شعرونه
شين خالۍ
شين خالۍ چه په خوا کې می جانان هم را سره ويداسی ښکاری ټول جهان چې را سره ويد غمونو او دردونو بار می سپک شيشين خالي زلفی ماران چې را سره ويهسی عطرو په خوشبيو کی معطر شملکه مشکو لوی کاروان چې راسره ويچې د شوڼدو جام يی واړوم په سر کیشم بيخود لکه شيطان چې را سره ويچې د زلفو س
دجانان به لټون
دشمشاد چلونکوته سلامونه اواحترمات زه د(مکی کلیواله )یو شعردرلیږم هلیه لرم چی خپوريې کړی. دجانان به لټون خدايه چيري به پيدا هغه جانان کړم چي دسوي زړه حالت ورته بيان کړملابه څود نفرتو دنيا کښي اوسمچي مي ياررانه جدادي څوک دځ
اپشن؟
اپشن ؟ د تورې شپې په زړه کې د خيال په ماوس مې د خپل زړه د ډسک ټآپ
پيغورونه
پيغورونه
لکه د خاورو څلی
د مينې سودا
غزل
غزل
دې اونۍ کې مستان صيب راته داشعر راليږلی دی
شين پيکی که دې غوښت چې زما د قبر په شمال دې پيکی شين
سوداګر
وختونه نننی دی او خيالونه پرونی دید امونه نوی شوی او چالونه پرونی دیته نن ګوری سبا کې، زه سبا ګورم پرون کېسبا کاذب سبا دی، ماښانونه پرونی دیکله سور شی، کله تور، کله سپين شال راپه سر کړیرنګو نه ټول بدل دی او شالونه پرونی دیدا شرنګ د بنګړونه دی چې له ورايه غوږ ته رسیزولنې دی د وختونو، زندانونه پرونی دید ژوند شيبی مو ژاړی دمرګونو په در شل کېسلګی سلګی وطن دی ټول در دونه پرونی دیدا خپل مو پر دی شوی په پردو کې مو خپل نشتهد وينو سوداګر دی، بازارو نه
د وير کو څو کې _ شعر
د وير کو څو کې
دبدو زيری _ شعر
د بدو زيری
ګيله
ګيله
غزل ، جلال امرخېل
غزل ، جلال امرخېل ناصح دې ووايي په څه ؟ چې ملامته يمه کفر خو نه دی تشه خوله ، چې ملامته يمه ته داسې سره شوې لکه ته چې هېڅ ګناه نه لرې زه داسې چوپ شوم لکه زه ، چې ملامته يمه بس ګرانې خير دی نور په دې خبره تيږه کېږده درته مې وويل کنه ، چې ملامته يمه اوس د محفل د رمز ساتل زړګيه ستا په غاړه ما ښکته کړي دي باڼه ، چې ملام
څلورېزه
اتل افغان زما خاموشه زندګي به دومره شور پيدا کړيبهر به واورې وي په زړونو کې به اور پيدا کړيد سرمايې ټيکدرانو په زړه نه ځايېږيغريب سړى چې په ټول عمر کې يو کور پيدا کړي
څلوریزه
زما په خپلې سايې هم دومره باور نشته دىرڼا به لاړه شي او دا به مې تيارې ته پرېږدي دا د ځوانۍ ورځې دي پريږده دم په دم يې وڅکمپدې پوهيږمه زړښت به مې توبې ته پرېږدي
غزل ، جان محمد زرګر
په سر عذاب چې د ماښام اخلمد ژوند په لاره نوى ګام اخلم چې مې مزار کښې شنې جنډې رپېږيځان له يو داسې لويې مقام اخلم نن به د عمر تـنده ماته کړمهپه بسم الله باندې يو جام اخلم زه د خپل ځان سره په شر اخته يمزه د خپل ځان نه انتقام اخلم چې پرې ښايسته شي د غزل بيتونهدا ستا د سترګو نه الهام اخلم زړه کښې مې اوسې جان محمد زرګرهپه ډير احتياط دې هر پيغام اخلم
غزل ، شيرالرحمان بېتاب
