شعرونه
غزل//انعام الله ګوهر
تا په خدای باندې سپارمه،درنه ځمه بس یو وار دې ښکلومه،درنه ځمه د ژوندون او د ځواني غوندې به ځغلم نور صنمه،تا پریږدمه،درنه ځمه که هر څومره منتونه راته وکړې درنه ځمه،درنه ځمه،درنه ځمه دا په ما باندې دې کومه بلا کړې ټوله ورځ درته راځمه،درنه ځمه په والله چې زړه مې چوي،زړه مې چوي ستا له غمه،له ستمه،درنه ځمه ته به راشې مابه بیرته درپخلا کړې په دې هیله په دې تمه،درنه ځمه چې ته نه یې نو په دې دنیا
غزل // انعام الله ګوهر
ما نه غوښتل خو بس بې ارادې رایادیدې یو وخت وه چې د ورځې او د شپې رایادیدې چې هر ځل به مې ستا د هیریدلو کوشش وکړ جانانه هومره ډير رایادیدې،رایادیدې منمه،ملامت یمه چې بیرته درته راغلم
غزل // انعام الله ګوهر
دا رانه مه پوښته چې بدې او که ښې تيري شوې له تانه پرته مې هم ورځې تیرېدې،تيرې شوې له کوم سړي سره مې چې مینه په ساعت کې وشوه لا مې هېر نه دی ګوره څومره زمانې تېرې شوې لکه منشور نه چې د لمر رڼا اوو رنګه ووزي
غزل // انعام الله ګوهر
یاره زما په حافظه کې ساه پیدا شي چې رایاد شې په سینه کې ساه پیدا شي ته چې کله په آیینه کې ځان ته ګورې څومره خوند کړي،په آیینه کې ساه پیدا شي ستا سرې شونډې،اننګي په کې ښکاریږي د شرابو په پیاله کې ساه پيدا شي
غزل //انعام الله ګوهر
له خوشالۍ او له خندا نه شوم محرومه،اشنا چې بند شوم ستا د دغه تور اوربل په لومه اشنا د وصال ورځې دې خوږې دې لکه شات و شکر د هجر ورځې دې ترخې دې تر زقومه اشنا زړه مې په تا پسې رنځور دی او درمان مې ته یې چې درنه مړ نه شه ،زر کو
غزل
نه مې د ورځې شته خوبونه نه بیګا له غمه د ژوند په خوند باندې هیڅ پوی نه شومه ستا له غمه د جانان غمه سرخوړلیه لږ مهلت خو راکړه چې ځان راخلاص کړمه د دې خوارې دنیا له غمه خلک به هسې وایي دا چي لیونی شومه زه زه خو ملګرو لیونی شوم په رشتیا له غمه ستا له جفا نه پس په دې خبره ښه پوی شومه په دې دنیا کې نه مړ کیږي څوک د چا له غمه بیګا مې بیا کړه یاره ټوله شپه په ویښه تیره بیګا مې خدای شته یاره ډیر ژړلي بیا له غمه دا کرښې نه
غزل // انعام الله ګوهر
بیا دې له ځانه سره ولې دا غمونه راوړلمین شوې څه له زړه او څه له دې دردونه راوړل
انعام الله ګوهر//غزل
ورځ مي خرابه وي چي تاته مي کتلي نه وي داسي شپې کمي دي چې ما په کي ژړلي نه وي هغه سړی د بيلتانه له غمو څه خبر وي چا چي په ټول ژوند کې غمونه هيڅ ليدلي نه وي په دې دنيا کي هر عمل لکه په غره کې چيغه بد به ونه ريبي چې هر چا بد کرلي نه وي ستا په يارۍ کي ګلالۍ دومره ژړلي دي ما چې تا به ټول عمر کي دومره ډير خندلي نه وي خدايه تر هغه مې ژوندي لرې تر څو پوري چې دا پښتانه مي ټول په يوه ټغر ليدلي نه وي ګوهر له تا سره کړ
غزل // انعام الله ګوهر
مینه ټینګه اراده غواړي ګوهره مینه لویه حوصله غواړي ګوهره په شیشه غر پرې کول اسانه نه دي دا د عشق پاکه جذبه غواړي ګوهره اوس مې زړه کې د جانان یادونه نشته یادول
د ډاکټر حسن ښایسته غزل
په اروا کې مې نغمه شوه ،زیر و بم کې لمبیدلهستا شغا چې د رلفانو ،پېچ وخم کې لمبیدلهستا خو یو د ناز کاته وه،پرې خبر هم شاید نه یېزما څړیکه د پرهر وه،په مرهم کې لمبیدلهما وې څه دې کړل څيرې،بیا ډ کو سترګو کې زما ننوې خوشبو د سره ګلاب وه،په شبنم کې لمبیدلهستا حیا وه زیاتیدله،په څپو څپو خولو کېزما تنده لیونۍ وه په زم زم کې لمبیدلهستا د خیال له وریتي دښتي ،جل وهلې راستنه شوهتلوسه مې بیا د سترګو چې په نم کې ل
غزل // انعام الله ګوهر
غزل خدای شته پـــــه اوښکو دې لمانځم جانانه هر ماسخوتنراته یـــــــــــادیږې ستــــــــــــــــــا خبري بس اکثر ماسخوتن پــــاس په سپوږمۍ کې راته س
غزل // انعام الله ګوهر
