شعرونه
غزل ///اتل افغان شينواری کوهاټ
دابه بې وسه وه چې دې ته مخامخ ودرېدې لمره ! ته راغلې اوسايې ته مخامخ ودرېدې ستادمکارې قربانۍ نه خپله مور لوګی شه غشي دې پټ کړل او ليندې ته مخامخ ودرېدې چې دانسان دوينو څښلوتوان دې شولو تمام وروسته له هغې نه کعبې ته مخامخ ودرېدې په تورو خاورو دې پېرزو نه وو يتيم بچيه! دخپل شهيدپلار جنازې ته مخامخ ودرېدې
غزل ///سعيد((رحيمي))
درقيب اودشيطان خوڅه فرق نشه
زه او زه(ازادنظم)/// نعمت الله((صديقي)) کوهاټ
زه او زه چې سره کېنو ددنيا داشوم نېتونه لويه زمکه کړي راتنګه په مونږ دواړو ناهيلي شي، ناهيلي شي خومونږ بياهم دوجود له درېڅيو دواړه يو بل ته اګاه شو خاموشي وي سوي سوي زګيروي اورو نه پوهيږو کوم تړون کومې خپلوۍ مونږ سره پالو چې ددواړو وجودونو
غزل ///محمد عليم ((بسمل))
په دې ارزې چې سړى درپسې مات شي چې په شرنګ لکه بنګړى درپسې مات شي خوږه ژونده څومره تريخ دې تېرېدل دي سړى کوږ شي اوژوندى درپسې مات شي کله سر کله تندى کله زړه حسنه!! بايدهره ورځ يو شى درپسې مات شي بې حضوره او بې کيفه سجدو تنګ کړم خدايه کاشکې مې تندى درپسې مات شي خرپ او ترپ نکوي شعر وايې له درده
ارمان کلي ته وړي /// جاويد کامران///کوټه
ځوانان چې سپينې توري دميدان کلي ته وړي زيـــــانــــونه بــــه دسرټول دښــــمنان کلي ته وړي داکــــــور دمسلمان،نامسلــــمان پکې شرميږي لــــه ګــټي يـې توبه شوه اوس تاوان کلي ته وړي ژوندي کلـــــــــه پاتيږي بــــــي ګودره چې ګډيږي سرزوړندټيټي سترګې پــــــــه ارمان کلي ته وړي داستــادتورې شرنــــګ اوذوالفقار وارخطاکړي داروغ ر
له کمره چيغي خيژي /// قاري هدايت الله هجران
بيا دپــــــــورې غـــــــره له ســــــره چيغې خيژي دهـــــــــــرنــــــاو لــــــــه هر کــــمره چيغې خيژي شپنه مړه شوه که شپونکې پـــــــه بم ورخوت درمــــــــــــــــــــودشپـــــــو له بــــره چيغې خيژي دهوسۍ سترګوکې ډنډ ډنډ اوښکې راغلې دغـــرڅــــه لــه مـــــاتــه ښـــــــکره چيغې خيژي ربه بياڅوک سرپرې کړې سيندکې راغـــــــې
دګل رحماني رحماني نوې غزل
غزل تورې سترګې سپین رخسارپه خوب کې وینم مسافریم خپل دیار په خوب کې ونیم دوطن دهرسړي جبر مې هېر کړ خو ستا کبر او انکار په خوب کې وینم شین سهار، مست بارانونه او ګلونه سوې دښته یم ، بهار په خوب کې وینم نه منصور پېژنم ، نه په چا مین یم خدای خبر چې ولې دار په خوب کې وینم مخه ښه
ګیله
ګیله چي ستا تصویر ته ما امیل د اوښکو جوړ ګړو تا دمننی پر ځای زما د اوښکو امیل شینده وانه که لکه کلونه وړاندې چی دی زما ناچاره زړګې یواځی او تنها پریښی وه . ۱۳۹۰،۳،۳ جلال اباد د شپی لس بجې
هو
هو څومره په مینه مې ستا هري خبري ته هغه خبري چې له زهرو ترخه په مسکه خوله هو ویلي اخیر دي هم په شان د نابللي میلمه ځواب راکړ او هیر دي کړمه . ذبیح الله رحیمزی
ای کاتب تقدیر
داوردوژبې ديوې پخوانۍ سندرې نه په الهام . اې کاتب تقدير!! خوږې خوږې خبرې دګرمې غېږې عطر دشونډودلمبواور دګرمواحساساتو دتګ راتګ بهير اې کاتب تقدير!! ____ ديارخالي اوربل ته يوڅاڅکى دسپوږمۍ ماښام دغني خان يوتاردسپېلني چې وچ يې کړم نذير اې
عزل
اوس چې ستادبېلتون خيــــال راسره نشـــــــــته اوس عــــــــــــــــــروج يمـــــه زوال راسره نشـــــــته ستااوربـــــل ته له سپوږمۍ نه څاڅــکي غواړم فقــــــيرنه يم اوبـــــــــــــــل سوال راســـــــــره نشته اوس دهرښــــــــــــــــــکلي ځوانۍ ته هوس نه کړم اوزګارنه يـــــــم اوم
دابلیس بدرنګ لاسونه
دنړۍ له ستوني تاودي دنړۍ لمن په خپلووينوسره ده ديوچاپه توروجودکې ديوزړه په نوم يوڅه دي دادرنګ اونوره ډکه نړۍ وينه ورته ښکاري دانسان انسان وژونې لړۍ مينه ورته ښکاري ___________ مجيب احساس
خوب
