شعرونه
منظور پښتون ته!
تا پیدا کړه ورکه لار منظور پښتونه د پښتون د قام سالار منظور پوښتنه په جرګو پرلت دې بیرته پښتون یوکړ یو له بل چې وو، بېزار منظور پښتونه پښتون ویش وو، د د ښمن پېژندګلو کې تا کړ وصل په یو تار منظور پښتونه د پښتون د قام سرتاج او سرلښکر شوې د دښمن د سترګو خار منظور پښتونه په لنډ وخت دې د پېړیو لار کړه لنډه ټول حیران ستا په شاهکار منظور پښتونه د امان او پاچاخان په لاره درومه په عمل هم په ګفتار منظور پښتونه د خوشحال د لارې ننګ د تورې شرنګ يي ستا په
دشعرونو ژباړه په پښتو شعر
په زر واره مـــي دي کــړي داخـبـــري چي بد نه کړي بد به هم وي ځني لري مـــالـــه بــدو ښـــــه نــــــه دي لـیـدلـي که تا لیدلي که سلام زما ورته څوځلي هـــغــه چــا چي بــد دي لا خوښ کړي نـــه پــوهـېـږم چي ښوڅه ورته بدکړي بــد بــد دی هـــر څو کې ښه ګمان وي سـپـی سـپی دی هــرڅـو که وفادار وي دا هــرڅـــوچي مي ویلي که وای کړي نو بـه شیـخ یا به ولي وای د خـپـل کَړَي انسان نه په اصل یانسب اویارقم ترالله رسي په نیک عمل اوښه کردار الله ته رسي
نظر
مړغړند احساس مې بیرته راژوندی شي چې یو څوک راته په سترګو کې مسکی شي یو خواږه کتل په سترکو کې د مینې لار د ژوند له دغه ځایه پیلوی شي یو خندا د محبت سره ملګرې ماتو زړونو ته د عمر تسلی شي یو کلام چې په خوږه ژبه بیان شي د خوږې ژبې ملګری هر سړی شي کوم نظر چې درناوی پکې وي نغښتی نور نظرونه دې تر دې نظر لوګی شي د انسان کلمه مینه محبت دی نفرت څنګه د انسان سره یوځی شي د انسان نامه د هغه چا نصیب ده چې په بده ورځ د نورو لاسنیوی شي وايي، ټولو کې انس
کمکی اختر
کمکی اختر راغی بختور په هنر راغی دملا کره چو ر ګوړی کرارکرار خېټور راغی اختر راغی د ټولوخوښیو له هیلو سره کونډې ،یتیمان دی حیران له ناوړینو سره بشری فاجعه ده جوړه له کمبودونو سره دفقر کچه ده ټیټه ډېره افسوس په ناوړو تصمیمو نوسره بندیز لګول شوی په تعلیم با ندې په جهالتونو سره دوچ سیاست په بې سیاستی کې له پنډ غمونو سره دیو جوال سر تمبګیو او بیمعنا قدمنو سره اختر راغی ډېره خوښی او خوشالی ده چاته ډیره هوسی ده چا ته دویرتنهایی ده چا ته آه! چاته م
غزل
کلیمې غوندې محکم راباندې ګران دی یار یی نه مني خو سم راباندې ګران دی ضمضمه که دکلمه ده سرود نشته اوس ښاغلی ترنم راباندې ګران دی چې دزړونو په ګټلو پسې ګرځې خیر دی وي دې کنه ډم راباندي ګران دی ګوره مینه هم وړتیا غواړې ښاغلې هسې مه وایه چې زغم راباندې ګران دی شل به نشي ماشومتوب ته مې ورګرځم یو د چتو ښکار بل مم راباندې ګران دی ستا جادو به په میرویس اثر ونه کړي ته خو ښه وایی اغم راباندې ګران دی
غضب
