شعرونه
دسندرو شهزادګۍ / قلندر مومند
د سندرو شهزادګۍ قلندر مومند دسندور شهزادګۍ رانه خفه دهرنګینۍ مې په غزلو کې عنقا دي داچې خیال ته مې راالوځي هغه ده چې خورې یې تورې زلفې په هوا ديچې مستۍ یې ګډي کړي په هرخوا دي چې له سهمه یې نګهت پریشا
غزل / طایرځلاند
غزل طایر ځلاند داسې دحالاتو پیچ و تا ب کې راګیر شوی یم راشه کنه یا ره اظطرا ب کې راګیر شوی یم ژوبل مې احساس شو په تیرو تیرو ازغو دوختپوه نه شوم خو سحر دګلا ب کې راګیر شوی یم پخو لاندې نه زمکه لرم نه په سر اسمان مې
نوی خط / طایرځلاند
نوی خط طایرځلاند: لکه یو ورک مسافر دافریقا په یو ه تور ځنګل کې کړي دښار لاره پیدا ، یا سمندر کې بې بادبانه کشتۍ چې ترېنه لاره دسا حل ورکه وي په سمندر کې جزیره اومومي، یا یوه چټه پیغله له شل کلونو روسته
غزل/ امجد شهزاد
غزل امجد شهزاد مونږه هره ورځې يو خبر لرۀمونږه دَ مُودو نه جنګ پۀ سر لرۀمرګ مو خپل ليدو خو وارخطا نۀ وودومره مو ايمان پۀ خپل نظر لرۀمونږه دَ تيارو به څۀ خاطر کوۀمونږه چې هر فکر لکه نمر لرۀمونږه همه ګير انسانيت منۀزړۀ کښې مو دېوال لرۀ نۀ ور لرۀمونږ دَ محبت باچاهي غوره کړهمونږه سوچ دَ زور اؤ نۀ دَ زر لرۀمونږ دَ تشدد دَ فلسفې خلافمونږه خو بس دغه يو هنر لرۀ
غزل / طایرځلاند
غزل طایرځلاند انعام دمحبت دي دې کوڅو کې زنځیرونه راوړي مې دي خدایګو په لاسو کې زنځیرونه ماداو کړل پرې په یو ځل دځوانۍ برکتونهخو تا راته ساتلي وو کمڅو کې زنځیرونه اظهار چې دالفت دسپین سبا دناوې غواړم شرنګیږي مې دخیال په تورو شپو کې زنځیرونه
غزل / طایرځلاند
غزل ځلاند ورښکاره یې چې څهره کړله میراتهاینه دوخت په لاس کې شوله ماته نیست خو نه یې ، هو په هست کې دې ګمان دیځان راوپیژنه څه یې کایناته ؟ دهجران دتجربې له پاره ګرانهیو څه وخت زړه صبروو له ملاقاته
نو ی غزل / طایرځلاند
غزل طایرځلاند کاینات واړه ،یاره ستا په انتساب ښکلی شيتاته چې دریې کړم نو هله ګل ګلاب ښکلی شي چې دلونګو خوشبو نه لري . وي تور په لوګونو دغه ښار به اشنا بیا په کوم حساب ښکلی شی خدای شته دتا دسترګو نور وي معجزه ، که بل څهکله ناکله رقیب هم لکه ثواب ښکلی شي چ
زه+ زما وطاق : طایر ځلاند
زه+ زما وطاق : طایر ځلاند چې دښار له شورو شره مې زړه تنګ شیاحساسات مې دفکرو سره په جنګ شیدوطاق ورکړمه ځان پسې راپورېتر غوږونو مې دا ستا دبنګړو شرنګ شیستا یادونه لکه سېوری په ما راشیزما زړه یو سمندر شی په غورځنګ شیښایستونه دفطرت راته مسکی شیښاره ستا دښایستونو پیکه رنګ شی
ستا د تصوير په ليدو / طایرځلاند
ستا د تصوير په ليدو ** ګران افغانستا ته زما په خيال خپسه کينا ستلهزما د ذهن دروازې بندې شوې زما احساس د خپله برمه پرېوتزما دفکر انګازې بندې شوېچې مې دستا دژوند منظر وليدو
