شعرونه
د کرونا ویرس
د کرونا ویرس خپور شوی په جهان دی ټول عالم ورته حیران دی - حیران هرې خوا سلهاو انسانان مري که څوک غریب دی یا که خان مري پروای نشته د بل دین که مسلمان دی ټول عالم ورته حیران دی - حیران علاج یې نشته افریقا کې نه په یورپ نه امریکا کې چانس د هغو دی چې په کور کې بندیوان دی ټول عالم ورته حیران دی - حیران دا نه کوم ټوکې مسخرې دي دې کې د مرګ او ژوند کیسې دي بې پروایې کې مبتلا پرې هر انسان دی ټول عالم ورته حیران دی - حیران نه وخت د
وختونه
هیڅ زړه سوی د زمانې په زړه کې نشته رانه اخلي د کور کلي یاران ورو ورو لا تر اوسه يي لېدو په تمه پایم کاشکې ووینم راپاتې دوستان ورو ورو تېر وختونه چې د کلي را په یاد شي ځي له سترګو مې د اوښکو باران ورو ورو که څه ژوند وو، خو د ولس په منځ کې ژوند وو ترې محروم شوو رانه واخیست اسمان ورو ورو وخت له ټولو سره هسې لوبه وکړه چې به يی پایلې راښکاره کړي زمان ورو ورو د نیمګړې ژوند قصه لکه توپان چې رژوي د ژوند له بڼه ګلان ورو ورو څو غوټۍ خوله پرانیستله، الهام
مړې پړې سترګې
طنز جار سم ستا لکه سویی دا رډي مډي سترګې جا رسم ستا دکروتو لپاره دا ټیټی میټي سترګې ته خو نه موږ ستا په کړو مړو ډیر شرمیږو جا رسم ستا دقدرت لپاره دا ویتي میتي سترګې داسې خبرې کوې څوک له ورایه پوهیږي درواغ وايې جارسم ستا داده دعوه جلابي وچي مچي سترګې له نکټايي سره دخلکو په په پزو لکه کرونا ننوځې جار سم ستا دغوښو لپاره دا وږي مږي سترګې سترګې مې لیدلی نه دي داسې لکه دا ستا سترګې جار سم دښکار لپاره داستا رټي مټي سترګې اوریدلي مو دي چغر، بیجیا ، کاجر
اشعار(ولس،ولسمشر، امیریکنز، طالب،ولسکشر)
(ولس، ولسمشر، امریکنز،طالبانو او ولسکشر ته !!!!!) ګرانه افغان ولسه! اول الله بیا محمد ، بیا دې خپل ځان پیژنه! کلتور،تاریخ،جغرافیه او بیا جهان پیژنه خپلې ښیګڼې او بدګڼې دې تله کې واچوء خپل صوابونه،ګناهګانې په میزان پیژنه ډیر پخوا نه ځو، همدا شل کاله وضعیت دې ګوره وطن دڼنه،سیمې او باندې دښمنان پیژنه څوک ستا په خیر دي ،څوک په شر ،عقل نه کار واخله دین او دنیا ته دی ښه ځیر شه ،ټول قرآن پیژنه اوس چې نړۍ باندې سرتاج د کورونا نازل ده الله ته وژاړه ،
قانون
د خلقت ټولو شیانو کې قانون شته په قانون کې د هر څه ګوره ژوندون شته د اتوم کوچنۍ ذره کې هم موجود دی نیوترون او پروتون سره الکترون شته الکترون هم تړل شوی په قانون دی هلته نظم، اتحاد او پیوستون شته انحراف کې زلزلې شي توپان راشي د طبیعت په بې نظمۍ کې هم جنون شته چې افراط او تفریط راشي په هېواد کې داسې حال کې امکانات د جګرخون شته د انسان په سر کې عقل ستر قانون دی دې قانون کې د لوی خدای عظیم سمون شته چې قانون نه وي ټولنه د بشر
بی خبري
