شعرونه
د اتڼ د سر سړی/ پروین ملال
د اتڼ د سر سړی د یوې تاریخي نسخې د لوستلوپه تاثیر کې دریه مار ښځو یو بل ته ویلهته ورګوره زوم خو زښته ښایسته دیته وا لمریې دی
د ډیوې دحادثې نه/قېصر افریدي
دډیوې د حادثې نه چې د نمر سترګه راتللهد شمکور هیواد په زړه کښې غړیدلهپه تیاره مهال د پټو سترګو جنګ کښېپه سوونو په زرونو خلق مړه ووڅه ئې روغ څه ئې نیمګړیپه خپل جهل خپل جنون کښېټول په یؤ تله!په یؤ معیار پوره وود شمکور هیواد په زړه کښې
خېر وکړې یا الهي/پروین ملال
خېر وکړې یا الهي د هرلوري غشي اوريخېر وکړې یا الهيد لمنې مو اور پورېخېر وکړې یا الهي د اپښې یبله خوار ملت تهد اغزو د صراط لارېقهر قهر دي ورګوريخېر وکړې یا الهي زم
د خوبونو حقیقت/نورسعیدژباړه
د خوبونو حقيقتخوبونه خود خوب ليدونکو ﻻر دهدميني نړۍ تهخوبونه خودزړونو هندارې ديدټولې نړۍ په لورخوبونه خو شينې او زيړې مر غکۍ ديچې د خيال په سيندونو کې غوپې وهيخو ډوبېږي نهخوبونه خو زين شوي اسونه ديچې له باد سره په څنګ الوزينه ستړي کيدو
ستۍ/پروین ملال
ستۍ پروین ملال کراچۍ ستۍپه کندهار کې هغې نجلۍ ته ویل کیږي چې د پلار په کور کې جبرا زړه شي او هیڅ واده نشي (
لونګینه په څنګ څنګ راواوړه/پروین ملال
لونګینه په څنګ څنګ راواوړه پروین ملالدسیند اوبه د ،،ورا،،سندره بوليدسپوږمۍ وړانګو د رڼا په ژبهد ساحلونو د ښکله قصیده ولوستلهد چنارونو پاڼود چا د ګنډ کمیس د سپین پاولو په شانې ورسره ښکلي اتڼونه سرکړهماښامنۍ وږمې په غېږه کې خپلد سیند دهغې غاړېد مست اتڼ مسته سندره
دوهم واده/پروین ملال
دوهم واده که راته وبخښې ټول ستوريد لمروپه شانېاو اوبه راکړې د سپوږمۍ د چینوجامې مې جوړې د حریر او شبنمشونډو ته رنګ د مرجاند سترګو تور مې وي د یو زرو شپولاس ته باهو د هالیشور د ګنګرو د جنتي سندرومخ ته رڼا د نور د غره ځېنېد غاړې هار مې د بوډۍ د ټالهد غوږ لښتۍ مې مې د پروین او د زهرې د څوکو
طاهر اپریدي ته .......
