شعرونه
د وخت اعجاز
په پرون کې چې څوک تور ول هغه سپین شول د پرون خواږه یاران يي نن بدبین شول په دوکه يي چې پرون کې پلویان کړل نن هغه خلک له قاره ورته شین شول واک اختیار ورته مقام د عیاشۍ وو چې له واک اختیاره ولوېدل غمګین شول پر شیطان يي چې لعنت لعنت ویلو نن هغوی د ولس په منځ کې شیاطین شول چې تهمت يي د الحاد تاړه پر نورو په عمل کې نن په خپله ملحدین شول چا چې لاپې د سوچه اسلام وهلې په وحشت او بربریت کې اولین شول چې پېېښې يي د تقوا او د پېرۍ کړې په کړو وړو کې تر ش
بی اتباره وخت
کال ۲۰۲۵ د جنوری پنځمه المیدا کلیفرنیا سید عبید الله نادر بی اتباره وخت دومره وخــت شو بی اتباره، چې آشـنا نه مونږه تښتو ځــان ځانۍ په رڼخ اخـــــته یو، له دوا نه مونږه تښتو زمانې دیوانو دومــره یو، اوهــامو کـــښي پری ایښي چې خپل سیوري نه ډاریږو، له هر چا نه مونږه تښتو محبت مو د دوکــو او د درواغــــو دی ،په زړه کښي صداقت ایمان دارۍ ، او د ریښـــتیا نه مـــونږه تښتو د بد رنګ ضمیر په سترګومو،جهان بد رنګه ښکاري ټول جــهان بد رنګه وینو، د ښــکلا نه، م
سوله ده مونږ ته ضرور!
سید عبیدالله نادر کال ۱۳۷۷ پیښاور چې تر ننه پوري ۲۸ کاله د دي شعر د وییلو څخه تیر شوي ،دا شعر د وخت په ډیرو افغانی خپرونو کښی خپور شوی ،او د لسو کالو نه راپدې خوا د فیسبوک په ډیرو ګروپونو او پاڼو ،او د جلا وطنۍ په خپرونو هم خپور شوی ،او په ګروپونو اوفیسبوکی پاڼو کې شریک شوی ، چې زما ژوره اندیښنه یې د راتلونکي په هکله ښودله ، چې اوس هم هغه اندیښنه لا موجوده ده . کال۱۳۷۷پیښاور سوله ده مونږ ته ضرور راځئ تیارو کې مه ځئ کاڼو اغزو کـــې مه ځئ خپی به مــو ژوبلـي شي
ځنګل او خرافات!
هغه ملک چې نظم نه لري ځنګل دی په ځنګل کې څوک د نظم پابند نشته که ځنګل یا خرافات پر ولس واکمن وي تل تهدید وي څوک خوندي له ګزند نشته د ځنګل ځناور یو تر بله داړي اندیښنه پکې د مرګ او د ژوند نشته چې ځنګل او ځناور وي نو به ډار وي ډار او ترس کې د ژوند هیڅکله خوند نشته هغه ولس چې خرافاتو کې اسیر وي ضرورت يي بل زندان کې د بند نشته که ځنګل او خرافات سره پرتله کړې تفاوت د دواړه منځ کې څرګند نشته د ځنګله په بڼه، ژوند که دی ناولی خرافاتو کې له ژونده لوی
له ګیډې فتوي!
