شعرونه
ياد
ياد چې شپه ورغوی خلاص کړي ورباندي کيږدي ډيوه ګۍ دسپوږمۍ ويړه شي پاکه مينه ناکه رڼا ويلې شي توی شي دلوی سيند غيږې ته تاندې پيغلوټې پلوشې دسپوږمۍ دسيند څپو سره اتڼ واچوي زه دخپل ذات ځنګله ته ننوزمه نو ته را ياد شي دعمرونو ياره زما دستړيو او بې وسه شيبو دلاس نيوي ملګريه دلته نو شپه هم نوک نيولی شي سوکه تيريږي دغه شيبه وي چې ځان خپل وګڼم ژوند هم رابيرته شي مسک
غزل
غزل دلته له وچو شونډو ،دژوند نغمه هېره ده چې به يې زړه تخناوه ،هغه کېسه هيره ده دکشمالو پر پوله ،دشنو بنګړو ماتيدل دکليوالې چټې هغه شيبه هېره ده
غزل
غزل چې مې په زړه کې ستاياد ،کومه شيبه تېرېږي وروسته مې ډېري شېبې ،په اندېښنه تېرېږې دورځي تږی يمه، دجل وهلي په څير دشپې دې وينم په خوب، شپه مې ډاډه تيريږي ګل مخيه ستا انځور مې ، په زړه کې داسي ګرځي لکه د شپې په زړه کې ، چی پلوشه تيريږي ورک شي کمبخت ارمانه ،چې داسي
بي بي زره
بي بي زره دشنوبنګو بوی رانه غی دکوچۍ په ټټر ناڅې دلونګو بوی رانه غی بي بي زره ړنګه بنګه دسپېرې صحرا ملنګه بي بي زره دډول لښته دګلونو پر سر څرښته بې بې زره ليونۍ وه په غمونو کې بې باکه په خندا او په سندرو يې چوه دسوي زړه تڼاکه بي بي زره بې سالو وه لکه رنګ په الواته وه په خبرو کې وه تيزه \په سندرو کې اوبه وه بي بي زره يوه شپنه وه له خندا نه تکه شنه وه چې باران به ښه زړه سوړ کړ دچنګښو به کورړی و لکه لښته تاويدله زړه يې يار پسي سوری و زه هم وړ وم هلک وم بي بي زرې نه
بي بي زره
بي بي زره دشنوبنګو بوی رانه غی دکوچۍ په ټټر ناڅې دلونګو بوی رانه غی بي بي زره ړنګه بنګه دسپېرې صحرا ملنګه بي بي زره دډول لښته دګلونو پر سر څرښته بې بې زره ليونۍ وه په غمونو کې بې باکه په خندا او په سندرو يې چوه دسوي زړه تڼاکه بي بي زره بې سالو وه لکه رنګ په الواته وه په خبرو کې وه تيزه \په سندرو کې اوبه وه بي بي زره يوه شپنه وه له خندا نه تکه شنه وه چې باران به ښه زړه سوړ کړ دچنګښو به کورړی و لکه لښته تاويدله زړه يې يار پسي سوری و زه هم وړ وم هلک وم بي بي زرې نه
غزل
غزل نن په بلۍ د سالو والې نجلۍ پته نه وه شايد چې ستورو ته به هم د سپوږمۍ پته نه وه رښتيا هرچاوې اړولې په ټوپکو باندي په ټول هيواد کې دثبات د شپيلۍ پته نه وه چې پښتونخوا ته يې راووړ پخوا دامن پيغام
دبيلتون شپه
شعر ګلزار ژباړن نورمحمد سعېد دبيلتون شپه هغه شپه چې تابه غېږ کي ونيوله په للو،دښکلو شونډو په سينه به دې وېده کړه تېراوه دې ورته نکل ټول، له سره بيا تر پايه هغه شپه ،چې روږدې کړې دې وه شوخه نن په کټ کې ژاړي پړمخې پرته ده
غزل
