شعرونه
څوخبري
بـیـت الـمقــدس مــودی بې شکه مـقـدس هــرریــا کــاربه پـکښـې نـه نـشــي مــقــدس کعبې ته مُسّلِم ټوله مخامخ پرسجده سي په طواف بې هیڅ ژوی حاجي نسي په اقـدس کلـمه لـومـړی بناء اوشــرط ده داســلام په زړه کي نه منل به مسلمان نسي په کوّرسّ بل چاته کول دښوخبرو اوپخپله نه کـول ټـیـپ دی د بـرېـښـنـا بـل شی نه دی داجَـرَسّ مـاوکـړې داخـبـري پـه خـپـله څـنـګه یم الله مـودي وســاتـي چي نفسي نسـو پـه هوس
زمادقبرپه شناخته
زمادقبرپه شناخته ***** ا د یــره کـې مـې د قــبرلټـه وکــــــړئ!+ ورته وګورئ په شناخته یې څه لیک دی پې ښکل شوي به وي دغه څـــوبیتونه+ شـعرنه، دزړه بــړاس ډرامـاتیــک دی ***** د«کرزي» مرزي نه واخله پاچاګیان دي+ تـر«بــل زي» (۱) «احـمدزي» پـــــورې ټول ترپایه«شاه شجاع»شاه شجاع ګان دي+ کــه ریـشـتـیا تـــاریــخ یـې ګــــــــــــورې ***** اوچې خپسه دښکیلاک په وطن راغله+ زړ
آرمـان
دلوی افغانستان دخپلواکۍ ویاړلي غورځنګ ته آرمـان په ژونــدانـه مې مـدام کر د سرو ګلـونو کړی وخت مې اغزن ګوزار د زړه په پرهرونو کړی زه د جانان په نوم د ریا مجلس ته نه یـم تللی ما يي مـزل په لـور د غـنو په سرونـو کـړی زما اکـر زما د ژونـد د هڅـو هانـد شاهـد دی ما د کاروان د جرس خیال ستا په ګردونو کړی اوس که غزلې لکه ساندې ستا په یاد لـیکـمه ما د ځان ویرستا په نامه تل پـه سازونـو کړی اوس خومې خواله نږدې راشه اخري سلګۍ ده
امیلونه
امیلونه مـونـږ په اغـزنـــو لاروځـو په کې ګلـونه کرو پـه هـره څوکه داغـزیــو کې خـپل زړونه کرو شپو کی دلـمرســندرې بـولوتـورتـم لرې باسـو مــنزل پـه میـنه روڼـــوو او ســـهـرونـه کــرو په کــږلیچـنو سخـتـو لارو کې نـور نه تـمـیږو د ویـنـو څـاڅـکي بـلـوو سـره مشالونـه کــرو پــه جـل وهــلـو وچـو لــلـمـو لکه پـرخه اورو په هـریـوپل دوړانـدې تـګ کې یی بڼــونه کرو د یـو کـیـدو پـه لیار رقیب په جوړو کړو کـندو دروڼ سـبا پـه لــوردمـیـني مـ
غزل
غزل ګله! ستا په څیر دی جانان زړه ته مې را تیر دی جانان نه نه ګله، داسې نه دی ښکلی له تا ډیر دی جانان لکه نسترن داسې دی ما څخه چاپیر دی جانان اوس د غماز هیڅ نه مني پوه په زور او زیر دی جانان هر وخت مې په زړه وي نیکمل کله له ما هیر دی جانان
پردی بورجل
کـله چي پردی سوم لـه بورجـل نـه خـپـل* پـــه هـــــــرانــــګــړکــي وم خــواشــیـــنـــی تــل مارغه غوندي بـندي دزرو په قـفـص کي* خـوزمـابه یادېده دهغي لـــوخي سـرهـرځــل ستانـیه دهـیواد ده ستونزمـن په هـره ژبـه* مېنه وي هـرچـاته ئې ماؤی غوندي بورجــل که پردی له خپل هـیواد په بل مـکان ئې* کـــې سلــطان سې بولي دي وګــړي بیاهم بل
غزل
که غر ستر په سر یې لار شته د تیارو پسې سهار شته دا بڼ ځکه ښایسته ښکاري چې چوپړ ته یې ملیار شته دومره ډیره موده وشوه لا تر اوسه یې پرهار شته چوپه خوله وه هیڅ یې نه ویل خو په زړه کې یې اقرار شته زه پرې څنګه باور وکړم چې په ستګو کې یې انکار شته نابوهۍ زور لګولی په دې چم کې څو هوښیار شته که په ټولو حساب نه شي دلته څو سړي د کار شته ما ځان خپله پیژندلی چې نصیب قسمت مې خوار شته دڅو ورځو مس
