شعرونه
مورجانې!
ستا دعا دمسافر بچي لپاره لکه روح په مړ جسد کی پو کول دي داسې وبوله چې ساه اخلم یواځې په دعا دې زه ژوندې یمه مورجانې ستا دمینې الولو مې لا په غوږ کې انګازې دمهربانې مور ساتلي ماخوبونه ستا په غیږ کې داسې کړي لکه پروت چې په بسترکې شهزاده وي
پریږده ابادۍ ته مې..
پریږده ابادۍ ته می ډیر کار لرم کورلرمه کلې لرم ښار لرم پریږده نور په خدای چی ستړې شوی یم دیرش کاله په سر زه دغه بار لرم خوند اخلې کافره ته له دی نه چی غم لرمه درد لرمه دار لرم خدای به می دا ځوان کهول راپاڅوي وبه وینې هر ځای به زه لار لرم تاخو له زخمي ګوتې نیولې یم هیر نه کړې ظال
دامنم خو!
دامنم خو! دا منم چی ترقي ده په دی ښار کی دامنم چی پرمختګ دلته ځلیږی دامنم چی دقانون حکمراني ده دامنم چی مساوات دلته رواج دی خو دانه منم چی مینه دلته شته دی مینه دلته دڅو ورځو عاشقی ده مینه دلته ځوانیمرګه خاطره ده مینه دلته دڅو ورځو میلمنه ده په دی ښارکی ډیرې هسکې ودانۍ دي
زمونږ دښاركوڅې
راشه زمونږ دښاركوڅي وګورهپه كى ښكاره خلك سرونه پلوريدلته داوښكو دمشكڼو ټوكرۍپكى معصوم هلك هډونه پلوريراشه زمونږ دښاركوڅي وګوره دلته دسوال نوم هيچانه پيژندهدغيرت سر به په سندرو كى ودلته وبال نوم هيچانه پيژندوزمونږه مينوبه يوروح اخستهچى به دكوم سپرلي وږمى الوتىدښاپيريووپه حسينو كتودنازپه تاوزلمۍ جوسې الوتىهرڅه دمينى اوښكلا پلوشوپه وړانګو وړانګو زيړي لمركى ډوب وودمستو پيغلو د منګيوو ګړنګارپه څانګو څان
مینه
مينهګرانى!وختونه تير شولزمانى واوښتلىخو زه لا اوس هم هاغه تال ها سريندى غږومچى ډير كلونه مى پخوادتا لپاره ښه په جوش ترنګولخو اوس رو رو خپله مستي پريږديدخپل عروج له ازانګو څخه رالويږي ګلى !هو!نور ستړي شوي دي توان نه لريګرانى !خو زه به دى دمينى په قاموس كى ديولرغوني نوم په توګه ساتمهغه قاموس مى زړه دى چى لا اوس همدسريندى په تاركى مينه پييلي۲۰۰۱ م كال
ياد
زما دهيرى مينى يادهڅنګه مى بيا په سترګو سترګو ګرځىلكه چى بيادى په يادشوى يمهكه نه !له ماځنى خو ډيره موده پټ ګرځيدىله هغه وختهچى زما د زړه پنجرى نه لاړىخدايګو يادونو نه مى څلي جوړ كړلخو ته به نه وى ژر به ونړيدلخو اوس دماتو پنجرو مات زړګي كىهاغه دوخت درنګينيوو شيبىهاغه ستاينى دښكلا دپريهاغه نغمى ها ازانګى دمينى پاتى نه دينو!له تانه هيله لرم چى نور مى مه چيړه دامات زړګوټىپريږده ويده شم په
لکه لنډۍ دې په څپو یادوم
بيا مى څو دردونو زړه كى واړوليو نه دى زرونو زړه كى واړولنور هغه زمونږ كلي ته نه راځيوخت چى دويرونو زړه كى واړولڅنګ به چى شرنګ كوڅه كى تيره شوهمينى به دمونو زړه كى واړولاوس مې تصور هم بى مزى ښكاريخيال چى د غمونو زړه كى واړولوخته مازيګر مى كه بياراولىپوه شه چى نفلونو زړه كى واړولاوښكه مى لټيږي دسفرپه لورڅنګه زر اهونو زړه كى واړولخدايګو چى په نيمه لار كى پاتى شوملرو منزلونو زړه كى واړول۲۰۰۰ م كال
سندریز افغانستان
يوه ورځ به دې خداي راولي جانانه دا دوير او دماتم ټغر به ټول وي زمانې به تاج په سر وي درته ايښې دسندرو شور به رسي تر اسمانه داد غم اوښان به واړه كډه شويي چيرته لرې داغيار ښار او كوڅو ته
غږ دی نشته
ولى دى غږ نشته دى شرنګ دى نشته شور دى نشتهكه مروره يي چى جنګ دى نشته زور دى نشتهګلى پر زړه باندى مى تورو شپو كى ووريږىچراغ دى مړه شمع دى مړه ده ګرانى اور دى نشتهلكه ټپه لكه لنډۍ دى په څپو يادوومخدايزده پر كومه كډه شوى يي چى كور دى نشتهدروڼ سحر پرښه وى وړانګو دلمر واخستلىد اننګو په سر مى ښكل كړلى خو پور دى نشتهمينه مو وكړه ښه په مينه ګرانى ښه شوله داچى شر دى نشته شور دى نشته دى پيغور دى نشتهبس مازيګر شي وړانګى راشي خو ها خوندنه لري
