د نصرت الهام لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل / جلال امرخېل
غزل ته چې زړه په مهينتوب خلاص کړې له غمه عشق د درد په سپېڅلتوب خلاص کړې له غمه زر پوښتنې ، بې جوابه راجواب کړې ځان د سترګو په پړسوب خلاص کړې له غمه واه مجنونه ! جوړ پيران دې زورور ول چې صحرا او لېونتوب خلاص کړې له غمه غل ، قاضي ماضي او حال دې سره ي
جلاله په خداى وابه ورې سندرې په جومات كې
غزلنه توپ نه تيارې شته او نه زغرې په جومات کېباداره بيا نو څه كوي لښكرې په جومات كېبازانو ته د غرو به يې كوم زېری وي وړینن بيا نه وې په ځالو كې كوترې په جومات كېدښمن كه دې پكار وي په انګړ كې پيدا كيږيحلوا چېرته پخيږي هلته لرې په جومات كېدا كونډې يتيمانې دا زموږ د پښتنو ديهر چېرته چې قطار وينې سوالګرې په جومات كېاې خدايه داسې وخت د وروولۍ به كله راشي؟چې يو ځاى
د فیس بوک له (پښتو ټوکې ټکالې) نه څو په زړه پورې ټوکې
د فیس بوک له (پښتو ټوکې ټکالې) نه څو په زړه پورې ټوکې په لاره يوه هلک يوه افغانۍ له ستونې تېره کړه، مور يې ډېره پرېشانه وه، که هر څه کوښښ يې وکړ، خو هيڅ يې هم ونشواى کړاى.په دې کې يو سړى په لاره تېرېده، هغه دا هلک سرښکته زوړند کړ، او له ستونې يې هغه روپۍ راوويسته.ښځې ترې مننه يوه هلک له شربت پلورونکي څخه ي
غزل / جلال امرخېل
غزل شپه ده ، ستا يادونه دي ، ګلونه دي چا وې چې غمونه دي ؟ ، ګلونه دي ستا له زلفو پرېوتل ، بې ابه شول مړاوي زمونږ زړونه ، ګلونه دي روخ د پسرليو دی زما په واک لاس کې مې لاسونه دي ، ګلونه دي رنګ د پېغلتوب دې شو پر شونډو خورغېږ په غېږ اورونه دي ،
غزل . . الهام
غزل نن چې بنده ګي د هغه زړه کې دهټوله زنده ګي د هغه زړه کې ده ځان به د یو چا پښو کې خاورې کړيدومره ملنګي د هغه زړه کې ده سوځي هغه سوځي، ځکه سره لمبهستا د اننګي د هغه زړه کې ده سیوری د ښکلا یې په څېره پر
غزل / جلال امرخېل
غزل د تنهايۍ غمونه هېر دي ، اوس مې ساعت تېر دی ښار کې د کلي خلک ډېر دي ، اوس مې ساعت تېر دی د زړه داغونه مې کوشېر دي ، اوس مې ساعت تېر دی غشي د ظلم پرې اندېر دي ، اوس مې ساعت تېر دی دوی هم اوس مينې په ملا مات کړل ، اوس يوازې نه يم اوس م
جلال امرخېل / په کابل کې
غزل دا د کومې بلا کور دی په کابل کې چې د مرګ سيوری راخور دی په کابل کې زړه مې وتی لور په لور دی په کابل کېورک زما د سترګو تور دی په کابل کې تل دې ګل مخ په غوسه سره لمبه کړی تل فطرت کرلی اور دی په کابل کې پېښور او ننګرهار دې ورنه ځار وي چې زما
غزل//سالک
غزل مصطفى سالک
دمينې په شپه كې يو څو خبري
دمينې په شپه كې يو څو خبري خوشال خليلدرې کاله مخکې، هغه وخت چې ما د مينې مجلې سره له نژدې نه هم
غزل / جلال امرخېل
غزل ډک له شک او شبهات شه ، جينۍ مړه شې زهر ، زهر دې خيالات شه ، جينۍ مړه شې ناروغي دې خدای ښه مه کړه ، ساه نيولې !د زړه درد دې نور هم زيات شه ، جينۍ مړه شې ننګرهاری غرور مې غورځي له پښو نه هلمندی چارګل دې مات شه ، جينۍ مړه شې په دروغجنه خوله دې وشه غويمنډ
د عبد الوهاب بازيد ښکلی غزل
