شعرونه
د نبيله غزل تازه غزل
راليږونکی : نبيله غزل ټليفونشميره: برېښناليکپته: nabila.ghazal@yahoo.com سرليک: غزل نېټه: 01.08.2009 19:28 غزل دومره ظلم ، دومره ظلم جار درباندې نه کومنه ؛ زه د لمدو زلفو ګوزار درباندې نه کومبل تصوير درلېږمه الله ښېرې به نه کوې نه جانه تر مرګه انتظار درباندې نه کوم بيا مې که ستا فون کې د جينۍ خبرې واورېدې خورم دې
د بلينده بدرۍ نوی او ښايسته غزل
غزل تلو ، ما رومال کې ورته غوټه کړې چابکې اوښکېورسره وي به که به وخته وي ترې ورکې اوښکېپه ده د کاڼو باران بیا هم مسکي ماته کاتهځکه مې سترګو کې شوې پاتې هکې پکې اوښکېزه چې شهیده ستا تصویر له شیشې ګرد پاکومشي راروانې په باړخو ستا د ادکې اوښکېپه څ
د نصرت الهام نوی غزل
غزل دا اغاز پكې اوسيږي دا انجام پكې اوسيږي توره شپه دلته خوره ده تور ماښام پكې اوسيږي ته زما د زړه محل كې ته زما د زړه پاچا يېاو ستا زړه لكه جونګړه ستا غلام پكې اوسيږي د پيالې تږى دې نه يم، ساقي ستا له سترګو ځار شميو سورور پكې اوسيږي يو سلام پكې اوسيږي
غزل\ رحمت شاه سائل
غزل د پښتنو کوڅې خو داسې بـــې ايــــمانــه نـــه وې داسې بې ژونـــده نــه وې داسې بې جانانه نه وې کلونه پس شو سره مــــخ ســــره مـــو ونه ژړل
نوى غزل \ مدثر همراز
غزل ولس به يې ساته د ولس لاره يې ساتلهيو څوك و چې د چا د ژوند لپاره يې ساتله هرچا و دوه او درې ياران له ځان سره ساتلييو دا و چې يواځې يوه ياره يې ساتله كه زه توره په لاس يم خو له شوقه يې ساتمهكه دۀ سره وسله وه نو له ډاره يې ساتله
دوه نوي غزلونه / الهام
غزل نصرت الهام په دې سلګۍ، سلګۍ ورځو اوشپو ژړل پكار دي چې اور بل شي په سترګو په لېمو ژړل پكار دي ددې تراخه، تراخه وخت تېرول د زهرو ګوټ دى
غزل/ محمد اسماعیل (عندلیب )
غزل نور مې نو د ښکلو له ازاره خدایه اوباسه
د نبيله غزل يو خوږ غزل
غزل کاڼي به هندارې کړي ګلاب ګلاب نظر زما شپې به ناکرارې کړي ګلاب ګلاب نظر زما دا زمونږ د کلي دا کاپرې بې حيا پېغلې ټولې به ديندارې کړي ګلاب ګلاب نظر زما نور به هر سحر دا ستا ايميل په اوښکو نه وينځم هسې نه بې لارې کړي ګلاب ګلاب نظر زما ته چې کله نه
د جلال امرخېل نوی غزل
غزل جوړې خبر دی ، په زړه لاس ونيسه اوتر اوتر دی ، په زړه لاس ونيسه زيړ مازيګر دی ، په زړه لاس ونيسه د غلا خطر دی ، په زړه لاس ونيسه دا د کابل مړژواندي ښکلي نه دي شوخ پېښور دی ، په زړه لاس ونيسه د سترګو موج يې په ځوانۍ راغلی مست سمندر دی ، په
د نبيلې غزل تازه غزل
غزل سور ګلاب ، ښايسته ګلاب په لاس درته ولاړه يم نه دې خورم راځه ګلاب په لاس درته ولاړه يم ته دې له خپل زړه سره سلا کوه چې څه وايي زه به ټوله شپه ګلاب په لاس درته ولاړه يم مړاوې مړاوې كېږمه او ستا د تازه زړه غوندې داسې يو تازه ګلاب په لاس درته ولاړه يم مړ شې ، مړشې ، مړ شې چې لا اوس هم ميکدې ته ځې څه نشه نشه ګلاب په لاس درته ولاړه يمزړه مې د راتلو د انتظار له غمه وسولوسور لكه لمبه ګلاب په لاس درته ول
د جلال امرخېل دوه غزلونه
غزل د پرهر څړيکې په شور شي ، پټ دردونه پرې درانده شي هديرې شي غوڅې ، غوڅې چې روحونه پرې درانده شي محبت چې سړی مات کړي ، اندامونه پرې درانده شي خپل وجود ورباندې بار شي ، خپل لاسونه پرې درانده شي د قاتل تخت به ډوبيږي ، که مقتل ډک شي له وينو او رسۍ به د دار ش
د نبيله غزل يو غزل او يو نظم
غزل داسې نه چې ګنې مړه دي پښتانه راويښيږي به ويده دي پښتانه دنګ غرور يې د اسمان تڼۍ شلوی شي خو په خاورو کې پراته دي پښتانه بې قصوره د چا خون پر غاړه ناخلي ستا د سترګو په څېر نه دي پښتانه اوس شيندلي د حالاتو زلزلو دي که نه کاڼي د يو غره دي پښتانه دا چې هر څوک يې هوس کړي د خوړلو
غزل /جلال امرخېل
