شعرونه
د دروېش دراني يو تازه شــــــــعر
د مړو غوښه يې وي خوښه مګر هلته دا خواړۀ نۀ وي، په دا وي را الوتے چي خپل دغه ارمان دلته سم پوره کړي نېغ زموږ د ملک په خوا وي را الوتے او دا خوب يې په رښتيا دلته رښتيا شي چي را ننوزي زموږ د ملک فضا ته مړي مړي وي، هر لور ته مړي مړي چي له پاسه ګوري دَے د مځکي خواته خو ټوټې د تن يې وي سره پاشلي هيڅ يو مړے پرله پوري نۀ وي پاته چرته جسم د ماشوم له منځه ورک وي او ترې پاته وي وړه غو
د زړه احساس
ليکوال: نورمحمد غفوری د عـــيشـو پـــه نـېشـو مـسـت کـله ويښيږی؟ د رنـځـو نـېـشـه يــاران د بـار مې نـشـته دا د مينې د ادراک پـــه مـشــغــــــولاکـــې ماخــسـتـن را ځـنـې هير، ماښام مې نشته له هــــیواده مې ګـــــرداب د ویـنـو جوړ دی &nb
د اومان نـــيازي څو تازه شـــــــــعرونه
کميس غږ مې نه اورې ګڼه ګوڼه ده نن سهار مې جامې ومينځلې شمال سو کميس مې د توت له څانګې باد يووړ د ګاونډي د دېوال پر اغزن سيم پورې نښتی نن مې ټوله ورځ لوڅه شا
د غرونو خلک يو...
د خدای مارغان راځي نغمې د ملکوت غږويمطرب ته اړ نه يو او ذکـــــــــــــر د ستار نه کوو د ســــر قاتل ته هم ســــلام کوو سلام يــې اخلوولو يې مخــامخ له شانه پرې ګوزار نه کوو په ستن کې تار شو اچلوی د سپــــــوږمۍ په رڼاڅراغ کې تېل نه سيزو دا د تـاوان کار نه کوو
د سيد جــــيلاني جـــلان دوه تازه شــــعرونه
په سپین لباس کې سپینه ځلیده روانه وه ته وا رڼو اوبو کې اینه روانه وه هر څه که مې د ستړي زړه غږونه پسې وکړل خو نه یې اوریدل نه اودریده روانه وه شرنګا یې له قدم قدم درګرده پاشیده
د زړه آواز
چي په اخلاص ابادوي ویجاړ کورونه د بل د هغه چا کور دی ودان وي تر قیامته پوري کفر يې نه سي ختمولاى ذمه یې خداى اخیستې روښان روښان به پاک قران وي تر قیامته پوري د حق باطل جنګ را روان دي له ازله څخه دحق باطل جنګ به روان وي تر قیامته پوري
خپل سره ما توم دي ټيټومه خو دي نه
منم دا چي د یو پلاره پیدا د مور زامن یو چي ته من زه چهاریاک سم قبلومه خو دي نه غرور ته د فرعون چي د موسی عراده نه سي ژوندونه تانه تېرغلامومه خودي نه د پلار نیکه شملې پت به دي ساتم تر قیامته لوګی به درنه ځان کړم شرمومه خو دي نه
د الفت صاحب فرياد
پنځو روپو باندې ولې هره ورځ خرڅوې دين و ايمان دي مسلمانه ډېر ارزان که نه وي آه و فرياد د چا له لاسه دغه خلک کوي؟ چیرې بې رحمه، خدای ناترسه ظالمان که نه وي دا ميدانونه ولې سره دي په سرو وينو باندې په هر هېواد کې شرمښان يا قصابان که نه وي لکه و
پر اسلام مين
پر اسلام مين دوست محمد عرفان څوک دئ د مال څوک د دنیا څوک د دولت په ارمان موږ امتیان يو د سلطان د شفاعت په ارمان ** چي مو د مرګ صحنه د سترګو څخه لیري نه ده د مخلوقاتو د لوئ رب د مغفرت په ارمان ** چي مو مشغول وي تل په حمد و ثنا ژبه و زړه د پاک الله (ج) د سپین&
ليكوال پيرمحمد کاروان
دوې شاهينې سره ناستې دوې دې وروځې سره جوختې لکه مينې سره ناستې زه شاهين ومه په خوب کې ښکار د مينې پسې تللی وم له ځانه تښتيدلی په شاهينې پسې تللی ما په خوب کې له يوې ورکې ښاپېرۍ وې سترګې غوښتې دې را وليږلې غبرګې د کعبې په تور حجاب کې زه يې ورو ورو تاوومه د خپل زړه په سره ګلاب کې زه په تورو شپو کې ګرځم دا ډيوې به مې په کار شي ستا ملالې او ځلاندې سترګې دوې به مې په کار شي کاروان
پيرمحمد کاروان غزل
آرامه مې په سترګو غوړېدله لکه خوب په خوا کې راته ناسته وه بې شوره لکه شپه حيا يې پښتنه ده په حجاب کې ده نغښتلې خاونده ته يې مه کاندې سرتوره لکه شپه رانجه د ليونۍ مينې يې څکلي وو نشه وه
