د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
سميع الدين افغاني دوه غزلونه
اروا ښاد ګل پاچا الفت تهستا دالفت ډيوه په لاس وه اوس تيارې يريوتېځکه وطن کی د دردونو افسانی پريوتېد هغه يو افغان په نوم چه تا وحدت ته بلل اوس يی په کلی او بانډو کی دغم شپې پريوتېد پاک احساس او د وروری خبرې کمې ښکاريځکه په سمه او ميرو کی اديرې پريوتېد وطن دښتی او ابادې يا ويجاړ ځايونهپه هر قدم کې د ژونديو جمجمې پرېوتېڅومره وحشت او بربريت شو په بې وزلو خلکوپه اديرو کې په زرهاوو جنازې پريوتیڅو
ماشومتوب : نذيزاحمد نذير
ماشومتوب زمانه وه چې د کلي شوخ ماشوم وم زمانه وه چې مې سر لس ځايه مات و زمانه وه چې د کلي د نفرت وم زمانه وه ترحم راباندې قات و »»»»»»»»»» زمانه وه رانه لوبې زېږېدلې
سوال په ليمو کې : انديښمن ځاځى
سوال په ليمو کې دلتــــــــه مــــــــو شـــور د مـــازيدګـــر نشـــــــــــــته دى دلتــــه ګــــــــــــــودر دلتـــــــــــــه چنــــار ګــــونـګى دى دلته خــــــــــــو کــور د ميـــنې وران شـــــــــــــــــوى دى سوال په ليمــــــــو کې د دلـــــــدار ګـــــــــــونګــى دى دلتــــــــه منـــ
د خالونو سوداګر : انديښمن ځاځى
د خالونو سوداګر ځه جانه داسې ځاى بــــه ولاړ شـــو سره چې يې فضا په ميـــنه ، ميـــنه کې وي چې پــــه ژړا کــــې ســــره ميــــنه وکـــــړو
د ګلپاڼو اتڼ: سيد جيلاني جلان
د ګلپاڼو اتڼ د ښكاري نظر د تورو غشو ښكاريود دردو په څېر په سرو پرهارو بار يو څو سيكې ستا د مسكا لرو په زړو كېشكر سختې غريبۍ كې هم مالدار يو موږ ساده يو خو په خپله سادګۍ كېد شړيو د تارو په څېر ګلدار يو مه مو وژنه د ښايست مور به كړې بورهمونږ بچوڼي د سپرليو د سردار يو په تڼاكو پښو پ
داڅنګه درد يې ؟ رحيمه پښتونجار
دا څنګه درد يې...!!!! دا څنګه درد يېدا څنګه درد يې چې مې اوښکو ته ګريوان ژړوېدا څنګه درد يېچې نغمو ته دې په زړه کې دغم ناوې ژاړيچيرته ورا يې نن دعشق د جنازې راغلېچيرته په سور پالنګ دوره ورله د عشق جوړويدا څنګه درد يېدا څنګه درد يې چې سره وړانګه شې د غم په ساراپه سر وريږې لکه تندر د لمبو په ښکلارا نه چاپيره کړي سپرغۍ د بوړبوړکو لمبوپکې چغيږي دشهيد ارمان اروا په
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي : انديښمن ځاځى
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي¬¬¬¬¬¬¬يـــوه ســندربــــــولـــــه مــــې پــــه روح كــې اوسيوايــــــي لـــــه تـورو شپــــو ژونـــــدون وبــــاســــهتـــــــور رواجـــــونــــــه د حـــالا تـــو مـــــــات كـړهځــــــان لــــــه دې تــــور شـــــانې قــــانـــون وباسه¬¬¬¬¬¬¬يــــوه ســـندربـــولـــه مـــې په روح كـــــــې اوســيراتــــــه د مينــــې خـــــوږ احسـ