غزل تا په نکريزو پر ورغوي زما ، نوم ليکلی ما د خپل جسم په رګ رګ کې دا ستا ، نوم ليکلی مونږه مجبوره ، مونږ ته بله لاره نه وه پاتې مونږ سر ښندنې ته په خپله رضا ، نوم ليکلی په ښاريه کې يوه نوې اندېښنه خوره ده چا د قاتل پر دروازه د پاچا ، نوم ليکلی پر هره لاره چې پل واخلمه ، واپس راشمه پر هره لاره د بېلتون د بلا ، ن
غزل استاد عبدالله صداقت
ولې به هر وخت ستا تصویر ته ژړیده جانانه نړۍ ددې اوښکو په راز نه پوهیده جانانه اوتر اوتر به یې کتل د وخت له ویرې ځینې غلې د کلي په کوڅو کې تیریده جانانه بیا یې د سترګو کټوري له اوښکو ډک ښکاریدل ستا د راتلو په انتظار وه ویریده جانانه ستورو یو بل نه تپوسونه د سپوږمۍ چې کو
غزل - طوبا ندا
غزل ته پوهېږې مينه څه ده ؟ بس د زړونو پيوستون دی د کثرت په آېنوکې د وحدت د رڼا شتون دی اول مينه حسن روزي ، بياشي حسن مور د مينې د فطرت په نندارتون کې دا څه ښکلی اوښ
د ګوهر وزیرغزل
په ډک محفل کې چې د بل ښکلوکي نام واخلمه له بې وفا نه څه په بیل رنګ انتقام واخلمه لکه ښایست په نیمه لار کې پریښودل نه کوم زه چې د چا سره یو ځل په لاره ګام واخلمه دا مې پښتو وکړه رقیبه چې په کلي راغلې ګني ته خپل سوچ وکړه څنګه دې سلام واخلمه ګوهر وزیر په تورو کاڼو کې لوی شوی یمه اوربل دې څنګه له جبین څخه په پام واخلمه
د فریدون خوځون شعر
مور زه چې سهار له کوره وځم خلکه مور مې پلو لاندې لاس پورته کړي دعا وکوي سپېڅلي رب ته وايي شکر خدايه کوچنى بچى مې زلمى شوى دى اوس زما کاکل زما نرۍ ږيرې ته ډېره خوشاله وي دعا کوي چې خدايه له هره غمه يې وساتې ته
د جلال امرخېل درې نوي غزلونه
غزل پروت په مورچل کې د جهاد ، په عنبرينو څڼو خاونده ! ته يې لرې ښاد ، په عنبرينو څڼو خدايزده شهيده ! تورو خاورو کې به څنګه پروت يې ؟ بېګا همزولو کړلې ياد ، په عنبرينو څڼو
غزل - سميرا کوچۍ
غزلسميرا کوچۍ خـــاونده څنــګه ورک شـــــــوۀ د خـــــندا د قــــدم پـلونهښــــكاريــــږي پـــــه دې لاره د ژړا د قـــــــدم پـــــــــــلونهپر دې کوڅه چې راشې سا نــــــــــيولى شــــــانې درومهاى! باده چــې وران نـــــه کـــــړې د اشــــــنا د قدم پلونهســــتا در تــــه خــــو جانـ
څلوريزه
څلوريزه رڼا د ستورو نه وه سپوږمــــۍ تنــــدر وه نيــــولــــېرباب په ژبه ګونګ وه شپــــــېلۍ تندر وه نيـــــولېکه ځما د لېوني احساس شور نه وای په جـهان کېورو ورو بـــه اوس دا ټوله نــــړۍ تندر وه نــــيــولې عماد دوران
د کينې غبار
د کينې غبار ځم چې جوړه يې کړم بيا د زړه هينداره رانه ماته د يو چا د زړه هيندارهکوم تصوير پکې د يار تبه اخيستې؟ نن مې بيا ده په درزا د زړه هيندارهکه دې شپې رڼا کوې راسره مل شهاوس مې ښه کاندې رڼا د زړه هيندارهدا سړى منم ډير ښکلى له څيرې نه خو يې ډکه له ر يا د زړه هينداره د لف
شريك غزل
شريك غزل چې توره شپه وخوري سبا راولي خداى دې پر مونږ داسې بلا راولي عبدالمجيد پل يوه شېبه كې چې مسكى غوندې شم
غزل - نبيله غزل
نبيله غزل غزل د اور لمــــبـې د پښـــــــتنو پــه وطــن راورېـــدې د پـــــــښـــــــتنو په وطـــن ته چـــــې راتلــــې د پښــــتنو په وطن کړې دې تـــيارې د پښتـــــنو په وطن د رڼـــــاګــــانو د مـــــالت خــــاونـدان وژنـــــي ډيــــوې د پښـتنو پــــه وطن شــــوې د باروتو په لوګـــو کــــکړې د ګـــــل وږمــــې
د عمر دراز مروت ښکای غزل
په رڼا ورځ په هر ساعت راسره مله وي سیوري خو چې تیاره شي خدای منې راسره نه وي سیوري سپینې خولې په سپین رخسار یې هو بهو داسې وې لکه د واورو چې په و
د سعدالله فطرت نوی غزل
که جنګ ته نه ځمه وطن مې له اختیاره وځي که ځم نو وایي شر پسند د شر په لاره وځي د مرګ نه پس به ته بیا هم لکه ژوندی یادیږې
