د اندیښمن ځاځی لخوا خپرې شوې لیکنې
پكتيا د تاريخ له دريڅو څخه : انديښمن ځاځى
پکتيا د تاريخ له دريڅو څخه پكتيا يوه زړه او غرنۍ سيمه ده، چې د هېواد په جنوب ختيځ كې د سپين غر يا سليمان غر جنوبي لوري ته پرته ده. د پكتيا سيمه د شمال لويديځ لوري ته د لوګر او غزني سيمو سره، د جنوب ختيځ لوري ته د خوست او پكتيكا سيمو سره او د شمال لويديځ لوري ته د ننګرهار او د كرمې له پاړه چنار سيمو سره نښتې پولې لري. د پكتيا په س
اتڼ او په پكتيا كې يې دودونه : انديښمن ځاځى
اتڼ او په پکتيا کې يې دودونه اتڼ د افغانانو يوه ډيره لرغونه او پخواني عنعنه ده او که په بل ډول ووايو اتڼ يو ملي دود دى چې د هيواد په بيلابيلو برخو کې د اتڼ دا ملي دود تر سره کيږي او په خاص ډول په هغو سيمو کې چې د افغانستان لوى قوم (پښتانه ) پکښې استوګنه لري . اتن يو پپژندل شوى دود دى او ټول پښتا نه يې د نوم په اوريدو سره په خپل ذهن کې انځورولى شي چې اتڼ څه ته وايي او د اتڼ
يوه سندربوله مې په روح كې اوسي : انديښمن ځاځى
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي ¬¬¬¬¬¬¬ يـــوه ســندربــــــولـــــه مــــې پــــه روح كــې اوسي وايــــــي لـــــه تـورو شپــــو ژونـــــدون وب
جرګه يا مرکه په پکتيا کې: انديښمن ځاځى
جرګه يا مرکه په پکتيا کې د جرګې د نوم په اوريدو سره د سړي په ذهن کې د پښتنو د درانه قوم انځورپيدا کيږي ځکه چې جرګه د پښتنو هغه دروند او لرغونى دود دى چې له سلګونو کالونو را په دې خو او که په بل ډول ووايو د پښتنو د تاريخ سره سم تاريخ لري ، چې نسل پر نسل تر دې دمه دا دروند دود د پښتنو له خوا پالل شوى او ارزښت يې په ټولنه کې ساتل شوى دى ، د جرګې پر تاريخ ا
اې د غزل شاعره: رحيمه پشتونجار
اې د غزل شاعره کله چې ما تا سره وپیژندل د هغه وخته یې تل مل راسره ما هر سهار ستا د غزل په آيېنه کې یوه ادا لیدله چې زه یم ښکلې نازولې ستاد مینې دنیا ما به لیده چې دغزل توري دې زما لیمې تخنوي زما د زړه ویدې لمبې ويښوي هغوی به هر وخت زه چیړلم ځورولم به یې ستا د غزل مطلع کې ما د غزل پای لیدلو
غزل : انديښمن ځاځى
غزل ستا له څنــــــګه ، ســتا لــــه کلي ، ســتا له ښــــــاره وتى يم لکـــه مات ستـــــورى د خـــــپل ژوند لـــه مــــــــد اره وتى يم د لټـــون په يبلو پښـــــو پـــــــــه يـــــــو غزل پســــــــې ګرځيږم يو نيمګـــــړ ى غـــوندې ســــــا
غزل : انديښمن ځاځى
غزل زه چې ستا نه شومه د چا شومه د ځان هم نه يم بدنامه شوم خو د سيال نه شوم په چا ګران هم نه يم ځواني مې داسې هم د چا غمونو لولپه کړه چې زوړ به نه يم خو هغه پخوانى ځوان هم نه يم سر مه څنډه د زنې خال دې ښکلومه ګله
پرهر څه ته وايې ؟ : انديښمن ځاځى
پرهر څه ته وايې ؟
درنه ځمه : انديښمن ځاځى
درنه ځمه لاروى يم مســـــافر يــــــــــــم درنــــــــــــه ځــــــــــــــــــــــمه قافــــــــــــــــله کې د ســــــــــــــــفر يم درنـــــــــــــــه ځــــمه د نــــــــــــامې او د شــــــــــــــــــهرت پروا مـــــــــې نه شته نه دولت پــــــــــــسې اوتر يـــــــــــم درنه ځــــــــ
د اننګو پرخه : رحيمه پشتونجار
غزل وچه چیرته مه شه د ګلاب د اننګو پرخه مسته چې شي پیغله دشباب د اننګو پرخه غر به دړې وړې شي په دنګو ، دنګو څوکو کې رنګ که د پښتون سور شي