زما د قــوم ارواح پــه ځـالـه کی ویــده پـاتـی ده ځکـه تګــلاره کـی زمـا لا اوږده شـپـه پـاتـی ده زه د نــړۍ ابـادي نـه مـنـمـه دروغ یـی بـــولــم پـه کـی کــنـډو کــنـډو زما دیـره حجره پـاتی ده پـه پـرمخــتـګ اوتــرقـۍ د بـل چـا څـه کـوومه چی قـوم می پاتی دی زه پاتی یم جګړه پاتی ده په جنـتي وطن کی پروت یم او کډوال می بولي نه می جومات کی برخه شته نه هدیره پاتی ده دسر منزل په لور دژوند کاروان له مونـږه تللی لارښود می نه شته ترږمۍ ده لاراوږده پاتی ده اغـی
کرونا چاته غم چا ته تجارت
طنز راغلې ده دنیا ته توره نړیواله وبا نوم یې وايي دی پاچاهي تاج یا کرونا ښه قانون او عدالت زده کړه له کرونا په هغه یو دی لوی شاهنشا اوګدا دهغه لکه دتجارانو حرص لیري ګرځه هغه نه لري د هیڅ سیاستوال هیڅ پروا څوک چي ډیرورته نژدې سي دې پیري ته هغه ته وایي مړینه خوش امدید مرحبا *** وروره لاس نه درکوم ځکه راباندې ګران یې کرونا پښي نه لري دهغه پښې لاسونه دي زما برید ځایونه یې مسجدونه ، کلیساوي او مندرونه دي د بنډارونو او بیروبار ځایونو تښتم نه ګورم
آزمـــون
څه رنګینه شان موقعه ده د تـاریخ حساس شیبه ده سرنوشت پــــه بله کیږي د افغان د ژوند کیسه ده زما ، ستا چې د لسیزو د حالاتـو نــــه ګیله ده اوس راپاڅه لاس په کار شه چې د مرګ او ژوند صفحه ده ښه یې وینو چې ډوبیږو لا هم وینه مـو سړه ده د افغان نسل ورکیـــږي ترېنــــه پاتې قافله ده نن د وخت بدنام سالار بیا د ولس په سره دعوه ده سره یو شئ چې ورکیږو د غلیم سره مـو شپه ده شهامت مونږ ته پکار دی څه ویرجنه س
اعتراف
نن مهال داهسې لوبه ده روانه چې بدیل يي لیدی نه شي هیڅ زمان کې چې پخپله تر شیطان ځني شیطان دی بیا شیطان په کاڼو ولي بل مکان کې ځان قبا کې د حدیث او قران نغاړي نه څه چرت وهي حدیث نه په قران کې ژوند يي خپله په دوزخ ځانته بدل کړ بیا د ځان ګنا غورځۍ د بل ګریوان کې هیڅ ښادي، خوښي به ونه ګوري ژوند کې څو تغییر بدلون رانه وړي پخپل ځان کې ملامته به تر نورو اول ځان کړې کوم بڅری که ژوندی لرې وجدان کې خپله ګرم یوو، ملامته هيڅوک نه دی ژوند مو تېر کړ د خوښ
داسې یوه ژمنه چې په ځای نشوه
په پخوا وختونو کې کله چې جاپان نوی جوړ شوی و. هلته په کلي کې یو زلمي ژوند کاوه. هغه وړکی حساشي نومیدو. هغه یو ډېر مهربان ځوان و. خو ژوند ورسره یاري نکوله او ډېر غریب و. هغه باید ډېر زحمت ایستلی وی چې وکولی شي د خپل ورځینی ژوند پر مخ بوځي. په ګرمو ورځو کې به يې کار کاوه. خو کله به چې ژمی نژدې شو د کار موقع به بیخي لږه شوله. کله کله به وږی هم پاتې شو. یوه ورځ په ډېره سړه هوا کې د باندی ووتلو. یو څه په ځمکه ولیدل. له ځانه سره یې وویل دا څه دي. کله چې نږدې ورغلو، ګوري چې یوه مرغۍ پرته ده. له ځا
پړانګ راغی (دروغجن شپون)
