شعرونه
غزل/مخلص
لا خو خندیدی نشي په ځان دي پښتانه دوخت سره شپه ورځ لاس اوګریوان دي پښتانه دا ولې ګورَج پراته دي نن دغم په زنځیروکې؟ په تیرو تاریخونو کې &nbsp
غزل/مخلص
چاوې چې زلفوکې دې ګیرنه یمه د وتو نیت نلرم شیر نه یمه خیردعانه سهي ښیرې یې دعا خدایه ستاشکرچې ترې هیرنه یمه
غزل/مخلص
وخته ستادې یارانې ته فکروکړم که کرداردزمانې ته فکروکړم دزړګي نه مې سرې وینې راڅڅیږي اوکه دغې افسانې ته فکروکړم
غزل/مخلص
لا ماشومان د پوهیدلو نه دي خوار یتیمان د خندیدلو نه دي لامې ناسوردي پرهرونه دزړه زما یاران د بیرته تللو نه دي
غزل/مخلص
لارې دمنزل ټولې ازغنې دي خپلې ارادې زماپتمنې دي دامې هم قاتله وطندارې دي دامرغی چې ویرکړي خوغمجنې دي
غزل/رحمت شاه سایل
قاتل مې وينې پټوي اغوندي نورې جامې خوګواهي به وركوي داپماپورې جامې زه چې چالوټ کړم پټ به وي خوپیژندلی مې دې
نظم/مخلص
په سرکې بایدیادوَنه وکړم جې دغه نظم مې یوچاته ډالۍ کړی دی.مخلص شاعریعني څوک؟ شاعري په هغه لاره باندې تلل دي چې په هرګام پریوتل اوپاڅیدل دي
غزل/عزیزالله زاهد طوطاخیل
سترگې دې وغړه وه ماوګوره خواکې دې ناست دی خوږ اشنا وګورهدلرې ځایه یم راغلی تاته په مزل ستړې ستړې ساه وګورهله سترغلو می اوښکې دارې وهي ګلاپی رنګ ژیړ شوی زما وګورهدخدای په نوم د دوو شیبو لپاره دعاشقی ښکلې دنیا وګورهدنیمې شپې په اسمان ستوري شماري په زړه و یشتلی عزیزالله وګوره
غزل/عزیزالله زاهد طوطاخیل
زما دمحبت رنگینه شپه نشته ستورو کی دیار می نښانه نشته چیری یې سپوږمۍ سترگک دې ووههخیږه چی په ستوروکې غصه نشتهسورشال دې اوس باد له کلي وړی دی ستاله چم په ما خوږه وږمه نشته مات به کړم رباب منگی به څه کومته چی په کې نه یې هیڅ نغمه نشته ښه و چی یې یار په کلي کورکې واوس دعزیزجان غریب مزه نشته
داخترسینګار/مخلص
زه داخترسینګارکولی نشم په دې پرې شونډوخندیدلی نشم دغریبی خلک پیغورراکوي مورجانې سپکې قیصې زورراکوي
دیتیم اختر/مخلص
لویه خدایه دخوارانوڅه اختروي ترسیدلواوغمجنومظلومانوڅه اختروي چې تاویږي په قبرونو زړونه ﺉ ډک وي له غمونو
قطعه /عزیزالله زاهدطوطاخیل
له پرهر پرهر زړگی نه څاڅکی څاڅکی و ینی څاڅیدعزیز له تورو سترگو رڼې اوښکی سپینی څاڅیڅلوریځېسترگی می رپی که جانان می راغیخولگۍ به ورکم که ارمان می راغیرښتیا که راغی نو زړه چاودې به شم په خدای که دغه عزیز جان می راغیغوښته می یوه خو الله بل
غزل/عزیزالله زاهد طوطاخیل
یمه مسافر اختربه څه کومکورکلی بهر اختربه څه کومبیادمبارک شي درقیب اشنا خواته یی دلبر اختر به څه کومزما دخوار اخترپه اختر نه دی شمیربیل می دزړه سر اختر به څه کومشپه وي داختر یاران مزې کوي څار کوم دلمر اختر به څه کومزړه می سخت خوږیږي داختر شپه دهعزیز یم در په در اختر به څه کوم
غزل/عزیزالله زاهد طوطاخیل
ځه جانانه پاتې دواړه کلی کړوجوړ د محبت به ورته څلی کړوپریږده چی غماز پکی خوشاله ویپوری دغره سر به راته ښکلی کړونور څه له خپل ځان سره به نه وړومونږیو دسر سالوبه دی راغلی کړوجوړه به جونګړه کړودغره په سربیا به د ې د نیا نظر و یشتلی کړگرانه عزیز جانه زما خوښه دهزر راځه چی دا مزل وهلی کړو
نظم/زرلښت حفیظ
دویرونواختر بې خونده زندګي ده اخترونه ډک له غمه دوخت له ناکړدونه خپه زړونه ډک له غمه دسولې قاصدان مودلټون په لاروورک دي
غزل/زرلښت حفیظ
زه یوه یتیمه یمه دادامې څه شوادې وایمه ماته کله راځي به ادې ښایه راته ستادبېګاسباوعدوکې مورې ستاپه ژړااواسو
غزل/مخلص
تاپسې ژړیږم خوڅه نه وایم ورو ورو خرابیږم خوڅه نه وایم یم د ژوندانه په بیابان روان لویږم که پاڅیږم خوڅه نه وایم
غزل/مخلص
داچې هروخت مې په مخ اوښکې بهیږي دچاسترګې مې په سترګوکې غړیږي داسې نه ده چې په هر قدم ټکرخوري دپښتون تندی مودام په ضد ماتیږي
غزل/مخلص
ماخوویل چې داغوټۍ به یووخت ګل شي نه وم پوی چې ګل به شي خوبه دبل شي څه خبروم چې به خپلونه پردی شم ماخوویل چې داپردی به زماخپل شي
غزل/مخلص
ځانسره ژاړم غلی غلی پروت یم په سرو لمبویم سوزیدلی پروت یم رانه حالاتوزنځیرونه تاؤدي یمه یې بندپه بندتړلی پروت یم
غزل/مخلص
په سرکې بایدیادوَنه وکړم چې دغه شعرمې هغه وخت ولیکلوچې دلروبرافغانستان په نوم ویبپاڼه کې مې دګران ملګري عبدالاحمدمحمدیارعکس اوتبصره ولیدل چې په کندهارکې یوڅوداړه مارانوپه یوه مشاعره کې وهلی و. &
غزل/مخلص
په سرکې بایدیادوَنه وکړم چې دغه شعرمې هغه وخت ولیکلوچې دلروبرافغانستان په نوم ویبپاڼه کې مې دګران ملګري عبدالاحمدمحمدیارعکس اوتبصره ولیدل چې په کندهارکې یوڅوداړه مارانوپه یوه مشاعره کې وهلی و. &nbsp
غزل/مخلص
چې قاتلان دګلوراج چلَوي هغوځایونوکې خوتل خزان وي چې پيښورکوي دګلوآرمان
غزل/مخلص
خیرکه هرڅه کوې په مانن دې دوران دې آشنا ژوندته لږ وګوره چې څنګه تیزروان دې آشنا شیطان هم ویل چې زه راشه اوس یې حال وګوره داسې ونه وایې په دې کې دې تاوان دې آشنا
غزل/مخلص
یواحساس دلیونتوب راسره مل دې اوس مې نه پریږدي پرادی دې اوکه خپل دې که یې هیرکړمه ایمان کې به مې شک وي زماښاردې پيښوردې که کابل دې