ګوره نن ملا ته چې نفرت پاشي قران په نوم شرم دی اسلام کې اوس ملا د مسلمان په نوم ویني د ملا غضب چې کاڼي له اسمان ورۍ هسې موږ تېرباسي د رحیم او د رحمان په نوم حورې دې غلمان دی او جنت کې د چړچو وعدې جوړه يي دا دنیا کړه په عمل کې د زندان په نوم بیرته په شا لاړو بیا دوران د دینوسارو ته ګورو دینوسار پخپلو سترګو د انسان په نوم ما چې لوټ په لوټ د نن ملا ته په ځیر وکتل نشته کوم بڅری په ملا کې د وجدان پنوم سر مې چې ښکاره کړ، د جومات محراب کې پټ غلی بوخت دی پر
دپوهنی معنوی معرفت
پو هنه شمع ده رڼا ده! برخه دبلیونو انسانانواو دهرچا ده ولې بیا دلته دښوونځی دروازه تړلې ناوړه غوغا ده؟؟؟؟ پوهنه دادول انحصار نه منی ښکاره اوهویدا ده دامزدوره ابتلاء نه منی دلته دادبندیزپرېکړه کړې چاده؟؟؟؟ داخو بیلکل په څلورو کتابو ناروا ده! پوهنه دجهالت په وړاندې خلق الانسن مالم یعلم ده مساوات عدالت دامت وسط په غږ او بیان ده پوهنه غنا ده ښکلې او زېبا ده طرحه دالله ده دټولنې پرمختګ،،برخلیک ، جهان بینی د اسلام ده دلوړو ژورو فتنو ، معیار او بې
یو شعر/ غزل
شیطــان پرستـــه نور نو ژاړه زه د خدای په خـــوا یم ته ممکن هاخـــوا یا دیخوا یی زه د خـــدای په خوا یم ته به اسلام او کفر یـــو شـــان ګنې زه یی نــــــــه ګڼم زه به ښه کړمه خپل اعمـــال تل زه د خدای په خوا یم که خپـــــل اعمال ښـــــه نـــــه کړئ ورک به شی ژر نور دا ظلمو نه تــــوبه ګار شـه زه د خدای په خوا یم نـــــادانه تـــــه به عبـــــادت کوئ تــــــاریکه لار کې په تــــ¬ـورتمونو به ګذار کړم زه د خدای په خـــــوا یم د آسمـــــانو خدای ته سجــ¬ــده کړم پن
شنه غدۍ!
وطن هسې یو ځنګل شو، یا شوه دښته د کربوړو د افغان په هر یو زړه کې، ارمانونه خاورې شول خوښي لاړه، مستي ورکه، سترګې ډکې دي له اوښکو شونډو وچ پتري نیولي، امیدونه خاورې شول حجرې شاړې شوې له خلکو، دېرې ټولې کنډواله شوې د یارانو کډې بارشوي، مجلسونه خاورې شول سترګې کړاغې، شونډې وچې د یو ګوټ څاڅکې په تمه ویالې وچې څاوې وچې، بارانونه خاورې شول ته وی بیا چنګیز راغلی، له ککرو نه منار ږدي یو تن نه دی خاورې شوی، ټول ولسونه خاورې شول مورو پلارنه لار ده ورکه، له وطنه ځ
ښوونه اوروزنه
شریعت او افغان فرهنګ د پوهنې مخالف نه دی د بندیز تصمیم په هیڅ نظام کې سم کار نه دی دغه جهالت او توره تیاره هیچا ته دمنلو وړنه دی دهېڅ ډول ادعا او شرطونو داوریدو مهال نه دی اقراء کې د تو پیر کرکه نشته نر او ښځه یو دی علم الانسن مالم یعلم کې واک ستا وار نه دی پام کوه دې پڅ ، کونډ او ډیر زهیر تصمیم ته دی دغه ډول ذهنیت رامنځ ته کول سم ابتکار نه دی زده کړې انحصار نه منی عجولانه اقدام نه منی شرم دی بې منطقه چفا او کږه لاره دتا نه منی ګوره غوغا ته په نړۍ کې دا