دا د یوه کوچني هلک کیسه ده چې کرشنا نومېدو. هغه د خپل پلار سره په کلي کې ژوند کاوه. کرشنا او د هغه پلار دواړه شپانه وو. د ژوند لګښتونه یې د غواګانو له ګټې ترلاسه کول. کرشنا ډېر دروغجن وو. هره ورځ به يې یو دروغ ویل. ښه نو زه نن څه وکړم؟ ولې زه هېڅوک نه وینمه؟ زه به نن په چا باندې ټوکه وکړم؟ زه نه غواړم چې زما ورځ په بېځايه تیر شی. هو نن زه ډېر په تنګ یم. یو څه فکر به وکړم. ګوري چې پلار یې راغلو. کرشنا حیران شو. پلار یې ورته وویل څه شوي دي کرشنا؟ ته ولې ولاړ یې؟ هېڅ هم نه پلاره یوازې فکر مې کا
غزل
کــــــه په لر مري یـــا په بــر مري لـــه زخــمونو یـــــا پــــر هر مري دا پښـــتون دی چی هــر ځـل مري څوک په شـپه څوک په سحر مري نیـــــمه دیــــخو نیمـــــه هـــا خـــوا پــــه سلـګو سلـګو نـــــن لمر مري څـــــوک دی ووایی خــــــــالد تـــه دی دنــنــــــه یـــــا بــــــهر مـــری سمیع الله خالد سهاک د فبروری ۲۸، ۲۰۲۰ کال مونتری، کالیفورنیا
موازي حکومت
طنز غني زه ستا سره حکومت موازي جوړوم په ارګ کې بیا ستا سره دفتر مساوي جوړوم زه بل څه ددې ساده بوله خلکو نه غواړم له رحیمي څخه څارنوال یا قاضي جوړوم که موزه قبول نه کړم په خپله خوښه پاچا په ټول هیواد کې هر خوا هوایي ډزي جوړوم خیر که ما پنځوس په سلو کی رایې نه دي وړي زه دلته یو ښه حکومت د بورژوازي جوړوم زما عصري دفترونه په کار نه دي که مرسته نه وي زه په دفترونه کې دپرو ډک ګړبوزي جوړوم ما د ګران دوستم سره دا وعده کړی دهغه
غزل
غزل زړه مــــې تنګ دی ګذاره له ما نه نه شيیاره بس دی یارانـــــه له ما نه نه شـــــي لاس مې پرېږده زه همداسې نشه ښه یمساقـــــــي ومنه توبه له مــــــا نه نه شي د پښتو پــــــــــه زولنو کـــــــــې یم تړلېورتــــــه ووایه خفه له مــــــــا نه نه شي زه په لـس روپو مـــزدور مور مې ناروغهزړه مې رپي چېرته مړه لــه ما نه نه شي خدایه ته مــــــې د زړګي خ
زوړ شوم
کله چې زه به له کوڅو تیریدم پنځه او لس به په کړکو ولاړې له هرې خوا کتلې څو کاله تیر شول جنوکي کمي شوي هر یو، یو خوا ولاړه او زما ویښتو په رژیدو پیل وکړ او پاتې شونکي په نوبت شول ټول سپین اوس په کوڅه او لا په ښار څوک نشته په محبت چې نیم نظر وګوري سمیع الله خالد سهاک مونتری، کالیفورنیا دوشنبه دفبروری ۱۶، ۲۰۱۵ کال
فــتــنه ګر
بې ضمیره لـــوی دښمن دی د بشر بې حیا او بـــې انصافه دی فتنه ګر خپلې ګټې او د بل بربادي غــواړي چال ، دوکه او مکاري یـــې ده هنر په ظاهر به د ورورۍ نه درته وایي خو په زړه کې د ابلیس نه دی بدتر نه انصاف نه ترحم لري په زړه کې دی بې رحمه ،خرابکار دی، ستمګر ولسونه که دغم په ټغر ناست وي پروا نکړي که سوځیږي سمه او غر په فریب او په دوکو یې زندګي ده د حرامو روزي نه شي سپین او زر تل د بـــل عیبونه شماري حقیقت کې
وچې خبرې