تېرو ورځو کې ښاغلي طاهراپریدي باندې د زړه دوره راغلې وه چې ددې په وجه څو اونۍ په هسپتال کې بستر و،اوس د جرس ادبي جرګې یو بل مخکښ باني غړی او مشهور شاعر ښاغلی ریاض تسنیم د تور زیړي (هیپيټایټس سي)باندې اخته دی ،ملګرو څخه د ددوعا هیله کیږي ـ لاندنی نظم وصال مومند طاهر اپریدي ته هغه وخت لیکلی و،کله چې نوموړی روغتون کې بستر وـ
زما برخه/نورسعید
زما برخه دتالا چمن په غېږ کي یوه تالا ترغه جونګړه په لرګو او خټو جوړه د ړي وړي خړه پړه لوټل شوي ځپل شوي څو یاران ستړي ستومانه لا تر اوسه مرور د ی هم له ځانه هم له مانه ډ ک د خپلو له ګیلو نه څو زاړه زاړه لیکونه په زاړه کتاب کي ایښي د یوچا دلاس ګلونه ژړه غونې خندا ګانې ډیرې اوښکې ډېر دردونه په تندي مي لاپراته دې دپردي هیواد ګردونه ژوندون دغه څه راکړي بس همدا ده زما برخه شیبه پس چې لمر تودیږي
قېصراپریدي /نظم
نظم تاته یاد دی هغه وخت؟هغه لمحېچې ما به بوټي نالولتا به اوبه راچلولېد سحر نه تر غرمې او د غرمې نه تر ماښامهچې به ستړي او ستومانه کور ته راغلوما به خپلې وچې ګوتې تاندولېپه اوبو به مې وینځلېتا به خپلې لمدې زلفې وچولېپه څادر به دې مخښلې د خشکۍ او د ترۍددې بې مثله اتحاد نهددې ښکلي امتزاج نهنن په هغه وچه زمکه ،څومره
څه عجیبه سړی یم؟
څه عجیبه سړی یم؟ څه عجیبه سړی یم؟پردی ټوپک مې په اوږه ایښی دیهسکه غړۍ د جنګ مېدان ته ورځمد ځان په ضد ودریږم څه عجیبه سړی یمتېره چاړه مې په مرۍ ښخیږيپه خپله خاوره پردی جنګ ګټمهدواړه لاسونه مې دي سره په وینوقاتل هم زه یمه،مقتول هم زه یم څه عجیبه سړی یم
نظم/ قېصراپریدي
نظمدا لغړې ګډاګانې د مرګونو،بې حیا بربنډه لوبههر نظر ته شرارت کړيهر وجود ته اشارت کړيچې هر تن دې جامې وباسيلغړ دې،په دې لوبه کې تاویږياو که نه ويسپین کفن دې په ځان خور کړيمخ دې پټ کړيچې یې ستر نه ماتیږي قېصر اپریدی کراچۍ (کویت)
د ګوهر علي ګوهر مزاحیه قطعې
مزاحیه قطعې ګوهر علي ګوهر بټ خېله پښتونخوا سه روزه په سه روزه کې مـــــــــــــــــــــې پلار ولیږلموې یې که چرته ترې ســ
رحمان بابا
رحمان بابا بابا د ژوند هر یو مذهب هر یو قانون وده دید ژونـــــــــــــد ســــــمــــون وده دی د غږ په وخت کې زمونږ ذهن د ژوندون وده دید ژونـــــــــــــد ســــــمــــون وده دی دا چـې پـښـتـون ژبـه لـر ی خـو خـوزولـی نــشیغیرت لری خو خپل غیـرت راپـارولی نـه شید لیونی مینې د اوښکو خپل جنون وده دید ژونــــ
یادګیرنه/رحمان بونیري
یادګېرنه زه د خپل ژوند د تمامي سکون په نوم جانانه تا ته د مېنې د یو څو لمحو قیصه کول خپل حق ګڼمه راشه که څه هم د خپل ضد په وړاندې نه منې ته راشه که څه هم د خپل نوم سره مې نوم نه غواړې
جنګ
جنګ بيا د زمکې سينه چاودى ، د اسمان په خلۀ کښې اور دے لۀ امو نه تر اټکه ، ا ظطراب پۀ وطن خور دے نن معصوم معصوم ګلونه ، پخپل کور کښې خيمه زن دى د وحشت علمبردارو ! دا کومي ګناه تور دے ملالئ پۀ ښار کښې ګرځى ديو ټوک ډوډۍ د پاره يو لالے مې د ډالرو، بل د ريال پۀ اوګو سور دے دغه جنګ مقدس نۀ دے ، زمونږ
د ادب کـور /نسیم ستوری
د ادب کـور نسیم ستوریلـ
