د janan janan لخوا خپرې شوې لیکنې
چنار زما د تنهايۍ د شېبو ملګری دی
@ سلامونه کاروان صيب@ وخت لرې چې نن د جانان ويببلاګ سره يوه مرکه وکړې؟☺ عليکم السلام، ښه جانانه که داسې لنډ سوالونه کوې نو همدا اوس تيار يم ښه.@ ښه له دې به يې پيل کړو چې د چنار خبرې کوي مجموعه دې ډېره مشهوره شوه او په لږ وخت کې يې څو جايزې وګټلې راز يې په څه کې و؟☺ څه به وايم قربان له خلکو چې چنار خبرې کوي يې خوښ دی، والله حيران دې کړم چې څه ووايم چې ديو هنري اثر قيمت يا هنري ارزښت په جايزو
کلی
کلی څه موده مخکې نه جنګ و، نه جګړه وه دا مو کلی، دا مو کور دا مو دېره وه شنه طوطیان وو ګرځېدو په چنارونو هسکو هسکو شنو درو کې به مو شپه وه په دې پورې غره به ټوله ورځ باران ونڅېدل به یې لمنو کې ګلونهدسین منځ کې سپینې زاڼې ګرځېدلې پرې له پاسه اورېدل نه سره اورونه هره ورځ به راپرېوتې ښاپېرۍ وېد چینې غاړه به ټوله رنګینه وهچا خوړل د چنار څانګو کې ټالونهچا به لاندې جوړه کړې ننداره وه
ټیلیفون
ډېره موده وروسته دې غږ په ټيلیفون کې اورمتا خو ويلزه مينه ناک څښتن له مينې جوړه کړې يمهتا به ويلزما زړګی د مينې کور دیدنفرت شپه په کې نه تېرېږينو ګرانې!دا يوه پوښتنه کومدا دومره وخت تېر شونه ليکنه ټيلیفوننه دې ايميل رالېږهزه خو حيران يمچې ستا زړه کې دا لوی غر د کرکې څنګه ځای شو..؟؟
زمااوسني ایډیالونه د ګلابو بوټي دي.....
☺ سلامونه☺وخت درسره شته؟
بس زموږ دغسې نصیب دی نو...
@ د نجلۍ کرکټر: سلامشاعر: سلامتاسو څوک ياست؟@ زه تاسو پیژنمبیا هم سلامڅنګه یی؟@ زه ښه یمه تاسو څنګه یاستیزه څوک یم او تاسو مې څنګه پیژنی؟@ ستاسې نوم ستاسې له ادرس سره لیکل شوی دی که نهښه تاسو څوک یاست؟@ (...........)له کوم ځای نه چټ کوې؟@ کابل کې هم یمه او په کراچۍ کې همښه ډېر ښه
دپاکستان پښتنو په افغانستان کې د ترهګرو عملیاتو په اړه خبرې وکړې
لیکوال: احمدرشیدژباړن: شمسزیمنبع: Eurasia Insight 27/11/2006 له جګړه ییزو ستونزو ستړتیا اوس دپاکستان په پښتنو کې هم رېښې پیدا کوي، د پښتنو اوسنۍ غونډې په ټینګار سره په افغانستان او پاکستان کې د طالبانو د تاوتریخوالي د ختمولو په اړه خبرې وکړې، دوی په پاکستاني حکومت غږ وکړ چې له سخت دریزو اسلامپالو سره خپلې مشهودې اړیکې پرې کړي. په سلګونو سیاسي او قومي مشران او له افغانستان سره د سرحدي سیمو پښتانه اوسېدونکي د امن د جرګې او یا شورا په نامه&nbs
داسې وطن دی دلته نه تښتي له دار وګړي
موږ خو په دې نیت نازول چې شي د کار وګړيخدایه اوس کوم لوري ته لاړ شي دا وزګار وګړيڅو کاله کېږي بلا وړي ترې ګلالي سرونهاو لا په ځان هم خبر نه دي ددې ښار وګړيپه دې مرګونو کړاوونو مو خوا یخه نه شوهلږ خو مې پرېږدی ظالمانو په کرار وګړيد یار په مینه کې یې پړي په لیمو ښکلويداسې وطن دی دلته نه تښتي له دار وګړيشرنګ د بنګړو مې له سندرو سره مل کړه ښکلیهراویښوو به په ټپو او یکه زار وګړيد مینې ښار کې موږ د کرکې لمبې چېرې ساتوکه رانه څنګ ته شي شمسزیه دا کفار
خود به دې ښاره څلور لارې لېوني ونیسي
لارې کوڅې چې د خپل چم ورته اغزي ونیسيخود به دې ښاره څلور لارې لېوني ونیسيپه څه به ورکړو نظر ماتی د مالت ښکلو تهخدایزده که بیا د کلي دښتې سپېلني ونیسيډکې غولانځې چې هوسۍ راوړي کبلیو ته بیاخدایه غر شین کړې چې لمنې یې پورګي ونیسيموږ نه پوهېږو چې دا څنګه او له کومې راځيخو هر ماښام مو فضا ساندې او زګیروي ونیسيسپرلی به هلته شي شمسزیه د خوښیو سپرلیچې د جانان ټټر لونګ ځونډي ځونډي ونیسي. ۸/۲/۱۳۷۹ لغمان
هغه مین د غزل سیوري ته پناه راوړله
نظر مې ستا د اوربل سیوري ته پناه راوړله دې لېوني د اجل سیوري ته پناه راوړله له ژونده ستړی په هر ګام تر میکدې راغلمهساقي ما ستا د محفل سیوري ته پناه راوړلهیو څوک د ژوند پر لاره وړاندې لاړو بېرته راغیدې ستړي هم د منزل سیوري ته پناه راوړلهزیاتي به صبر کوم ځان ته به دعا کومهنور مې ددغه مورچل سیوري ته پناه راوړلهګودر کې نجونو ویل هغه لېونی شاعر شوهغه مین د غزل سیوري ته پناه راوړله.
