شعرونه
پښتانه
تر اویا میلیونو ډېر دي پښتانه د زمري، عقاب په څېر دي پښتانه «چې په ننګ او ناموس راشي لیوني شي» بیا له مال او سره تېر دي پښتانه هیڅ حاجت يي د پردي ټوپک ته نشته خپله توره او شمشېر دي پښتانه که يي خپل زړه په ایشیا کې څو ټوټې دی د ایشیا د زړه کوشېر دي پښتانه دا اویا کلونه کېږي چې بندیان دي د پنجاب په دام کې ګېر دي پښتانه د دښمن په وړاندې نرم او خواږه دي تر خپل منځ زهرو ګنډېر دي پښتانه نن يي وخت دی چې پر یو ټغر راټول شي تر اویا میلیونو ډېر دي پښت
مشرتوب
مشرتوب زاڼې په کتار کې خپل مشر پسې ځي، د شاتو مچۍ، ملکه خپله مشره ګڼي، میږیان په خپلو ښکرونو(Tentacles) سره خپل او پردي پېژني، مچان چې خپل مشر نه لري، هر یو ځکه خپل سر ټکوي! افغانان چې هم مشر نه پالي، پر یو مرکز د راټولېدو ستونزه نه شي حل کولی! د ۲۰۲۴ کال د فبرورۍ ۲۴ مه سرلوڅ مرادزی
تعصب یا دعقل نارغي
په یقـین به نه هزارستان نه خراسان وي پـــه جـهــان کي بـه نامـتـوشهـیــرافغانستان وي دادعـقل ناروغان ځانونه نه بـولي افغان بې هــویـتـه بــه دوی ورک پــه دې جــهان وي ته چي اوغان اوافغان نه ئې نوبه څه ئې له مَلّکه ځان ورک کړی داناپوهي هم دانسان وي تعصب سخته ناروغي وي په انسان کي مـوږئې ویـنـو دی خــوږه وي ځان بې درمـان وي جهانیان موله هویـته ټوله بولي یـوافغـان ای وروره عقل دي په سرکه نوټول به یوافغان وي
کابل و پېښور
کابل و پېښور یو مې زړه دی بل ټوټه ده د ځیګر نه بېلیږي له کابله پېښور په اغزن تار د پنجاب تړلی نشي د افغان د وصل لاره ده خیبر د انګریز او د پنجاب به مخ توریږي یوځای وینم افغانان د لروبر افغانان دې بر مکتب د امان پالي کوز مکتب د پاچاخان په هشنغر تورې وریځې د اسمان به باد جارو کړي په توپان کې به ښکاره شي مخ د لمر توره شپه که هر څو لویه اوږده ښکاري مخنېوی کولای نه شي د سحر یو شرګدي به په ژوند کې خوندي نه شي پرېکوي به کفاره د کړي شر هر نم
(---ییل ...)
(---ییل ...) مینه او قرباني شوله قبوله له هابیل نفرت او کینه،حسد په برخه د قابیل شیطان وسوسه وکړه په زړه کې د قابیل غوره شو د ورور مرګ ورته او دی شولو قاتیل! غوره کړل الله ؛آدم او نوح او ابراهیم هم آل د عمران له شا وخوا د رودِ نیل هن هن انسانیت راغی تر ښاره د بابیل ډیری رسولان مبعوث کیدل له قوم او خېل سلیمان،داود ،موسی،عيسی او محمد "ص" یو د بل خپلوان ول خو تربور شو اسراییل! دغه ڼني اسرایلیان ډیر کبرجن او مفسدین دي نور انسانان نه ښکاری بشر دویته
د افغانانو جګړې
او ماته یی وخوړه انګریز افغانستان او پښتنو سیمو کی لاخو کیسې ژوندې دي د انګریزانواو افغانانو څو کاله وروسته بیا روسان راغلل بیا عربان، پاکستانیان، امریکایان راغلل خو چا هم ځان ټینګ نه کړ بیا ای ایس ای خپل ګوداګیان ولیږل او تاسو یی ښه پیژنئ امریکایان هم انګریزان هم چینایان تری حمایت کوي تل خو لا هم خلک یی ګوداګیان بولي که څه هم دوی د آزادې دعوا کړي پای سمیع الله خالد سهاک ۲۰۲۴ کال د جنوری ۹
غزل
