شعرونه
غزل /سمیع الله تړون
غزل چاراتړلي دي ترغاړې زمونږ خپل لاسونه زخمي زخمي په وينوسره لکه دګل لاسونه خدايه زما دمينې يار پکې ژوندی وساته دښکلا چم ته راتېر کړي عزرا
کرزي ته نظم /سمیع الله تړون
کرزي ته پردي ځامن دهيچا نه خپلېږي لالادمرګ اجازه مه ورکوه زمابچوړي سوال ته مه کېنوه
نړۍ ته/ سمیع الله تړون
نړۍ ته نړۍ چپ شه نړۍ غوږ شه نړۍ واوره بيا يو سوي انقلاب ته دې زړه شوی د خونخوارو يهودانو غم دې وکړه بيا د سرو وينو سېلاب ته دې زړه شوی
نظم / سمیع الله تړون
نظم ګرانې رښتيا وایم خوښېږې مې ته زما دژوند دکتاب پاڼه ته یی چې شپه او ورځ یی په خوبونو وينم ها له کتاره وتې زاڼه ته يي
غزل /سمیع الله تړون
غزل رادې شي اجل لېونی شوی يم زړه مې شو پاګل لېونی شوی يم ته وې چې اول دې په ځان پوه کړمه تا پسې اول لېونی شوی يم ستا بڼو مې ز
نظم / سمیع الله تړون
نظم يو لېونی ملنګ سحر اوماښام زمونږ دړنګ کلي په څنګ کې ګرځي خاوند ته پخپله ښه پوهېږې خلک دمه شو داپه جنګ کې ګرځي &nbs
کرزي ته / سمیع الله تړون
دا شعر کوم کس په خپل غږ ويلی دی خو په ځينو بیتونو کې يي ګوتی هم وهلي چې دا یی ډیر بد کار کړی
غزل / سميع الله تړون
غزل لکه دګل چې بې شبنمه ګذاره نه کېږي زما دزړه هم بې له غمه ګذاره نه کېږي د ژمي شپه ده ستا کيسې راباندې ښې لګيږي کيسې کوه خو بې چلمه ګذاره نه کېږي ما درته وېل زړه ته مې ډېره مينه مه ورکوه د دې ظالم خو اوس په کمه ګذاره نه کېږي مرګی مې خوښ دی د رقیب څېره به نه وينمه خو بې له تانه مې صنمه ګذاره نه کېږي د زړه پر پاڼه مې غزل وليکه ساه مې وځي اوس بې غزله مې قلمه ګذاره نه کېږي که درته ګران يمه نو ب
ضربا ضربو: مجید قرار
ضربا ضربو اوف ادکې نه یادېږيضربا ضربو ملا نن هم په لمده لښته وهلی یم په شا، ضربوضربا ضربوتکه سره ده خاطې خاطېزما ملا ضربوضربا ضربواوف ادکې ما به بیا وهي سبا، ضربوضربا ضربواوف ادکېلیږ نوین شړومبی به راکړېنن یې وړمه د ملا کور ته
قرار : موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو/ غږ او متن
موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو زموږ په تېره کې څوک په حساب درې مدحیې نشي موندای زموږ په شعر کې څوک د دربارو قصیدې نشي موندای
قرار : موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو/ غږ او متن
موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو زموږ په تېره کې څوک په حساب درې مدحیې نشي موندای زموږ په شعر کې څوک د دربارو قصیدې نشي موندای
قرار: علي انسان و په انسان باندې یې زړه خوږېده
د خارجي ها خونړي خنجر چې کار وکړلو (۱)او د علي پرقرآني سینه یې وار وکړلواو د پوره انسانیت هستي یې ولوټلهعلي چې خونده د رضوان د مرګي وڅکلهله ډېره وجده له سروره په ځان نه پوهېدهاو بې طاقته یې له ستونې ناره ووتله"اې د کعبې په رب قسم دی چې ما وګټله" (۲)خو علي خپله خوشحالي هم مکمله نه کړهځکه چې غم د بل انسان یې زړه ته لار کړې وهعلي بې تابه د یو چا د حال تپوس کاوه د داسې چا چ
قرار: ویښه او خوب زموږ سرحد نه لري
ویښه او خوب زموږ سرحد نه لري هیڅ لېونتوب زموږ سرحد نه لري په ویښه ګورو رنګېنه خوبونه او په خوبونو کې د ویښو په څېر ساده پاده یو ځمکني ځمکني نه په بوراق باندې سفرې کوو نه د مارغه په څېر وزرې کوو نه د ښایست سره خبرې کوو نه ګلابونه تخنوو کله موږ نه کله وینو شبنمي خوبونه نه د پاچا د تاج غمي خوبونه نه په لمنه ګلمېخۍ د ستورو نه د سپوږمۍ پر ځنګانه ویدېږو نه د شفق په نارنجي لمنه ډانګ په اوږه خپلې رمې پیا
