د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل ( جيلاني جلان)
نن ښه په ښکاره د ښکلا ښکار کوم تا غواړمهتاسره د ميني يو بنډار کوم ته تا غواړمه زه د خپل زړګي د شنه پټي په بريد ولاړ يمهڅار کوم ستا ګل زړګي ته لار کوم تا غواړ مه لکه د باران اوبه له بامه په راځوړند تارژوند داسې د اوښکو په مدار کوم تا غواړمه ستا په خاطر تيږې ماتوم د غره تمامه ورځتاته چې لونګ راوړمه کار کوم تا غواړمه نن مې د جلان د شنه غزل شرنګا اغوستې دهنن په تا يو خوږ هنري وار کوم تا غواړمهسيدجيلاني جلان کابل دنوا راډيو
غزل ( درمل)
د کوم چا په تورو څڼو کې اسير ديلا تړلي مې خيالونه په زنځير دي چې له زخم نه يې باسمه مړ کيږمای! دا څه کوډې دې کړې پخپل تير دي د باچا د دربار سپي راپسې غاپيچې اخيستې مې ښېرې د کوم فقير دي د رنګين کمان ګنبدې هم شوې خلاصېلا نيمګړي دې رنګونه د تصوير دي زما ژوند د يوسف خوب دی راته ګورهستا خو سترګې کتابونه دتعبير دي پسرلی دې له خپل ځان سره خندا کادلته خلق پخپل غم دي پخپل وير دي کوم ګمنام ملنګ دعا ده درته کړېسرودونه دې درمله
جنرال د جنګ په ليکه کې
د مشرف الدين زوى پروېز د جنرال ضياء الحق څخه راوروسته د پاكستان دوهم پوځي ديكتاتور دى، چې تر ډېره د واك پر ګدۍ پاتېږي. هغه چې كله هم خپل ځان ګېر ليدلى؛ نو خپلو مخالفينو ته يې داسې موضوع را زېږولې، چې هغوى نه يې هغه د پرون اجنډا هغه د حكومت د غورځولو او كلابند كولو ټولې خبرې هېرې كړې دي. كله چې د پاكستان اپوزېسيون د عدم اعتماد تحريك د چلولو پرېكړه وكړه حكومت ورته د "حدود اّرډيننس" بيل وړاندې كړ، دا مهال چې اپوزيسيون "د ګرېنډ الاينس Grand Alliance" (ستر اتحاد) خبرې كولې، پروېز خپل كتاب مارك
دخيرخوا غزل
لكه ځان لكه زړګى راباندې ګران دى په ټول كلي كې يو دى راباندې ګران دى! خداي مې زړه كې دومره مينه اچولېخپل خو څه كړې هر پردى راباندې ګران دى! خپل ګرانښت دې ته له دې نه تصور كړهستا د غېږې شين منګى راباندې ګران دى! كه ډاګونه دي، خارې دي او كه شاړېخو د خپلې زوكړې ځاي راباندې ګران دى! له غليمه پكې پور اخلم په زورهد پچير آګام تنګى راباندې ګران دى! دا چې سر په لاس كې وړم د جنګ ميدان تهشهادت غواړم مرګى راباندې ګران دى! د ماشوم په
غزل
ستا د مغرور حُسن مهال نشـــــــتهزما د مينې هيـــــــڅ ذوال نشــــــــتهمنم د حُســــــــن دې مـــــثال نــــشتهخو په غرور کې دې هم سيال نشتهاسمان کې ستوري ځکه نه ښکاريچې ستا په غونډه زنه خال نشـــــتهرقيــــبه خيــــــــر دی ته غلی کېــــــنهزموږ په مېنځ کې هيڅ جنجال نشتهزما د حال پوښــــــــــتنه څه له کوې؟له تانه پرته مې هيــــڅ حال نــــــشتهديموکراسي مو پښتو هم لوټ کړهزما لونګۍ نشته ستا شال نــــشتهورېځـــــــې راځي د زلفو ټــال ته دېوشـــ
دفطرت غزل
لمبه لوګی دې کړمه، مړ دې کړمهچې سپېلنی دې کړمه، مړ دې کړمهڅوک له تربور سره هم داسې نکړيخپل وم پردی دې کړمه، مړ دې کړمهمرګيه! دادې ګوره ښه ونه کړلچې ځوان زلمی دی کړمه، مړ دې کړمهژونده! خوښۍ ته دې پرېنښودمهسم دم سړی دې کړمه، مړ دې کړمهاشنا همدا به دې له وسه کېدلسوړ اسويلی دې کړمه، مړ دې کړمهکه روغ وای مرګ ته مې زړه نه ښه کاوهخو لېونی دې کړمه، مړ دې کړمهدامې په خپلې ځوانۍ نه لورېدلدرد دې کړم سوی دې کړمه، مړ دې کړمه.
