د اندیښمن ځاځی لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل انديښمن ځاځى
غزل د درد په ګـــــوتو مــــــې پــــــه زړه کــــې پــــرهــــــــــــر وخنــــدوي
د عشق څلور لارې : انديښمن ځاځى
د عشق ځلور لارې خمار ومه خمار وم تر خماره خمار لاړم نګاره ستا له څنګه ان تر داره خمار لاړم د عشق له څلور لارې مې کړه داسې لاره غوره
غزل : انديښمن ځاځى
غزل نن چې مې غړپ د ستا د سرو شونډو له جام اخيستى د خپل ژوندون د ښکلا لور ته مې يو ګام اخيستى د خپل زړګې په ديواله به يې زوړند ساتمه
دافسوس ځای:الحاج الهام الدين قيام
دافسوس ځای چې پيران مودپردي پيرمريدان شولملايان مودپردي چڼي ،چڼيان شولاوس به څوک له چانه،چاته ګيله وکړي؟چې موخپل مشران،دبل چانوکران شولخدايه!څه بدبخت ملت،مونږافغانان يوچي پردي راغلل،په زور زمونږمشران شولدافسوس،افسوس ځای دلته دی قيامهچې مونورراجوړول،رانه خپل وران شولالحاج الهام ال
لامبوزن : رحميه پشتونجار
لامبوزن زما دتیاره ژوند په تیاره خونه کې ته وې ځلانده کرښه چې مې د سترګو په نمکین سیلاب کې و ځلیدې ما د لیمو قدم په پام ایښوده چې به په رپ کې چیرته ته رانه د اوښکو په سیلاب کې ډوب شې په دې خبره نه وم ته لامبوزن یې دعدم په غیږ ډنډونو کې مرجان لټوې ته د دې سرو مرجانو لټه کې زما داوښکو په دا سپیرو ، س
د غزل د ګل ګلپاڼه: انديښمن ځاځى
د غزل د ګل ګلپاڼه وايي شاعر د ټولنې شعور دى . شاعر هغه څوک دى چې ويده قومونه راويښوي زيار او کار ته يې هڅوي او په کار مشغولو ملتونو ته د بدلون لارې چارې ګوري نو له همدې امله ويل کيږي چې بې شاعره ټولنه بنده ټولنه ده او آزادي نه لري .د شعر په اړه ډيرې خبرې شوي دي خو دا خبره اوس جوته شوې ده چې شعر د نورو هنرونو لکه موسيقي ،مجسمه جوړول ، نڅا ، معماري ، نقاشي ، او سينما تر څنګ يو ه
پكتيا د تاريخ له دريڅو څخه : انديښمن ځاځى
پکتيا د تاريخ له دريڅو څخه پكتيا يوه زړه او غرنۍ سيمه ده، چې د هېواد په جنوب ختيځ كې د سپين غر يا سليمان غر جنوبي لوري ته پرته ده. د پكتيا سيمه د شمال لويديځ لوري ته د لوګر او غزني سيمو سره، د جنوب ختيځ لوري ته د خوست او پكتيكا سيمو سره او د شمال لويديځ لوري ته د ننګرهار او د كرمې له پاړه چنار سيمو سره نښتې پولې لري. د پكتيا په س
اتڼ او په پكتيا كې يې دودونه : انديښمن ځاځى
اتڼ او په پکتيا کې يې دودونه اتڼ د افغانانو يوه ډيره لرغونه او پخواني عنعنه ده او که په بل ډول ووايو اتڼ يو ملي دود دى چې د هيواد په بيلابيلو برخو کې د اتڼ دا ملي دود تر سره کيږي او په خاص ډول په هغو سيمو کې چې د افغانستان لوى قوم (پښتانه ) پکښې استوګنه لري . اتن يو پپژندل شوى دود دى او ټول پښتا نه يې د نوم په اوريدو سره په خپل ذهن کې انځورولى شي چې اتڼ څه ته وايي او د اتڼ
يوه سندربوله مې په روح كې اوسي : انديښمن ځاځى
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي ¬¬¬¬¬¬¬ يـــوه ســندربــــــولـــــه مــــې پــــه روح كــې اوسي وايــــــي لـــــه تـورو شپــــو ژونـــــدون وب
جرګه يا مرکه په پکتيا کې: انديښمن ځاځى
