د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
ټپيزې: محمدحنيف حيران
لکه تسبـــــــــيح زما پر خـــــــــوله وایپروت مې پر تک سپين زنګانه واینيمه شپه ويـــښ نــــــــــيمه ويده وایکه مې نصيــــب د بدو نـــــــــــــــه وایپر زيـــــړکيـــــو تبــــــو کلــــــــــــــــه وړکي مرينهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــخلک خو وايي شــهزادګۍ دهښايست يې ټول د ښاپېرۍ دهزه وايم نه ښکلې کــــــوچۍ دهدا سپينه ټنډه دې غونډۍ دهدا تورې زلفې دې رمــــــې پرې پنډې دينه
دجلان ښکلی غزل
نه هغه مست يم او نه دنګ دمينارې غوندې يماوس د وجود په اوږو بار د جنــــازې غوندې يم اى ! چې مې وژنې نو چاړې او خنجر څله راوړې؟زه خو په مازې باد ورکيږم د ايرې غونــــــدې يم رانه چاپير دى د حالاتو د لمـــــــــــبو سمــــــندرزه يې په منځ کې د شډلې جزيرې غونــــــدې يم په دومره خلکو کې هيـــــــــچا زړه پورې ونه نيومپه دومره خلکو کې زه څومره بې اسرې غوندې يم
غوږ شه: فرښته امرخېله
خپل ماشومتوب يادومخپل ليونتوب يادومهاغهچې په هيڅ نه پوهيدمخپل بې غمتوب يادوم----چې توره شپه به راغلهما تر ګيځه پورې خوب نه کاوهما به کاوه د سبانۍ ورځې د لوبو فکرچې سبا بيا به کنهد ها پيتاوي خوا کېله وړو تيږو نغرى جوړومخپلې همزولې به راټولې کړمهيوخوا ديګى دا بلې خوا ته لوښي ،وريژي او غواړي اورلګيت اوداسې ډيرنور څه به هم راټول کړو.لوبه به پيل کړوکنه لوبه به تر پ
دپکتيا د مطبوعاتو پرون اونن/ حيران
مطبوعات او رسنۍ د هېواد په پرمختګ او پېژاند کې يو ستر رول لوبوي. د هر رنګ روزنيزو او تعليمي ادارو، ښوونځيو، پوهنتونونو او اداري کارونو په پرمختګ کې مطبوعات په لومړي قدم کې راځي. په دې وروستيو کلونو کې زموږ د هيواد د رسنيو او مطبوعاتو بازار خورا ګرم دی، مانا دا چې ډېرې زياتې ورځپاڼې، مجلې او جريدې خپريږي، د څرنګوالي او کيفيت لوري ته يې وروسته راګرځو. په يوه مجله کې مې لوستل، چې په متحده ايالاتو کې کومه يوه مجله خپريږي او هر
پښتو اوسنى شعر/ حبيب الله رفيع
د پښتو اوسنى شعر د شلمې پېړۍ له راپيلېدو سره پيل شو، دا وخت پښتو شعر د موضوع اوبڼې دواړو له اړخه بدلون وموند او نوې لارې او لوري يې پيدا كړل. د پښتو شعر په دې موضوعي او شكلي بدلون كې كورني او بهرني عوامل اغېزمن وو. پښتو شعر له همهغه پيل نه د ژوند شعر ؤ او د پښتو د ژوند بېلابېل اړخونه يې پكې منعكسېدل، په نولسمه پېړۍ كې انګريزانو دوه ځله پر افغانستان تېرى وكړ او د دواړو تېريو په پايله كې يې غاښ ماتوونكې ماته وخوړه چې موضوع په پښتو شعر كې ژور انعكاس
غزل: احمدګل ريان
دمين زړګي خبره ماليدليخوږغزل سوي سندره ماليدليدافغان پېغلوټي سرشکاوه ژړل يېاوښتوکي له خيبره ماليدليپه کابل کي يې لونګ رېبلي نه ووتاکي سوال کړي پېښوره ماليدليپه کېږديوسرې لمبې دټانګ له لاسهستاپه غېږکي سلېمان غره ماليدليپه ملهم دامان بارا سپي په لارديدوطن دزړه پرهره ماليدليخوشحالۍ دي خنداګاني راروانيګران پاميره مروره ماليدليستاغزل دي ښکلاګاني ولجه کړياې ( ريانه ) بختوره ماليدلي دخوشحال اوخپلواک افغانستا
د افغانستان په قبايلي ټولنو كې حقوقي تعاملات