د مشرق سویټزرلېنډ که دوزخ؟
د مشرق سویټزرلېنډ که دوزخ؟سپین دا چېرته تلی؟جنازې لهسحر چېرته تلی وه؟جنازې لهاو غرمه؟جنازې لهاو ..او ماځیګر هم جنازې له تلی و؟نو لکه ټوله ورځاو نن سبا ټوله ورځ جنازې کويـــــتوبه خدایه توبه خېر خو دی؟بیګاه مې عجیبه خوب لیدلی ــــ توبه خدایه توبهخوب کې دې څه لیدلي؟خو ب مې لیده چې د دیوارګریه د سترګو نه اوښکې او زمونږ د دیوالونو نه ویني دارې وهيـــــــــــ
تۀ ګورې نۀ/رياض تسنيم
تۀ ګورې نۀ---لکه جلاد د خپل زړګي قتلګاه کښې ناست يملمحه لمحه لګيا يم خپلې اَرزوګانې وژنمما ته دوکان د کفنونوښايهلمبه لمبه وجود د ګل سېورى له څنګه يوسمدا کتابونه چې څۀ وائي هغه کله شويتعبيرد کوم خوب پوره شوى زما پېغلومنګُلې پۀ بليوښخې کړېزلمو ده ساه راښکلېغلام يوسف د سوداګروقافلې راوستوګوره د مصرب
د يو چا اتلسم تلين ته/پروين ملال
د يو چا اتلسم تلين تهدا تۀ څۀ وى چې تر هر څه راته ګران شوېته مې ژوند وې ته مې مرګ ته مې ايمان شوې لکه بوي د غوټۍ شونډو کې بېده شوېلکه پاڼه اوبو يوړلې داستان شوې ستا ښکلا ښکلا خيالونه مې ټولواک شوزه دې مينځه،ته پاچا،پاچا جانان شوې د رباب د و
ونــــــــه / دزرجان مداخېل نظم
ونــــــــه (اسماعيل ګوهر ته )ددې کلي نه لږليرېيوه ونۀ ده په لويه لار ولاړهددې ونې ډېر صفات ديددې ونې کرامات ديددې ونې احسانات ديددې ونې نعمتونه دي بې شماره ددې کلي نه لږليرېيوه ونه ده په لويه لار ولاړهددې ونې سيورې يخ دىددې ونې ميوه هم ډېره خوږۀ دهددې ونې د مېوې د برکتهزمونږ کلى په هر ځاي کې مشهوردى
هره ورځ..........رياض تسنيم
هره ورځ هره ورځ پۀدغه ﻻره راتېرېږمهره ورځ مې دغه خيال پۀزړۀکښې ګرځيخواهشونه لکه سپينې مرغابۍ ويدرڼواوبوپۀسرباندې روانېپۀ هربام ده ستادمخ سپوږمۍ ولاړهستادسترګوستوري ځائې پۀځائې پړقيږيوايم زړۀکښې مې لونګو څانګې وکړېوايم سرۀګلاب وريږي لۀاَسمانهوايم دادى تامې لاس پۀ وُږه کېښودوايم خاوروته چې وګورم سرۀزرشىوايم دادى ماکافرهم ايمان راؤړۀوايم دادى ناڅاپ
دوه سترګې ډيوې....طاهر افريدي
"دغه دوه سترګې ډيوې دي" دديوال د سر دپاسه دوه ډيوې دي چې بليږيخو رڼا يې په تيارو کښې لکه تندر وي نيولېدوختونو ،خړ ګردونه د حالاتو ستمونهزول سيلۍ او طوفانونه چپاونه کړي صلايونه د ډيوو دمرګ دپارهددې ښار واړه خدايان همڅه څه کاندي تدبيرونهسرې لمبې يې کړلې بلېسرۀ اورونه يې تازه کړلتورې شپې يې راخورې ک
درحمان بونيري نظم
دايمن په ليدويو ځل بيا د نغمو ډک ماښام ته راغلم زړه مې بيا د حُسن سيند ته ورکوزيږي تسلسل مې د وجدان بيا هواګير شو څوڅو ځله دغه کېف ما حاصل کړې خو نن دوه رنګه نشه په ما خوريږي پري رويه مې د ذهن پوړۍ سر کړې او دګلاب د اوبو پشم يې را خور کړو بله دا چې خپل احساس مې رابيدار کړو ځه چې کله هم نشه شم نو هوښيار شم
امجد شهزاد نظم
اى شريفو خلکود ساحر لدهيانوي د مشهور نظم" اے شريف لوګو" ترجمه امجد شهزاد وينه کۀ پردۍ وي کۀ دې خپله ويبيا هم د انسان د بدن وينه دهجنګ کۀ په مشرق يا په مغرب کښې ويټوله د دنيا د امن وينه ده بم په ابادۍ کۀ په سرحد لګيروح د ودانيو
