شعرونه
غزل / محمود اياز - كوټه
له اوبو كور جوړوم، پاس يې په هوا باندې ږدمكومه نامه به بيا په دې نوې دونيا باندې ږدم په كار ده منډه د دې كلي له خيرنو كوڅونوى بنياد بيرته له سره په ښكلا باندې ږدم ده نيمه شپه، راته شپېلۍ وهي يو څوك د وصالخداى لټومه او ګامونه هم په غلا باندې ږدم ګنډم به څو د ژوندانۀ وجود، په مينه مينهمرهم به څو په وينې- وينې كربلا باندې ږدم
غزل / داوود بخت مندوخېل - ږوب
يار مي په محفل كې چي ږغېږي نهدا خوى دى په ګل كې چي ږغېږي نه داسې نه چي ږغ له كبره نه كويسوچ يې وي په بل كې چي ږغېږي نه دا زما زخمي زړګى د ګل پر ځاىكښېږده په وربل كې چي ږغېږي نه خال په تورو زلفو سو وډر او كه؟
غزل / ځيركيار شېرانى - ږوب
لكه پتنګ داسې سوځېږمه په اور د مينېسپينه لمبه شمه ځلېږمه په زور د مينې كله نشه- نشه ويده شمه د مينې غېږ كېكله بوږنېږم روانېږمه پر لور د مينې دا چي څپې- څپې وشمې(1) سيلۍ مي وښورويپاڅم ترهېږمه بوږنېږمه په شور د مينې په مينه سوى، يم د مينې اور وږمينه وږمځكه هر چاته وركومه زه ټكور د مينې
د سولې كور
بابا تا خو د ډيلي پر تخت ور نه کړه، هغه لويه پښتونخوا د ننګ ټاټوبى، هغه ستا د نازوليو بچو مېنه، چي يې تاته درتۀ ياد په هندوستان کې، تا ويل په مينه مينه پښتنو ته، "د ډيلي تخت هېرومه چي را ياد کړم زما د ښکلې پښتونخ
غزل
(د ارواښاد عبدالله خيال د شعر پر مځكه) پښتون وطن يمه نړېږم بيا ارمان ونه کړېراشه په سرۀ اور کې سوځېږم بيا ارمان ونه کړېزه د ميرويس د سر شمله يم، د ابدال توره يمپه پردي ښار کې ليلامېږم بيا ارمان ونه کړېته مي ظاهر وينې سمسور چي د پسرلي غوندې يمدننه وار په وار ورانېږم بيا ارمان ونه کړېنن لا ژوندى يم راشه زړۀ مي دى په مينه ودانسبا له دې ځايه ستنېږم بيا ارمان ونه کړېراشه سپ
غزل
چي پر آس د کرکې سپور وي هغه تل پرځي لټېږيکوم سړى چي په زړۀ تور وي هغه تل پرځي لټېږيچي بېغمه له هر څۀ وي د هغو لار وي هوارهچي د چا په سر کې شور وي هغه تل پرځي لټېږيژوند يې ټول تيارۀ- تيارۀ وي، نوک وهي پر هره لارهچي سېځلى يې خپل کور وي هغه تل پرځي لټېږيچي زردار وي دلته هغه زړور وي سترګور ويچي نه زر او نه يې زور وي هغه تل پرځي لټېږيور پر سر د وياړ پټکى کړي دوښمن ورکړي خواږه زهرچي وژلى يې خپل ورور وي هغه تل پرځي لټېږيد
غزل
مينه ښکاره شي که هر څو يې څوک له چا پټويد لوېديځ غر و ګورئ لمر د ځان تر شا پټويدلته وګړي اوس پر هر چا وېشي غم او ژړادلته اوس خلک له ژوندون څخه خندا پټويد تندي خال يې چي پر ما د مينې وارى وکړساده کوچۍ راڅخه اوس هغه بلا پټويزاهد ښکاره سپينې جامې واغوندي پاک ښکاره شيد باطن خيري په توبو او په دوعا پټويزه يې د هيلو هر انځور د مخ پر پاڼه وينمجانان به څه له ما د خپل زړګي دونيا پټويلکه مرغۀ د ونې غوندې مي په غېږ کې پټ کړه
((د شپېتو بړېڅو ورځ په ورځ كمى دى)) / نذيراحمد نذير - هالينډ