مازيګر به شي جانانه
مازيګر به شي جانانه ته راوګوره په مينهزه به پاڼه دكتاب شم ته مى ولوله په مينهداسپيرې غونډۍ به وا شي د ګلونو به نڅا شيترنم به شي سندرى دمرغانو به ګډا شيته به لاس په خندا راكړى زه به لاس په مينه دركړمكه ته پريوځى له ګړنګه زه به خپله وينه دركړمها دغره كوچۍ به راشي مونږ به وغواړي كيږدۍتهدهوسيوو غږ به واورو مونږ به وخيژو غونډۍ تهله شپانه به شپيلۍ واخلو يو شيبه به نغمى سركړوياقربان به څو لنډۍ كړو يو ساعت به څپى سركړومازيگربه شي جانانه زه ب
انځور
غواړم هماغه انځور بیا تازه کړمچۍ ډیرکلونه ترینه لری وومهغواړم تابلو جوړه کړمغواړم هماغه انځوردمرمرینی تابلو تاج وټاکمزه لا لګیایمه انځور تازه کومچی د رود مستې څپېزما دښکلې انځور نوم راوړيڅپې په شور او زوک سندرې واییپه غورځنګونو کله هاخوا کله دیخواراشيته وا دمستو جونوسیل روان دېزه اوس دنیل د رود پرغاړه ناست یمغواړم انځورتازه کړمهاغه انځور چی می کلونه پخوادورکی مینی
غزل... جابرمخلص
غزل
غزل
نشته توپیر د دوی ترمیان ،د سړي زړه رڼا شي د محبت په سود او زیان ،د سړي زړه رڼا شي منم په نظم د سایل ادب کړي ناز د پښتو خو په غزل هم د کاروان ،د سړي زړه رڼا شي چې دا به مینه وي که ښکلي واړه ښه لګیږي ستا په لیدو خو په ایمان ،د سړي زړه رڼاشي چې ورته وشي د مور زړه کې د دعا اراده لکه چې ولولي قران ،د سړي زړه رڼا شي
غزل
دایوسپېڅلی نزاکت په کې له ورایه ښکاري &n
غزل/جابراحمدمخلص
خدای دې مانه هیرکړو اوکه زه دې خدای نه هیرکړمه وخته دادې کومو پړاوونونه راتیر کړمه ته چې د دیدن نه راته اووایې چې بس دی اوس زه دې د احسان اظهارکوم ځکه یې ډېرکړمه
غزل/جابراحمدمخلص
الوت خومې زړه غواړي خو وزرې شي له کومه دسترګوجنګ خوندکړي دمینې زغرې شي له کومه د قام هر یو شاعر خومې د ژبې اویزان دی ټپې راوړم له کومه اوسندرې شي له کومه
آرمان/جابراحمدمخلص
آرمان دانن سباکې خدایه څومره خلک دڅومره خلکوپه آرمان باندې سوراورپورې کړي دڅومره خلکودخوبونوتعبیرونه لوټ کړي څومره مېین دیواوبله په وحشت جداکړي
نظم...دراواښاداجمل خټک په یادکې
نظم...دراواښاداجمل خټک په یادکې ستادمرګ خبرخوسم قیامت ؤ اجمل خان بابا ټوله پښتونخوه کې په هرچاباندې ماتم جوړشو ستاسترګې چې پټې ظالم مرګ د دې دنیانه کړې چاچې پيژندې نودهغه په زړه تورتم جوړشو تاباندې چې تیردي په جداجداجیلونوکې زه د هغو ټولو تکلیفونونه خبر یمه تابه څه لیدل چې په خو
غزل/جابراحمد مخلص
راځه دهجرګرد راله مَرﺉ خفه کوي زړګی مې ببرسردتورسرﺉ خفه کوي زماپه شان ژوندون غواړي له جنګ نه کوي کرکه
پښتون یمه
هرڅه په تخت نه هرڅه په بخت کوم زه یې د پښتون قام په ارزښت کوم وایم چې پښتون یمه خوڅومره یم؟
غزل/مخلص
داسې زه هغه او ما هغۀ ګوري څه رنګه چې سترګې خپل لیمۀ ګوري یو چغې وهي چې مرم د لوَږې نه بل &nbsp
غزل/مخلص
تۀ رانه پوښتې چې رنګ دې ولې زیړزبیخلی دی؟ نوردخدای احسان دی خو لۀ ژوندمې لاس ختلی دی څومره خوش قسمته دی او څومره بد قسمته دی څومره ښکلی &
غزل/مخلص
ناست یم د ستا په انتظار ژړیږم تل دې څارم د راتلو لار ژړیږم راشه تپوس مې وکړه کبرمه کړه رغیږم&nbsp
غزل/مخلص
چې نن دي داسې خواروزارپښتانه خرڅیږي نن په هربازارپښتانه جانانه دلته محبت نه کیږي خیژَوي دوه مېین په دارپښتانه دابدبختي که
