غزل
د مينې سيند چې د يقين پر ژۍ ګمان ته اوړي
تاوان له دغه ځايه فصل د ايمان ته اوړي
خيال مې چې کله لاره ورکه کړي ستا در ته درشي
په ناچارۍ کې سترګې خاماخا اسمان ته اوړي
مرور غم دې زړه ته څه په ټيټو سترګو راغی
لکه ماجر چې په واپس افغانستان ته اوړي
ځار د پښتو له فلسفې ،چې غشی بل ته جوړ کړم
څو شېبې پس مې د کمان مخه خپل ځان ته اوړي
د سوز او ساز وجود د عشق په نري تار تړلی
ګېډۍ ،ګېډۍ څڼې په شړک ،شړک يه قربان ته اوړي
د زړه د درد اوښکو دې وېوړه د غومبورو مزه
د سرو کوترو رنګ د شنه ژمي باران ته اوړي
پښتون به بيا له فرعوني قتل عام کوم پلو ځي ؟
موسی به بيا چې د کوم مصر بيابان ته اوړي ؟
جلال امرخېل
24.03.2010
- نصرت الهام
ځواکمن !
يوه ورځ يو سنګتراش هغه څوک چې ډبرې توږي، له خپل کار نه خپه او ناراضه په داسې حال کې چې د کمترۍ احساس يې کاوه، د يو سوداګر د کور له څنګه تېرېده، په زړه کې يي وګرځېدل چې دا سوداګر څومره ځواکمن او خوښ دی، هيله يې وکړه چې کاش دی هم سوداګر وای.په يوه لحظه کې...
08.04.2010
- نصرت الهام
غزل
د الهام پر کرښه
زاهده ته خو په کې کـار نه لرې، هــــــــــــــــــــېڅ نه لرېپه دې نړۍ باندی اتبار نه لرې، هـــــــــــــــــــــــېڅ نه لرېچې ټوله شپه ستوري ونه شمارې شــــــــــبګېرو نه کړېچې غرونه غرونه انتظار نه لرې، هــــــــــــــــــېڅ نه لرېله ډېره درده چې ترپــــــــــــــــــــــکې نه کړې ونه ژاړېچې په ګوګل کې زړه بيمار...