چــور او تا لا کې ،له کورنو دروازې وباســـــئ په بی رحمۍ له هرې کلي جــــــــــنازې وباسئ همدا ادعـــــا کوئ، چـــې ملا مــو ده تړلې دکار مونږ دا دی وینو چې د خلکو نه جــــامې وباسئ پټ په خلوت کې ، له کارو نه مو خبر دي خلک چې په ورو ورو کې له تســبو ځیني دانې وباسئ د موسیــــقۍ له کیـــــفیت نه، بی خـــــــــبره ډلو د انســــانیت له باغ و بڼ ځیني نغـــــــمې وباسئ د معرفت له ساز و سرُ نه مو خوند وا نه خیستو له خپل ځــانه په خپل رســـــــم، ترانې وباســـــئ
د سولې او د امن ترانې
زما په خیــــالو کې،راحـــــــــــــتونه دي بـــیده خوبو کې د هــــوس می، تعـــــبیرونه دي بـیده رقیبه په ظاهر صــورت می تیر نه شـي ته بیا په دې ورانه بــــیدیا کــې بهـــــارونه دي بـیده تل ګرځــم، کهکشان کې، د خـــیالونو په اوږو زمــا په تصــور کـــــې، جـهـــانونه دي بــیده تیریږي ســـتا له غــمه، دا زمــا ټوله ژوندون زما ســـوی ګوګل کې، ســــتا غمــونه دي بیده دا ستا د سترګو یاد،په هر ځای راسره مل وي شوخۍ کې ستا د ســــترګو، آفــــــتونه دي بیده رسا
د معرفت جنازې
یو څوک می لوړ پرواز، او الـوتو ته نه پریږدي قلم له لاســـــه اخــــــــلي، کــتابو ته نه پریږدي بمونه راته کیږدي، محـــراب او په منـــــبر کې د میني خـــورولو، پــــــیغامــــــو ته نه پریږدي زهرجنه په هـر خـــوا کړي، فضـــا می د وطن د ســولي فلســــــفی، او خـــــیالو ته نه پریږدي و باســـي له وطـــــنه، جـــــنازې د مـــــعرفت انجوني مو تعـلیم، او مکــــــتبو ته، نه پریږدي تړي راته هـــر لوري ، دروازې د مــــــعرفت ځوانان مــــو د پوهنـــــې، ارادو ته نه
د ژوند فلسفه
د هیڅنا (۱ ) د واکمنۍ په یوه ګوټ کې یو څراغ د هستۍ بل شو په تورتم کې د هستۍ په معرفت کې وخت راپیل شو د هیڅنا د عجایبو په شکم کې ژوند هم وټوکید وختونو په بهیر کې یو څو نښې يي ښکاره شوې زموږ چم کې هر بڅري کې انځور د جهان پروت دی نندارتون دی د رازونو هرقدم کې مرادزی د جهان هیڅ ګوټ کې ونه لید کوم ښایست چې دی هست شوی په ادم کې یادوونه: (۱ ) هیڅنا = تشیال، لامکان سرلوڅ مرادزی
بې شعوره قوم
بې شعوره قوم د بې ننګو ښار کې مړ شوې بې ننګ لاړې ننګیالیه هر څه دي له خپله لاسه ګیله نشته له پردیه ـــــــــــــــــــــــــــــــــ دلته بلې سیارې نه موجودات ناشنا کوز شوي خونړۍ او وحشي سترګې خېټې يي لاندې بهېدلي ټول په یو قد و لباس دي جوج ماجوج پشان نتلي یا دېوان، پیریان کوز شوي له کوه قاف راکوچېدلي دلته دي د څه په لټه کوم هدف پسې راغلي د هر څه لري غوښتنه د حال مه کوه پوښتنه ـــــــــــــــــــــــــــــــ دا مالت د