سیاسي شـیخ تـه
شـــیـخـه تـا نـه مـې زړګــی قــلـــم قـــلـــم دی چې رقـــیـب دې دیـره کـړی پــه خـپـل چـم دی دا پـــه تـیـــګـه د پـښــــتـو نـــه تــلــل کـــیـږي بې تـهــذیــبـو مــو پــه کــــور ایـښـی قــــدم دی زه یـی سـرې ســـترګې لـنـدې لـیـدلی نـــه شــم هـــر نـظــر راتــه پـیــغــور د خــپـل صـنـم دی پــه کـــوڅـو کـې دشـین سـترګــو ډلـې ګـــرځي شـیـخـه دغــه دې دخــــپـل ریـاضـت کـــرم دی زه پــرې نــــوم دمــیـکــدې بــــدوی نـــه شــــم
مور
چې یې مینه په رښتیا کړه هغه مور وه چې رڼا یې دا دنیا کړه هغه مور وه هم خاپوړې هم لفظونه یې درزده کړل دژوند لاره یې رڼا کړه هغه مور وه کړاوونه یې په چوپه خوله ګاللي بیایې هم په خوله خندا کړه هغه مور وه ته ناروغ وې ستا له غمه ویده نه شوه ټوله شپه یې بیا سبا کړه هغه مور وه تا به کله په ناحقه ورټله دې به ستا سر ته دعا کړه هغه مور وه ته به لیرې چیرې تللی په سفر وې تاپسې به یې ژړا کړه هغه مور وه ترهغو چې به د کور په
انفجار او انتهار
انتهار اوانفجار بیګناه چی وژنی هغه انسان نه دی دا بی رحمه ، کافر لا حیوان نه دی ناخبره چی ګذار کوی د شا لوری دا موږک ډوله نر د میدان نه دی نا حقه چی تویوی د مسلمان وینی قسم په الله چی اهل د ايمان نه دي کرامت نلری، دا وحشی انسان نه دی په هیڅ کتاب دی مسلمان نه دی د پردو په دالرو پړودل کیږی څرګند دښمن حاجت د بیان نه دی ظریفه دا وژل وژل خو نور د زغملو نه دی د مظلومانو وینی تویول د منلو ندی څو چ
شهر بی پرسان
شهر بی پرسان هر که اینجا آدم کشت آدم میشود نورچشم قوم و عالم میشود ظلم وقتل فساد شده معیار آنکه زیاد کشت قهرمان سنګر میشود ګر کشانی اش به حق و قانون حزب و قوم و به او سپهر میشود کند عهد جاسوسی و غلامی دشمن ګر عام کشت محبوب و رهبر میشود درین ظلمت سرا هر چه به هنر میشود آدم بی علم وسواد زود رهبر میشود عالم وفاضل شده خاموش ز حیا سنګ وریګ کجا ګوهر میشود شمشیر زن و لاف زن شده خطی اسپ جنګی در رو
دډیموکراسۍ برکت
طنز محمود نظری دډیموکراسۍ برکت مشه په دې درکړې دنیایي پیسو او مقام مغرور نه ستا په علم بلکې غلامي درکړي سوي ضرور که څه دلته خاین چې ټګ او چالاک وي مخي ته ځي بیا هم مشه د بل په اشغال باندې خورا ډیر مسرور دډیموکراسۍ له برکته شکر نن ښه فني ټګان لرو له هر کام څخه ښه علمي او ادبي چرندکان لرو له دین څخه شخصي ګټه ډیره ښه اخلو د ښنوپیسو ښه پاخه لغړ لیونی عاشقان لرو پرمخ تګ نسته یوازې شا تګ دی شاتګ په ارګ کي دننه ښه مسلک
فنري جنرالان
طنز مشره د جنرال مقام دي کړ خورا ډیراوچت او پورته اهمیت د څوکیدار دي کړ د تاخوري ماخوري جنرال د واکمنو غلو زامن د مور په نس کي جنرالان کوې دهر زورور غله زوی دی د وطن ازلي جنرال سترجنرالان دي دهرې لوټې لاندې پراته دي درې دارګ زیږنتون د هر بیسواده زوی کړي فنري جنرال نور حربي پوهنتون او ارکان حربي نه ده دلته په کار هغه چي د لوی غله له پښته وي هغه دی اصلي جنرال هر ښه جنرال کولای سي وطن وپلوري په دوو درو هغه چې دپردو ښه سپی وي هغه دی ا
اوداشغال په ځدلمبه شئ!
