شعرونه
د تقدیر بندیان
سرچینه د بخت لټوو په اسمانو کې هلته هم د پریښتو په کتولو کې (۱) یا د عرش هره کوټه کې پسې ګرځو لالهند او سرګردان يي یوو مېندو کې یا جومات کې د ملا تعویذ ته ناست یوو یا غورځيږو د زیارت د ملنګ پښو کې یا د پیر او د اخوند دربار ته درومو د خپل بخت د ویښولو په ارزو کې په ټول عمر کې د بخت په راز پوه نه شو پوهېدلو سوال مو ونه کړو مغزو کې د تقدیر او بخت طلسم کې سخت ګیر یوو ژوند مو تېرشو د تقدیر په افسانو کې هغه ټکه چې له خپله لاسه رسي موږ يي شمېرو د ت
ښکلی هرات
هــرات مي ښایسـتـه ډېــر څـوځلي تـرمشهد که څه هــم هلته امام پروت په لـوړمـرقـد هــرات مـي دی ښــه ښــکلی اوځای داولیاوو پـکښې پـروت پـیـري انـصارپـه ښـه ارشد دهــرات مېنارې لوړي، دي هـم ډېرلرغـوني جـامـع ئــې ده ډېـرښکلې په اوچــتـه شدومد هــرات تــه چـي ورځـې تخت سفـرئې ووینه هم مزار د ،جامي، هـوري ستایـنې بې عــدد نوراولیاپکښې پراته خواجه غلطان ئې وګوره بامي هرات ئې دی ډېرښکلی بـېـله هره سـد
د تن جګړه!
څوک د پنجاب څوک د کابل سره یوو د تن جګړه کې ګډ یو بل سره یوو یورپ دې عیش کړې امریکې سره ګډ موږه لوېدلي منځ کې خپل سره یوو زموږ ګاونډ هم په ارامه ژوند کړي یوازې موږ ناست په مورچل سره یوو سوله کې ژوند زموږ اروا کې نشته جګړه کې ښکېل دایم او تل سره یوو د تېر جنګونو له ټپو روغ نه یوو د نوي جنګ جګړې تکل سره یوو بخښنه نه کړو، اشتي نه پېژنو موږه عادت غچ او بدل سره یوو کرکه پاللې عشق نه، نه یوو خبر موږ لارویان د عشق قاتل سره یوو هیڅوک زموږ د بخت
د افغان برخه!
موږ خپلې چارې د جهان ګڼلي وران قضاوت کوو جهان برخه کې خپله مسوول یوو هسې بل ګرم بولو ملامت خپله یوو وجدان برخه کې اړیکې نه پالو د نورو سره بد یوو یوبل سره ګوزران برخه کې تل مو د نورو په ایمان شک کړی خپله ضعیف یوو د ایمان برخه کې د ځان پرځای چې کړو تکیه په نورو سخته جفا کوو د ځان برخه کې خپله ګنا چې پر شیطان اچوو دا ناځواني ده د شیطان برخه کې مکان کې هم یوو له تغییره منکر ولاړ یوو ځای پرځای زمان برخه کې کلونه تېر شول او پېړۍ واوښتې تغ
د استسقا لمونځ