لمر و لویید
لمر و لویید ...................... لمر په لوییدو شو څانګې زیړې شوې خو زه تود نه شوم لا زړه می یخ دی د صبا لمر ته به څنګه ګورم ولی به صبرکوم غیږ کی می ونیسه او تود می که اوس او همدا اوس یی وکړه صبا اوس چا لیدلئ ؟ پای مونتری، کالیفورنیا سمیع الله خالد سهاک فبروری ۱۸، ۲۰۲۵
ګوهریني ټکي
په دي غمـجن ماحـــول کې ګرځم، یو انســان لټوم چې په ریښـــتني وي انســـــان، داسي جانان لــټوم چې ورته وســپړې، د زړه او د ضـــــمیر رازونه د زړه په درد داسـي آشــــــنا، او راز دان لـــــټوم چې معـــنویت په کـــتو وویني ،دردونه زمـــــونږ په رمــــوزاتو باندی پـــــوهه، دانایان لـــــــــــټوم چې یې عالم ته نیت، له بڼې او تندي نه ښــــکاری داسي دردمن داسي غمخوار، په زړه روښـان لتوم چې د انســان له یو خبری ،ټول مضـــمون ولولي له دردمن زړونــــــو با خــــــ
د علم په وزرونو
څوک په قطرې کې، د خلــــقت لـوی دریابونه ویني څــوک په خپل پوهـه، په ذرې کې جــــهانونه ویني څوک دي سپیرو خـاورو ته تل، په تغافل کړي نظر خــــــاوند د عــــــــقل په کې واړه، اندامـــونه ویني ځکه تیر شوي په دي خاورو دي ،مغرور تاجداران چې دعــــبرت خاوند په کې ، ښـــکلي مخونه ویني د عبرت بین نظر له پاره، د عــــبرت نــــــښي دي خـاوند د حــــال د لته په روڼ نظر، حــــالونه ویني په دي چـــمن کې ، د عـــــــبرت او انـتباه خاوندان په هره پاڼه کې اســــــرار، او
دچمن انګړ
سحـرګاه وه ګل چمـن کي په مـوسکاشو دجمن مرغه له دغه هال په غوغا شو ټول مرغانوپه چمن کي دافضا کړه ننداره هـرمـرغه جلا جلا ځان ته په چڼا شو هـرمـرغه پخپله ژبه دسنـدروچـوڼهارکړ داسي ښکارېده تابه ویل ذکرې ربناشو سحرپاڅي په چمن کي داږغونه واروېده دی هـم ذاکـرالله ته د بښي پـه وینا شو پایـله ګـوره، انګړ ګـوره اوهـال وګـوره انسان اومـرغـه هریـو الله ته په ثـناشو
تنوع
ماښام لاړمه ستومانه میکدې ته په تلوار وم د ساقي سره وعدې ته یو پیله کې چې تسکین د چا حاصل شي څه تاوان رسۍ د نوروعقيدې ته چې ارزو دې نږدې ځای کې پوره کېږي ضرورت د تللو څه به وي کعبې ته دمه ځای که دې جلا وي څه پروا کړي د چا خوښه ځي جومات که میخانې ته خپل عمل د هر سړي د لارې مل دی څه اړتیا ده د ملا او پیر فتوې ته د بل چا په باب دې خپل قضاوت پرېږده تر تا زیات ګوري نور هم خپلې فایدې ته تنوع که له ژوند لیرې شي، ژوند څه دی چا يی کله فکر کړی نتېجې ت
زما نیکه څخه!