***** ای زما دملک آسمانه ای اوچت اوچتوغرونو اوای وچووچوتړو ای خورو ورو درو اوای تکوشنوناوونو ای ځنګلونو ای باغونو ای سپیروخړوډاګونو اوای خړوخړوخاورو ای څپاندڅپاندسیندونو ***** ای خوږو توروموماڼو سروکرکڼو سروکرواړو ای غوزانومرخڼیو ای بادامواوپیستیو اینځرانواوتوتانو ای سنځلوپستوولوـ نوروزیو دخورماجنتي ونو اودکیلوببروپاڼو ***** ای ددښتوسپیروترخو اوزمادډاګونوسپلنیو اوسپیرکیو(۱)
ورورګلوۍ
ځينې ، ځینې په نامه باندې افغان دي په باطن کې ددې خاورې دښمنان دي په هویت د افغانیت باندې شرمیږي ځینې اوس لا په قدرت کې حاکمان دي د تعصب اود نفاق اوریې بل کړی ډیر بې رحمه پردي پاله ظالمان دي ترحم یاڅه انصاف په دوئ کې نشته د پردو پټ اوښکاره جیره خواران دي نه د سر نه د چا مال امن خوندي دی بې احساسه ډیر بی رحمه انسانان دي اوس افغان ولس یو شوی بیدار شوی شي رسوا به کوم هغه چې خاینان دي د حساب ورځ ده راتلونکې لرې
سپک خلک
طنز محمود نظری سپک خلک یو من پنبه او یو من وسپنه ګوره وسپنه لاندې ځي پنبه د اوبو پر سر دا د طبیعت سمه نا برابري ګوره ورته دوه هم وزنه نه دي سره برابر پوکي چلیږي همداسې په دنیا کې وچ لرګي وینې چې تل ځي د اوبو پر سر ډبرې تل د اوبو به تل کي پرېول کیږي ځګ او خاشاک وځي له هر ې مورۍ بهر هر سړې لس پاچاهان لیدلي ژوند کې د اشغال پاچاهان لکه خلپل ځي د اوبو پر سر که له غلو سره یارانه کوې په جیبو دي پام کوه که د ش
دملیاردلاس ګل:
ای دسپـوږمـۍ دکـنـارګله ملـیاردي چیـري دی هرچـیري بې ملیاره ګل ددښت دګل په څیري دی بې ملـیـاره ګلان ټوله په دښــتوکي وده کـیـږي تازه ښایسته ګل ئې له ګلزاره دملیارپه زوري دی چمن که شین اوښایسته دی ګل پکښې تازه دی داده هــغـه بوډابـڼـګري د زیاراو لاس اوُبخري دی په سروګلوغونچوکي بلبلان هوس کوي چوغیږي دا د بـهـــار او مـلـــیــــــار واړو راوړی انــځــوري دی
سوالګر
خدایه قبول مې کړه سوالونه، درته سوال کومـــــــــــه نور له موږ لرې کړه جنګونه ، درته سوال کومـــــــــــــــــه سر مې قبول کړه چې ترې ځار یې کړم وطنه ځنې خو نه د کونډې مور ویرونه، درته سوال کومـــــــــــــــــــه ما لیونۍ د یو زمان په انتهاء کې ویښ کــــــــــــــــــــــــــړه چې خوشحالي وي هم جشنونه، درته ســـوال کومه د غیرتي ولس پکړۍ نه ، نن بهیږي وینــــــــــــــــــــــــــــــــــې ټپونه ټول کړې ته ګلونه، درته ســـــــــــــــــــــــــ
د وطن زانګو شوه تشه...