په وطن تپه تياره د نور كمى دىپه خطر كې د پښتون د ژوند غمى دىڅه وحشي جګړې ته وتى هر زلمى دىد جګړې ډګر په مړيو ډك، نيمى دى(( د شپېتو بړيڅو ورځ په ورځ كمى دى)) پښتانه اوس ظالمان پر خپل وجود ديپښتانه اوس نه د ګټې نه د سود ديپښتانه اوس د نفرت دي، نه د درود ديپښتانه اوس تور ديګي وهلي دود ديپښتنو كې خو اوس ورك د سر سړى دى(( د شپېتو بړيڅو ورځ په ورځ كمى دى))
ګاونډيه اشنا!!!! / قاري هجران
ګاونډيه اشنا!!! زما په کور کې چي دا اور بلېږي زه به تر کومه حوصله کومهاې پر ما ګرانه ګاونډيه اشنااجازه را يوه ګيله کومهIII زما پخې سړکې هم کچه شوېتا غرو سرو کې سړکونه جوړ کړلزما کورونه شول د خاورو ډېرېتا دېرش پوړيزه منزلونه جوړ کړلزما له کور نه هديرې جوړې شوېتا د خپل کور منځ کې باغونه جوړ کړلزما فرهنګ، کلتور، معارف ختم شوتا ښار په ښار
غزل / حافظ رحمت نيازى - كوټه
چي په بل باندې ځان وخوري تر بل جار شي په سړيو كې هغه سړى د كار شي موږ ليدلي دي يارانو ځينې خلك د خپل سر سلامتي غواړي او ګار شي د ولس درد وي را غونډ مي وي په زړه كې چي تر خولې دباندې راشي نو اشعار شي پروا نه لري كه كر د ګلو نه كړې"اغزي مه كره په پښو كې به دي خار شي" ك
غزل / بهار ناصر - ږوب
ته خو د يوسف ښايست هم كم حسابوې تر ځاننور خلك به خداى خبر چي څرنګه ګڼې تر ځان ختمه شي وفا درپكښې مړ شي مركزي كردارته لكه ناول لوستونكي تږي تېروې تر ځان زه هغه سړي ته خلكو توره بلا كړى يمكوم سړى چي زه ګڼم خپل زړه ته را نيژدې تر ځان اې زړګيه! ځان به دي مرګي درڅخه وړى ويته چي خلك پېژنې او يا بيرته راځې تر ځان دلته روايات د سړي قد هم كت كولاى شيمه ن
سوځېدلى وطن / نصيراحمد كاكړ - كوټه
يو خواته وطن مي د افغان اخيستى اور دىبل خواته مي زړه او هم مي ځان اخيستى اور دىسوات، بونير او دير مي سوځوي د جنګ په اور کېبنو، کوهاټ او وزيرستان اخيستى اور دىاوس خو مي مېلې او ښادۍ هم له ژړا ډکې سوېکور د پښتانه په هر زمان اخيستى اور دىنه مي جنازې، نه هديرې له بريده پاته ديهلته باجوړ، دلته بولان اخيستى اور دىلا خو د سپين سترګي غليم زړه راباندې سوړ نه دىلاندې که مي مځکې، پاس اسمان اخيستى اور دىپټ مي
غزل / باركوال مياخېل
کرکه به مړه کړو او پر وبه کړو خيرات د مينېځئ چي په هر زړۀ کې ودان کړو يو جومات د مينېد دې بې دردې دونيا زړه راباندې مه سړوهښايستې ما غريب ته راکړه سږ ذکات د مينېخولۀ به يې ټول عمر خوږه وي هيڅ ترخه به نه شيچا چي په ژوند کې وي خوړلي خواږه شات د مينېچي ورورګلوي او سوله دواړه يې شعار وګرځيخداى دي را جوړ کړي داسې ښکلى يو ولات د مينېما د جنت ننداره وکړله په دغه دونياله ژونده يووړم بل جهان ته ملاقات د مينېلکه ماشوم تل به د
ډار / باركوال مياخېل
ډار په هر زړه ننوتى ډار د تورې بلا غوندې خوشالي او هوس وړي ډار د ژوند له هره لوري کرار وړى دى په زوره تور مېږي د اندېښنو دي چي د هر سړي زړګى خوري هر سړى زموږ د کلي تل وهي دغه چ
يو دوه درې
لنډيز
شاعرانه بنډار : بیلابیل شاعران ملګري