هېوادوال نن د نورو ستونزو سربېره، وچکالي هم ځوروي. د طالبانو امارت د دې پرځای چې د وچکالۍ د مخنیوي لپاره علمي تدبیرونه ونیسي او عملي اقدامات ترسره کړي؛ له مسوولیته د ځان خلاصون لپاره يي کندهار کې ولسونه، د اوبو لمونځ(استسقا لمونځ) ته بللی دي! دا لاندې څو بیتونه مې په همدې تړاو لیکلي دي: د استسقا لمونځ: د اوبو په لمانځه نه شي اوبخور ملا نه دی ابیارۍ له فن خبر ابیاري د وطن پوهه پلان غواړي ملا نه لري دا پوهه، دا هنر د لمانځه په سپېڅلتیا کې څه شک نشته خو چې لمونځ ن
شعر انسانیت
چه خوش باشد دراین عصرمفخم بنای محکمی بنیاد کرده چه خوش باشد که در اثبات توحید اساس وحدت ایجاد کردن چه خوش باشد خرابی جهان مرمت کردن وآباد کردن چه خوش باد بجای ظلم وعدوان بمظلومان همی امداد کردن چه خوش باشدکه تبعیض نژادی برون از فکرت افراد کردن چه خوش باشد که ابناء بشر را بصلح ودوستی معتاد کردن چه خوش باشد بمظلومان عالم زراه لطف واحسان داد کردن چه خوش باشد زنان ودختران را شهیر وفاضل واستاد کردن چه خوش باشد که اطفال افغانستان را
ګیله
څه ګیله به له پردیو څخه وکړو چې خپل منځ کې یو له بله سره وران یوو ویجاړي ده که وراني ده له خپل لاس ده بېهوده له نورو خلکو په خپګان یوو تېروتنه زموږ خپله ده دوستۍ کې موږ د نورو په دوستۍ هسې پښیمان یوو که موږ خپله ګنا اچوو پر نورو په تقسیم د ګناهونو کې ناځوان یوو هر څوک خپل بارونه، خپله پر اوږو وړي ځانته موږ یوو چې د بار په وړو ناتوان یوو هغه ولس یوو چې دوه تن په یو لار نه ځو پاشل شوی لکه کاڼي د بیابان یوو نه په مشر پسې ځو، نه مشر پالو جلا شوی
ازاد نظم / مرغۍ ځه په مخ دي ښه شه مرغۍ خدای خبر بیا راشې
مرغۍ ځه په مخ دي ښه شه ،مرغۍ خدای زده چې بیا راشي، مرغئ مات وزر دي یوړ، مرغۍ چرته به سا اخلې، مرغۍ څه چوپتیا خوره ده، مرغۍ شور څانګو کې نشته، مرغۍ اور چنار اخستی ، مرغۍ ځاله دي شوه ورانه، مرغۍ ستا چوڼهار نشته، مرغۍ ټول مالت زکیروی شو، مرغۍ خدای زده چې بیا راشې، مرغۍ داسي معطم جوړ دی، مرغۍ کور په کور بدي شوه، مرغۍ هر لور بدبختي شوه، د فرعون بادچاهي شوه، یو ګونګی سړی پاچا شو، یو پردی سړی پاچا شو، په پردۍ حلوا لوی شوی، د میرویس
نااهله
نـااهــلوتـه کـارونـه ورسـپارل پــمــن کـاربــولـه دغــه ګـومارل مه ټاکه ناهـل ته دنده پوه نه ده وایي اولانه لکه لـېـوه چـوپانه ول کارداهــلوونااهــلوتــه لــېــږدل لکه پِـیـل چـي په ښیښوکي درول نااهلي اوناپوهي ده یـوه خـبره دواړي وُچي وُني نه لري حاصل کارواهلي کارته غوره کاردی ګلـبڼ به وي تـل ښکلی په سورګل
عجب نیست!
