د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
د جميل اخند زاده غزل
غزلچې دردونو ددې قام لره آوازشمچې دفکرویښیدوته يې آغاز شمربه توان ددې ملت دخدمت راکړېچې دژوندخوږونغموته يې شابازشمچې زخمونه يې دزړونو پرې رغيږيپروا نلري چې سوزشم او که سازشمچې غليم وينمه سترګې ترينه باسمدوطن په غرو رغونو کښې يو بازشمچی اغيارراځنې څنګ کوي تيريږي په نړۍ کښې چې بس دغسې اندازشمبيا به هله داژوندون لږارزښتناک شيچې نازکو نازوليو ته ټول ناز
د سميرا کوچۍ تازه غزل
غزل تر څو چې تشه ستا د سترګو له نيرنګه نه شي پاکه به چيرته دا فضا له دغه جنګه نه شي ساده جنۍ يم، ماته ډېره مينه مه راکوه چې د وړې دنيا په تن مې جامه تنګه نه شي د نيمې شپې ګونګي سندرې! چې رسوا مې نه کړې چيرته دي ټيټه مناره تر ستو
رياض تسنيم ته د نبيلې غزل ښکلى نظم
رياض تسنيم ته خبره شوې يمه چې د پښتو ادب ستره هستي ښاغلی رياض تسنيم په مرګونې ناروغی اخته دی زه يې د روغتيا لپاره په هر لمانځه کې الله تعالی ته لاسونه لپه کوم ، الله دې وکړي چې تاسې يې هم په دعاګانو کې ياد وساتئ ، الله تعالی دې ښاغلی تسنيم له ورپېښې ناروغۍ څخه ډېر ژر وژغوري ، الله دې د ښاغلي تسنيم د فکر له رڼا نه پښتو ادب نه بې برخې کوي
د حميدې پکتيانۍ يوه په زړه پورې څلوريزه او درې تازه غزلونه
څلوريځه/ پکتيانۍڅه به راته راکړې څه به درکړمه؟زړه به راته راکړې زړه به درکړمهدواړه به احسان پر يو بل واړووخوله به راته راکړې خوله به درکړمه.غزل اوښکې مې کتار کتار لېمو نه ځيژوند کې لکه يوه يوه شپه له شپو نه ځيشپه دې لکه ګلو کې چې تېره ويبوی دې د ګلابو له بارخو نه ځيژوند نه د ژونديو ښه خبر نه ديمړي بېرته هسې هديرو نه ځيوينې څوک په و
د نبيله غزل تازه غزل
غزل دومره ظلم ، دومره ظلم جار درباندې نه کومنه ؛ زه د لمدو زلفو ګوزار درباندې نه کوم بل تصوير درلېږمه الله ښېرې به نه کوې نه جانه تر مرګه انتظار درباندې نه کوم
يوه سندربوله مې په روح کې اوسي \ د انديښمن ځاځي نظم
يوه سندربوله مې په روح کې اوسي ډيرې سندرې مې زړګي ته بخښي د رنګ او نور يوه نړۍ راکوي خوږې خبرې مې زړګي ته بخښي يوه سندربوله مې په روح کې اوسي وايي له تور شپو ژوندون وباسه
انديښمن ځاځي غزل
بس يوه ورځ خو به دې يار کړم ته دوعا خو کوه عمر به لنډ د انتظار کړم ته دوعا خو کوه بيا به يې غچ په بوسو واخلمه له تانه ښکليه د زړه زخمونه به مې شمار کړم ته دوعا خو کوه صبر به کړې شيخه دا کار په بيړه کله کيږي په سرو پيالو به دې خمار کړم ته دوعا خو کوه بيا به څوک نه وژني نغمې
روڼ څاڅکي ته ځغلنده شاعرانه نظرليکوال_خېبر/ تهران رېډيو پښتو خپرونه
