د نصرت الهام لخوا خپرې شوې لیکنې
د نبيله غزل تازه غزل
غزل نبيله غزل چې خوره زما په زړۀ ده تنها يي ده توره شپه توره تيارۀ ده تنهايي ده چې مې نيمه لار کې نه پرېږدي يواځې چې د ښکلو غوندې نۀ ده تنهايي ده لکه خوند لکه مزه او لکه مالګه د مين د ژوندانۀ ده تنهايي ده آينه ده سړى ځان ته پکې ګوري
ټوکه---- درې نومونه
درې نومونه . يو استاد له يو شاګرد نه وپوښتل ، چې د بدن د درې غړو نومونه چې په ( ميم ) پيل شوي وي واخلي . شاګرد وويل : معده ، مرۍ او ..... او مريم . استاد وويل : مريم خو د بدن غړى نه دى . شاګرد سترګې ټيټې واچولې او ويې ويل : مريم زما زړه دى
ولولئ او وايې ورئ
غزل قلندر مومند تا چې زلفې په سپين مخ باندې لام لام کړې يه ليلو په ما به سپينه ورځ ماښام کړې حنايي ګوتې په خير شه پوى دې نه کړم د نقاب لاندې پرده کړې که سلام کړې آينې ته په کتو کې څه دروشي اننګي چې له حيا نه لال او فام کړې زلفې ، سترګې ، شونډې ، دواړه رخسارونه د يو مرګ لپاره څومره اهتمام کړې تا چې دا
له کومې ورځې چې پر تا مين يم
له کومې ورځې چې پر تا مين يم فرهاد هلمند له اردو نه ژباړه
يو ځل دې بيا زلمی کړم
ګران نصرت الله الهام ته ډالۍ يو ځل دې بيا زلمی کړم بازمحمد عابد الهامه! تا دې خدای ژوندی لريدرته د زړه خبره سپينه کوملنډه يې وايم نن سهار چې مې ته وليدلېماته دې څو کلونه وړاندې زلميتوب راياد کړزه چې هم ستا په څير زلمی وم نو همداسې اومهما به هم ستا په څيرپه خپلې
غزل -- نبيله غزل
غزل نبيله غزل نن د ژوند د پسرلي په غېږ کې يمخو سبا به د مرګي په غېږکې يم د جنت د غېږې خيال راسره نشتهځکه زه مې د لالي په غېږ کې يم تخنوي مې راته ګوري راته خانديد يو داسې لېوني په غېږ کې يم لکه پرخه په ګلونو يې پرته يمد يو ښکلي ګلابي په غېږ کې يم پښتنه پېغله يم لرې ورنه نه ځمد ګودر او د منګي
غزل --الهام
غزل نصرت الها م دسرو لمبو خبرې زده دي راته د اننګو خبرې زده دي راته ژوندون مې نه دى په اوږو بارشوى د پښتنو خبرې زده دي راته زلفې خورې کړه زلفې و غوړوهد تورو شپو خبرې زده دي راته سترګې مې سرې نه دي شرابو باندې د شوګيرو خبرې زده دي راته د زړه خبرې به دې خود اورمه چې د لېمو خبرې زده دي راته ستا دښکلا نظر به مات شي ګرانې د سپېلنو خبرې زد
د اوردو شعرونو ژباړه -- هلمند
ته مې يادېږې اشنا ته زما نه هېرېږې خپل ځان ته هم او نورو خلکو ته هم ما دا خبره دومره ډېره وکړه چې بس زړګى مې شين شو اوردو شاعر ( فرحت عباس شاه ) ژباړن : فرهاد ( هلمند ) له محبت دې څه په لاس راوړل ؟ د خوبونو له نشتوالي د وصال له کيفيت نه ورځ او شپه
هغه ...