امرالله ګزاف ګوی در دوشنبه مستقراست اوږدولا نکتایی تاهنوز هم درشهر کابل است حمدالله عینکی همرای غنی همسفر است ګر داری براستی تو عقل ودانش و بینش وهوش این را میګرفتی وآن نسیه همه درخطراست! قول وعده نده به هیچ زعیم وهیچ کشوری انهم نمایش بیهوده است بمنزل نمیرسد بارکج است! دید وادید ی طفلانه وګفتګوی نا ګهان وکا وا ک یکی بغاوتګر ودیګر تکنیشن و جاسوس وچالاک کرمی نبود وهیچ سودی هم ندارد عمل سفاک شکریه چند افه ای پارلمان کما بی سیرت ونا پاک عجب نیست! کرزی ب
جنونه راسه
ساقي راکه جام چي له ځانه مي بې ځانه سم په جنون کي به ټول رازد کائنات وینم بـېـله شــکه هـوښـیـارۍ کي ستـونزه ډېـر وي په جـنـون کي ښـه او بد وي ټول عـدم غـواړمـه ژغـورنه له دې دهـر د بد حاله نه ځکه هره ورځ ئې تردابولي هم بتروینم هــرهــوښـیـارکه پکښې ویـنـم درد سـرلـري ورسره ئې دټولـني غـمې وي بــې شـوکم زه یـم پکښې ورک څـنګه چي داحال ګــورم ښــه ئې څـرګـند نه دي بد پایلـنه ئې پالم وونـۍ پـه سـرد ستـرګـو د حال دی د څـېړني ځان پکښې وګـورۍ چـیـري به یا
ساده افغان
داسې خندني شوم چې هرچا راپورې وخندل نه تنها یو ملک، بلکې دنیا راپورې وخندل نه تش اروپا او امریکا کې مسخره شومه دښتې د صحرا د افریقا راپورې وخندل ولې ماشومان مې په کوڅو کې په غرګو، کاڼو نن د هر کوڅې ملنګ، ګدا راپورې وخندل پاتې رانه کلی شو په غرو په درو واوښتم لار کې سورلنډو په انګولا راپورې وخندل تېر له ګړنګو شوم، خو کشتۍ مې بحر ډوبه کړه هلته هم کبانو د دریا راپورې وخندل نن چې مې څه حال دی د ماضي مې رانه پوښته ژوند د تېر ماضي مې تر سبا راپورې وخندل
غزل
که څه هم زه په خپل زړه پوری آزار کومه په عاشقانو زه سلام هر وخت بار بار کومه داسی به راشی یوه ورځ او زه به نور نه یمه نــور په دنیــا بــاندی زه کله اعتبــــار کومه دیــدن د ښکلو کــوم ځــان لره ارمــان لرمه دا خطر زه چی قبلوم او د یــار څــار کومه هغه شاعر چی د وطن په ضد شعرونه وایی زه پــه دا هسی شــــاعرانــو یو ګذار کومــه د معشوقې بغیر صفت نه کــوم ګورئ خلکو زه په تشبیه او استعاره ځان تری زار کومه خالد ته بیا ووایه لاړ شــه د مکې په لــوری تل پ
ننګرهاره
ستا له غمه مې خوب نشته تر سهاره په داعش مې پيرزو نه يي ننګرهاره هیڅ یو زړه به بې پرهاره پیدا نکړي زړونه واړه پرهاري ستا له پرهاره د هېواد د هرې سیمې ښکلا خپل ځای په ختیځ کې د وطن د ګلو هاره هر یو بڼ او هر چمن دی تازه اوسه بلبلان دې خاموش مه شه له چغاره طبیعت يي لکه ناوې جوړه کړې رقیبان دې په حسرت دي له سینګاره په هر ژمي د افغان د میلو ځای يي د افغان د پیوستون لویه هینداره هیڅ افغان دې د خزان تصور نه کړي هر افغان په زړه کې ثبت همیش بهاره
د سکوت توطیه
د افغان په بده ورځ ټول جهان چوپ دی لاندې ځمکه، پاس فضا او اسمان چوپ دی نړۍ چوپه ده هیڅ سوڼ اوریدی نه شي چې په نوم سره یادیږي انسان چوپ دی هغه عرش چې يي د عدل افسانې دي نن د عدل او انصاف له بیان چوپ دی د موسی د افتونو قصې دروغ شي(۱) په فرعون د زمانې چې توپان چوپ دی د یهودو کنیسا د سکوت ښکار شوه د عیسی هم کلیسا، واټیکان چوپ دی عجمیانو خو بایللی، دین جوارۍ کې په مکه او مدینه کې وجدان چوپ دی د لوېدیځ سره شریک ښکاري توطیه کې د ملګرو ملتو چې سازما