د حقيقت ورځ
چې پلو له مخه لېرې د هر چا شي دا رنګينې جامې څيرې د ريا شي حقايق ټول رابهر شي له حجابه پټ کارونه را څرګند زما او ستا شي که رازونه که رمزونه که اسرار دي لکه ستوري د اسمان هسې رسوا شي مقصدونه ، غرضونه ، عملونه بې پردې او بې سيرته برم
”زه مهاجره مرغۍ“ حسيبه شهيد
د زیږدو نیټه مې کټ مټ د دې کلي د جنګ په شانې راته معلومه نه ده د ښوونځي لاره مې په لوګو وموندله اولومړنۍ زده کړې مې د راکټونو د درزا په بدرګه کړي ديٍ تر منځني ښوونځي مې د ماینونو تر منځ لار وهلې او لوړې زده کړې مې
غزل
د سبا د انقلاب دا زړي خــــــــــلــــــک د دې وږو ولسونو غړي خلــــــــــــــک يوڅو سپي ولس خواره دې ورته پريږده هسې څه تړي د دار په پړي خـــــــــلک د غربت تر تورو ليکولاندې پــــايـــــي ستا دوير وچغ په غاړه ستړي خــــلــک د تاريخ په هديرو کې به خښــ
غزل .بختیارځدراڼ
تسکین یې ګران دی زړه مې ډیرله ارمـانونو ډک دی ځــــکه غزل مې لــــه دردونـــــــو فریـــادونو ډک دی &
غزل
غزل نصیر کوټوال نازولې وه ښایسته وه چې وړه وه بس د سرو ګلو غونچه وه چې وړه وه لا یو بل راباندې ګران وو چې واړه وو لا یاري زم
بهاره ستړی مه شې//قاري عبدالستار سعيد
بهاره ستړی مه شې ته به خبرنه یې چې زما او ستا په دې مېنه کي په غرو ، رغو ، په اېلبندو ، په ورشوګانو باندې دا لس یوولس کاله کیږي چې کلسټر وریږي په هرکلسټر کې سل او شپږشلې بمونه پټ وي نیم یې چاودلي ، نیم ناچاود پاته دي نو په شپنو او اوبورو دې غږ وکړه چې ډېر پام وساتي دلته دهر اېلبند او هرې ورشو ت
يو شهيد شاعر او يو تلپاتې شعر یې....! // عنايت الله کاکړ
۲۰۰۲ کال وو چې يوه شپه ځينې ملګرې ميلمانه راغلل. له دغو مليمنو سره يو ښکلی، ګلورين، جذاب، حليم او متين ځوان هم ملګری وو. ډير حياناک او ډير دروند انسان وو. د ژوند په نولسم کال کې يې نوی ګام ايښی وو، تر سپين مخ يې د تورې ږيرې هاله را تاو وه، سپين غاښونه یې د سرو شونډو په منځ کې ډير خوندور ښکاریدل. له هرې خبرې سره موسکا موسکا وو. د دغه نابلده ځوان ميلمه دروندوالي، متانت، حيا او کريمانه خويونو ته په کتلو سره مې له مينې سره سره غبطه هم پرې راغله...! وروسته یوه ملګر
پتمني خوري! استاد عبدالرحيم مسلم دوست
پتمني خوري اسلامي دین ستاعزت غواړي دانساني کرامت خوله ستابغاوت غواړي کيڼې پښتۍ دحوالوري څوخبري واوره له میني ډکي ښې خوږې لکه شکري واوره دزړه له کومي صمیمي اوښې ژوري واوره غوږورته کښېږده ښه په سوچ یې برابري واوره نن دهوس ګوډاګی ستاشراوذلت غواړي داستاپه هکله پیداشوي اندېښنې راسره یوخوا ناوړه رواجونه عنعنې راسره بل خوادظلم اوستم دي افسانې راسره داله فریب اومکر ډګي زمانې راسره ددوستۍ رنګ کې ستادښمن درنه ستاپت غ
دريمه انلاين په طرحه مشاعره
بيګا دجمعې مبارکې په شپه د۲۰۱۳ ميلادي کال ددسمبر په ۱۹مه نيټه دښاغلي احمدګل ريان دفیسبوک په پاڼه دانلاين مشاعرې دلړۍ يوه بله هغه يې وشوه چې دمشاعرې مطلع دښاغلي عبدالحنان همت دغه بيت وو. ( موږ ژوند غواړو له خدايه ابدي پر دغه لاره )
دوهمه په طرحه آن لاین مشاعره//احمدګل ريان
بيګا ماخستن دجمعې مبارکي په شپه د ۲۰۱۳ زېږديز کال د دسمبر په ۱۲ مه نېټه د تاند شاعر سیدا حسان الله الهام د فيسبوک په پاڼه دوهمه په طرحه مشاعره وشوه، د مشاعرې مطلع په خپله د الهام صاحب لاندي بيت وو.
لومړۍ انلاين فيسبوکي مشاعره //مشفق حريتمل
دتیرې جمعې په شپه د ۲۰۱۳ زيږديز کال د
دعبرت سبق
بيابه ترې واخلي دا نړئ دعبرتونو سبق
سرچپه دنيا
ښه بد شوی او دبدو نامه ښه ده دادنياخوسمه نه ده سرچپه ده