روڼ څاڅکی په کوټه چمن کې د استوګن ځوان شاعر عادل اڅکزي شعري ټولګه ده چې نږدې دوه کاله وړاندې د شاعر په خپل لګښت د چاپ په ګاڼه پسولل شوې ده پر دغه ټولګه عادل اڅکزي دوې سريزې کښلې او له هغه وروسته د کتاب ډېره برخه غزليزه ده د غزلونو شمېر يې ۶۹ ته رسيږي ، يوه سندره او څورلس ۱۴ نظمونه هم پکښي ځای پر ځای شوي دي په روڼ څاڅکي کې هڅه شوې ده چې دسیمې روان حالات په شعري بڼه انځور شي او ورسره شاعر زيار وېستلی چې نوي ترکيبونه ،استعارې او تشبيهات وکاروي په روڼ څاڅکي کې وين
د پکتيا دعامې روغتيا رياست که د غلا او فساد رياست ؟ د انديښمن ځاځي ليکنه
د پکتيا دعامې روغتيا رياست که د غلا او فساد رياست ؟ که سم ځير شو نو طبابت يوه سپيڅلې دنده ده چې د همدې دندې درلودونکي تل د خداى د لوى مخلوق يانې انسان په درد کې شريک وي ، ددې قشر دنده دا ده چې يوازې د انسان د روغتيا ، سوکالۍ او نيکمرغۍ لارې چارې لټوي د انسانانو سره ښګيڼه د دوى يوازينى هدف دى ، خو په دې ورستيو کې ځينې ډاکټران يوازې د خلکو په لوټلو باندې فکر کوي ، په ډول ، ډول خلک لوټي د چا نه مال او
د سميرا کوچۍ نوى غزل
غزل ژوند مو واړه وخوړ د اغزو په سر اوښکې يو تېرېږو د بڼو په سر مراندې مو د زړه اخير پرې غوڅي شوې لوبې مو کولې د
د وحدت ترجمان نظم
دوحدت ترجمانښايست مينې څپو ته دي جګ غرونه سلامې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديمـنـمـه دا مـنـمـه چـــې پـــه ډانـــګ هــم نــه بـلـيــږیپـه خـپـلـه مـيـنـه مـسـته د هيچـا نـه ، نـه ويريـږیماشوم وم رازلمی شوم ستا يادونه مې زړه نيسېخـواږه ټـول تـير وخـتـونـه مې هيڅکله نـه هـيريـږیدا سـتا ميـنې تـړون تـه غـورځنګـونـه سـلامـې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديد نــ
د يوې مېرمني هيله / نظم س - کوچۍ
د يوې مېرمني هيله / نظم وحشي لېوان را پسې ګرځي د مرګ زما د زنې خاله و مې نه خوري تر زړه دي ځار شم ماته مينه راکړه چې دا څلور دېواله و مې نه خوري -- تر ډيلي لاړ شه ټوله سيمه واخله د هر يو تخت دې هم ستا
غزل// حميده پکتيانۍ
څه و؟ توره شپه راباندې راغللهته وې چې خوله راباندې راغللهشرم ستا په وړاندې ژوندۍ پرېښودمسخته زلزله راباندې راغللهنه ځم پېښوره درنه بل لور تهخير دې که جګړه راباندې راغللهوړاندې وم خو وړاندې تللې نشومهښه شوه (بلېنډه ) راباندې راغللهتېر اختر لا سترګې وم پر لار درتهبله يوه روژه راباندې راغللهمرګ او ژوند مې دواړه د مخلوق په لاسداسې زمانه راباندې راغللهکېناستم کشتۍ کې پکتيانۍ د ژوندډوبه شو
د طالبانو زګېروي