ځاځي، اريوب،ډول، اتڼ
ځاځی ،آريوب، ډول ، اتڼ : ليوال ګوربت راتاو شيد وزرو سيوریپر هسکو غرونو خور کړي یو تور پړونی د تنور پر غاړهیوه شکرۍ له پاستو ډکه ایښېآریوب څیړۍ پر هسکه څوکهګوربت راتاو شيد وزرو سیوریپر هسکو غرونو خور کړيیو زلمی چنګ بریتونهپه شړشم غوړې څنې تر سترګو تاوې تورې تورې حلقې له هر یو ګام سره یې خرپ د ګردنۍ
درحماني شعرونه
دنګه وه په ملا باندې راماته شوهويې خندل ما باندې راماته شوهداد چينار ونه ده ټالۍ وهيمړ به شي که چا باندې راماته شوهما په محبت چې درته وکتلټوله دنيا تا باندې راماته شوه. شونډې راکه ښخه ورسره غېږههله راشه غېږې ته راوړه غېږهما ته چې راځې په کې وصال راوړهبېرته له ګلونو ْډکه وړه غېږهوخ له څومره لويه انتظاره پسستا په سينه شوله مې سړه غېږهټوله دې له ځانه سره نه وړمهغواړم رحماني درنه وړه غېږهنورو سره چل کوه دوکې کوهبس له رحماني مه سپموه
دويم واده
دوهم واده :: پروين ملالکه راته وبخښئ ټول ستوريد لمرو په شاناو اوبه راکړئ د سپوږمۍ په چينوجامې مې جوړې د حرير او شبنمشونډو ته رنګ د مرجاند سترګو تور مې وي د يو زرو شپولاس ته باهو د هالیشور د ګونګرو د جنتي سندرومخ ته رڼا د نور له غره ځينېغاړه مې جوړه د بوډۍ له ټالهد غوږ لښتۍ مې د پروين او د زهری د څوکوکه راته وبخښئ عدن ټول له غلمانو سرهتندي ته جام د کوثري پياليوبستر مې جوړ وي د فردوس د اوه رنګه وريښمتلتک د خوب او د نرمۍ له ښارهبالښ
اريوب ځاځي د تاريخ په پلوشو کې
رښتيا ده، چې اّريوب ډېر ښكلى او زړه راښكونكى منظر لري. دا يوه ښېرازه سيمه ده، چې شاوخوا يې غرونو احاطه كړې او غرونه بيا په شنو ونو لكه نښتر، لمنځه، څېړۍ، بېجور، جلغوزي اوبښته او نورو باندې سينګار دي. دا هغه ونې دي، چې په دوبي او ژمي كې شنې پاتې كېږي او د اّريوب درې همدا ونې پخپله غېږه كې رانيسي او لا ښكلا وربښي. د اّريوب ختيځ لور ته كرم ايجسنۍ شمال لور ته يې سپين غر، چې د ننګرهار سره نښلي او د شمال لويديز لور ته د كټه سنګ او لوګډي د غرونو په ذريعه له لوګر ولايت سره پيوند اخلي. لويديځ
زېری
خوږو لوستونکيو ستړي مه شئ.دا د اريو ب مجلې وېب لاګ دی، چې اوس اوس پر کرښه شو. اريوب د پکتيا ولايت يوه ښکلې او شاعرانه سيمه ده او په همدې نامه ترې درې مياشتنۍ مجله هم خپريږي ، تاسې ته به که خدای کول په نږدې راتلونکي کې اريوب مجله پر ليکه کړو. محمد حنيف حيران توتاخېلwww.tolafghan.com/paktia_pa_dag_kehanif_hairan@yahoo.com
غزل: حنيف حيران
روان چې شي دورېځو برګ اوښان په نيمه شپه کې بېلتون راته رايادشي دجانان په نيمه شپـــــــــــه کېراويښ کړمه ويده واړه ماران په نيمه شپه کـــــــېټپه چې کړمه پورته ياقربان په نيمه شپــــــــــــه کېيوه وړه ډېوه له خپل عظمته وژای نه شـــــــــــــــــــيتيارې که کړې راټولې دجهان په نيمه شپه کــــــېاوږدې اوږدې سجــــــدې دتقدس ورته شروع کړمبتان چې کله جوړ کړم دارمان په نيــــــمه شپه کېتوبې مې وايستــــــــــــلې ننـــــــګرهار دګلو ښار تهراکوز و ډک له ستورو
د درمل غزل
خيال دی، تنهايي ده، ستا باڼه او زهمخامخ په دښته کې شوو غله او زهځو دواړه د سرو ګلونو پښې مېنځومله د يوې لارې يو اوبه او زهنه لري زره خپلوي د لمر سرهښه دې وې چې :(څه يو سره ته اوزه؟)تا چې خوږولې سترګې نورو تهټوله شپه تراخه وو سره زړه او زهدومره راته زړه د نصيب نه دی سپينياره تور د مينې د هغه او زه؟!درد مو يو دی دواړه له تا پاتې يويو ځای به شو خاورې ستا د پله او زهځه درمله ځو د زهر جن ژوند نههر خوا چې غوږ تاو کړو اورو زه او زه.
