه شته!
یوه موده مې ستا له سترګو څخه لرې ژوندون وازمویه او ایله پوه شومه چې ( هېڅ) څه مانا؟ هره شپه ستا دسترګو ښکلې اللو ژاړم هرسهار مرګ ازمویم ،ستا له ترخې نشتې سره ته دې په خپلې ها یوازې، ها تیاره خونه کې همداسې غلې &nbsp
ژوند
ژوند ژوند ژوند ژوند ښکلی دی لکه درسم کتابچه کې د ماشوم دنیا چې په اسمان کې یې رازوړند کټ وي چې خور یې خاندي دابا سر یې له لمره غټ وي له دې دنیا سره همدغسې چلندښکلی دی ژوند ژوند ژوند ژوند ښکلی دی آیی