راليږونکی : سيد محمد زرمتي ټليفونشميره: 1(520)248-5702 برېښناليکپته: www.SSZMOHAMMAD@AOL.COM سرليک: د طاليبانو زګرو ې نېټه: 28.07.2009 04:01 ګرانو پښتنو وروڼو او افغان ليکوالو٠ ما دټول افغان بريښنایي ورځپاڼه دغه دوۀ اونۍ کيږی چی دکمپيوتر په خزانه کی پيدا کړه٠ کله می چی دهر اتل ليکوال ليکني او وړانديزونه وويل،نو په دی پوه شوم چیزما ګران ټاټوبې افغانستان لا تر اوسه ژوندې ده٠ ما تر خپله وسه وکړاې شول چی د هر افغان ورور ليکني
دسحر فرهنګي يون په دفتر کې د کره کتنې غونډې راپور
دسحر فرهنګي يون په دفتر کې د کره کتنې د غونډې راپور د روان ١٣٨٨ لمريز کال د د چنګاښ د مياشتې په ٢٦ نيټه چې د جمعې له مبارکې ورځې سره سمون خوري د سحر د فرهنګي يون په دفتر کې د کره کتنې غوڼده وشوه چې دا غونډه د سحر فرهنګي يون له خوا جوړه شوې وه چې د غونډې مشري اقبال ديار کوله او مشر ميلمه يې انديښمن ځاځى په ګوته شوى وو او د وياندويې چارې د امان الله منګل له خوا پر مخ وړل کيدې
د سميرا کوچۍ تازه غزل
شپه غوندې په شپه راته په قهر شوې چې چپ شه روح غوندې بې زړه راته په قهر شوې چې چپ شه ما خو بيان کړى يو ارمان لا پوره نه و ولې ته په څه راته په قهر شوې چې چپ شه زه د
د عادل اڅکزي غزل
له مــــــکره ډکه خواخــــــوږي نن يؤ په دوه ژړيږي لکه قــــــــاتل چي د مقتــــــــول پر جنـــــا زه ژړيږي ظاهر پرستــــــــه د باطن و نــور ته نه سي ورتلای تر څو شمعـه نه سي په سوز چي ټوله شپه ژړيږي يواځي زه نه يم وران کوره په ســـوزمن حالت کي ستا پر ناخـــــــــــوالو د زمـــــــان هره لحظه ژړيږي د ژوند پر
د سميراکوچۍ په زړه پورې نظم
څومره دې خوږ دى ښکلى نوم جانانه څومره په زړونو باندې ښه لګېږي زموږ د زړه د باغ پر هر ګلبوټي لکه سپرلى لکه اوبه لګېږي موږ تشې سترګې يو نظر مو نشته موږ ته چې کله دا احساس راکوي چې په رڼو سترګو جها
سميراکوچۍ په زړه پورې غزل
غـــــــزلته خو وايې سم را ګورې خو ادا ور سره نه ويزه به دواړې سترګې داغ کړم چې حيا ور سره نه ويزړه مې غواړي چې قران غوندې يې زړه ته را نژدې کړمڅوک چې ليک غوندې غېږي او ريا ور سره نه وينه پوهېږم لويه خدايه د چا سترګې را پسې شوېاختر راشي پر دې سيمه خو خندا ور سره نه ويدلته هر ستورى د شپې د تن له پاسه يو پرهر ويدلته هره ورځ چې لمر خېژي ړنا ور سره نه وياوس
د سميراکوچۍ دوه په زړه پورې غزلونه
غزل چې زخمونه اوريدله له اسمانه يوه شپهته ويده وي او زه ويښه وم جانانه يوه شپهپه مينه کې همدومره حيا پاله پښتنه ومنه مې ستورې په راز پوه شوه او نه ګرانه يوه شپهدا ستورې ټول پيکه وه پاس پر عرش ړنا خوره وهخداى ايستلې په قدرت وه له زمانه يوه شپهدې خپلو تړمو اوښکو ته په دې يمه حيرانهچې يې لار غلطه نه کړه تر ګرېوانه يوه شپهپه لمر پسې له کوره کوم ښاغلې چې وه تللېسر پر سر څ