ورکه ماضي
ورکه ماضي طاير ځلاند ژوند لکه سيند په مخ روان دى په شا نه راګوري وخت دهوا په اوږو سور دى چاته وار نه کوي څومره کلونه څومره ورځې څومره شپې تيرې شوې خو څو شېبو ته مې درزا دزړه ونه درېدله اوس هم ستا لارې څارم ګرانه او هم تا يادوم ځکه يوخــــــت تاهم زما په ياد ژوندون تــــيروه يووخ
غزل
غزل ته ازغي څه کوې خوشبو دې ورکوه ګلابهداخو ژوندون دی په خندا یې تیروه ګلابهچې په کتاب کې ستا دلاس وچ شوی ګل وګورمګل مې هیرشي اوته مې زړه کې شې تازه ګلابههغه موسم سره بدلیږي نه هم هغسې دهتشبیه اوس څنګه کړمه تاسره هغه ګلابهدیاد رڼادې له لمرونو نه بیزاره کړمهرا دې کړه لاس کې راته دارنګه ډیوه ګلابهتاخو په څوکو دازغیو تیرې کړي شېبېولې شې مړاوی، راته وایه، په غرمه ګلابه
زما غزل ـ بختیار ساحل
د پښتون ټبر تورسره حيا ، مړه دهپېښوره ! نن دې بله ښکلا ، مړه دهتوره شپه وه تورو سترګو مې تور واخېستما وېلې که دا ټوله دنيا ، مړه دهزړه لمبې کوي احساس مې زوروي اوسغزلزاره ، غزاله په جفا ، مړه دهچې هنر مو بې هنره خلک وژنيپښتنو! ستاسې راتلونکې سبا ، مړه دهخاموشي به دې د زړه ژورې وخوريځه ، ساحله چې د زړونو درزا ، مړه ده
زما غزل ـ بختیار ساحل
د خپلې مينې د جنون بازار ته ډېر ګورمهچې ترېنه وځمه ښايسته ننګرهار ته ډېر ګورمهچې راته ووايي بختياره خداى دې مه خواروهپه دغه وخت کې مې سپين ږيري پلار ته ډېر ګورمهزه مې د زړه په کيفياتو باندې ښه پوهېږمدا رانه مه پوښتئ چې ولې يار ته ډېر ګورمهپه کومه لار چې د غريبې جلۍ کډه وځيپه هغه لاره ناست يم هغې لار ته ډېر ګورمهکله ناکله د ساحل تصوير په جېب کې ساتمکله ناکله بيا ساده بختيار ته ډېر ګورمه
نوى غزل _ بختيار ساحل
دا ستا د وجود اوه ، واړه رنګونه ، کتابونه قسم دى درته نه رسي ګلونه ، کتابونه د ژوند لار يې راوښوده ، جنت ته يې تيار کړم ما لوستي دي ، د مور او پلار لاسونه ، کتابونه چې ستا د خولې خبرې رانه هېرې شي دلبرې ! بې ځايه دي څلوېښت زره
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
واوره ورېدلې دهتاته مې ساتلې دهمينه دې سمباله کهزړه نه ښوېدلې دهښکلى يې معنا غواړيسترګه مې وهلې دهغره وفا راکړې دهښار کې مې شيندلې دهدا غزل د زړه غزلتاته مې ليکلې دهتاسره بدمرغه دهمونږ سره ښاغلې دهخير ساحله ښکل يې کهکور ته دې راغلې ده
نوى غزل _ بختيار ساحل
مونږ غږولې ده د مينې سرينده ساحلهلکه باران چې هره پېغله ورېده ساحلههغه چې داسې په سرو شونډو خندېده ساحلههغه د وخت په مصلحت نه پوهېده ساحلهيوې جينۍ په لار د آسپې قدمونه وهلبله جينې له ډېره شرمه رپېده ساحلهکه د خوبانو پېروزوينې وي همداسې خاورېچېرته به پاتې شي له مونږ نه ميکده ساحلهد زړه ژورور ته پستې خبرې ښې کېوځيچېرته غزل ساحله چېرته قصيده ساحله
