شعرونه

ادبي جايزې........../ خان زمان کاکړ

موږ د خپلو هنرونو محافظ يوپر ځان فرض ګڼو لمانځل د دانشوروسږ کال هم مو جايزې دي اعلان کړيموږ ته ولېږۍ پياوړي کتابونهافسانې، شعر، تحقيق او ناولونهاعتراف ستاسو د زيار پر موږه پور دیجآيزې او مډالونه ستاسو حق ديخو زموږ د ادارې اصول به ټول نيسۍ په پام کيچي پنځوس فېصد نومرې به پر کتاب وياو پنځوس فېصد نومرې ورکوو داسيچي به سر د ليکوال ګوروچي د عقل يوه زره ورپکي نه ويزموږ لويه جايزه ب

12.04.2011 – Khan Zaman Kakar

اشتهار............. / خان زمان کاکړ

سبا اتوار دی، د اتوار بازار مو هېر چي نه شيد وېړيا بيې او د ښه معيار سامان به راځياې د ساينسونو او هنر قامونوزموږ نوموتې کمپنۍ درباندي زېری کويدا ځل يو ډېر معياري څيز ستاسو خدمت ته راوړيستاسو پکار دی، تاسو کار ترې اخلیموږ ته بې کاره پروت دی، موږه ته اوزګاره پروت دیزموږ په ټول هېواد کي هيڅ قدر ددې هم نشتهددغه څيز په استعمال دلته څوک نه پوهېږيدلته ددې "سپلای" "ډيمانډ" نه لريزموږه دا څيز کا

11.04.2011 – Khan Zaman Kakar

د باچاخان آواز......./ خان زمان کاکړ

20.01.2011 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

لافه د ننګ مو د رښتيا په وخت پېغور پاته شوه د بابا توره وه، تېره وه خو پر کور پاته شوه د برالبې مځکې په سينه جمود خنجر ومانډهبېا ترېنه مړ بچی پېدا شو، بوره مور پاته شوه

30.11.2010 – Khan Zaman Kakar

غزل/ خان زمان کاکړ

د سړيتوب پکي يوه وړه خبره نشتهپه دې وطن کي د دستار خلک له سره نشته په دې نظام کي کبيره ګناه ده فن او تخليقپه دې نظام کي خطاطي شته خو سندره نشته

19.10.2010 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

طالب راځي، جام ماتوي، اور لګوي په شراب راشه چي اوس لا لمبوو ماځيګري په شراب موږ له توبو سره يوه شېبه &

10.01.2010 – Khan Zaman Kakar

غزل/ خان زمان کاکړ

تر دې د جبر انتها وایه څه نوره کېږي چي مو د ژوند پېژندګلو د بم له شوره کېږي

07.10.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

زموږ د زړونو بُتان مات کړي ستمګر وختونه هره خدایي راله میرات کړي ستمګر وختونه په دې شتمن وطن کي ځان بلا نېستمن ووینم چي

16.09.2009 – Khan Zaman Kakar

د دوي حق به منو/ خان زمان کاکړ

دوي مي د ټول قام وارثان دي، د دوي حق به منو خو بس د ذهن غلامان دي، د دوي حق به منو دوي د قام سترګي دي، د قام په سترګو ګوتې منډي

11.09.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

مُلا به ځي مُلا به خود زياته له ښاره باسي د ساينس په زور چي و اسمان ته خلک لاره باسي

21.08.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

پړاؤ د ځان وژني دی، څېرې په وینو ښکاري د اوښکو د تصویر کرښې مو سرې په وینو ښکاري ترڅو به مو فکرونه د بارودو بنديوان وي تر څو به مو انداز د ترانې په وينو ښک

17.08.2009 – Khan Zaman Kakar

حوادث / خان زمان کاکړ

لکه برېښنا ناڅاپه ښکار د حوادثو شمهد ورک منزل په لورې لار د حوادثو شمه

29.07.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

نه به یې خط لولم او نه به یې سلام اخلم اوس له جانانه د کلونو انتقام اخلم

24.07.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

نه غاټول ګل کړي، نه سُرخي مو په غوټۍ کي راوړي سپرلی چي راشي نو بمونه په ځولۍ کي راوړي موږ شل کلن په دې نظام کي سل&n

22.07.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

خدایزده که بیا مو قافلې د ژوند په لار وختې فنکار توبه وکړه، سندرې مو په دار وختې پام چي په بم مي د رحمان غوندي ونه نازوﺉ

19.07.2009 – Khan Zaman Kakar

مینه به کوم/ خان زمان کاکړ

تور محتسب دي پر مخو باندې پردې غوړوي قاضي دي نه پرېږدي د نجونو اتڼونه دلته د پښتون تور رواج دي لارې د ګودر بندوي&nbs

18.07.2009 – Khan Zaman Kakar

ړنده اسره / خان زمان کاکړ

چي پېدا شوی یم یو شور اورمه یو څه خو شته، یو څه خو کېږي ضرور &n

17.07.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

یو جانانه، یو سندریز او یو ژوندی ماځیګر څنګه زر تېر شو لېونیه

15.07.2009 – Khan Zaman Kakar

غزل / خان زمان کاکړ

ددې وطن ښایستې میني په پېسو لګوياور دي پرې ولګي چي اور مو په جذبو لګوي زموږ د میني مخنیوی به بدخواهان ونه کړياخر به ستړي شي تورونه به تر څو لګوي اوس د نیکریزو سوداګر زم

14.07.2009 – Khan Zaman Kakar

بدل مخلوق ..... خان زمان کاکړ

موږ ته وختونو د لاشونو سوغاتونه راکړلموږ له قبرونو سره تېر کړله بلا کلونهموږ جنازې پورته کړېموږ بدرګه کړې له سلګیو سره سوي سانديموږ توري خاوري په سر ونوللېخلک به وایي د ژوندون د ارتقاء سندريد ترقۍ،د پرمختګ او انقلاب زمزمېهم به کوي د شنه اسمان د وسعتونو قیصېهم په سپوږمۍ باندي د ژوند د تېرولو بیانمنم انسان د لمر تر وړانګو تېز شومنم چي لاس چاپېر تر ستورو ګرځيمنم د

12.07.2009 – Khan Zaman Kakar

د انسان په نوم/ خان زمان کاکړ

یه ربړېدلیه، یه خوږمن انسانه ! دا دومره لوی ښکلی جهان ستا دی دا نعمتونه انعامونه ستا دي دا زمکه ستا ده، دا اسمان ستا دی ٭٭٭٭ د خدای حسین او بې مثال تخلیقه! ولي دي ستا وقار تر پښو لاندي شي؟ یو څوک دي ولي ستا رتبه ووژني؟ ستا شرف دي ولي تر ګرځو لاندي شي؟

12.07.2009 – Khan Zaman Kakar