د ملا جهل
نن مې د ملا په حماقت باندې بیا وژړل ما سره په ګډه هر انسان د دنیا وژړل نن يي د تنویر ښوونځي د نجونو پر مخ وتړل نجونو د ښوونځي په وره کې، ښه په ژړا وژړل نه یوازې ښځې، نر، ماشوم ټول په ژړا وو نن ونې، بوټي، غر د وطن دښتې بیدیا وژړل هغه جهالت چې نن ملا پرې افتخار وکړ داسې جهالت باندې عرب د صحرا وژړل واک یو غنیمت ښکاري ملا ته په خپل جهل کې دا رنګه تعبیر ته د واک ځکه هرچا وژړل نه لري افغان ځای نه په واک نه په ټولنه کې ټولو نن په واک کې د ملا په وړتیا وژړل
سپرلی
د سپرلي ګلان، بلبل ته مبارک د سپرلي راتګ هم ګل ته مبارک که سپرلی دی خو په ګل، بلبل سپرلی دی ګل، بلبل سپرلی یو بل ته مبارک په چمن کې د ګلاب او هم په دښته د لاله ګل، ټوکېدل ته مبارک که بلبل د ګل په جور وهي ساندې د بورا پر ګل نڅل ته مبارک چې د ژمي له اوږده خوب يي راویښ کړل دښتې غرونو او ځنګل ته مبارک ګل د ژڼو په شملو کې مبارک شه هم د نجونو و اوربل ته مبارک د سپرلي له توښې ټول دې وي نیکمرغه هم و روغو هم ژوبل ته مبارک بهرمیشته هر افغانان ته د
پوهیږئ؟
پوهیږئ؟ پوهیږئ، زه چی نن بیدیا کی ګرځم هغه دستا د مینې اور می لا سینه کی بل دی او ستا د سپینو اننګو په مینځ کی یوه روښانه د ښکلا څلې دی چی لا هم په سترګو کی می لارې کاږي *** پوهیږئ؟ پوهیږئ، اوس هم مینان ټول مو په لټه کی دي او هغه روښانه د ښکلا په کور کی لاهم زما او ستا سندرې وایی خلک بی سارې د ړڼا په تمه په تاریکو کی نوې لار لتوي او تا په ما او ما په تا کې ګوري خو لاهم لاره دا اوږده ښکاري نن *** پوهیږئ؟ پوهیږئ، ډیرې د
زه څوک وم د مارچ اتمې د مور د ورځ په ویاړ
زه وم ستا مور ستا په لیدو خوشحــاله اوس یم یـــــوازی په لمســـو خوشحاله تــه شـــــوې روان زه لا هم دلتــه یمه د ژونــــد بار لاندې لا بې چُــــرته یمه غمونــــه ډیر شول د هرلارې ځــــویه دنیا تیــاره شوه تــــه چی لاړې ځویــه د مور لــــه زړه هیڅ څوک خبر نلري په مــــا بی کســــه څوک نظر نــلري زامن شول ځوان لاړل یو خوا را څخه په څــــو ګیــــلو او واویــــلا راڅخه زمــــــا دردونه ډیر دي لا به یی ګـــالم د شهید ځوی غم می چــــــــاته ووایم را
جنتي کامه
جنتي کامه مې تل په زړه وریږي تش په یاد يي زما تن کې سا چلیږي وایم خاوره يي رانجه کړمه د سترګو کاشکې هره ورځ يي ووینم په غبرګو کامه ځای زما د زیږد، د وړوکتوب دی د خپوړو، د تعلیم او سړیتوب دی هلته کلی، هلته ولس هلته مې کور دی هم دېره او هم حجره، هلته مې ګور دی طبیعت کامې ته ټول ښایست بخښلی لکه ناوې په ګاڼو يي پسوللې که يي اوړی په ګرمۍ کې لږ دلګیر دی منی، ژمی پسرلی يي بېنظیر دی په کامه درې خوا ته سیند یوخواته غر دی چاپیریال يي جوړ یونان ته براب