غزل بنګاوه زه د انګور او د انار څښم خلک وايي چې د میو جام سهار څښم زه له ځایه شرابي میخوره نه یم یو، نیم ګوټ کله ملګرو په اسرار څښم د ځوانۍ د محرومیت په جبیره کې کله کله لږ ګوټونه په تلوار څښم د ساړه او یونواخت ژوند له ستړیا نه ارامتیا لپاره ځکه سور انګار څښم نن چې ورځې د خوښۍ له مالت تللي رڼې اوښکې مې پر مخ قطار قطار څښم له شوم بخته ګالیله د زمانې شوم(۱) زهرو ګوټ به د ملا او پیر له ډار څښم یادوونه: (۱ ) ګالیلو ګالیله ايټالوی ستورپوه خپل
د نوي کال په مناسبت یوه ډالۍ
نوی کال یو سوچ مې ځغلولی په راتګ د نوي کال نه جنګ وي نه جګړه وي نه یو بل سره جنجال امنیت وي، ازادۍ او ارامۍ سره تړلی تیری نه په عزت نه په ناموس وي نه په مال جامه کې د انسان پټ لېوان ټول وي تښتېدلي نه غل، نه لنډه غر وي نه يي سوچ وي نه يي خیال دېوان پېریان د خلکو له اوږو وي پاڅېدلي میندلی وي ولسونو د ژوندون بیرته مجال تقدیر او برخلیک باندې ولس خپله وي واکمن د پیر او د ملا په کریشمو پېښ وي زاوال شیطان پاس په اسمان کې ملایکو وي تړلی په ځمکه کې راګېر
دګل اوبلبل مینه
صحرګاه وه په چپن کي دګلبڼ مي سوګذر فضاوه ډېر رنګینه ګلان وه ښکلي یوتربل بهتر دبلبـلو وې نارې سـورې پـرګلانو الـوتـلې له ښـاخه اوبل ښاخ ته ئې ګل لمساوه پخپل وزر عجــبه ننــداره وه دګـلانــو په ګـلبـڼ کــي دمـیني وړانګي ځلېـدې په چمـن کي لـر او بـر مــیــن دمـیــني په رڼا کــي داسي ښکارېده په نـرمۍ پـه عـاجـزۍ داسي وو لکه سـوالګـر مــینـه دهغـه چي ګل ئـې دبلبـل سـره لـري هـرچــي بلبل وایي ګل ورته په خنداوي سراسر
افغان ته!
افغان ته! سپينږیرتوب کې لا بېلارې شوې ګمرا شوې خندنی د ټول عالم او د دنیا شوې نه دې فکر کې تغییر او بدلون راغی همغه يي چې په کومه ورځ پیدا شوې نه د سیالو سره سیال شوې په سیالۍ کې د سیلانو منځ کې هسې د خندا شوې د پرون غوندې وهلی، ټیل وهلی نن، پرون غوندې همغه شانته بیا شوې(۱) بې بهیره د کلونو په اوږدو کې د اوبو ولاړ ډنډوکې غوندې خوسا شوې نه کبله د چمن، نه ګل د بڼ شوې یو بې ګټې مردار بوټی د صحرا شوې د تاریخ د هر تاوکښ او موړ په منځ کې په ګړ
قضیه مجهوله ده
قضیه مجهوله ده ستاپوښتنه پېچلې ده مهمه له اکسېجنه ده زما پوښتنه دلته داده سواد خو لاړ پوهه لاړه ټولنه ده سراسیمه ستړې بې روزګاره بې اقتصاده هرڅه په اټکل کیږی بیحاله کیفیت اوکمیت پکې ناکاره دخېټو خبری دی پرېمانه ګرمې دی او که تودی دی خو والله کار مو خراب دی همدا ټپی ولس تباه دی دیوویشتمې پېړۍ په امتدادکې شرم لاړ عزت لاړ کرامت لاړ شرافت لاړ دبسوګۍ واده شو حکمت لاړ په نن ، پرون او سبا بیګا کې دهوسو او انډیوالیو فضاء کې پ
افغان وژنه
د بریتانیا ځانګړی ځواک ډیر افغانان ووژل او ډیر یی ښځی کړی بورې د دیموکراسې په نامه او د تروریزم سره د مبارزې په نامه سلګونه خلک یی مړه کړل بیا یی طالب ګرم بله اوس شول رسواء په دنیا او پانوراما چی د دوې خپل خلک دي وایی دروغجن تروریستان دوی دي خو څوک به غچ اخلي اوس د بی ګناهو افغانانو د دوی په لاس چی له دنیا نه ولاړل او کیسې یی لا په زړو کی د بریا او زغم... ژوندې دي پای سمیع ا
خبرې