غزل وخت وو د يارانو د بانډار ومه اوس نه يمهکلي کې دهر ښکلي په کار ومه اوس نه يمه زاڼي په سندرو هر ماښام جو پې جوپې راتلېڅه زرغون دشنوونوډک ښارومه اوس نه يمه زه چې کله سيال ومه دتورو زلفو وارمې ووڅنکه دهر چا دسترګو څارومه اوس نه يمه ما به لا پخوا د
دا ستا په سترګو کی څه اثر دی/ محمد جاوېد لوګروال
دا ستا په سترګو کی څه اثر دی چی می شی سترګو کی سترګی لاس او پښی می واړه شل شی خوځیدی تری اډو نشم
مونږ څلور واړه ياران يو / جلال امرخېل
مونږ څلور واړه ياران يو دا نظم مې خپل مشر او نوميالي شاعر شهزاده شيرين زوی ته ليکلی. د زړګي درزا دې نه اورم د خيالونو انځورګره شور او شر دې ولې ګونګ شو؟ د لفظونو جادوګره ! د پرهر پېغلې دې اوس هم ژبورې دي که نه دي ؟ او بها د چا د اوښکو ملغلرې دي که نه
غزل / نصرت الهام
غزل نور له خپل جنونه مجنون ستړی دی ژوند دی ستړی ستړی ، ژوندون ستړی دی اوس زما په سترګو کې هم خوب نه شته ستا هم څنګل ستړې ، زنګون ستړی دی نن مو خپله وينې ، او راتلونکی مو هم لکه تېر شوی پرون ستړی دی ستا په جدايۍ کې دومره ستړی يم نور راسره خپل
فلسفي سعود ته ! / جلال امرخېل
فلسفي سعود ته ! ته د ژوندون د فلسفې استازی تا د مرګونو جنازه پورته کړه د خپل سپېڅلي تخيل په قوت له ائينو نه دې پرده پورته کړه له سمندر نه دې غمي راويستي د فنکدې د رنګينۍ لپاره د زړه له وينو دې اوبه جوړې کړې د وخت د شعر مړاوې غوټۍ لپاره د ستورو کلي ته دې
بدلون
بدلوند تعليمي کال په لومړۍ ورځ ښونکې(( ميرمن تامپسون )) پنځم ټولګي ته ننوتله ،له ښه راغلاست او هرکلي وروسته له معمول سره سم زده کونکو ته وويل :(( ټولو ته په يوه سترګه ګورم ، او هيڅ توپير مو تر منځه نه کوم)) .دا رښتيا نه وو ،او د دې خبرې امکان هم نه وو، په تيره بيا د الن په نامه زده کونکي سره چې د ټولګي په لومړي کتا
نوی غزل / جلال امرخېل
غزل خال چې د وروځو په ليندې لګوي داغ به پر زړه د ائېنې لګوي سترګې په سترګو ښې پخې لګوي پر ما اثر د ميکدې لګوي د عشق پرهر مې په ماشوم زړه باندې لکه تنکۍ جينکۍ خولې لګوي اخ د لمدو زلفو له شړکه دې جار اخ په لمدو غوښو لمبې لګوي
د حميدې پکتيانۍ نوی غزل
غزل ناڅاپه مې راوګرځېدې زړه باندې ماښام ډوډۍ مې پخوله تناره باندې ماښام په زړه کې مې وه جوړه پاچايي ستا د الفت ولاړه ومه خدای ته په لمانځه باندې ماښام راځه چې ترې ولجه کړو پاچايي د رڼا ورځ
غزل / ګلستان شينواری
غزل د الهام پر کرښه زاهده ته خو په کې کـار نه لرې، هــــــــــــــــــــېڅ نه لرېپه دې نړۍ باندی اتبار نه لرې، هـــــــــــــــــــــــېڅ نه لرېچې ټوله شپه ستوري ونه شمارې شــــــــــبګېرو نه کړېچې غرونه غرونه انتظار نه لرې، هــــــــــــــــــېڅ نه لرېله ډېره درده چې ترپــــــــــــــــــــــکې نه کړې ونه ژاړېچې په ګوګل کې زړه بيمار
غزل/ جلال امرخېل
غزل د مينې سيند چې د يقين پر ژۍ ګمان ته اوړي تاوان له دغه ځايه فصل د ايمان ته اوړي خيال مې چې کله لاره ورکه کړي ستا در ته درشي په ناچارۍ کې سترګې خاماخا اسمان ته اوړي مرور غم دې زړه ته څه په ټيټو سترګو راغی لکه ماجر چې په واپس افغانستان ته اوړي