ددې مشاعرې په شپه ټول ملګري د ننګرهار د سره رود دو سرکې سیمی ته چیرته چې د کمالزي صیب دوی کور دی تللي وو .دا نو شپه وه او ټول ملګري د ملک کاکا چې د شیرحسن کمالزی مشر ورور دې او ناروغ وه پوښتنی ته راټول شوی وو .ملک کاکا څو ورځې وړاندې په جلال اباد کې د یوې چاودنی له امله ټپي شووروسته کابل ته د درملنې په موخه یوړل شو او پدې شپه له کابله بیرته روغ رمټ کورته راستون شوی وو.که څه دیر زیات شمیر خلک د ملک کاکا پوښتنې ته راټول شوی وه د ډوډۍ له خوړلو وروسته یو
دزيرک فهيم څو شعرونه
غزلتش په خوله مينه اظهار کړي رانه لاړ شي غم زما په اوږو بار کړي رانه لاړ شي يو څوک راشي څو شيبې مې څنګ ته کيني د تګ وخت کې مې زړه بار کړي رانه لاړ شي زمونږ قوم ته چې هر نوى مشر راشي د دستار سړي په دار کړي رانه لاړ شي کوم ساعت چې راپه زړه شې خوږه ياره!ستا يادونه مې بيمار کړي رانه لاړ شي خداى خبر چې فهيم بيا چا لمڅولى په عوسه مې راته يار کړي رانه لاړشي انتظارغرمه شوه
غزل / اکرام
غزل ارکرام الله اکرام راشه غیږ رانه چاپیره که جانانه پټه مېنه دې برسیره که جانانه دا منم چې زه له حده وم تېر شوی خو ته دا خبره هیره که جانانه څه دې ویل خو څه دې ونه ویل چپ شوې څه خبر دې په زړه تیره که جانانه ؟
غزل عطامحمد هيله من
عطا محمد هيله من دننگرهار يو له هغه ځوانو شاعرانو څخه دي چې په شعرونو کې يې عشق له ورايه ښکاري که څه هم څومره چې ماته معلوم دي نوي مين ندي خو پدغه غزل کې يې دخپل نوي مينتوب يادونه کړي په هر حال تاسي يې ولولۍ او په اړه يې راته خپل نظر داړيکو له لاري راواستوي منندوۍ به شم اکــــــــــرام &nbs
غزل عبد العزيز وطنوال
غزل عبد العزيز وطنوال تر اوسه جوړ نه يم درد لرم قرار نه لرمشوګير وهلي يم خوبونه تر سهار نه لرم زه محبت پې
دطاهر ساپى دوه غزلي
غــــــــــــــــــــزل
څار
څار نسیم
د ښاغلي حيات الله وړ يو په زړه پورې غزل
غزل حيات الله وړ، ننګرهار پوهنتونلېمو كې چې مې اوښكې نن ســــېوا له اسوېلو وېدا ورځې ښايي بيا د پسرليـــــــــــــــــــــو د راتلو وېد روږدي نظر هيله وه پوښتل يې ستا لـــــــــه مخههغـــــــــــــــه هېندارې وروسته له تا ځكه د كتو وېد شپې له پردې برخه په كــــــــــ
د هجرت الله اختياريوه تازه غزل
غزلهجرت الله اختيارچې د ورځ پاى په ماښام شيدا ژوندون به هم تمام شي ډېر وګړي خداى نه وينيد ډېر لږو ورته پام شيچاته حسن سره شراب شيچاته خم شي چاته جام شيد ازل د برخو وېش دىڅوك كامياب شي څوك ناكام شيدا سهار او ماښام څه دي؟ژوند اغاز شي، ژوند انجام شي اوس مې زړه اختيار كې نه دى
پخوانې مينه
راليږونکی :Mohammad Sbir Beriaد راليږونکي پته :ms.beria@gmail.com محمد صابرخان بى ريا پخوانې مينهشکرچې بيا يوځلى يوبل ګوروشکرچې بيا مې ستا خنداواوريدهتاته به ياد وي اوکه نه ؟چې زه تنکى ځوان ته تازه پيغله وېزما اوستادژوندخوږې شيبې وېهغه د مست کلي هريوماديګرداسى راتلولکه وړوکې اخترتاته به يادوي اوکنه ؟ها غه، دکلي د مشرانوتړونچې يې دمينې په شک ، دمرګ فتوا ورکړلهداچې موږدواړه ووخواږه همځوليموږته معلومې