غونچه پښتنه د درد انځورګره شاعره : سيد جيلاني جلان
غونچه پښتنه د درد انځورګره شاعرهپه کابل کې د پښتو نړيوال کنفرانس کې د کوټې يو فرهنګي ملګري يو څو کتابونه راکړل . مننه مې ترې وکړه . کتابونه مې له ځان سره کورته يوړل . ماسخوتن مهال مې له ځان سره وويل ته وګوره څه ډول کتابونه دي ؟د کتابونو په پښتيو مې نومونه لوستل چې د کتاب دا نوم مې تر سترګو شو(وايه خوب به څنګه راشي ) دغه نوم را ته يو څه احساساتي وبريښيده . دکتاب د پښتۍ په لاندينې برخه کې مې د شاعرې نوم ولوست.غونچه پښتنه . تلوسه راسره پيدا شوه
غزل : سميرا کوچۍ
غزل لمبه نه شي ليمه مې دومره سره نه شي اخير او ستوري پکښې وريت نه شي نينه نه شي اخير لږ ودريږه ماتل شه سترګې بيا راواړوه همدا مې د ديدن ورستى شيبه نه شي اخير ناسته يم د څو تورو پلو مې لپه کړى تر
يتيم ارمان : انديښمن ځاځى
يتيم ارمان نن چې مې ستا د تلو خبر واوريده د غمو تندر مې په زړه پريوتى د سلګو تندر مې په زړه پريوتى نن چې مې ستا د تلو خبرواوريده ګله يقين وکړه يقين وکړه ته د خوږ زړګي په پرهارو کې زما څړيکې په شور پورته شوې لمبې د اور پورته شوې نن چې مې ستا د تلو خبرواوريده ما ته مې خپل ارمان
غزل : سيد جيلاني جلان
غنم رنګ ستوري ستا د سترګو سيوري مې ليدلي ديدوه غنم رنګ ستوري مې ليدلي ديځه چې پر ګلابو دې نن ولمانځم اى ! د بڼ پر لوري مې ليدلي ديګرانه! د رڼا د مينارې پر سرستا د نامي توري مې ليدلي دييو شاعر غلام بل تخيل غلام دوه تنه كمزوري مې ليدلي ديوړي جلانه! زړه پوښتنه نه كويدې چم كې سر زوري مې ليدلې ديسيدجيلاني جلانيادونه : دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى د
د اوښکو ژبه: سيد جيلاني جلان
د اوښکو ژبهجانان چې کاڼی شي د غوښې له قالبه ووځيزمونږ له سترګو نه د سپينو اوښکو ژبه ووځيګرانه ! بيلتون دې زمانې لره پيکه کړم داسېلکه د ځوان شاعر غزل چې بې مطلبه ووځيچې پسې وژاړم ښه وژاړم د مه مې وشيلکه ناروغ نه چې په يخو اوبو تبه ووځيياغي جذ بې دې له خيالي ځوانۍ نه وښويدېلکه تيرې تيرې ليشې له پاخه کبه ووځيجلانه ! بيا به دې پښتون ايمان کې څه پاتې شي؟د مينې وړانګ
مات ستورى : غزل
غزل ستا له څنــــــګه، ســتا لــــه کلي ، ســتا له ښــــــاره وتى يم لکـــه مات ستـــــورى د خـــــپل ژوند لـــه مــــــــداره وتى يم د لټـــون په يبلو پښـــــو پـــــــــه يـــــــو غزل پســــــــې ګرځيږم يو نيمګـــــړى غـــوندې ســــــاز يـــــــم له س
د ځاځيوځوانانو علمي او کولتوري ټولنې د سولې ورځ ولمانځله .