دوکه
د هدف په لوري هر وخت چې قدم ږدم د اغزیو پر پولۍ پلونه پیهم ږدم بیا مې لاره په ګړنګ او په توپان شوه لاخطر شته قدمونه که محکم ږدم ما ګڼله چې مې بخت له سره ویښ شو پخپل مات تندي پټۍ به د مرهم ږدم ماوی خپله د تقدیر ویش کې ویشګر شوم پخپل لاس به مې د خپل تقدیر رقم ږدم ما همیش د دوستۍ لار داسې ګڼله چې دوستۍ کې به له دوست سره پل سم ږدم زما ژوند د حقیقت له ورخ خړوب دی د ریښتیا په پار مې ګوتې په قسم ږدم په دوستۍ کې د دوکې په چل پوه نه وم په همدې خبره ن
ژوند مې ختم شو
آه زه اوس آسمان ته ولاړم څنګه می زړه غواړي چې بیرته راشم لاره می بنده ده لاره تیاره ده اوس کولای نه شم خو تاسو کولای شئ چی لار خلاصه کړئ او خپل کارونه سم کړئ داسی به نور ونه شي لا هم ډير وخت شه تودیدو لپاره ځان په دنیا احساس کړئ ممکن هیڅ شی به ګټه نه کړی د وتو لپاره خو بیا هم ځان وګورئ د دې دنیا ښیښه کی *** آخ څومره یوازې یم او خدای می ګوري اوس منتظر یم چی بیا څه به کیږي آیا رښت
دبې ننګوخبري
خوښ یمه په دې چي قدرت مي استعمار لري بــــادارمــي کــل اخــتــیــارلـــري هرڅه شکېلاک وایي مـنم او کـړم پــه مــیـنه ځــکه ئې منم چي ښـه کردارلــري زه که هـر څه پوه یـم زما پـوه څه پکار نه ده ټــوله سـرښـتـه مي اسـتـثـمارلـري زه کــه ښـه هــوښیار اویا ښــه روڼ آنـد یـمه ترما ښکېلاکګرښه ډېراظـهـارلري واورۍ زما خـبري ځکه زه په هرڅه پوه یمه دوی مي ښه قدرت او ښه بازارلري آزادي څـه پـکارنه ده خـپـل بادار پسې به ځـو لرونکي د صنعت اوښه دربارلري دا
محشر
د کندهار نننۍ غمیزه په کلکه ټکو غندم. د مجاهد، طالب، القاعده، داعش او د ملا له خیټې د نورو زیږېدلو تروریستانو په وړاندې خپله ژوره کرکه، په لاندې شعروزمه لیکنه کې څرګندوم: محشر نه دېره وي نه حجره وي نه بنډار وي، نه جرګه وي نه نوښار کې غلغله وي(۱) نه بهسودو پله میله وي نه چکر د ګلغونډۍ وي نه میمله وي نه امله وي(۲) نه ترخې اوبه رسیږي نه محفل وي د ملګرو ټول پپړې شونډې ناست وي چا کې میل نه وي د غورو نه په زړونو کې خوښي وي نه مزه وي د خبرو نه
جفا
ما ترینه بڼو باندې د پښو خځله واخیسته یار زما له مینې نه معني بدله واخیسته ما ته يي کتل په یو کال کې میسر نه وو خوله ترینه چړوس په یو شېبه څو ځله واخیسته لارې او ملګرو انتخاب کې بیا بیا تېروته غلو ترینه په لاره غاړکۍ په ډله واخیسته نور يي د خوږې ژبې د وصف مجلسونه کړي ما يي هر سهار او هر ماښام کنځله واخیسته نه ځاییږي غرو کې، له درو څخه په تېښته دي چا چې د مظلوم له خولې ډوډۍ، ټیکله واخیسته نه پریږدي فلک چا ته د کبرو د غرور حالت وخت ترینه د ولس د اسویل
ادب
بلبل کو اشیان عمر در گلزار دارد کی نظر از گل بپوشد ،کی نظر بر خار دارد گاه گرید ،گاه خندد ،گاه سازد ،گاه زارد گاه حیران وغزلخوان ،دیده بردلدا دارد غرفه درد وریا ی عشقش کی نظر دارد بساحل اوبجان مشتاق موج است ،وز ساحل عار دارد بر سر بازار عشقش جانفروشان راست راهی خود پسند ! بی اد ب ،کی ره دراین بازار دارد انکه محو افتاب است ،کی نظر دارد بظلمت انکه عشق از یاردارد کی خبر از اغیار دارد هرکه در راه تو پوید، دست ودل از جان بشوید جز رضای تو نجوید ،هرکه باتو
ملا څه کۍ!