له لوړو غرو راپرېوځمه ښار ته هره ورځ
له لوړو غرو راپرېوځمه ښار ته هره ورځزړګی رسوم ستا د بڼو وار ته هره ورځمرګ پېژنم ددې وطن بېوزله شان مرغۍ یمروزي پسې په منډه ورځم دار ته هره ورځراکاږي مې په خدای د زمانې مجبوریتونهکه نه زړه رانه تښتي چې ځم کار ته هره ورځپه دې غواړي ماړه کړي جلوهلي هوسونهڅه خلک پورته ځي د غرونو ښکار ته هره ورځدمینې تش یو زیری دې پر شونډو را خور نه شودا څنګه ژبه جوړه کړې انکار ته هره ورځ
سخت به دې وي زړه خو مینه کاڼي هم تراشلی شي
مات شي او رغیږي په خپل سر لکه وختونه دي دا څه بلا ښکلي دي، دا څه نازکه زړونه ديپېغله شولې پېغله؛ اننګي دې سره ګلونه شولسترګې دې او شونډې دې سپرغۍ شیندې اورونه ديبیا مې بېګاه شپه ستا د ښایست بازار لوټ کړی دیزه یې لېونی کړم د ځوانۍ یاغي خوبونه ديسخت به دې وي زړه خو مینه کاڼي هم تراشلی شيوګوره د غره پر کاڼو څومره انځورونه ديراغلې په سندرو غرنۍ ویالۍ تر کلي بیاښکاري پسرلی شو پر ځنګلونو بارانونه ديوپییه سیپۍ په مرغلین تار کې شمسزیه ننژوند یو سمندر ، غم او ښ
دا خو ته سمه د ښایست رنګین بازار یې پېغلې
دا خو ته سمه د ښایست رنګین بازار یې پېغلېښکاري پرېوتې د سپوږمۍ له غاړې هار یې پېغلېد چا د اوښکو باران مسته کړه دا شاړه ځمکه چې ته یې کاڼو کې شنه شوې لاله زار یې پېغلېپر ګلابونو کله کله لمدې زلفې څنډه تنده یې وژنه تنکۍ پرخه د سهار یې پېغلېد زړه پر پاڼه مې پوره کړه خپل نیمګړی انځورپلو را پورته کړه همدومره مې په کار یې پېغلېزما پر مړاوي ژوند تازه رنګونه وغوړوهته د جنت له باغېچو وتې بهار یې پېغلې.