د مينې كړنګ : انديښمن ځاځى
د مينې کړنګ نــــــادان وو چې د مــــينې لــــه کړنګه ولــــويــــدو نظرمــــــې ماتـــــې وخوړه لـــــــه جنـــګه ولـــويـــــدو ستا در کې وو ولاړ چې څنګه ستا سترګې ښکاره شوې کــــچـــکـــــول د خـــ
د سترګو لار : انديښمن ځاځى
د سترګو لار چې تر داره تلل مې زده دي تــر سنګساره تلـــــل مـــــې زده دي بيا نو يــــــاره پـــــورې رســــم او تر ياره تلــــــــــل مــــــې زده دي سندر مارې ښـــــــــــاپيرۍ چې تــــــــــرينه خپلې کــــــــړمه ډيرې د ســـــــــ
زما اوښکې سندرمارې: رحيمه پشتونجار
زما اوښکې سندرمارې چوپه خوله یې زما اوښکې فریادونه درکې نغاړي سلګۍ ډوبې دي په تاکې اسویلی درسره خاندي ډکو لپو نه دوړانګو ته د نور په څیر بهیږې پرښتو سترګو ته بورې د بلال د رنګ نما یې ته هنداره د غمیو تل په ګوتو کې ځلیږې ته دشپو بله ډیوه یې د لمب
اوښکې ، اوښکې : رحيمه پشتونجار
اوښکې ، اوښکې شپه مې کړه تیره تر سبا په چغو د سبا دم کې مې کړکۍ ته پام شو چې سپینه واوره یې د مخ په اننګو خوره ده زه عادتي د سپینې واورې په لیدو باندې خوشاله شومه یو څو څپرکي مې په ګوتوکړې د واورو جګې ما ویل چې اوس به مې تاوده اسویلي کړمه ساړه په سپینې واورې چیرته ما څو څپرکي کړه د واورې خوله ته لا مې د واورو څپار په ګوتو پروت وو چې مې د موټي خو
دا هغه مینه نه ده : رحيمه پشتونجار
دا هغه مینه نه ده دې ته زه څه ووایم ما ویل مینه به وي چې مې د خوږ زړګي په رګ کې ښوري ما ویل مینه به وي چې مې د زړه لیمو ته لکه رانجه پورې ده ما ویل مینه به وي چې یې تل ذکر د زړګي په غوڅه ژبه کوم ما ویل مین
غزل : رحيمه پشتونجار
غزل نن مې بیا خوره دغم رڼا په تورتمونو شوه مړه مې تلوسې ته په ژړا په تورتمونو شوه ګورمه ایسار مې د لیمو په قید د اوښکو پل نن رانه روانه په ادا په تورتمونو شوه بیا راته د بخت طالب دغم سیپاره وسپړه ورکه ښاپیرۍ مې د ثنا په تورتمونو شوه جو
د میرمن کلتوري- ټولنیز بهیرد یوویشتمې غونډې رپوټ :پاکیزه ارزو
پاکیزه ارزو د میرمن کلتوري- ټولنیز بهیرد یوویشتمې غونډې رپوټ میرمن کلتوري- ټولنیز بهیر پرون شنبه د ۱۳۹۱ کال د تلې د میاشتې په ۸ نیټه د ښوونې او روزنې وزارت په تالار کې غونډه وکړه. د غونډې مشره ساهره شریف، ویانده یې حوره سپیڅلې او د نیمروز ولایت د میرمن بهیر مشره آغلې شاه ګله ګلزاده اوآغلې سپرغۍ بصیر د غونډې میلمنې وې. غونډه د ورځې په یوه نیمه بجه پيل شوه او د تل په څیر یې درې برخې
د افغان وطن تجزیه ده نا ممکنه: سيد جيلاني جلان
د افغان وطن تجزیه ده نا ممکنه بیا دې څه د خرمستۍ شراب څښلې؟چې په سر کې دې مردار خیالونه ګرځيبیاد کوم کم عقلتوب طوفان رالوتی؟چې له تا یې انساني خویونه هیر کړلنه نه ته خو له ادمه تر دې دمهانسانیت نه لرې لرې پاتې شوې
د انديښمن ځاځى نوى غزل
ښه ده ډيره ښه ده چې زما په شانې وران نه يې درد نه يې فرياد نه يې ريښې ريښې ګريوان نه يې خير كه زما ژوند د يو همدم په ارمان تير شو خو خوښ شومه په دې چې ياره ته خو بې جانان نه يې
د سميرا كوچۍ ..نوى غزل
ګرمي خو شته ده ټوله ځي په يوه خوا سيورې تهمګر روان لکه ړانده دي د بلا سيورې تهراشه زما د ژوند پر پاڼه باندې وليکه داچې زه به ځمه تل دا ستا او ته زما سيورې تهوايې د دغه نور ړنا مو صورت ونه سېځي