هغه ... انتخاب : عبدالوهاب بلال لکه غزل د شاعر لکه جادو د ساحر لکه د سترگو ساغر لکه نغمه د رباب لکه غوټۍ د گلاب لکه د مينې کتاب لکه هوا د سهار لکه د مينې خمار لکه اواز د ابشار لکه شپېلۍ د شپونکي له درزا د زړگي لکه اوبه د منگي لکه نغمه د بلبل لکه مطلع د غزل لکه شمله د اتل لکه ښايست د سپوږمۍ لکه اواز د شپېلۍ لکه د وصل باران
هايکوګانې
هايکو ګانې يحيى يعقوبي ما ويل غزل کې دې تصوير جوړومنو په خندا يي راته غبرگه کړه چېدا شاعري دې ته له ځان سره کړه نور به گلاب زه يار ته نه ورکومنن يي گلاب راته ميده ميده کړوى دا سوگت ياري مې نه خوښيږي دې يارانې نه مې توبه ده گلې چې مې پوښتنه په مودو نه کوېنو مس کالونه خو بيا مه راکوه
غزل
غزل نصرت الهام نرۍ ژړا مې لا په ياد پاتې ده پکې موسکا مې لا په ياد پاتې ده د وصل هره شېبه هېره رانه د زړه درزا مې لا په ياد پاتې ده هغه کنځا مې اوس له ياده وتي هغه دعا مې لا په ياد پاتې ده د لېونتوب مې نور څه نه دي په ياد يوه صحرا مې لا په ياد پاتې ده هغسې بيا وګوره ، بيا م
جينۍ
څلوريځه دا چې ځان سره خندېږي دا جينۍ په يارۍ باندې پوهېږي دا جينۍ لکه اوښکه مې په سترګو کې مسکۍ ده په زړګي کې مې اوسيږي دا جينۍ
غزل - شيرين زوى
شهزاده شيرين زوى په دوه لاسو جوړېږي نه،څلور لاسونه نه شتهد وران کاله له ستر سره ورور لاسونه نه شته يوازې ژوبل،ژوبل امېدونه يې ملاتړ ديزما د ارمانونو تر شاه نور لاسونه نه شته د خداى د مرستې وړانګې،وړانګې لاس په ايښىد تکې تورې ورېځې پرې تک تور لاسونه نه شته بې درد چې يې په څېرې ګرېوانه پورې موسکىيتيم ويل زما د ګرانې مور لاسونه نه شته
هايکو ګانې --- داود عربزى
هايکوګانې داود عربزی يوه سړي بل تـه دښځې شکايت کولوويلې چې ډانګ په لاس وهـل راکويده ويلې مــاڅـه پــاغونــدو کې ساتي پـــرلارپــالي مــامـا تــه کښېناستمويلې چې ستاپه نصيب دوه ښځې ديمـــاويلې زه يې دې يــوې نـــه تنګ يـم پــــه لاره تــلـمـه يــوسړی مې وليــدقـــراقـــولـــي پـــــه سروه وچ کـــړس ووچې ورته ځيرشومه خادم
پښتانه
خوبوړي دي ، خومار دي پښتانه خوبياهم لکه بيدار دي پښتانه هماغومره د بې لارو کمى نشته لکه څومره چې په لار دي پښتانه
ښوونکى
ښوونکى نصرت الله ( الهام ) زه د نجونو د لېسې ښوونکى يم ، تختې ته مخامخ ولاړ يم. دکتاب دنن ورځې درس خلاص شو ، يونجلۍ چې دنګه ونه ښايسته سپين مخ او تکې تورې زلفې لري او دټولګي د مشرانو نجونو په کتار کې راځي ، پاڅېده ، په ډېر ادب او په ډېر سنجيده انداز چې ټوله سنجيدګي يې د مخ د غوړېدلي کتاب ميلمنه وه وويل : (( استاذه يوه پوښتنه مې لرله چې زمونږ له درس سره رابطه هم نه لري ، خو زه غواړم تاسې سره دا پوښتنه ش
ځئ چې ځو جنت ته
څئ چې ځو جنت ته . الطاف خټک يادونه : دغه کيسه د ښاغلي ميجر الطاف خټک د افسانو له کتاب (( ځئ چې ځو جنت ته )) څخه مينه والو ته وړاندې کوو هيله ده چې خوښه مو شي ، په راتلونکي کې هم د پښتو لنډو کيسو د کتابونو نه په زړه پورې لنډې کيسې غواړو په ليکه کړو مونږ سره اوسئ . تنده که زما څه هم وس کېدى ، ن
کرکه مه کوه کاروانه !
کرکه مه کوه کاروانه ! پير محمد کاروان عجيبه يمه له مينې مې زړه ډک دیاوښکې اوښکې مې پرمخ وي را روانېله خوښۍ، له هيجانه اوله دردهدبلبل غوندې مزاج زما دزړه دیله نرګسوله ګلابوسره مينهله غاټولوسره مينهزه کومه بس له ټولوسره مينه@@@داپرون چې يې په جېب کېپروت کاغذ دمفلسۍ وترپاچانه هم لږزيات راباندې ګران وځکه سترګې يې مړې وې@@@دغه نن يې چې په جېب کې شين وزري نه ځاييږيخوله کبره له