څه ماشومتوب و چې ثواب، وبال مې نه پېژنده
د سپرلي ګل وم د خزان شمال مې نه پېژندهما شپه او ورځ هم نه لیده زوال مې نه پېژندهد زمري خوی مې و ما غر او غرڅه خوب کې لیدلد لومې سوچ مې سر کې نه و جال مې نه پېژندهاوس چې ګام اخلمه یو ځل مخکې او وروسته ګورمڅه ماشومتوب و چې ثواب، وبال مې نه پېژندهدمور له مینې دې سرحد ته مینې راوستمهخو په نامه دمینې دا جنجال مې نه پېژندهلکه پښتون چې مې په نه څه ژوند تالا ترخه شوتوره مې پېژنده خو بل کمال مې نه پېژنده
ډال د غلیم مات شه چې دا توره یې بې وروره شي
ډال د غلیم مات شه چې دا توره یې بې وروره شيپرېږده چې زموږ په څېر بې زره او بې زوره شيخوب وینم یو څوک پر دغه قبر ډیوې بلې کړيتوغ پرې د سر شال کړي ځي ملنګه شي سر توره شيڅومره نښترونو او څېړیو کډه بارکړه ترېخود به زموږ غرونه بې ابشاره شي بې شوره شيستا دا ښکلې سترګې چې خوار خوار کله کاته کويسم لکه افغان چې کور یې لوټ شي او بې کوره شينور په کې ګلاب ګلاب ځوانۍ شمسزیه نه رېبویو ځلي که دغه پښتنه سیمه سمسوره شي. ۲۴/۱/۱۳۸۰ لغمان
کلی به وران وي او ساده وي خو چې زه یم په کې
هر څه ته شا کړه له هرڅه زما لپاره تېرشهدنیا فاني ده ددنیا له کاروباره تېرشهتږی ارمان مې په سینه کې درته لاره څاريیوه شېبه لکه باران پر دغه لاره تېرشه کلی به وران وي او ساده وي خو چې زه یم په کېبس دی راځه د پېښور له ښایسته ښاره تېرشه چې مې د زړه کلي ته غږ د امن نه راوليچې په کې درد ته سکون نه وي له سېتاره تېر شهبچي یې مار خوړلي ځاله یې توپان ورانه کړهمرغۍ د ښکار نه ده ښکاري له دغه کاره تېر شهتاته څه نه ښکاري رګ رګ کې دې جذبې ویښې ديشمسزیه ګوره
یارته حیران یمه چې دغه ماران څنګه ساتي
یار ته حیران یمه چې دغه ماران څنګه ساتيچې بې اودې په کې زړګې د جانان څنګه ساتيد یار جبین کې خو یو ستوری هم شپه نه تېرويدا تر سبا په مخ خالونه اسمان څنګه ساتيزما د ښار خلکو ته مه کړه د ماتم ګواښونهته به یې ګورې چې دا سیمه رحمان څنګه ساتيبیا ورته کړې په ګودر رقیب غلطه کیسهدا لېونۍ مینه ایمان په ګومان څنګه ساتينورو نېشو نه خو یې وژغوره ځواني په توبوشمسزی به اوس دا ستا له سترګو نه ځان څنګه ساتي۱/۶/۱۳۷۹ الینګار، لغمان
څه ستا شوه ساده ګي او څه زما خبرې سپینې
څه ستا شوه ساده ګي او څه زما خبرې سپینېد ستوري په څېر وځلید اوس راز زموږ دمینې تر خولې مې ځي راځی درته خو ژبه مې پرې نه اوړي راځه که مې په زړه کې د پوښتنو تصویر وینې لږ صبر چې غوټۍ د اننګیو خو دې ګل شيپه زړه کې مې سګروټې د هوس کړه پرتمینې ګریوان کې مې راټولې کړې د اوښکو مرغلرېکه ګوندې خدای په لاس راکړي دا ستا زلفې ورېښمینې راپاتې چې یې تشه افسانه شوه د یادونوشمسزیه چېرته ورکې شوې هغه شېبې زرینې. ۲/۸/۱۳۷۹ الینګار، لغما
یه انځور ګره وایه دا انځور به څنګه کاږې
یه انځور ګره وایه دا انځور به څنګه کاږېزه چې په کومه ورځ له کوره چېرې ووځمهمور مې اوبه راپسې وشیندي او وژاړي لږلاس په دعا وي دروازه کېتر هغې ولاړهچې یې له سترګو ښه پناه شمه دکلي په کوڅو کې ورک شماو انځورګره وایه دا تصویر به چېرې موممډېره موده پس چې د خپل کور دروازې ته ورشمخور مې له ډېرې خوښۍ چیغه کړياو منډې وهيله خندا شنه وي تکه شنه وي راترغاړې وځيد مور په سترګو کې مې داسې خوښي وځلېږيچې یې ښکلا ته شي تر ډېرهزما ژبه ب
یو لیک
مات شولو مات شو زړه مې مات شو اشناد ځوانۍ عمر لکه باد تېر شودا پسرلی لکه یوې ښکلې نجلۍزما له سترګو لکه یاد تېر شو اوس مې ژوندون لکه دغره په شانېبې ښو او بدو پر اوږو بار دیله ځانه تېښتې ته مې زړه شوی دیخو دغه هم د لېونو کار دی ستا د ښکلا فلسفه اوس هم وایمخو بس له ځانه په کې نه ورکېږمد ښکلو نجونو ګودر اوس هم نیسمخو د بنګړو له شرنګه نه ویرېږم پرون دې خړ تصویر ته ګونګ ولاړ ومما دې په سترګو کې ګوهر لټاوهچې زما زړه ته به یې
ځينې له ځانونو بتان جوړوي او نور خپل عبادت ته رابولي
@ اند صیب سلامونهوعلیکم السلام@ اند صیب که کله دې وخت پیدا کړو یوه مرکه به سره وکړوبس چې تا کله غږ وکړو زه حاضر یم@ زه وایم همدا اوس یې شروع کړو ښه به وي کله چې تاته کار پیدا شو بیا به یې پرېږدو. سمه ده ، زما لیک ستا په کمپیوټر کې لوستل کېږي کنه؟@ بیخي ښه بس بسم الله کړه پرې@ ښه له دې به یې را شروع کړو چې ستا په شعرون