................................................ بیا د وطن زانګو ده تشه ننګیالي چیري دي تش خالی ښکاری جنګیالي چیري دي *** تشه خو ښکاری له ډیر وخته ها جنګیالي چیري دي او د جنګیالو مشر مرګی جدا کړ راته *** وطن خالی شو بیا مرګوني یو ځوان یووړ یو هڅی کس چی په لکونو بی جوړې وه او په ملیونونو کی یوازی یی وطن خوښیده او پدی لاره کی یی هرڅه ده له لاسه ورکړل او لا په ځان یی هم صرفه ونکړه
خزان
راغــی خــزان بــیــا درنـګـوسـره تـیار وُنــي رنګــیــنه سوې خــو ژړپکـښــې بسـیــار سوځنګل داسي رنګین نقاش ورته حیران په لیدوبه ئې موړ نسې عجیبه ئې دی رخسار په چمن کي زاغان ګــرځــي بـلـبـل نسته وارُونه دي چي ګـــرځي نن خــزان سبــابـــهار چمن خواردی دګلونوبلبل دی بې ګلــونو خــدایــه راولــه! بـیاهــغــه مــهــال دښه ګلذار
د وطن اتلانوته
ژوند کې کله ښې شیبې، ساړه ایام شته لکه ورځ چې مازیګرلري ماښام شته کار،زحمت او ارادې چې سره یو وي بیا فرصت دښوشیبو دښه انجام شته د وطن مور ته به ویاړ او افتخارشي چې په کړو یې ولسونو ته پیغام شته داغیار دا تریو تندي د تیر وختو دی په مالت کې یې بدمرغه او بدنام شته کوم غلیم چې مو د ملک بربادی غواړي دې بې رحمو خپل تاریخ ته کله پام شته په فریب، ریا دوکه کاذب شهرت کې د پردو مخو نوکر دوئ کې غلام شته افغاني خپل اتلان
جنګ که تجارت
طنز محمود نظری جنګ که تجارت امنیتي چارواکو ته جنګ ښه تجارت دی دهغو په دې بزنیس کې ډیر ښه مهارت دی دا د څوکیو د اجارې پیسې اخیر ورکول غواړي په دې کار کې هم دین ادا هم مدال هم شهرت دی کورونه دوکانو نه په کې د چوروروسته سوځیږي هغه پلورل سوي دمهماتو لست ددښمن غنیمت دی خره ته رایه ورکړه نه انسان ته تر خره بدتر نه هغو ته چې لري سر دانسان، ماغزه د ځناور خدایه موږ ته وکیلان دانسان ماغزه لرونکی اواندام را هر کار یي نه وي له
که زه ونه ژاړم
------------------------- که زه ونه ژاړم نو زه به لکه یو مرغه یم په قفس بند چی نه الوتی شی او نه سندري وایی *** که زه ونه ژاړم نو زه به لکه یو غر یم د واورو ډک په سوړ ژمی کی چی نه ونه لری او نه وحشی حیوانات *** که زه ونه ژاړم نو زه به لکه یو ډنډ یم چی غواړی و بهیږی لکه یو سیند او بیا به لاړ شم او او مځکي له ابو ډکي کړم *** که زه ونه ژاړم زه به لکه یوه ونه یم
په واله دا افغانان ناروغان دي
طنز محمود نظری په واله دا افغانان ناروغان دي ددې وطن خلک له یوه سره ناروغان دي که څه ساده خلک که څه باسودان دي که څه سیاستمداران که څه مداریان دي که څه سپین ږیري که څه ځوانان دي ټوله له یوه سره خطرناکه درواغجنان دي په خدای دا افغانان ټول ناروغان دي یو حوصله نه لري دستي جنګ کوي وار په یو بل په سوک یا څنګ کوي دجنو پسې ډله روان چشت چشت کوي بل ګوته پورته پورته ایشت ایشت کوي په دولت راټول سوي یوڅو خاینان دي پ
دساقي سره خبري:
ساقي خواشینی نسې زماپه ناوړه طبیعت جهان دی د ځـوانـۍ راکـه تــه مــاته مهـلت راسه ای زاهده زَړه خوشاله خوله خندا کــه جنت غــواړې رښتـیاداځای دخــلـوصیت دمییوډک جامونه رنګارنګ څرخي محفل کي ته هم سه منتظرد ازل برخه رسي په فرصت ږغ کړمه ساقي ته جام ډک راوړه دمیـیـو سـاقـي کــړي اشــارې صـبـروکــه تــرنـوبـت وزم سهارګاه له میخانې وخپل ستـوګن ته وایـي سـاقـي کښـېـنه سـم نـه دی سـتاوضعـیت وایـمـه ساقي تـه ویښ یـم که خـوب ویـنـم ســاق