د افغانستان په قبايلي ټولنو كې حقوقي تعاملات:افغـانـي دودونـه او عنـعنـــــات جرګه او مركه او د جرګو فيصلې په ټولنيز ژوند كې د خپل منځي مناسباتو سمبالول او په سوله ايزه فضا كې د ژوند د امكاناتو برابرول د منظمو مركزي حكومتونو و ظيفه ده، هر حكومت وظيفه لري چې تر واكمنۍ لاندې خلكو ته يې د امن، ډاډ او سولې ژوند برابر كړي تر څو هغوى په ډاډه زړه وكړاى شي خپلې
خوبونه تعبيرونه
خوب په لغت كې ليدلو ته وايي ،چې په عربي كې ورته (رويا ويل كېږي)خو په اصطلاح كې دخوب قسم- قسم تعريفونه شوي دي ؛خوداړتيا لپاره يې ديو څه بيان اړين بولم. اول دا،چې خوب ليدلو ته وايي ؛ يانې هر هغه څه، چې يو انسان يې په خوب كې ويني – ابن عربي وايي، چې خوب كې ليدل هغه ادراكات دي، چې خداى يې دبنده په زړه كې پيداكوي ،چې يا ديوې ملايكې په لاس ياد يوه شيطان په لاس، چې په هغه كې يې ځينى حقيقت ته رسېږي او ځيني يې حقيقت ته نه رسېږي .دمثال په توګه لكه په بېدارۍ كې ،چې ديوچا په زړه خاطرې تې
دانديښمن ځاځي نوى غزل
بخــــته ستا د لاســــه بې ارزښتـــــه يــــــــم ارزان يمـــــــــه ځـــکه خـــو د ورانو اوربـــلو په څير پريشـــــــــان يمــــــــه تا کـــه مــې ارمــان قتــــل کړ هيــــر دې کــــــــــړمه ولاړلې زه دې لا همـــغه ليــــونى غـــــــــوندې جـــــــــــانان يمـــــــه دومـره مې د ژوند ارزښت دى دا مې فلســـــفـــه د ژونـد زه د اوښکــــو څـــاڅـــــــکى يم راغـلى تر ګــــريوان يمــه مــا يــــــې پرهـــر تار بانــــــدې زرې ،زرې ځـان
د خواشينۍ پيغامونه
د خواخوږې پيغام د ځاځي بابا ادبي ټولنه او د آريوب مجلې ادارهد پښتو ژبې استاد شاعر محمدصديق پسرلي د ميرمنې د مړينې په درد کېله استاد پسرلي او دده له فرهنګپاله کورنۍ سره ځانونه شريک ګڼې اروښادې ته له لوى خداى څخه د فردوست جنت او کورنۍ ته يې د جميل صبر هيله کوي په درنښت د ځاځي باباادبي ټولنه اود آريوب مجلې اداره له استاد شاعر محمد صديق پسرلي سره د بایرن مېشتو افغان
د خواشينۍ او خواخوږۍ پيغام
دومره څوک نه شته چـــــې فرياد لـــره مې ځــــار ووايـي نو دا زړګى څنګه تسل کـــړمه چـــــــې اور مه اخـــــــــــلهخدايـــه دا يـــوه دوعا مې خپــل در کې منظوره کــــانده چـــــــې د کــــوم تور کافــــر نه هـــم د هغــــه مور مه اخله مور د بشرپت تر ټول شرين موجود دى مور د ريښتينې مينې ميعار دى او مور هغه موجود دى چې تر پښو لاندى يې جنت دى او په مينه کې يې د سلګونو جنتونو کيف پروت دى او مور د انسان د د درد ، غم او ژړا رښتينې مله ده نو په ډيره خواشينۍ سره مو خبر تر لاسه کړ
آهنګر صيب يوازې پښتانه نه بلکې ټول ملت د جنګې جنايت کارانو محکمه غواړي
آهنګر صيب يوازې پښتانه نه بلکې ټول ملت د جنګې جنايت کارانو محکمه غواړي
د جلان ښکلي غزل او قطعه
د زړګيو للمې تږې درته ناستېد لمدو څڼــــــــو بآرانه چرته لاړېد اختر شپه ده يوازې زه او زړه يو يادوو دې ډير جانانه چرته لاړې سيدجيلاني جلان کېنه چې شيبې دې اختريزې کړمپاڼې د ګلاب درته نکريزې کړم تاو مې کړه له غاړې نه رڼې ليچې پريږده چې هيندارې ماښاميزې کړم دا ځل که په سره شړۍ کې راغلمهنجونې د ښاريو به غريزې کړم خداى
مخ په قبله مې ديارکور دی/ مصريزې/ صادق
زه دې وېستلی يم له کارهزما د ډېرې مودې يارهڅارمه ستا د راتلو لارهسترګې خو خدای درکړې يارهداتور باڼه دې په زرګر جوړ کړي دينه يار مې له رنګه ځنې تور دید غم له پاسه دا غم نور دیچې مې ريبار د جانان ورور دیمخ په قبله مې د يار کور دیمونځ مې بانه دی د اشنا ديدن کومه ته چې له ما ځنې جدا شوېخدای خبر چا سره اشنا شوېراباندې ويښه شپه سبا شوېسترګې مې زړه ته په ژړا شوېچې مين ته يې او ښ