زما نيکه به ويل تل خوشحاله اوسه او له خلکو سره ښه چلند وکړه په چا مه غوسه کیږه له خلکو مه خپه کیږه ژوند لنډ دی خوند ځینی واخله *** زما نيکه به ويل تل یی له خدایه غواړه هغه، هغه څوک دی چې تاسو ته هر څه درکوي چې تاسو یې غواړئ هر وخت دعا وکړهء له ویښیدو وروسته او له ویده کیدو مخکې ځکه چې معلومه نه ده سبا به ژوندی وي که نه؟ شاید سبا هم نه وي *** زما نيکه به ويل له ګاونډي سره خبرې وکړه له ځان سره چلند وکړه
ازادي
د حریت په قدر کله څوک پوهېږي چې په خوی او په عادت سړی غلام شي ازادۍ ته به هغه قومونه رسي چې په یو ټغر راټول پخپل مرام شي د هغو مېړو مېړانې ته سلام دی سرښندنه کې سرلاری چې د قام شي غلامي که هر څو بده ده دنیا کې بده دا ده چې غلام د بل غلام شی غلامي که د بل واک یا عقیدي وي دواړه یو دي صرف توپیر يي د کلام شي چې د زوړ ملا زاړه کتاب ته ناست وي ویم، د خلکو کاشکې دې غلام ته پام شي چې د پیر روضه کې شپه او ورځې پروت وي یا به سم دم لیونی یا به سرسام شي
تور لاس
فلک بدې توطيې پلې کړې پر ځمکه واک له ځمکې يي په خپل لاسو کې یووړ یو تور لاس له نامعلوم ځایه رااوږد شو برخلیک د ژوند يې دېو پنجو کې یووړ له کوم ځایه یو شریر توپان راوالوت هست و بود يي په یو څو شېبو کې یووړ یو ښامار له زوړ ویجاړ کلې راووت ولس يي یو مخې زهري غاښو کې یووړ پاس له ورېځو نه یو لوی افت راپرېوت کلی، ښار يي د سیلاو څپو کې یووړ ځمکې ژامنه په لړزه، غر په ټالۍ شو زلزلې یو ویده ولس لړزو کې یووړ که پردیو په فریب ولس اواره کړ خپلو هم د خلکو
غزل
هڅې په وریځو کی پرواز می د دنیا هیله وه په کورنو کی می انــــډول د پرمختیــا هیله وه لاس انجـلس هــم اوس په اور کـــــی لامبــي د ګناهونو ډک ښـــارو کی می ګډا هیـــله وه نورپدی لاره کی می یو کس هم ژوندی ونه لید که څــه هم ژوند کی می تر تله د فنا هیله وه نور سلینـــا او مرینــه ته به ژوند لاړ نه شم پدي ښــــاروکی می تر تــله د خنــدا هیله وه هڅی خـــــالد به قیــــــامت ته څه توښــه ولرم چی د دنیـــا نه می یـــوازی د عقبی هیـــله وه د لاس انجلس د سوځ
ګیله
پرېشانۍ مې د دوست هسې رنګ پرېشان کړم نپوهېږم چې په څه ډول یې بیان کړم کلی کور راته له یو مخې سور اور شو لیوني غوندې اوس مینه د بیابان کړم زما ژوند او مینه غبرګ سره تړلي بې له مینې راته ګرانه ده ګوزران کړم خلک ښه دي یو ارمان نیم لري ژوند کې زه په ژوند کې د ارمان پسې ارمان کړم یو سپېرې سپۍ مې دی لاس هسې څټلی چې مې لاس ګټې ته یوسمه تاوان کړم چې مې دوست ته ځان د زړه نه ورنږدې کړم دوست د زړه په غمرازۍ دښمن د ځان کړم چې مې لاس ګلو ته یوسمه اغزي شي
غزل
د ژوند او د رڼا ترجماني کوي لګيا دے دا څوک دے چې زما ترجماني کوي لګيا دے نړۍ کښې د بدلون د رڼاګانو مبلغ دے زمونږ د پښتونخوا ترجماني کوي لګيا دے وران شوے مې تصوير نړۍ ته بيا سموي ګرځي د فکر د بابا ترجماني کوي لګيا دے د خپل ګرېوان شلېدلي ټول تارونه ئې راټول کړل په ښار کښې د بېديا ترجماني کوي لګيا دے د پاکې عقيدې او نظريې څښتن دے ژوند دے د حسن د ادا ترجماني کوي لګيا دے دا څوک دے دا د کوم ځاے دے دا څۀ وائي څۀ غواړي د زړونو نا اشنا ترجماني کوي لګيا دے
