دنګه ځواني زما د خـــوښـــــــې
د يارانې دې ټـــــــــولې نــــــــښې
درپسې ويلې مې شوې غوښې
زما خـــالـــــونه دا ستــــــــــا زخې
زما خو خوښ يې وايه تاتــه څنــــــګه يمــــه
ژړا د زړه خنـــدل د سترګو
دعا د زړه کنځل د سترګو
ګناه د زړه ژړل د ســـــترګو
مينه د زړه ليدل د ســترګو
لاس اچول خو د کم عقلو خـــــلکو وينـــــــــه
راسره نشتــــــه يار په خوا کې
جوړې مې شوې په زړه تڼاکې
تل يادوم يې پـــــه ژړا کــــــــــې
اوښکې ناولې دي که پاکـــــې
زما په څيرې ګرېوان ځي لمــــونځ پرې کومه
په نه خـبر باندې خــــفه شوې
لږه شېبه کې تکه ســـره شوې
خپلو خولو باندې لنده شوې
د کافر ګل په شان کږه شوې
چې راسمېږې نيــــمه ورځ به تېره وينــــــــه.
هسې به ځان لره غـــــم ډېر کړم
په تش هوس به عمــــــر تېر کړم
په مصيبت کې به ځان ګېر کړم
که د شودو لــــښتي ورتېر کړم
خزان ځپلی باغ مې نه نيـــــسي ګلونه
اوســـــــم يې تل په انتـــــــــظار کې
فرش به باڼـــــــــــه کړم ورته لار کې
کيسې يې خوند کړي په تلوار کې
ما له کوچنـــــــــــي رېباره ځار کې
د يــــار يوه خــــبره دوه وارې کوينـــــــــــــــه
روح د مين پسې توسيږي
ګلان په بوټو کې رژريږي
لکه ږلۍ پر زړه وريــــږي
خندا له تا سره ښايـــيږي
چې اننګي درته څلور ترازې کړينه
دنيا کې بد ژوند د بېلتون دی
هر يو مين ته زړه چاودون دی
ځار له وصاله ټول سکوي دی
نن مې د يار پر لوري يون دی
خدايه رالنډ کړې دا د مځکې تناوونه
زما غريب پکـــــــــــې تاوان دی
نن شپه که زمکه که اسمان دی
بس خو رڼا يې ټول جهــــــــــان دی
سپوږمۍ پر ما دې څه احسان دی
د کوکۍ غل يم د بلۍ ســــــيوري کې ځمه