خوب خوب مې لیده دونوپاڼوکې مرغۍ ناستې وي کلی له شوره ډک وي ماشومان ګورم پټ پټوني کوي ستړی شپونکی دچینې یخې اوبه په لپولپو وڅښي ــــ خوب مې لیده دکارېزسپینې اوبه له څوکږو،وږولښتیو ا وړي زموږدکلي بزګر بېلچه په لاس پوله په پوله ګرځي ... اوله خوښۍ نه یې خوله نه ټولیږي ـــ خوب مې لیده د دریال غږ اوڅوخوږې زمزمې له پورې کلي راځي شینکي آسان کتار،کتارولاړ وي له کجاو نه دولونګوبوي ځي ناوې
تعبیر
تعبیر دیوشېتمې پېړۍ ستړی انسان نیم دهوس قرباني نیم له ضمیرسره په جنګ کې راګیر اونیم لګیادی له نړۍ څخه کلا ګرځوي دشرق له ځمکې څخه وینې څاڅي په سپېره غولي یې داورلمبوته سیوري ناڅي اودلویدیځ له صحراګانوڅخه دتمدن رڼانړۍ ته ګوري دنړۍ غیږه کې دشرق اوغرب تعبیر ورک شوی نړۍ له درده چوي مجیب احساس
فریاد
فریاد زړه مې اوس دتوروخاورسپېره څلی دتقدیراودتدبیردبادڅپې یې اوس دهرکس اوناکس په لاره شیندي تیرپرون مې دژوندون ماته هنداره او هوډمنې ارادې مې دڅپواخیستې پاڼې ژونده تیرشه نورمې لاس نه درسیږي مجیب احساس
چيغه
چيغه !!!زمادزړه په تل کې مړه اورته پکى مه وهئ
نوروزته ليکل شوي يوشعر
نوروزنن مې دذهن دروازه ټګېده
في البديهه مشاعره
فی البدیهه مشاعره ــــ نوښت خلیل پرون (۲۰۱۱ډسمبر ۲۱) د ورځې شا وخوا یوولس بجې وې چې زه ( نوښت خلیل ) او زما ګران ملګری مجیب احساس په دفترکې بام په سر د لمر تودوخي ته ناست وو ، ما مې د پوهنتون د یو مضمون شل سلنې ازموینې ته درس وایه ، چې درس ورو ورو په کیسو واوښت، کیسې کیسې یو ځلې په شعر واوښتي مامې یو پخوانی بیت : مرګ راته ښه دی ژونده غلی شه ساه مه راکوه ددې ناکامه ضمیر شاته پناه مه راکوه احساس ته واوراوه ، احساس دا بیت نه و اورېدلی خوښ یې شو ا
غزل
فاصلې زمااوستاترمنځ اوږدې اوږدې پرتـــې فاصلې هــــــــسې خيالي راټولوم خـــورې ورې فاصلې زه مې د خپـل تاريخ په ورک باب پسې ستړي يمه ديوه ارمان اويوامکان دوه تلوســـــــــــــې فاصلې درواجـــونودديوال ترشـــــــــــــــــــــــــــاله يوبل پنا خدايه يوځا
دپښتو اصل او ريښه
ليكوال: پوهاند دوکتور حبيب الله تږی کله چې سړی هغه روايات او نظريات راسپړي چې دپښتو داصل او ريښې په باره کې په مختلفو آثارو کې راغلي دي، نو له راورټی سره دا خبره هرو مرو منی چې (دپښتنو دژبې داصل او ريښې په باره کې هم دنظر اختلاف تر هغه نه کم نه دی، لکه خپله دپښتنو داصل او نسب په باره کې چې دی.
دپښتو ليکدود په اړوند خاصې لارښودنې
دپښتو ليکدود په اړوند خاصې لارښودنې اروا ښاد استاد صديق الله رښتيني 1. د ( مې، دې، پرې، ترې ) اوداسې نورې کلمې چې په پای کې سپک زېر لري، تل په کوچنۍ (ی )) ليکل کيږی. د ( چه) توری هم د وينا
ایا مینه کوم دلیل ته اړتیا لري ؟
ژباړه :رڼا لودین اند ښايي ځینې خلک ددې پوښتنې په ځواب کله هم پوه نه شي . وايي چې یوه ورځ یو نجلۍ له خپل میېن څخه په خبرو خبرو کې وپوښتل، ولې له ماسره مینه لرې . او ول
غزل
زه خو شرا بی يم پيما نه را و ا ړو هنن نو ی ا ند ا ز کې رند ا نه را و ا ړ و همست د ميکد ی په شرنګها ر يم سا قی جا نهمستو پيما نو ته ز ما نه ر ا و ا ړ و همسته ترا نه مطر به ؤ چيړ ه ر با ب کېنن پکې نغمي عا شکا نه ر ا و ا ړ و هشيخه ژو ر مځه هسی نه چی بت پرست شیښکې فلسفه يو ه مستا نه ر ا و ا ړ و هګو ر ه ا با سينه په ورو ورو د ا ميئ نو شی کو هبيا ښکلې غز ل شا عر ا نه ر ا و ا ړ و ه--
نظم
څوک یې چي زما د پردېسۍ پر وطنهېري کوڅې ته رالېږې شعرونهچا مي د زړه لاره در وښودلهچي پر کوگل مي اوروې نظمونهد دې بې دردو په مالت کي اشناڅنگه دي زه په زړه کي وگرځېدمژوند دي د ستورو په حساب غواړمهد خدای په یاد سې چي دي ویادېدمنظم دي داسي پر ما خوږ لگېږيلکه شرنگی چي د سیتار اورمهتر خوله دي وگرځم گړېږه راتهپکښي کیسې مي د خپل ښار اورمهپکښي تصویر د خپل جانان وینمهپکښي سندري د خپل یار ا