ورځ راله غاړي شي چې شپه له غاړي واړه ومه زوړ غـــــــم تازه شي چې تازه له غاړي واړه ومه زلفي كړي،سترګې ګولې ،شونډي غوټي دجـــــانان خــــــــــــــــدايه زه كومه واقعه له غاړي واړه ومه غزل شومــــــــــــه په ژړا چې نن مې وليده كلي دبا با چې نن مي ولـــــــــــــــــيده هــــــــــغه پخوانې مينه هم نه وه اوس شورپكې ژړا چې نن مـــــــــــــې وليده وچ زمونږ دكــــــــــــــلي دګودر كاريز ټــــول جـــــدا جـــــدا چې نن مي وليده كـــــــور دجـــــــانان هم
غزل
نن يې دنظر په مورګه ناست داسې دشک غبار لکه شنه کنډو باندې راپورته شې غمبک غبار پېښ چې په رقيب شو رنګ شو تيت دزړه ور اشنا ښه جوت شي شپه کې بل څراغ ته دسړک غبار قهر او سرخۍ يې په شدت اننګي ونيول ګډ شول دګلابو په اوبو کې ځرورک غبار هله به يو بل ته شو ملګرو په ا
غلا
له کزاکستان نه د(رويتر)په يوه راپور کي ويل شوي چې دشپې ناوخته دکفن پلورلو يوه دکان ته غله ورغلل، او ددکان نوکر سېرېک سرسينبايوف يی تر هغې واهه چې بې هوښه يې کړ. اوبيا يې په يوه تابوت کي بند کړ ،او تر هغې يي هلته بې هوښه ساتلی و ،ترڅو چې يي په دکان کي پیسې او نور قيمتي شيان لټول.دا ناوړه پیښه دکزاکستان پلا زمېنې الماتې ته په څېرمه ښار تېمېرتو کي رامنځته شوه .سېريک هاغه وخت د تابوت له بند نه خوشی شو کله چې
ژوند کان دشپو او ورځو
ژوند کان د شپو او ورځو عجیبه سوداګر یم په هیڅ باندې یې پلورم په تمه باندې پروت یم اوږدې اوږدې مې هیلې یوه هیله مې دا ده چې اسمان دې هم لیلام شي ټول په بیه باندې اخلم مینه کرکه په کې کرم چې دا شین غرور یې مات شي ټوټې ، ټوټې ، توټې شي او له خاورو لا بتر شي محمد اسمعیل څپه
غزل
غزل جاويد اوربل زما ياد درسره پاتي دی که نه دی ځای می ستا دزړګي خوا ته دی که نه دی اې چې زړونه دي پلو کي په شا کړي زما زړه دې هم وشا ته دی که نه دی
داستاد علم ګل سحر غزل
غزل خدایه چې غواړم یی، هغه راځنې لیرې ګرځي ټول رانژدې دي، خو یوه راځنې لیرې ګرځي
سوګند
سوګند ډير تیر شوي اخترونه او تیریږي بس جانان ده په ما ګران نه مې هیریږي کله کله چې رایادې یې وعدې شي دا ماشوم زړګی زما پسې ژړیږي خدایه ته یې زړه دمخ په شاني سپين کړي د جانان زړګی شو کاڼې لا سختیږي په وړو وړو خبرو سوګند اخلي چې هر وخت کې د خبرې را یادیږي زما يار داسي یاغي او&
لونګين
کله کله مي په سر کي شي خپاره زهر د کرکي خوچې کله داسي وشي زرد فکر مزي پرې کړم دوجود کيږدۍ کړم ټوله ستا دخيال چم ته کډ وال شم ترهغې پکي دېره يم تر څو بيرته لونګين شم نور محمد سعيد
دوست ته
