څومره دې خوږ دى ښکلى نوم جانانه
څومره په زړونو باندې ښه لګېږي
زموږ د زړه د باغ پر هر ګلبوټي
لکه سپرلى لکه اوبه لګېږي
موږ تشې سترګې يو نظر مو نشته
موږ ته چې کله دا احساس راکوي
چې په رڼو سترګو جهان وګورو
دا ستا له نوره انعکاس راکوي
--
موږ چې له ژونده څخه ستړي شو لږ
زموږ و زړونو ته سکون راکوي
ټول نفرتونه لکه اور لمبه کړي
پاس له اسمانه يو قانون راکوي
د خوشحالۍ او د ښادۍ ورځو کې
دا ستا په نوم هره سندره ليکو
چې ورځ د غم او د خفګان راشي بيا
ستا په نامه هره خبره ليکو
--
ماښام په ستورو کې ځلېږې راته
سهار په سترګه د سبا کې راشې
کله په سترګو د تصوير راګورې
کله په سترګو د شهلا کې راشې
ستا له فرمانه څخه نه شي وتاى
هره يوه ژبه په واک کې اخلې
کله چې وغواړې خبرې وکړې
زموږ د زړه ژبه په واک کې اخلې
--
جانانه ته زموږ له زړو نه جوړ يې
د يوه راز غوندي پېچلى ښکارې
د دې نړۍ د هر بشر برخه يې
د سپين قران غوندې ښاغلى ښکارې
--
په تا تړلي يو موږ ټول جانانه
مقصد مو ته د زړه ارمان مو ته يې
په يوه خوله ستا ښکلى نوم يادوو
منزل مو ته يې او جانان مو ته يې
--
نو خود به ښکلى وي ستا نوم جانانه
څومره په زړونو باندې ښه لګېږي
زموږ د زړه د باغ پر هر ګلبوټي
لکه سپرلى لکه اوبه لګېږي
