د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
ښكل يې كړه للو دي : سيد جيلاني جلان
ښكل يې كړه للو دي ستا د مخ جلوې كه پېغلتوب ته رسېدلي ديزما هم اميدونه زلمېتوب ته رسېدلي ديچم ته د جانان چې ښايستونو غېږې وركړلېپوه شوم چې سپرلي هم مينتوب ته رسېدلي ديپام كوه د شوخ نظر خاونده غضب مه شينده دلته ګريوانونه ليونتوب ته رسېدلي ديښكل يې كړه للو دي د چا ياده تخنوه يې مه او
نظم: سميراکوچۍ
نظمد کهکشان په طرف تللى جانانخاونده بيا لکه نظر غواړمهچې د تيارو په لړمانه کې ښخ شيداسې سهار لکه خنجر غواړمه--ته د ګامو په حساب نه شوې روانلکه نظر تر دېواله ووتېبس لکه اوښکه و وتو ته تيارپه نري درد سره له زړه ووتې--اوس به خفه يې په دې ډېر چې ولېلکه د ستورو چوپه خوله پاتې وېما يو احساس درته د درد درکاوهډېرې خبرې مې په زړه پاتې وې--چې له حيا مخ په پلو کې پټ
يوه لپه زندګي : انديښمن ځاځى
غزل پوه نه يم چې به تور شم او که تور به رانه واخلې خو پوه يم چې راګورې د زړه زور به رانه واخلې د خداى روى مې دروړى نور مې مه سيزه جانانه ښيرې به درته وکړم جانه اور به رانه واخلې له کړس خندا دې ځار شم خو په کړس مه خانده ياره پرهر به مې موسکى شي او ټکور به رانه و
د اوښکو هنداره: رحيمه پښتونجار
د اوښکو هندارهزه مې د اوښکو په هنداره کې نند خپلې مينې د قسمت ناوکۍ څه په سلګو او په ژړا وينمهچې د زړګي د اجنبي ارمان زړګی يې ورتهد سرو سکروټو يو توپان په سرو لمبو سېځلیاوس يې سپرغۍ د سوځيدلي زړګيد پتنګانو د جامو په حجاب ورته د زړه په دوره په وچو وچو اغزود سروغاټولود زړه داغ سپخلیزه مې د اوښکوپه هنداره کې نند خپل ارمان جنازههلته کې لرې د ګوګل په جلګهد زړه په ګور ښخوم زه مې د اوښکو په هندا
پيغله لمنځه: انديښمن ځاځى
پيغله لمنځه چې ســــــــتا په ګلورين مخ مــــــې نظـــــــــر پريوتــــــى دى نو غـــــــم مې په زړګــــــي لکـــــــــــه د غـــــــــر پريوتــى دى ســـــــتا سترګو که يې ګـــــــورم لټوم يې کـــــــه پيداشــي زړګـــــــــى رانه د عـــــــــــــشق په سمــــــــــــندر پريوتى دى
د روما محمدي ښکلى غزل
ستا په زخـمي شــــــونډو د خنـــدا تصويردا د بې وسۍ د انتهـــــــــــــــــا تصــــــــــوير
جميل اخندزاده
غزل نادان نظرمې ترجانانه پورې ځان رسويته ورته ګوره چې اسمانه پورې ځان رسويدزړه ماڼۍ ته يې ورتلل دومره اسانه نه ديخيال ته ده سخته چې سلطانه پورې ځان رسويسترګوکښې پروت دچا تصويرچې ترزړګي ښکته کړياوښکو ته ګوره تر ګريوانه پورې ځان رسويڅوداميد ډيوې رپيږي دزړګي په ساحلخو دتقديرکښتۍ طوفانه پورې ځان رسوي
دکوشاني امپراتوری لنډ جاج : : پوهنوال رسول باوري :
دکوشاني امپراتوری لنډ جاج د ميلاد نه پخوا د ٥٠ کلونو په شاوخوا کې د کوچي قبايلو د داخلي مخالفينو په مرسته د يونان باختري دولت له منځه يووړ. بلخ
نصرالله حافظ د مينې، ښكلا او عاطفې شاعر ؛؛ صديق الله بدر
نصرالله حافظ؛ د مينې، ښكلا او عاطفې شاعر
دجلال خپلواک ښکلی غزل
دجلال خپلواک ښکلی غزل يمه ګومـــان لاس اوګرېوان دخپل باور سره يمدخير له منځـــــــــه چا ايستـــــلی يم دشر سره يم ما منصوري سجدې راوړې خوحيران پاتې يمزه نااشنـــــــــا ستا دمحراب او لـــه ممبر سره يم زما په څــــــوکه يې دي څو رنګه بُتان جوړکړيګارګر څټـــــــک يمـــــه په لاس کې دازر سره يم يار زمـا لمر دی زه تياره ښکا
د روما محمدي په زړه پورې غزل
دروما محمدي ښکلی بامفهومه غزل چې يادونه د جـــــانان ورسره نه شتــــــــــهبې ايمـــــانه دي ، ايمـــــان ورسره نه شته ته راياد شــــــــــوې خو ژړا راته رانغلـــــــهورېځې راغلې خـــو باران ورسره نه شته کوم انسان چې ژوند کوي ، بې محبتــــهتش وجـــــود لري خو ځـان ورسره نه شته