قرار: بیان مړ شو
بیان مړشو، په دوعا یې لاس وچت کړئبیان، هغه د مودو زن
دې ته مې مه مجبوروه چې کلی پرېږدمه زه
دې ته مې مه مجبوروه چې کلی پرېږدمه زهبیا به زما په دغه کلي کې کور نه وي پاتې چې ته یې ړنګ کړې ته د بام واوره ور وغورځوېستا به یو کور وي، په یوه کلي کې به ته اوسېږې زه به بې کوره یمه، ټول جهان به کور وي زماد ژوند تقدیر به هم د باد پر لکۍ سپور وي زما د ترهګر نوم به پر ټوله سیمه خپور وي زماته به پی
غزل / خان زمان کاکړ
چي پرون جرم وه هغه کيسه نن عامه کېږي اوس مو نه ويره له فتوا نه له الزامه کېږي ښکلي چي وي غزل محتاج د ملايکو نه وي په دې لمحاتو کې تخليق بې له الهامه کېږي اوس يې د ياد له درده ټوله شپه په ځان رڼوم
جنګ او امن / خان زمان کاکړ
زموږ تمامه ترانه د امن د وحشتونو له تنوره ښکاري لکه چي چا ترې ترنم لوټلی داسې بې سُره، بې سروره ښکاري ****** په غوڅه ژبه ترانې د امن د جنګ نه زيات ظلم خو دا دی کنه
که د مُلا شوه : خان زمان کاکړ
که د ملا شوه دېوالونه به د اور جوړ کړي له پېښوره به د تورې بلا کور جوړ کړي فن او هنر به وي تړلی په زنځير د فتوا له نشتر هاله به زندان د رنتهنبور جوړ کړي ****** که د مُلا شوه نو د مينې افسانې به نه وي کومې آبادې او سوکاله خېلخانې به نه وي جنګ به مسلک وي، جنګ به وي د کاروبار وسيله تش به ټوپک وي، د بل هيڅ روزګار کيسې به نه وي ****** که د مُلا شوه نو پر ژبو به قدغن لګېږي او پر سرونو به مو رېس د
د وينې پېغام / خان زمان کاکړ
وينه تشريح ته ضرورت نه لري وينه تفسير، وينه تقرير نه غواړي وينه خبرې کوي وينه پېغام ورکوي خپله لهجه او خپله ژبه لري ته وا چي موږ د پېښور د مقدسې وينې
پښتو ..... / خان زمان کاکړ
پښتو خوږه لکه غزل د کاروان دومره زي
د اسمان شرافت.........../ خان زمان کاکړ
موږ به خوار ځواکي وو، کمزوري به ووچي مو دفاع د خپل ګرېوان، د خپل پټکي ونه کړهچي د ظالم لاس مو ورغبرګ نه کړ، ور مات مو نه کړموږ پښتانه وو، د جنګونو په دوزخ کي اوسېدونکی اولسچي د جنت د لنډې لارې غلچکي مو ورک له زمکې نه کړلزموږ وجود وو د غربت چنجيو ټول خوړلیموږ د بارودو، د ټوپکو مخ په څه نيولوپر خپل وطن، د خدای پر ښکلي کاينات باندي مين خلک ووخو قتل عام د خپل چنار او خپل اينځر مو ګرځولی نه شوموږ د سندرو، اتڼونو قام ووخو د خپل مات رباب، خ
د رهبرۍ سړی.........../ خان زمان کاکړ
(اسفنديار ولي خان ته ډالې) قصيده ګو نه يم، په چل د قصيدې باندې پوهېږمه نهنه دغه وخت د مدحې وخت دی، نه اړتيا يې شته دهد جنګ لمحې دي، خطرناکې شپې ديد قام د سر د بقاء سوال، د مرګ او ژوند بريد پولهنوره څلور کونجه نړۍ په درانه خوب ويده دهموږ د جنګونو دوزخي غرمې په ځان تېروداسي څوک نشته چي دمه راکړي او سېوری راکړیيو مي جانان دی، په يوازي سر مي سر ته ولاړد لوی دښمن په ضد سنګر
کاروان او کابل........./خان زمان کاکړ
ما د کاروان د چنارونو مرثیه تر ګران کابله يوسيما نه کاروان، نه مي کابل ليدلیزه د کاروان په نغمو تنده د کابل ماتومعن لکه څوک چي د ټاګور په مناجاتو تر باداره رسيداسي په يو کارواني خيال تر کابل جانه رسمکاروان کعبې ته لاړو، کور ته ترې حاجي راستون شوزه لا زيارت ته تللی نه يم د کاروان او کابلزه د تاريخ د ډېرو لويو تراژيديو بچیزه د تاريخ په يو خوړجنه غلامۍ کي پېدانه د کاروان غوندې نغمې نغمې د شاتو ويالې