دوست ته زموږخواته کروندې کیږي دارنګ په ښورنو ځمکو هم کرو لونــګ دسندرو کاروانونه يې شي پایــله چې توديږي دځونډي او رباب جنګ ژوروالی دګړنګ غرور دڅوکو داسي رنګ لري دهسکو غرو اهنګ شمله وره په داخپل خویي دي مین یم مه خان کیږه نه دي غواړمه ملنګ په میراث مورچل مي کينه تربوریه له بلبل نه د غزل اخله قـــــــــــلنګ
ژړانده سترګې
ژړانده سترګې دا ژړاندې ښکلې سترګې ولې دي له اوښکو ډکې څه یې غم دې لویه خدایه چې راګوري هکې پکې تل خورې چې یې وي زلفې هیڅ یې نه سموي خدایه زه حیران یم زه حیران یم زما زړه دا ستا له غمه جنګ ځ
نقاب
نقاب عبدالباري جهاني که يو ځل خلګو رشتيا وويله يوځلي وسپړيدل پټ رازونه يوځل رسواسوې دروغجني ميني يوځلي خلګو سره وکتله ويې ليدل ترنقابونو لاندي پټ مخونه او ددوستۍ په پوښ کي پټ نغښتي شيطاني نيتونه هغه بېځايه
خیال / ع.س
لس کاله وروسته مې بیا هم له خیاله نه یی وتلې لکه شهکاره افسانه له خیاله نه یی وتلې خیر که دغرونو فاصلې زمونږ تر منځ راغلي قسم دې اوس مې هم د زړه له خیاله نه یی وتلې هر مازیګر چې وریځې راشي ستایادونه راوړي دباد، باران او دبریښنا له یاده نه یی وتلې زمونږ دکلي لیونۍ توړۍ دې نه هیروي زمونږ د کلي د چنار له خیاله نه یی وتلې دبوډۍ ټال غوندې ل
شعر / ناصر فګار
پریږده چې بیا بیا مې کړي دانه دانه ستا د عشق هوا مې &n
تصوير
بیا مې په سترګو د خمار څپې راماتې شولې لکه د بنګو بنګاوې شیبې راماتې شولې دښکلا حوره اوس د بر کلي نه دلته راځي په دنګ قامت یی پوره زر جلوې راماتې شولې سترګې خو نه دی د مرمیوو په څیر زړه ډزوي په خوار عاشق له هرې خوا وسلې راماتې شولې قدم چې اخلي د ښکلا ملکه ښار خوروي ځکه مې پاتې د زړګي شیشې راماتې شول
مازیګر
بيا مازيګر شو هماغه مازيګر چى لمر به خپلى طلايي پلوشى ددنګو غرونو له فرازه څخه
زمونږ اختر نه ښکاري
څه اخترونه دي راځي خو زمونږ اختر نه ښكاري په دې وطن كې دخوښيوو هيڅ اثرنه ښكاري زمونږ دبخت ستوري رالنډ شي ښه رالنډشي مونږ ته يودم مدار نه وځي بيا يى هيڅ منظر نه ښكاري
اسماعیل یون ته ډالۍ
بیګا بیا د څوشریرو پرسرونو هرځواب دی دتیرې تورې ګوزار و طلسم دی په چورلټه ورمات کړې اخته شوي دي د زړونو په دردونو ددې خاورې دڅښتن ټبر بچیه زمانې یی زیږولې دې لپاره چې شمله دافغانانو هسکه یوسې خدای دی وساته له سترګو نه سړیه دلته هره خوا اغزي کري په لار کې څو منحوس لاس
تهمت : دشهید عبدالجمیل شيلګري شعر
يازما د بخت کاسې شولې نسکوریچه نا حقه تهمت وایی په ما پوری یا ځما د زړه په اه کی ا ثر نشتهچه زما سپنی جا می یی کړلې توری بیګناه په خلقو وایی تهمتونهداعجبه تماشه په جهان ښوری که نن ټوله دنیا پل کړی زماجانهښه سړی به په دنیا ته ونه ګوری داسړی زما دښمن دی ښه څرګندچه ناحقه داو یل کړي په ما پوری