د ځاځيوځوانانو علمي او کولتوري ټولنې د سولې ورځ ولمانځله .١٣٨٨ د تلې په ٩ چې د (2009\10\1) نيټې سره سمون خورې د پنجشنبې په ورځ د کابل نوي ښار په ستاره هوټل کې دځاځيو ځوانانو علمي او کولتورې ټولنې په نوښت د سولې د ورځې د لمانځنې په مناسبت يوه پرتمينه غونډه جوړه شوې وه. چې د هيواد ګڼ شمير سياسي غير سياسي ، دولتي چاروکو، د ولسي جرګي غړيو، علمي او فرهنګي شحصيتونواو په سلګونو هيوادولو پکې برخه اخيسته وه . غونډه ماسپښين مهال ٣ بجې د انجينر صاحب سلطان حميد لخوا د قران مجي
غزل : حبيب الله صباح طوطاخيل
غزل سپرلي د وينو دي وتلي ده د ګل جنازهديار فراق کي دزړه وځي له ګوګل جنازهديار ښکلا ديار ځواني يي خامخا ژړويڅی څوګ يي ويني په مالت کي داوربل جنازهڅی څوګ جفا کړي ځوانيمرګ يي درنه غواړوربهڅه مو ګناه ده څی لا وځي داجل جنازهڅي توري زلفی دی که سيورۍ د ماښام وينمهده د اشنا که د ښاپېري د کاکل جنازهدزړه په وينو می ليکلي دا يو څو خبريد څه ناورين وو څی وتلي دغزل جنازه
ماتې غوټۍ: رحيمه پښتونجار
ماتې غوټۍته وﻻړ وې راته ﻻر کېما درمنډه واخيستله د خپل مات زړه ارمانونو مېځولۍ درله سپړلهچې پلو مې درله خور کړڅنډې تشې وې له هيلوبل څه نه وبسيو څو د رڼو اوښکو مړاوې پرخې مې پلو کې ځلېدلېبل څه نه وبسيو څو سلګو زما د ارمانونود شيبو ګيلې کولېبل څه نه وبسزما ماشوم زړګۍ و او يو څو ماتې غوټۍ وېبس يو څو ماتې غوټۍ وې...!!!
غزل : سيد جيلاني جلان
وژني مې ګام په ګام عجب کيفيت لري دا زړونه ځکه زر پټويخوږو ليمو کې چې ګل دښت ګل دښت نظر پټويخېر دی که کېناستم د ستا د لوپټې سيوري تهواورې هم کله کله غېږو کې سپين غر پټويخوله يې په پښو کې ده په يو چړپ زر هيندارې ژويياوس د جوهرو پسرلي يو جادوګر پټويوژني مې ګام په ګام خو بيا هم مينه ناک دی جاناند سندرغاړي سل عيبونه
د جلان شاعري، انځوريزه شاعري : ليکوال صديق الله بدر
ليکوال صديق الله بدرد جلان شاعري، انځوريزه شاعريادبپوهان په دې باور دي، چې هر شاعرانه تصور د خيال له جوهره سرچينه اخلي. شاعر تل په دې هڅه كې وي، چې په خپل جادويي بيان سره هغه انځورونه، چې د هغه په ذهن كې رامنځته شوي، هغه په هماغه قوت، شدت او روڼوالي سره د خپل وړ اوريدونكي په ذهن كې ځاى او ژوندي كړي. دا خبره تر ډېره پر هغو شاعرانو ډېر صدق كوي، چې فطرتا شاعر وي. فطري شاعران خپل افكار داسې سره رانغاړي، چې مينه او ښكلا يې سلام كوي او هره خبره يې
غزل : خوږمن ځاځى
غزل اوس رانه څــه پوښتې چــې چاته شـــاعري کومـه د سترګو توره خــــــو بـــس تـــا ته شاعــري کومـه هــغوى خبر کړى چــې زما تر مخ دې نه تيــريـږي زه بدرنګۍ ته نـــه ښـــــکلا ته شـــــــاعري کـــومه په دې امــــيد چـــې مې راتلونکى نسل وژغورمه
کليمه داره : جلان
کليمه داره هلته ساينسدان د لوړ تخنيک په تار ډبره تړيدلته ګل ژبې سمندر په يوه خبره تړيخود به د شپې پر پاسني مخ ټوله شپه رڼا ويدنګه د لمر غوندې رڼه ټوټه له سره تړيغرونه که هر څو لوړ شی مخه د لمر نشي نيوایوخت څه نادان دی زولنوکې مې سندره تړيپه بنګاليو کوډو نشي دوزخ مخيه ! واوره.پېغله زمونږ کليمه داره له ټټره تړيد ايينې د سپين ورغوي د پړک پيڅې پسېجلان ورک يارته د مين زړه مر غلر