څه شو
چه یې پوهه خپروله هغه څه شو چا چې مینه دودوله هغه څه شو په کتاب اوپه قلم به یې هر چاته د ژوندون لاره ښودله هغه څه شو د وطن او د ولس په حق کی تل یې د غیرت چیغه وهله هغه څه شو چی دسولی او د امن په خاطر ېې هره دړه ټکوله هغه څه شو د پرهر پرهر وطن بیا هر یو ټپ ته چی پتۍ ېې لګوله هغه څه شو هغه ستوری اوس اسمان لمن کې نشته چې رڼا به ېې کوله هغه څه شو د ( وارث ) له یاده لا وتلی ندی تل ېې سوله یادوله هغه څه شو
کرکې او نفرتونه
دلته نفرتونه زیږیدلي دي کرکې او کینې راټوکیدلي دی دلته ورورګلوي او محبت چیرې ټول یی په خپل لاس باندې ریبلي دي دلته په یوبل باندې باور نشته ځکه دښمنۍ را پاریدلي دي دلته ټول ژوندون د اور لمبو کې دی هر څه دوزخ اور کې سوځیدلي دي دلته دیتیم تصویر ته وګوره اوښکې تر لمنې څڅیدلي دي دلته په قسم چې هر مور بوره ده ځکه زوریدلي کړیدلي دي دلته د دردونو او پرهر قصې پورته تر اسمانه رسیدلي دي دلته په ګناه باندې جنت ګټي داسې انسانان تاسو لیدلي دي
غزل
ور تړلی ساقي تللی، میخانه ویجاړه ښکاري ګلان مړاوي، مالیار نشته ګلخانه ویجاړه ښکاري خلک ټول بت پرستان دی، هر څوک خپل بت ته سجده کړي چې د یار بت پکې نشته، بتخانه ویجاړه ښکاري نن بازار د هر څه تود دی، که څه پېرې یا څه پلوري مینه هم پکې خرڅېږي، یارانه ویجاړه ښکاري پخوا یو ښامار پرې پروت وو، چې خوندي به خزانه وه اوس په شمېر، ښاماران زیات شول خزانه ویجاړه ښکاري وعده لاړه، ژمنه نشته څه ټګي او دوه مخي شوه که د چا بهانې ته ګوري،
ویسا
راځه تېرشه د هوس د خیالي برمه په ژوند ونکړي له هیچا څخه تمه اتکا دې پخپل مټ او بازو وکړه د بل مرسته به دې پرېباسي له دمه که یوه خځله مرسته له بل مومې تر احسان لاندې به ملا کړې خپله خمه پردی کټ د نیمو شپو وي، دا متل دی لاس دې وینځه له پردي فضل و کرمه که لوېدیځ دلته په لاپو باټو راغی برخلیک مو شو بدتر تر جهنمه د عربو د فرهنګ په بربریت کې ژوند مو تریخ شو په وارونو تر ذ قمه پردي دین، پردي ایین کې ارام نشته برهما څخه نېولې تر ادمه د هغه دود ا
دسولې ماهیت
اې بد بختانو!راځۍ سوله یزژوند ته دنېکمرغتوب یووالی په لاره بېړه وکړی یو بل ومنی دلته په پوهه اوعزت باندې نه د کاږه واږه اوسم ښاخ په منت باندې نه د لافو باټو خالی او پوچ کیفیت باندې اې کرکجنو په نړۍ کې مغروروانسانانو افغانانو بدل شوی بی فرهنګه اماتورو راغلیو مهما نانو! ښاغلو آغلو دکمزورې ادارې ابزاری تما شاګرانو پخوانیمشر اوسنی کشریاغلام د نورو بېګا نګانو پېښه ده چې روغه جوړه به کوو په بیسوادو یوویشتمه پېړې ده لږ تمیز مو وکړی په اعمالو دا ملت نوره زم
وهمناکه شپه!