جرګه يا مرکه په پکتيا کې د جرګې د نوم په اوريدو سره د سړي په ذهن کې د پښتنو د درانه قوم انځورپيدا کيږي ځکه چې جرګه د پښتنو هغه دروند او لرغونى دود دى چې له سلګونو کالونو را په دې خو او که په بل ډول ووايو د پښتنو د تاريخ سره سم تاريخ لري ، چې نسل پر نسل تر دې دمه دا دروند دود د پښتنو له خوا پالل شوى او ارزښت يې په ټولنه کې ساتل شوى دى ، د جرګې پر تاريخ ا
اې د غزل شاعره: رحيمه پشتونجار
اې د غزل شاعره کله چې ما تا سره وپیژندل د هغه وخته یې تل مل راسره ما هر سهار ستا د غزل په آيېنه کې یوه ادا لیدله چې زه یم ښکلې نازولې ستاد مینې دنیا ما به لیده چې دغزل توري دې زما لیمې تخنوي زما د زړه ویدې لمبې ويښوي هغوی به هر وخت زه چیړلم ځورولم به یې ستا د غزل مطلع کې ما د غزل پای لیدلو
غزل : انديښمن ځاځى
غزل ستا له څنــــــګه ، ســتا لــــه کلي ، ســتا له ښــــــاره وتى يم لکـــه مات ستـــــورى د خـــــپل ژوند لـــه مــــــــد اره وتى يم د لټـــون په يبلو پښـــــو پـــــــــه يـــــــو غزل پســــــــې ګرځيږم يو نيمګـــــړ ى غـــوندې ســــــا
غزل : انديښمن ځاځى
غزل زه چې ستا نه شومه د چا شومه د ځان هم نه يم بدنامه شوم خو د سيال نه شوم په چا ګران هم نه يم ځواني مې داسې هم د چا غمونو لولپه کړه چې زوړ به نه يم خو هغه پخوانى ځوان هم نه يم سر مه څنډه د زنې خال دې ښکلومه ګله
پرهر څه ته وايې ؟ : انديښمن ځاځى
پرهر څه ته وايې ؟
درنه ځمه : انديښمن ځاځى
درنه ځمه لاروى يم مســـــافر يــــــــــــم درنــــــــــــه ځــــــــــــــــــــــمه قافــــــــــــــــله کې د ســــــــــــــــفر يم درنـــــــــــــــه ځــــمه د نــــــــــــامې او د شــــــــــــــــــهرت پروا مـــــــــې نه شته نه دولت پــــــــــــسې اوتر يـــــــــــم درنه ځــــــــ
د اننګو پرخه : رحيمه پشتونجار
غزل وچه چیرته مه شه د ګلاب د اننګو پرخه مسته چې شي پیغله دشباب د اننګو پرخه غر به دړې وړې شي په دنګو ، دنګو څوکو کې رنګ که د پښتون سور شي
د مينې كړنګ : انديښمن ځاځى
د مينې کړنګ نــــــادان وو چې د مــــينې لــــه کړنګه ولــــويــــدو نظرمــــــې ماتـــــې وخوړه لـــــــه جنـــګه ولـــويـــــدو ستا در کې وو ولاړ چې څنګه ستا سترګې ښکاره شوې کــــچـــکـــــول د خـــ
د سترګو لار : انديښمن ځاځى
د سترګو لار چې تر داره تلل مې زده دي تــر سنګساره تلـــــل مـــــې زده دي بيا نو يــــــاره پـــــورې رســــم او تر ياره تلــــــــــل مــــــې زده دي سندر مارې ښـــــــــــاپيرۍ چې تــــــــــرينه خپلې کــــــــړمه ډيرې د ســـــــــ
زما اوښکې سندرمارې: رحيمه پشتونجار
زما اوښکې سندرمارې چوپه خوله یې زما اوښکې فریادونه درکې نغاړي سلګۍ ډوبې دي په تاکې اسویلی درسره خاندي ډکو لپو نه دوړانګو ته د نور په څیر بهیږې پرښتو سترګو ته بورې د بلال د رنګ نما یې ته هنداره د غمیو تل په ګوتو کې ځلیږې ته دشپو بله ډیوه یې د لمب
اوښکې ، اوښکې : رحيمه پشتونجار
اوښکې ، اوښکې شپه مې کړه تیره تر سبا په چغو د سبا دم کې مې کړکۍ ته پام شو چې سپینه واوره یې د مخ په اننګو خوره ده زه عادتي د سپینې واورې په لیدو باندې خوشاله شومه یو څو څپرکي مې په ګوتوکړې د واورو جګې ما ویل چې اوس به مې تاوده اسویلي کړمه ساړه په سپینې واورې چیرته ما څو څپرکي کړه د واورې خوله ته لا مې د واورو څپار په ګوتو پروت وو چې مې د موټي خو
