د سردارولي څرک لخوا خپرې شوې لیکنې
اختر ----------- څرك
اختر غفار لا کوچنى و، چې پلار او مور ورته کوژده وکړه، دى د مور او پلار يواځنى نارينه اولاد و، ډېر پرې ګران و او تل به يې نازولو، د پلار به يې، چې څه په بازار کې خوښ شول ده ته به يې راوړل. غفار د کلي له نورو هلکانو څخه توپير درلود، هراختر به يې پلار ورت نوې جامې، بوټان، خولۍ او ... اخيسته، مور به يې يوه شېبه هم له ځانه نه جدا کاوه، غونډه ورځ به ورسره په کور کې اوخت را اوخت، کله چې لږ غټه کى شو د جومات
ژړا
۱۳۸۱،۱۱ ،۴ ژړا د څو اونيو پرلپسې ناروغۍ له كبله ګلاب د كټ او د پوزي شوى و، پلار غريب يې كه څومره دم او دوعا وكړه خو هيڅ ګټه يې ونه كړه ځكه دا د دم او دوعا ناروغ نه و او له ده سره دومره پيسې نه وې چې ډاګټر ته يې يوسي.يوه شېبه د ګلاب ناروغي ډېره سخته شوه مور او پلار يې ډېر ورخطا وه، خو دوى به څه كړى وى؟ دوى خو پرته له ژړا ، سلګيو او اوښكو هيڅ هم نه وه.مور خواركۍ يې غونډه شپه ژړل. ويل به يې
نوې غزل
وكړه دعا سردارهچې شې زما سرداره پرته له تا زندګينشي له ما سرداره نن مې په زړه ورېږې بلا بلا سرداره پام چې اتبار ونه كړېدلته په چا سرداره د دې ماحول ښكلو كېنشته وفا سرداره ***
نوې غزلې
۱۳۸۵كب ۹ دا ځل مې زړه دى چې د يار په شانې وژاړمهګوندې كه دې لكه زما پخلا كوو ته راشي ښه دى چې څوك خو يې زموږ كوڅه كې اوسي چې داد هغو خلكو په پلمه زما ليدو ته راشي زه يې د يوې شېبې وس نه لرم، خو غم د جانانراشي زما په زړه كې واړوي مودو ته راشي ورله ګرېوان به تر لمنې څيرې، څيرې كړمهدغه ر
ازادنظمونه
ورنه يو ورځ مې دا پوښتنه وكړهراسره مينه كوې؟راته يې وكتل او سوچ كې شولهوروسته له ښې شېبې يې راته وويل چېسردار! زه درځنې, يواځې كركه كوماوپه دې كې هرڅه نغښتي
قطعې او څلوريزې
زما په خپل نصيب كې خوند نشته دىځكه له تانه څه ګيله نه لرمد ژوند اميد خو مې پخوا نه نه وخو د مرګي هم حوصله نه لرم ***دغه چې اوس لكه پردۍ تېره شوهيو وخت همدغې به زه زړه ګڼلمدوست خو زه خير ملګرو څوك د چا دىدې خو دښمن هم زه ونه ګڼلم &nbsp
نوې غزل
نه دې څه خط نه دې سلام راځيتشې كوترې ستا له بام راځي څنګه ته لاړې، څنګ دې فكر وكړچې بې له تا ماله ارام راځي ستا په خاطر په ميكده كې رالهړومبى له ټولو ځنې جام راځي نن مې را ياد شوې، نن ضرور به مالهد يوه نوي شعر الهام راځي د يار له خولې قاصد ويل كلي تهسردار ته وايه چې په پام راځي
هايكوګانې
زما له مرګه وروسته مه ځه هلتهځكه د يار له دره خاورې زمااى د سبا نيسمه پاكې نه كړې ***اوس يې نو خوښه ده چېدل ازار، كه دلداري كوي داما خو مې زړه ورله سرداره وركړو &nb
سريزه
خدايه ستا په دين که مرو که مونږه پايوکليمه د لا اله به مونږه وايوبېرته خپل وطن مو جوړ کړه جنګ ترې لرېربه! څو به هره خوا ترې کډې بيايو ښاغلى څرک سردار ولي زمونږه د پښتون آهنګ نوى ترنګ دى، د حسن او عشق په سمندر کې لاهو دى، خو د قام، هېواد او خاورې د ستونزو نه يې قلم ډډه نه ده کړې. يو خوا که د سرو اننګو او تورو سترګو قصيدې وايي، نو بل خوا سره او تور دښمنان ډير ښه پېژني. خورې ورې زلفې که ستايي، نو خواره واره پښتانه هم غندي او د يووالي د پاره يې د خپل ر
د بشير احمد پرهر غزل
ناز، ادا او كبرو غرور، ستمچاويل چې ښكلو سره نه لګي خداى مه كړ ه چې تا به ځوروم ګلېهسې دې منت راباندې ښه لګي دومره مې كنځلې هم ترې خوښې دينه چې مې تنها د شونډو سره لګي هيڅ وخت دې سپېره تندي ور نه وستمچېرته مې چې روغ لېونى زړه لګي دا ځلى وروړم په چرسو سرې سترګېګوره كه پرې دغه تاويز ولګي
د سعود غزل