موږ تړلي په سبا ول امیدونه شپه اوږده شوه لیرې ښکاري سهرونه د لمر څرک د غره په څنډه لیدی نه شي لا پر غرو خپاره د شپې تور وزرونه د شپې دروند وهم پر ټول ولس غوړېدلی له دې وهمه د ولس تللي دي خوبونه شپې خپسې هم له ستوني ولس نېولی پاڅېدی نشي که څو وهي زورونه موږ سپوږمۍ په هیله شپه کې سفر پیل کړ پر موږ ګل شول هم د ستورو څراغونه شپه تیاره ده، لار اوږده له خطر ډکه شا ته پاڼ، مخ ته کږلیچ او ګړنګونه لار کې هم د ځناورو ډلې ګرځي د لېوانو هره خوا ګوري بری
لا ځوان یم
لا ځــــــــوان یمه د عشق سرود روان په زړه هر وخــت د خدای نوم می هیر کړی دی جانان په زړه هر وخت پی مخو نه خوښه یم که څه هم چی اوس پنځوس یم د عمر فکر نشتـــــه چی یم ځــوان په زړه هر وخــت د یــــار مینـــــه او یـــاد به همیشه په زړه ژوندي وي او ستـــــا د عشق خوبونه سرګردان په زړه هر وخت میلې دي هرې خـــوا تـه دوست دښمن نه پیژني څوک نــور نه غواړم له خدایه دی جــانان په زړه هر وخـت خــــالد لــــــــه بی رُخي ستـــــــــا شکایت کـــوي مدام پوهیږي په هرڅــ
قران د خدای خبرې
وه مورې! قران تل لوله صدقه دی شمه د خدای آواز دی قران او قرائت اواوریدل یی قوټی وسپړي ګلان خوریږي په دې نړی کی چی له ګناه دکه ده او فریښتې له آسمانو په تا باران د نعمتو اوروي دا د ګلانو غوړیدل دا د باران اوریدل او دا دلمر ځلیدل به په خپل سترګو ګورئ د قرائت په وخت کی د خدای لپاره ما ته دعا وکړه که قرائت دې وکړ سمیع الله خالد سهاک مونتری، کالیفورنیا د فبروری ۳، ۲۰۲۲ کال
حالات!
وریځې پلنې شوې اسمان تپه تیاره شو لمر په سپینه ورځ په لړو سره لاړ اسمان پرېوته، د ځمکې لړمون وچاود غر راونړید، ډبرو سره لاړ خوړ له غرو په درو هسې راشېوه شو هر ژوندی موجود، خځلو سره لاړ باد د ځمکې مخ، شدت سره جاروکړ دښته بوټو، غر ځنګلو سره لاړ یو عرم(۱) توپان په بېړه سره خپور شو باخبر له ناخبرو سره لاړ مور او لور سره په سپین میدان کې ورک کړل زوی له پلاره په خپړو سره لاړ بل مسلم چې په اسلام کې پاتې نه شو پاتې یو هم له کافرو سره لاړ نه د بخ
دا څنګه مینه ده
دا څنګه مینه ده چی تا احساسوم سینې په مینځ کی هر نفس چی اخلم او لا می ژوند نه لاس اخیستی نه دی چی ستا د وصل آرمان زړه کی لرم یاد به دی تل ساتم ژوندی چی یمه او چی بیا مړ شوم بیا ګله نه کوم او کله هوا شې او فضا ونیسې کله اوبه شې او دنیا ونیسې کله پرواز شې د مرغانو په شپه هره څپه کی بیا غوغا ونیسې بی قراري به زه تر کومه ګالم کله آسمان او کله سترګو ته می د تورو وریځو واویلا ونیسئ سم