چې بمونه وړي دستار کې ملا څه کۍ چې ورګډ دی په کشتار کې ملا څه کۍ د ملا دنده، خو دین سره تړلې په چاودنه، انتحار کې ملا څه کۍ ملا هغه چې په صدق عبادت کړي د وسلو په کاروبار کې ملا څه کۍ چې تغیر او پرمختګ په مخکې خنډ شي خرافاتو په اسرار کې ملا څه کۍ چې تخنیک او پوهه دواړه عبث بولي لوډسپيکر کې په غړمبار کې ملا څه کۍ چې يي سترګې د رڼا په لېدو بریښ کړي د تور تم په خپور غبار کې ملا څه کۍ چې د هیچا شخصي ژوند ترې خوندي نه دی چې ورلویږي په هر کار کې مل
د لیوانو کلی
ما درته ویلې په میرو مه ځه لار کړه انتخاب په ګړنګو مه ځه هیڅوخت کږه لار منزل ته نه رسي سیند کې بې ګودره په اوبو مه ځه ګوره وسیله توښه بې څه نه ده لار کې د اغزو په لوڅو پښو مه ځه پیل دې کړه سفر چې سپېدې وچاودې مه ځه، شپې تورتم کې په تیارو مه ځه چاڼ کې د ملګرو چې غلط نه شي جنګ ته د سرونو بې سړو مه ځه څوځل چې په لاره غلو شکولی يي بیا په هغه لار، هغه کوڅو مه ځه چا چې په وعدو هر ځل تېرایستی يي بیا د چا په داسې چل وعدو مه ځه کلي کې چې قدر د سړ
چيري ځو؟
پته نه ښکاري بیابیان کې چیري ځو لاره ورکه ده توپان کې چیري ځو معرفت د کاروان نشته کډې بار دي نامعلوم لوري کاروان کې چیري ځو توره شپه کې په ګړنګ، تاوکښ مو لار شوه د تورتم په خپور جهان کې چیري ځو هیله ورکه، موخه ورکه هدف ورک دی د بې هیلو ژوند دامان کې چیري ځو د دېوانو د زندان پنجرو کې بند شو نه پوهیږو چې زندان کې چیري ځو د تېر ژوند له ماتو هیڅ زده کړه ونه شوه د سبا ژوند امتحان کې چیري ځو موږ په تېرو فرصتونو جواري وکړه اوس به بیا په نن زمان کې
منصورحلاج
په توحید کي ډوب منصورله حاله ووت ځکـه نُوّرئې دالله پخـپـل ځان کي وکوت بیا ځلي سوې پورته نارې دان الحق دده ناخبره ملایانو اخردی په کفر دارته بوت منصورمست ووپه دیدارکي دارئې نه لیده وُلآړپه شـوق ذوق نوځکـه دار ته وخـوت دی له ځـورولوټـکـولو په دا ټـولوبې پروا ډوب په ان الحـق کي مبین لـه ژونده ووت حــلاج سـوپـه دارځـکـــه رازئـې و وایــه بند نه وو په هیڅ ورک دحق دیدارکي پروت