موږ او تاریخ
د ۲۰۲۵ نوي کال په مناسبت: نوي له زوړه څخه ژوند واخیست تېر د راتلونکي سره وند واخیست وستون يي وشو د پرېکون محفل کې سپینو د تور سره پیوند واخیست د لرو بر ترمنځ توپیر ختم شو اسمان له ځمکې نه پېژند واخیست څوک د تاریخ په ژبه نه پوهېږي چا د تاریخ پیغام څرګند واخیست د جهالت پر خرو سپاره روان دي دوی له تاریخه کله پند واخیست د وخت کاروان سره چې یوځای نه ځي هغوی د ټول عالم ریشخند واخیست څوک ننداره کوي د نورو د ژوند چا له ژوندونه څخه خوند واخیست
آزمویل سوي خبري
په خوله کي که غاښ خوږوي طعام کله خوند کوي دهـررنګه خـوړوخـوند به ځکه درنــه ورک وي بې شـرمه بې حـیا کـس، غــیـرت کله پـېـژني مړې سترګي څوړمغزی دهرناکس فرمان به وړي ترورخ تیري اوبـه کښـت ته کـلـه ســود لــري هرشی لري خپل وخت چي هوښیارئې فهم لـري که بد ګړې بدبه مومې که ښه کړې ښه به مومې وبه نه رېبې غــنـم چي اوربـشي دي کـرلي وي هوښیار نه خطاوزي که خطاوزي پرخوله مښلي په ژوندکي ملا تړلی په ډېرفهم سره ژوندکيږي مــڼـه له (ولي) نه غـوښتـل لـــویــه نا فـهـمـي ده هرفن چي په کا
غزل
ځه کنه نن خو اظهار وکړه اخري کلاس دے زما د مينې اقرار وکړه اخري کلاس دے ستا د نظر هره ادا زما د مينې په نوم په خپل زړګي دې اعتبار وکړه اخري کلاس دے خامخا راشه په وختي بس کښې له کلي خوږې مۀ ايسارېږه تلوار وکړه اخري کلاس دے خداے خبر بيا به کله وينو د يو بل سره مونږ ماته خبره په جار وکړه اخري کلاس دے داسې لاړ نۀ شې زۀ درځم دواړه اوباسو تصوير خېر دے لږ شان انتظار وکړه اخري کلاس دے زۀ درله نخښه د خپل لاس درکوم غزل د زرياب تۀ خو هم ماله څۀ يار وکړه اخري ک
اجیر ملا
د ملا د واکمنۍ په زمانه کې نجونې بندې دي د کور په جېلخانه کې دروازې د پوهنتون ښوونځي تړلي شاکیلي ده د سیا (۱) په جیب خانه کې د پنجاب او د عربو دوستي ګرمه د وطن اولاد ورشمېري بیګانه کې د فتوا خپسې ولس دی زوندۍ کړی قانون غیب دی د ملا په زیرخانه کې مټکور او منجمد فکر ازاد دی ازاد فکر دی ولچک او زولانه کې په دېرو او په حجرو کې خوښي بنده خرمستي ده د جومات په پسخانه کې د اجیر ملا دغې نېرنګ ته ګوره تېروي ځان د مذهب په بهانه کې مرادزی چې د ملا س
(یوه ګړۍ یا یو ساعت مخکې کیږي؟)
ڼن شپه یوه ګړۍ یوروپ کښې وخت په شا ځي که پرون وې دوه بجې ڼن یو ساعت بیا ځي! له پنځوس کلونو دلته رواجی تخنیک دی ګواکې خلک به انرژئ ته په سپما ځي ډیري ځوانان به یو ساعت خوب کم کړي کاروباري خلک به کار ته وارخطا ځي په ڼنۍ نړۍ کښې یوه ګړۍ ډیر ټایم ده! تشیال بیړۍ خو سیکڼډ کې تر فضآء ځي د انسان د زړه ټوپونه ملیسکڼډ کښې که په ځير ورته غوږ نه شې ؟په یوه سا ځي! که هر څومره بدلون راشي په دنیا کې پښتانه به مستقیم د خپل بابا ځي * ډیر افسوس پر هغو میندو او ما