راله د سترګو نه بال جوړويمات شه لاسونه چې دې وال جوړي د آينې په وړاندې ودرېدلهځان له پخپله يو مثال جوړي رنګونه راكړه، چې زنځير يې كړميوه بوډۍ راله ترې ټال جوړوي په زړه يې داغ د محبت راكړلولكه چې زنه باندې خال جوړوي يو هنر مند لمبه كوي عكسونهجوړې واپس ورځنې خيال جوړوي سعوده مونږه خټه واغږلهګورو چې څه به ترې كولال جوړي
د نقيب احمد اتل غزل
تاته نه ښكاري نه يې وينې مينېله خوږ زړګي مې څاڅي وينې مينې شوم ستا په مينه كې بدنام دكليكوم خبرې سپينې سپينې مينې خيركه غريب يمه خونازبه دې وړمسربه درځاركړمه نيازبينې مينې دخپل ملنګ جانان ګريوان وګوره سلګۍوهي په زړه سنګينې مينې زه ملاخېل درنه لوګى لوګى شمپښتنې پېغلې شرمګينې مينې
د شفيق الله شاداب غزل
چې د اظهاره دې په سترګو كې حيا ګرځيپټ محبت به نو تر څو ماله سزا ګرځي ستا اننګو ته اوښكه راغله په رنجو ككړهكه نه، د سور ګلاب په پاڼو كې بورا ګرځي؟ كله چې زخم تاته رسي، درد يې ماته رسيچې سر په تا چورلي اشنا، دونيا په ما ګرځي ما خو ده داسې نظام سوال الله ته نه و كړىچې رقاصانې په كابل كې په ګډا ګرځي د شاعرۍ نه زه توبه كړم خو چې تا ووينمنوى عزل مې بيا په ذهن كې په غلا ګرځي
د عزت الله ځواب غزل
چې جدا شوى يم له تانه، زړه مې وچاودېدهلېونى شوى يم جانانه، زړه مې وچاودېده دخداى لپاره ما مياعلي بابا ته ورسوهراسره ځان وتړه ګرانه! زړه مې وچاودېده دا دووسان رقيبان سور دوزخ ته ورسوهژره شه! را ولوېږه اسمانه! زړه مې وچاودېده پرما يې ناز وړلو ماهم ورباندې ناز كولوپه ټوكو، ټوكو كې شوه ورانه، زړه مې وچاودېده څوك لا راغلي نه وي تا وي زړه كې ځاى وركړىد ځواب وران افغانستانه! زړه مې وچاودېده
هايكوګانې
اى د مغرور حسن خاونده ياره ځانله زما په سترګو وګوره لږرب پيدا کړى څومره ښکلى يې ته*** دا چې زه پورته درکتى نه شمه ستا د ټټر ښيښې مې سترګې وهيګنې نو دومره خو بې ز
نظمونه
انقلاب هره خوا سپرلى، سپرلى و، هره خوا نغمه، نغمه وهفطرت ډک له رنګينو و، هره خوا خوږه وږمه وهشپنو به تل په مينه _دغرو لمن ته ګډې _ وړلې د څرلپاره شپون به شپېلۍ وهله _ شپنې ټپې کولېدکلي مستو زلمو به اتڼو کې شغ له څڼو ويستوچابه رباب ترنګاوه، چابه منګى وهلوګودر هم مست و، هر مازيګر به ترېنه، خندا د پېغلو راتلهرود مو ښه مست بهېدهغنم پرېمانه، جوار پرېمانه، وريج
نظمونه
پوښتنه ؟زېړ مازيګرى و لمر د تيارو پړونى ځان نه رو رو تاووه چې مو دړنګ کلي په کوزه خوا کې يو څو تنکي ماشومان څو ګلالي ماشومان چې وو په لوبه کې بوخت او بم بنګړي بنګړي کړل دلته يوه نېغه ليکه پورته د هسک په لور شوه د دوۍ سپېڅلى روح يې د خداى دربار ته يوړواوس راته دا ووايئ ددوى قاتل نو څوک دى ؟دا موږ له چا وګټو؟دا موږ له چا وګټو ؟ مرور جانان ته !پر تخت زما د زړګي ناسته م
څلوريځې او قطعې
ته را واچې ړوې ياره سترګې مړېکړي لمبه مې سم له واره سترګې مړېخاوند دې ترېنه وساته که نه نو قتلول کوي سرداره سترګې مړې ***زما مينې زما ځانه ښېرې مه کړه نه چې ولګي جانانه ښېرې مه کړهمازيګرى دى پام کوه جانانهنه چې خونه مې شي ورانه ښېرې مه کړه*** &nb
څلوريځې او قطعې
يار چې کله،کله راله وګوريزړه مې ځان له ځاى د پټېده ګوريسترګو ته دې ووايه چې ټيټې شي نه چې راله کار جانانه وګوري *** کور مو لرې لار اوږده شوه، ديدن ګران شوبېل مو کلى هم کوڅه شوه، ديدن ګران شومخکې ښه و څوک خبر نه وو جانانهاوس خبر دنيا همه شوه ، دي
څلوريځې او قطعې
اور به دې چم کلي ته پورې کړې ته نور داسې شوخه داسې شنګه مه ځهزړه به يې وچوي ګرانې خيردى کنه د لېوني سردار له څنګه مه ځه*** بې څه مې مه لېږه يو څه خو راکړهکه زړګى نه راکوې خوله خو راکړهشراب د شونډو که دې نه راکوې خير دى په لپه کې اوبه خو راکړه*** &nb