مور ته/ بې ريا
اوس داســـې وګڼه چې زړه نلرم زور نلرمځکه کمزوری اوبې زړه شومه چې مورنلرم زمانې سم په ملا مات کړی یم یوازې يمهجانانه نورد شرنګېد لې ځوانۍ شور نلرم آباده خو نه راته ښکاري د ډاګونو پشانلکه بې ځالې مرغۍ ګرد ګرځمه کورنلرم د زخمي زړه ناسور زخمونه خدای خبرچې جوړشيد خوږې مور له خولې د جارقربان ټکور نلرم نه په شپو ورځوکې مزه شته نه د ژوندچاروکېزه
مننليک
له ټولوهغوملګرو اودوستانوڅخه دزړه له تله مننه کوم چی له ما سره یی دګرانی موردمړینی په غم کیځانونه شریک بللي اوماته یی په کورکی په جومات کی په ټلیفون او زما په ایمل یا دآریوب مجلیپه ایمل پته باندی ډاډ راکړی.په ځانګړی توګه له اورپا، امریکا، مسکو، سعودي عربستان،دوبی، کاناډا، څخه بیسمل صاحب، ډاکټرمحمد ولی جمکزی ،نورمحمحد صابر، امرخیل صاحب، جمیله آریوبي، ثمراسلمي، مینه پیرزاده، ډاکټررفیق غروال، غزني ګل ځاځی، حا جي شهباز،حاجي کریم ځدران، حاجي بادشاه، فضل کریم وردګ
دحميدې پکتيانۍ نوی غزل
اشنــا پـــــــــه مــــــــــا د څه يقــــــــــــين نه کړيعشق کې څوک فرق د تور او سپين نه کړيته نو هغــــــه هــــــــم معــــــــــشوقه ګنــــــــــې؟چې دې د غــــــــاړې لــــــونګيـــــــــن نه کړيد شوګيـــــــــرو کيـــــسه کې نه دی اشـــــــناد سهار لمونځ پــــــه ماسپښـــــــــين نه کړيمين پر بلې ښاپېــــــــــــــــرۍ ښــــــــــــکاريځکه کيسې د چين ما چيــــــــن نـــــــــه کړيکه د مېروېـــــــس په څېر تـــــــورزن نه دیشکر کانې خو د
غزل: سيدالرحمان فقيرزی
راليږونکی :سیدرحمن فقیرزید راليږونکي پته :SAIDRAHMANF.@YAHOO,COMنيټه : 22-11-2008د اریوب د پاڼې چلوونکوته سلامونه او نیکې هیلې هیله ده چې لاندنې غزل راته خپور کړينن دې بیا جا نانه پر شونډو مسکا خوره دهځکه پر هر لورې خوښې او خندا خوره دهتیارې ته تل رڼاوي ور لوېدلې ګرا نې خوستا د زلفو تیاره پر مخ د رڼاخوره دهلکه نغمو سره چې فضا شي سندریزهداسې دي یاره مینه په تن زما خوره دهبلا وي به تا سو ډیرې وي لېدلې خلکوخو پام دښکلو په جامو کې بلا خوره
غزل: سيدالرحمان فقيرزی
مدام دې د غمونوکاڼي په لېمو وړم یارههغه وخت به کله را شې چې دې ښکلوم یارهته خو مې ستر ګو کې په خداې چې یې ګلورینهخو بیا هم خپلې ستر ګې در پسې غړوم یارهلکه څوک چې ماشوم غلې کوې خپله غیږ کېداسې دې زړه کې پراته غمونه ځنګوم یاره دزړګې ګریوان مې ستا غمونو څیرې کړې دیاوس یې دا ستا د یادونو په تارونوګنډم یارهدا ستا خیال راته ووې زه که شم هر څومره نوې خوتا به فقیرزیه همزه غوندې ځړوم یاره
غزل
ناروغـــــــــــــه زړه در سره څه وکـــــــــــړم درمان دې نشتهپه هر طــــــــرف دې دى تالان خو طبـــــيبان دې نــه شـتهد خوشـــــــــــحالۍ هغه شيبــــــــــه به پرتـــــــــا کـله راځـيچــــې ټول خندا ،هـوس،هـوس وي او خپګان دې نشتهد خنــــــــــداګانو هغـــــــه مل دې چــــــې تر شــا ولاړ ويبـــــــيابه شــــــــم هلـــــه مطميـــــنه چې فغــــــان دې نشتهآخيــــــــر دا څه ټکـــــــه پــــــه خوار نصيب پروتې د ستاچې بــــــــې له اوښکــــــو نه به څـه شي ګذران دې