غزل یــــــار ! په خپل ځان نه پوهیږم دغه څه راباندي وشولدا په چــــــــــــــا پسې ژړیږم ،دغه څه رابـــــــاندي وشول هر یو چل مې په زړه اوکړ،چې تــــــــــا ه
د پیغلتوب پېټی
دپیغلتوب پیټیپښتنې پیغلې ستا وفاته سلامیار درنه غرب ته په سفر تللی دیبیلتون دهر چا له پښو زمکه لوټيخو ستا په زړه کې يې خنجرتللی دیپه نم دسترګو دې پوهیږم ګلېنم دمچکو دې رخسار ته غواړيسره اننګي دې ولونه ولونه نه شولمالیار دخپل حسن ګلزارته غواړيته هم سینه کې یو زړګوټی لرېچې په شرابودی قدرت مینځلیدرنه بې
غزل // انعام الله ګوهر
غزل حسن بــــــه لري خو وفـــــــــــــــــــا نه لريښکلو کې دا کار دی چې دا نــــــــه لري مـــــــــه یرېږه ټینګه غېږه راکړه ،یــــــارمینه نـــــــــــــــاروا او روا نـــــــــــــــه
غزل // انعام الله ګوهر
غزل کاشکې تللی وای له ځــــــــانه چېرته لريله دې خلکو له جهــــــــــــانه چېرتــــــه لري زمــــــــــــا زړه کور د غمو او اندیښنو دیلاړ شه بل ځــــــ
غزل // انعام الله ګوهر
غزل لـــــــــــــــــکه غزل لـــــــــــــکه نغمې خوږې خوږې خــــــبريپه زړه مې اوري یــــــــــــــاره ستــــــــا پستې پستې خبري
غزل // انعام الله ګوهر
په زړګي غمونه نه وای او جانان وای چې د ژمي اوږده شپه وای او جانان وای د کوم لوی سیند کناره وای او جانان وای په اسمان شنه زرغونه وای او جانان وای چې تر مرګه پوري مست وای او نشه وای
غزل // انعام الله ګوهر
غزل مـــــــا ویل بیا به مینه نه کوم خو بیـــــــــــــــــــا مې وکړهبس دومره پوه شومه جـــــــــــــانانه چې خــطا مې وکړه خدایه هغه کس رانصیب کړې چې په زړه
غزل // انعام الله ګوهر
په دار ځړیږي هره ورځ یو سر په ښاریه کې غوغا وي هرې خوا ته جوړ و ي شر په ښاریه کې کمزوري په کې نه اوسي ،کمزوري ترې نه تښتي اوسیږي اوس یوازي زورور په ښاریه کې خدای خبر د کوم غم دروند څادر یې در اغوستی
غزل // انعام الله ګوهر
غفلت په خوب ویده دې لکه مړي ځیني ځیني پښتانه دي لکه مړي دا زمونږ د پاک وطن پاک شهیدان ټول دا ژوندي دي، داسي نه دي لکه مړي ځیني خلک په عزت کې څومره سپک دي بس په وزن کې درانه دي لکه مړي
غزل// انعام الله گوهر
شمارلي یې په تا د اسمان ستوري او که نه ! زړه ووایه چې ښکلي دي سر زوري او که نه ! په ما خو ساډوبي راځي چې یار ته مخامخ شم ستا څه حال وي ملګریه زړه دي شوري او که نه ؟ بیا به د خاطر غوندې جانان په لاس کې راشي ته صبر چې په شا باندې راګوري او که نه که دلته حالات داسي وه یوه ورځ به ته ګورې چې کاڼي په وطن باندې را اوري او که نه زه چې له کلونو کوم سړي ته غزل لیکم ګوهره خدای خبر هغه یې ګوري او که نه !؟
غزل//انعام الله ګوهر
غزل لږ ســـــــــــــــاده و.لیونی نـــــــــــــــــــه و ملګروګوهر دومره بـــــــــــــد سړی نـــــــــــه و ملګرو دا پــــــه زړه مې چې د کوم خنجر ګوزار دیدا اشنـــــــــــــــا ښکا
غزل // عبدالله بهار
ټوله شپه مي تيره په شوګير کړمڅو څو ځله طواف ستا د تصوير کړمبيګامي وليدی په خوب کي مخ دی رانه واړوهد د ی نيمګړی خوب به څنګه زه تعبيرکړمتاچه جفا راسره وکړه په دی له تا نه خفه نه يمزه خو مې ګيله له خپل تقد ير کړ مته ښه خوشحاله ګرځې هروخت په خندا ييزه د غمو په ډيری ناست يم او وير کړمستا د وصال په تمه مې ډيرې شپې سبا کړېد هجر په زندان کې د ی اسير کړم
دوه نیمګړې غزلي// انعام الله ګوهر
څنګه چې انسان په کایناتو کې راګیر دی داسې مې دا زړه ستا په خیالاتو کې راګیر دی مرګ غواړي له خدایه او له ژونده منکر شوی دلته هر سړی داسې حالاتو کې راګیر دی اغیار مې اوس په خپله چالاکۍ کې رانښتی مچ دی خدای وهلی او په شاتو کې