په یو خوب کې کړم اسمان سره خبرې په اسمان کې لوړ مکان سره خبرې هلته داسې یو موجوده سره مخ شوم چې يي نه کړې د انسان سره خبرې ما ګومان د پرېښتې ورباندې وکړ هغه وختې شیطان سره خبرې زما فکر د مکان په باب خچن شو بیا مې پیل کړې لامکان سره خبرې هلته تم ومه څه ډېره موده وروسته ناڅاپي پیل شوې زمان سره خبرې څو چې ځمکې ته راتلم په اوږده لاره ما کولې یو ارمان سره خبرې سل کسانو سره بحث کول اسان دي خو مشکل دي یو نادان سره خبرې له جاهل سره له بحثه لیرې
نړیوال اشغالګران
د صهیو نستی دې اشغالګرانو ته انسانانو عام وزونکو قاتلانوته دتروریزم دې ظالمو ماهرانو ته نیتان یاهو ورته ګرمې نغارې وهی! دبشریت او کرامت خواهانو ته غزه کې رڼا ورځ سره توغندی اوری هری خواته سرې لوخړې بادیږی دتروریزم سندرې ویل کیږی شرم دی دتروریزم دې غدارانو ته یهودانو خو محشر جوړکړی په غزه کې شپه او ورځ نه ګوری دې جګړه کې وګوری ماشومانو ښځو او ناروغانو ته ښکېلاک او زبېښاک سره ملګری دی دواړه دیوې سوړې ماران غلی دی وګوری دبربریت اوظلم واکدار
ای اسمانه
. ای شـین اسمــانه لاولاړ ئـې پرسـرولي ورته ګورې تویه وي دمظلوم ویني په څوځلي بې عــدله سَوېّ دا نـړۍ بې رحــمه هــم ستـرګي سـرې کـه ورانـوه بې رحـمـه ډلـي نه انصاف نه عدالت سته په وګړو دنړۍ دظلم ننداره کړي څنګه ورانه وي دمظلوم کلي ای پـرسـرولاړه ته شاهد دهــرمظلوم ئې نــه پــوهـېـږم چـي سـیـل بیـنه سوې تـه ولـي را چپه سه را چپه سه را چپه پردې ظالم را ونـړېـږه پـرجـابر چي بـیا ونه ځـپي ځـپلي
خبرې
په یو خوب کې کړم اسمان سره خبرې په اسمان کې لوړ مکان سره خبرې هلته داسې یو موجوده سره مخ شوم چې يي نه کړې د انسان سره خبرې ما ګومان د پرېښتې ورباندې وکړ هغه وختې شیطان سره خبرې سل کسانو سره بحث کول اسان دي خو مشکل دي یو نادان سره خبرې له جاهل سره له بحثه لیرې ګرځه چې د ې مخ نشي خپګان سره خبرې ملامت او سلامت پېژند ګران نه دي که څوک وکړي په وجدان سره خبرې لیونتوب چې زه د خپلو خلکو وینم لیونی شم کووم ځان سره خبرې په ځنګل کې ځناور ځکه جګړه ک
(ناین.اِلِون ۹/۱۱ او ټِن.سِون ۱۰/۷؟؟)
(ناین.اِلِون ۹/۱۱ او ټِن.سِون ۱۰/۷؟؟) وايي،دنړۍ دوه سوه ملکو کښې دوه سټیټونه دي په شان د کینسرو کې یو-یو کال له بله وروسته پروټوپلاسټ *شوي دیوه نوم پاک-استان او د بل ازراعيل ،یهودستان! د هر یو لاسونه تر پښو په وینو سره دي دهر یو پښو پردۍ ځمکې لاندې کړي نړیوال ښکیلاک، زبیښاک دوی زیږولي انګریزان ېې دي پلرونه او ادې ې امریکه ده او تر اوسه ې بیشماره حجرې دي وژلي دوه دانې دسرطان دي ،انتشار کړي خوا او شاته د حجرو وینې ،غوښې خوري او ساوې د مظلومو چغې ،
په فلسطین کی
په فلسطین کی نن دولسمه ده او هره ورځ پکی سلګونه مري او په زرګونه خپل خواږه کورونه پریږدي زه ننداره کوم د نن او صبا او جسدونه د انسان په اوږو په هره خوا کی وینم د الاقصا مخې ته او دا بی رحمه ټبر نه په ماشوم نه په زاړه او نه په ښځو هیڅ کله رحم نه کړي نن یی جومات پرون روغتون کړ شهید پای سمیع الله خالد سهاک د اکتوبر۱۶، ۲۰۲۳ کال
جنګ او وژنې
په هرات کې دا ډله ييزو قبرونو په زلزلو کی تورو خاورو لاندی ښارونه ورک شول غر او سیند یو شو او تر څنګ یی د سلګونو جسدونو انځور په منځني ختیځ کې لږ لیرې هاخوا د حماس په لاس د ماشومانو مات شوی سرونه او غوښې هر خوا پرتې دي د میندو او لوڼو غوښې په لویشت لویشت کی پرتې د بندیانو د شکنجو انځورونه چی خپاره شوي هر ځای د پلار او ځوی جګړې د مور او لور بوغارې د الاقصی په هم هغه خاوره کې بل خوا پراته د عربانو مړي بوی یی