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
مونږ که په هر حالت له درده قصيده ليکلېزمونږ رهبر هغه د زړه په حاشيه ليکلېتاسو د خپل فکر کمزورې فلسفه ليکلېمونږ ته راغلې ده تياره سېپاره ليکلېتاته طوفان ليکلی تاته زلزله ليکلېماته مرمۍ ليکلې ماته غرغره ليکلېله دې نه پس د زړه په کور کې بنديزونه ډېر ديله دې نه پس به رانه اخلې اجازه ليکلېبيا کندهار د يرغلګرې نړۍ اور لمبه کهبيا يې ځوانانو په سر توره کليمه ليکلېد هر ثواب په نيت زمونږ تڼۍ تالا ترغه شوې
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
مونږ که په هر حالت له درده قصيده ليکلېزمونږ رهبر هغه د زړه په حاشيه ليکلېتاسو د خپل فکر کمزورې فلسفه ليکلېمونږ ته راغلې ده تياره سېپاره ليکلېتاته طوفان ليکلی تاته زلزله ليکلېماته مرمۍ ليکلې ماته غرغره ليکلېله دې نه پس د زړه په کور کې بنديزونه ډېر ديله دې نه پس به رانه اخلې اجازه ليکلېبيا کندهار د يرغلګرې نړۍ اور لمبه کهبيا يې ځوانانو په سر توره کليمه ليکلېد هر ثواب په نيت زمونږ تڼۍ تالا ترغه شوې
زما يو نوى غزل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
بيا ښار ته ځمه بيا مې زړه شيندمهسترګې ساتمه سترګې نه شيندمهګلاب مې وخوړل بې مينې ومهښکليه تاته مې باڼه شيندمهبيا د وطن کوڅې غليم نيوليبيا مې تڼۍ د ګرېوانه شيندمهمينه مې وژني غاړه نه راکويزه چې په چاپسې اوبه شيندمهرقيبه نن مې يار ژړلي راتهرقيبه نن به دې ماغزه شيندمهساحله يو ځلي دې بيا غواړمهراشه چې زړونه درته وه شيندمه
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
عشق دې سترګو نه را اوري بېرته بيازما زړه درپسې ښوري بېرته بياعجيبه شرارتونه ، خورويچې په منډه کې راګوري بېرته بيابيا مې زړه چاپسې وځي له سينېبيا ځليږي بلا ستوري بېرته بياپه پرېوتې زمانې پسې روانوطنوال مې شوه کمزوري بېرته بيازه خانان ستايلى نه شمه اللهمانه واخله غزلتوري بېرته بياانساني پرستشان راغله ساحلخلک ځي د چا په لوري بېرته بيا
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
جينۍ ته سترګه رپوه رپيږيپه تش نظر او اشاره رپيږيسپېڅلې مينې درته حق حيران يمچې زه رپېږمه هغه رپيږيزه د وصال غزل ليکمه ناست يمولې کمزورې شوه ډيوه رپيږييار ماشومان خويونه نه هېرويچې ورته ووايمه ځه رپيږييار به راځي او که به زه ورځمهپه دواړو سترګو کې يوه رپيږيعجيبه ځاى دى غاړه مه بندوهباران وهلې ده او ښه رپيږيووايه تاسره به څه کومهتاته مې ټوله عقيده رپيږيساحله بيا چا کودتا