وچې مه کوه خبرې هیڅ انسان ته مداماً دې فکر اوسه خپل بیان ته وچه لښته څنګه غوټه ژر ماتیږي نتیجه د وچ ویل ده دغه شانته که خبرو کې دې حِلم او نرمي وه نو ته پوه شه چې دې فکر دی خپل ځانته هغه لښته چې وي نرمه نه ماتیږي ښه دقیق شه د نرمۍ ګټې او زیان ته بد ویل د هر انسان سابقه ښیي دا عادت یې منسوبیږي خاندان ته په کوم بڼ کې چې ګلان او تازَګی وي افرین دې شي پیشکش هغه باغوان ته لنډه دا چې ښه اخلاق عالي صفت دی (اشنا
غزل
غزل له زړه نه ووځي د وختونو هديرې ته لاړ شــــــــــي درد هم بلا دى د بلاوو معشرې ته لاړ شـــــــــــــــي هغه چې ځان ورته د بل د ځان په شان ښکاريــــــږي هغه به څنګه د بل روح شي د بل خولې ته لاړ شـــي وخته نو ولې پسې منډې وهې نه يې پــــــــــــريږدې پريږده چې ځان وويني ځان کې اينې
د سپوږمۍ رڼا
ما ستا سترګو ته کتلی ستا په سترګو کې حيا وای د دې ښار له شوره لرې د ځنګل پاکه هوا وای په دې يخ يخ شمالو کې
دغليم برخليک
ښکلې آريـانـا ده اشغـــــالـــګــــــــروته همېــــــش دوزخ ويښ سه اي مغــــروره !فکــــروکـــړه تاريخــونـــو کي وړې به آخـــــير مـــات ســـــــــر لـــــه زلميــو ابابيلـــــو نه هر څو که دفيــــل په اوږو سپــور راشې جنګــــونـو کي کلي دي کـــــه ښاردي کــ
رخصت يي اخستلي غلي
اوس ورته خیر مخامخ ناست یمه پروا یې نشته وخت به راځي چې به جانان راته کوکارې وهي هغلته ډیره تنهایي ده په یارفکر کیږي له ښاره تښتم بیابان راته کوکارې وهي زه هم انسان یمه خو خوی د ا
د قيامت په اړه د محمديار يار نوی شعر
پر وحشت یې اړولی دلته ځمکه کې بشردی *** داسې وایي، چې درې ورځې به تور تم وي درڼا رڼه څېره به ورکه شوې له هر چم وي انسانان به اوړیدلي په یو بل شاني الم وي د دنیا د پای پیام به رسیدلی تر عالم وي *** مګر زما سره تشویش دی خدای ومکړه چې درواغ وي نه محشر وي نه یې شر وي نه تیاره نه یې خطر وي خلیفه د بادار نه وي انسان لا هماسې خر وي رڼاګانې به خپرې وي د جنګون
دالله (ج )په مينه مست
نم ،کنګل او اور خو په الماسو اثر نه کوي زنګ چې یې وهي،کم اصله اوسپنه یاجست وي پیروي که فقیر،داحترام وړ یې ونه بولې! نه دی مسلمان ،چې سکښتی بُت بابُتپرست وي چا چې دملت په وینو ځان ته بنګلې جوړې کړې یوه ورځ نه یوه ورځ به ورپکې دویرجرست وي
د شريعت ښكلى قانون او عدالت لټوم
چې د مظلوم څيرې ګرېوان ته كړي نظر د رحم په اوسنو زلمو كې داسې شخصيت لټوم پېغلې زلمي واړه زاړه چې اتفاق شي همه د شريعت په مقتضى ښه مدنيت لټوم د مسلمان په حال چې تل كوي ژړا د ورورۍ دغه شان تل په
د ساير ځلاند تازه غزل
يو سړی په ځمکه رغړي ژوندون غواړي يو سړی په آس را سپور دی، د زړه زور دی يو شېبه هم ستا له ياده غافل نه يم ګني ښار دی څومره شور دی، د زړه زور دی کيفيت مې له حواسو معلومېږي شاعري هم لکه اور دی، د زړه زور دی ستا سائر ته اوس د مينې توري زده دي ستا سائر هم اوس تک تور دی د زړه زور دی