بد
کې کړې وي وژل خاماخا به وژلکیږي پـه لـنـډ تاریـخ کـي دهـېـواد مـو دا ځلـیږي الخاین خایف دی په حدیث سره بېشکه . زموږتښـتېدلوته چي ګـورې داپر ثابیـتیـږي مه کــوه پــه چا چي وبــه ســي پــه تا بدي نه پرېـږدي پښتون که اویا کلنه کـیـږي جـنګ کـه ضرُورّنه وي ډېـربد کاردی نه دی جهاد جنګ ځاني اصلاح ده که پوهېږې وېره یاغـیرت که غالي سـي پربد اوړي اوبه چي ترسرواوړي ماشوم ځکه پای مالیږي
خپله خوښه
د چا خوښه چیري ځي په کومه لار ځي څوک اړ نه دی چې د بل چا په ګفتار ځي طبیعت انسان ازاد دی زیږولی سړی ولې بیا د بل چا په مدار ځي د پارسا او د ترسا پرېکړه ده ګرانه هر څوک پوه شه چې پارسا که ګنهګار ځي میخانې ته خلک ځي پخپله خوښه که جومات ته خلک ځي، ملا له ډار ځي د انسان عمر ډېر لنډ او شپې په شمار دي خلک پرېږده میکدې نه که خمار ځي پند او وعظ ته د هیچا حاجت نشته جهنم ته پښتانه پخپل اختیار ځي د جنت د خیالي حورو په هوس کې عمر ټول د پښتانه په انتظار
د دووغلوکیسه
یـوستـرګ لـرونـکی شل بـل ړونـد پـرپښـوروان شـل پـه شاه دی د ړانـده ځي غـلا ته په دې شان د غـلا په تـور سـوه ګـَرمّ شــل وو ړوند د واړه اوسې محکمه ده قاضي ته به وایي خپل جریا ن شـل وایي زه نه لـرمـه پـښي غـلا تـه څـنګه تـلم ړونـد وایي نه ویـنم لیاردائې دفاع ده دخـپل ځان قاضي حقي حیران دی چي کوم یوغل دی په رښتیا ستـرګـوالا کـه پـښـېـوالا که دواړه مــجــریــمـان قـضــاوت ددې قضیي بـه یـوالله کــوي پــه حشـر مــعـلـوم بـه کـي مـجــرم سـزا بــه وویـني عـیان
غوره ژبه
هــره ژبه نه وي جنـتي یا دوږخي غـوره ژبه هغه چي ذکرد مـولا بیانه وي ژبه عـربي ګـوره ځــکه غـوره ده په دې کي آیاتــونه پـررســول راغــلي دي په هره ژبه چي تصدیق کوې درب دغه ژبه اوچته، دا په حدیث کي دي راغلي کـفـریا اســلام که په هـره ژبه وي غـوره ژبه داسلام ځکه دالله تـصدیق کـوي دي پـه د ې نـړۍ کي ژبـي ډېـري ښه ژبه هغه چي په اقرارسره ایمان ولري
نادودې
چې نادودې چا د جنګ لېدلې نه وي څه پوهېږي سوله څه ده او جنګ څه دی چې مزه چا د ښکېلاک څکلې نه وي څه پوهېږي چې اورنګ او فرنګ څه دی په کوڅه چې د غیرت تېر شوی نه وي څه خبر له نام وننګه چې ننګ څه دی چې ځنګل کې ځناورو منځ کې ګېر شې خوله کې فرق د اژدها او پلنګ څه دی که فتواوې د ملا غرضي نه وای فرق نېشه کې د شرابو د بنګ څه دی جارېدل چې خپله مینه کې هدف وي فرق په دې کې د بلبل او پتنګ څه دی شتمنان چې عیاشي کوي ټول عمر څه خبر دي چې روزګار د ملنګ څه دی
وجیـزي
چـــي نــــــه کـــوي پــه خـــوله هــغه تـه ویل کـيـږي مــه کــه وه بـــــوده کــــه ســم نه ځي پرلار هــــغه تـــــه لــښــته سي پـــه کـار دنـــــا پــــوه ســـره مخ مــه سه که سې مخ په سلام ورنه رهي سه کارچي تمام نه وي نه به ئې ستائې پښېماني راځي ورسته څه به بیا وائې ړانـده تـه لارښـوول پـه ايـشاره داکــــارګوره ســـخــــت جـــاهــلانــه