غزل : انديښمن ځاځى
غزل نه په خوراک نه به څښاک او نه په سـا ژونـــــــــدي يو مونږ مينان يو بس په ناز او پـــــــــه ادا ژونــــــــــدي يو د پتــــــنګانو نه مو زده د عشــــق دستـــــــــــور کړى دى هم پرې سوزيږو هـــــــــــــــم د ګل مــــــخ په رڼا ژوندي يو د يار د لبو نه بوســــــــه کې شيــــــــخ ګنــــــــ
د غلام رباني فياض په زړه پورې غزل
غزلمنم خوندونه چې په قند او په شكرو كې ديخو عبرتونه بس زمونږ د پند خبـــــرو كې دي مونږ اتلان كه نه يو ځو دا تلانو پــــــــــــــــرلارتل مو ستايلي اتلان خپلو سنـــــدرو كې دي مونږ په مزرينو څپلو هم لار دمنزل لنـــــــډوومونږه په غرونو كې اوبه څښلي تندروكې دي كه دپاريس پر ښار و
د يادونو سوداګر: سيد جيلاني جلان
د يادونو سوداګرنظر د مينې مې د حسن سيپارې تخنويلكه سحر نسيم د ګل شونډې پستې تخنويزړه را نه غواړي د پستو څڼو وږمې ملګروبيا مې د اوښكو په رڼو ګوتو ليمې تخنويستا د يادونو سوداګر زما د تن كلي كېاوس ښه بلد شو د زړه پټې دروازې تخنويكه مې په ژبه وكرلې دا څه شرم نه دىزېړوكى لمر هر مازديګر كې ګلدرې تخنويكله مسكى شي كله غونډې جلوه ګرې پيڅېدا شوخكى نظر د چا دى؟ ايينې تخنويدا چې مې ستر
معصوم يې لکه ګل : انديښمن ځاځى
ژوندى چې ستا په نوم يم ته هغه شرين جانان يې که ګل يې که ازغى يې ګله زما يې زما ځان يې خپل ځان هم راته ګران دى خو بس ستا دپاره ياره خو ته بيا له خپل ځان نه راته څو څو وارې ګران يې ښيرې د ځواني مرکي مرګ رقيبه درته نکړم په دې چې ګوندې ته به هم د چا د زړه ارمان يې
رښتينی څوک دئ ؟ : سميع الدين افغاني
رښتينی څوک دئ ؟ که چيرې د بشريت او انساني نړۍ پس منظر ته ځير شو انسانانو د ابتدا څخه بيا تر يويشتمې پېړۍ پورې د انسا ني ژوند دبقا لپاره ډېرې هلې ځلې تر سره کړي او د غير مترقبه او طبعي حوادثو په مقابل کې دطبيعت سره لاس ا و ګرېبان او د ډيرو قربانيو تر څنګ لازمې بریاوې هم تر لاسه کړي او پدې برخه کي دډیرو اکتشافاتو شاهدان دي ٠بشر وکولای شودګرمۍاو یخنۍ له مختلفو افتونو اوامراضو سره مبارزه وکړي د خورا ک پوښاک ، سرپنا او نور حیاتي اړتیاو دلاسته راوړلو لپاره زحمت وګالي ٠خو
د سترګو بلا : انديښمن ځاځى
غزل داسې به نه شـــي چـــــې جـــــانان له جفا لاس واخلي چې مې زړګى لـــــه دغــــې ســـــــوې ژړا لاس واخلي په هغـــه ورځ مـــړ يـــم جانان په رښتـــــيا بــــــه مړ يم زما لــــه زړه نه چــــې د ستــــــرګو بلا لاس واخــــــلي په ليونو کــــــــې بــــــه اثر د جنـ
کټ مټ :سيد جيلاني جلان
کټ مټ ستا ليونۍ سترګې له سپينو کاڼو تور اخليد فلسفو خبرې ځکه دلته زور اخليد ديدنونو مسلمانې شيبې څومره ښې ديزه له ګلاب، ګلاب ،ګلاب ځېنې ټکور اخليپرون يې تاپسې دنيا چڼ کړه خبريې کنه؟سپينچکه! لمر درنه يو څو جلوې په پور اخلي.زه بې سواده يم په ټکي باندې نه پوهېږمجانان د خولې ازمېيښت هم لکه کانکور اخليکټ مټ جانانه ! والله ستا قهر ته ورته ښکاريد ستا جلان ځکه په غبرګو لپو اور اخل
د سميرا کوچۍ تازه او په زړه پورې غزل
غزل کعبه ســـاتي په زړه کـــــې او هم منات ســــاتي پــــه زړه کې دا خلک خـــــــو اوس څو رنګـــه حالات ســــاتي پـــه زړه کې دا سترګې مـــو کږې ورپســــې ستـــــورو غونــــــدې نه شي هر څوک چې دلته لمر غوندې عادات ســــــاتي په زړه کې
د ژوند سکې : انديښمن ځاځى
د ژوند سکې تصوير ستا د نازونو دى چې ښـــــوري مــــې په زړه کې يادونه د باران په څيــــــــــــــــر را اوري مــــــې پـه زړه کې منم چې مې د سر په ستـــــــــرګو اوس نه شــــــي ليـدلى خو دا به راســـــره منې چـــــې ګــــــوري مـــــــې پــــــــه زړه