ټکور مو نه کړل په ژوندون کې چرته خپل زحمونهمونږه مدام ياره ګنډلي دي د بل زحمونه په چپه خوله يې خوشبويې شهادتونه کولکه پټول رانه هر څو سېنه کې ګل زحمونه مونږه هغوئ ته لاس د مېنې او تړون ورکړىچا چې مدام مونږ ته سېنې باندې کېښول زخمونه زما په خيال به د ځوانۍ رنګېنۍ څنګه راشيتل چې تازه وي د بګرام او د کابل زحمونه هلته به ژبې هم بېتابه کار د تورې کاوههلته به سترګو هم په لارو کې کرل زحمونه
آرمـان
دلوی افغانستان دخپلواکۍ ویاړلي غورځنګ ته آرمـان په ژونــدانـه مې مـدام کر د سرو ګلـونو کړی وخت مې اغزن ګوزار د زړه په پرهرونو کړی زه د جانان په نوم د ریا مجلس ته نه یـم تللی ما يي مـزل په لـور د غـنو په سرونـو کـړی زما اکـر زما د ژونـد د هڅـو هانـد شاهـد دی ما د کاروان د جرس خیال ستا په ګردونو کړی اوس که غزلې لکه ساندې ستا په یاد لـیکـمه ما د ځان ویرستا په نامه تل پـه سازونـو کړی اوس خومې خواله نږدې راشه اخري سلګۍ ده ډیر انتظ
انساني جوهر
د نثر لیکونې : اغلې څپه پګاهي شاعر : سمیع الدین افغاني انساني جوهر یـوه ورځ پاچا، وزیر سره خـلوت کې پلار خبر یې کړه رایاد غمجن حالت کې ویل : زلمی وم پلار بــه تل راتـه ویل چې ته نــه بــه شې سړی ، تل وه رټل اوس خو دا دی پاچا شوی یم نامداریم کاشکې پلار مې وای ژوندی په اقتداریم که پلارجان مې وای ژوندی په دا جهان اوس بــه وای پــه خپل خبرې پښیمان اوس پاچا یم اقتدار مې شته شهرت هم هم می زر شته هم جایداد لرم عزت
واک
واک د ژونـدانـه د ښـیرازۍ تـار مې شړیدلی پروت دی څوچې جانان غفلت کې ډوب او غمـیدلی پروت دی په هر مالـت هره کوڅه او چـم ستا مات خالـونه پـه هـر ګـودر مې د بابا پـټکی لویدلی پـروت دي مونږه دعوه د ننګ غیرت واړه په دروغو کـوو کــنـډرکـنـډرزمـونـږه کلـی سوځـیدلی پروت دی زمـونـږ د پـیغـلـو د ژړا غــږ تـر مغـربــه لاړو ځوان اوسپین ږیری موپه وینو ژړیدلی پروت دی زه بـه دې څـڼـو له ګلاب له کـومـه بـڼه راوړم کابل لوټ شوی پيښور واک نه لویدلی پ
یو شعر
مور مور ته مه وایه چی څه ده مور نعمت د مځکې سرکی بهترین د مخلوقاتو چی هغی باندی تیریږي یو خدای په دی پوهیږي مور نعمت د خدای په مځکه څوک چی یی نه لري پوهیږي د یو ځل دیدن لپاره هره ورځ دی هوسیږي لکه آور دا غم ورښکاري پدی اور باندی سوځیږی او له خدای نه په ګیله چی دا غم به کله سوړ شی او دوزخ به یی جنتیږي پای سمیع الله خالد سهاک مونتری، کالیفورنیا د جنوری ۲۷، ۲۰۲۰ کال
د مومنانو رب!
خدای به ژر وطن ته سوله راولي مل د جنګ ځپلو افغانانو رب نور افغانستان به هدیره نه سي مل د غم ځپلو افغانانو رب *** رب به ورورژنه نوره ختمه کړي مل د سوزمنانو خوږمنانو رب وصل ته د یار په لنډ مزل ورځي مل د ستړو ستړو لارویانو رب *** ټولو نه بېوسه ښه نږدې ورته مل د بېوسانو بندګانو رب پام آزار ورنه کړې نازولو ته مل د بېګناوو مظلومانو رب *** مینه يې سپېڅلې او تلپاته ده مل د پاک زړګیو انسانانو رب مه ګو
