اندیښمن ځاځی
https://www.facebook.com/andekhman.zazai
محمد نعیم اندیښمن چې په رسنیو کې د اندیښمن ځاځي پیژندل کیږي د پکیتا ولایت د احمدخیلو ولسوالۍ اوسیدونکی دی . اندیښمن ځاځی د پښتو ژبې شاعر لیکوال او آزاد خبریال دی چې کلونه یې په رسنیو کې کار کړی دی . په پښتو ژبه یې د ژورنالیزم د برخې دوه کتابونه لیکلي او یو یې هم ژباړلی دی . څلور شعري ټولګې یې لیکلي چې یوه یې چاپ او نور يې پاتې دي. یو ناول یې هم لیکلي او د ارواح پوهنه کې یې هم ځینې کتابونه ژباړلي دي.
لا هم له خپل ځان نه پردى يمه زه
غزل
غزل زړه مــــې تنګ دی ګذاره له ما نه نه شيیاره بس دی یارانـــــه له ما نه نه شـــــي لاس مې پرېږده زه همداسې نشه ښه یمساقـــــــي ومنه توبه له مــــــا نه نه شي د پښتو پــــــــــه زولنو کـــــــــې یم تړلېورتــــــه ووایه خفه له مــــــــا نه نه شي زه په لـس روپو مـــزدور مور مې ناروغهزړه مې رپي چېرته مړه لــه ما نه نه شي خدایه ته مــــــې د زړګي خ
غزل انديښمن ځاځى
غزل د درد په ګـــــوتو مــــــې پــــــه زړه کــــې پــــرهــــــــــــر وخنــــدوي
د عشق څلور لارې : انديښمن ځاځى
د عشق ځلور لارې خمار ومه خمار وم تر خماره خمار لاړم نګاره ستا له څنګه ان تر داره خمار لاړم د عشق له څلور لارې مې کړه داسې لاره غوره
غزل : انديښمن ځاځى
غزل نن چې مې غړپ د ستا د سرو شونډو له جام اخيستى د خپل ژوندون د ښکلا لور ته مې يو ګام اخيستى د خپل زړګې په ديواله به يې زوړند ساتمه
يوه سندربوله مې په روح كې اوسي : انديښمن ځاځى
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي ¬¬¬¬¬¬¬ يـــوه ســندربــــــولـــــه مــــې پــــه روح كــې اوسي وايــــــي لـــــه تـورو شپــــو ژونـــــدون وب
غزل : انديښمن ځاځى
غزل زه چې ستا نه شومه د چا شومه د ځان هم نه يم بدنامه شوم خو د سيال نه شوم په چا ګران هم نه يم ځواني مې داسې هم د چا غمونو لولپه کړه چې زوړ به نه يم خو هغه پخوانى ځوان هم نه يم سر مه څنډه د زنې خال دې ښکلومه ګله
پرهر څه ته وايې ؟ : انديښمن ځاځى
پرهر څه ته وايې ؟
درنه ځمه : انديښمن ځاځى
درنه ځمه لاروى يم مســـــافر يــــــــــــم درنــــــــــــه ځــــــــــــــــــــــمه قافــــــــــــــــله کې د ســــــــــــــــفر يم درنـــــــــــــــه ځــــمه د نــــــــــــامې او د شــــــــــــــــــهرت پروا مـــــــــې نه شته نه دولت پــــــــــــسې اوتر يـــــــــــم درنه ځــــــــ
د مينې كړنګ : انديښمن ځاځى
د مينې کړنګ نــــــادان وو چې د مــــينې لــــه کړنګه ولــــويــــدو نظرمــــــې ماتـــــې وخوړه لـــــــه جنـــګه ولـــويـــــدو ستا در کې وو ولاړ چې څنګه ستا سترګې ښکاره شوې کــــچـــکـــــول د خـــ
د سترګو لار : انديښمن ځاځى
د سترګو لار چې تر داره تلل مې زده دي تــر سنګساره تلـــــل مـــــې زده دي بيا نو يــــــاره پـــــورې رســــم او تر ياره تلــــــــــل مــــــې زده دي سندر مارې ښـــــــــــاپيرۍ چې تــــــــــرينه خپلې کــــــــړمه ډيرې د ســـــــــ
غزل: انديښمن ځاځى
ما در ته ويل مکــړه اعتبار زړګيه ودې ليدل؟! څنګه يې در کړلو ګذار زړګيه ودې ليـــــدل ؟! ما در ته ويل چې ددې وخت جانــــان وفا نلري وي تر مطلبه پورې يار زړګيه ودې لــــيدل ؟! ما درته ويل چې د منصور رسم ته مه ګواښيږه
غزل : انديښمن ځاځى
غزل چې د ژوند د ستړې ستړې لار منزل سې دا به کله وي چې دومره زما خپل شې عجيبه دى ستا دستور د يارنې هم کله زخم راکوې کله مې مل شې زه سندره د وريتو شونډو پر سر شوم
غزل: انديښمن ځاځى
غزل د ځــار په بــدله مــې ځــار ځواب کــې نه راځي بيـــا هـــم مــــې زړه لـــتانه اجـتناب کې نه راځي دا ســتا شوخو بــاڼو مې په زړه جوړ کړي جانانه زخــمونه دومره ډير دي چـې حساب کې نه راځي څــه ټــکه مــې په خوار نصيب پريوتې نه پوهيږم ســم کــار د ثــواب وکــړم خـو ثواب کې نه راځي
د باڼو هندوان : انديښمن ځاځى
خـــــداى خو دې وســـــ
غزل: انديښمن ځاځى
د درد شاعر دې کــــړم غزل شوې زما
غزل: انديښمن ځاځى
څو نغمې دي خــــــــــــوندورې راسره دي لکه ستا د خــــــــــــــــولې خبرې راسره دي کاڼى زړه بــــــــــــه دې راخپل کړم ډبرزړيه د جـــــــــــــــادو په څير سندرې راســـــره دي چې تر دره دې درځــــم د رقيب شتون کې بس جـــــــذبې مــــــې زورورې راســره دي څو غزلې دي چې ما ســــــــره پخـــــلا دي
غزل: انديښمن ځاځى
غزل زړه مې د چا د مستو سترګــــو جنګ ته تــږى ناست دى يو نازنين بدلون يو شوخ غــــورځنګ ته تـږى ناست دى زه پــــه زاريـــــو له ســــپرليـــــو ورتـــــــــه رنګ غــــــواړمه زما ګلرنګ زمــــــــا د وينو رنګ ته تــــــــــږى ناســت دى په دې اميــــــد چې يــــــــــې يو مست ربـــــابي ونـــــــازوي يو تنده غرى د تـــــــارونو
په درد كې ورك يو : انديښمن ځاځى
په درد کې ورک يو مونږ ملګرو له ديدار پاته يو لکه د پښو خاپۍ په ژوند څخه په لار پاته يو مونږ د اوږدو زلفو په خيال کې په ځان نه شو خبر خو چې خبر شو په سولۍ پاته پا دا پاته يو د يوه جانان ، د يوې بوسې ، د يوه اقرار په تمه مونږ په سلګو کې پوره يو ژوند انتظار پاته يو اوس مو حالات چې د نغمو په مرۍ تيغ تيروي زمونږ سندرې مړې دي مونږ لک
لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه : انديښمن ځاځى
لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه د ژونــد ازغـنــــه كيــسه تـــا تـــه نـــــه كــــړم تــــــه خـــــو تنـــكــۍ يــې ته وريـښمينه څانگه زمــــا د ارمـــــان دڅـــــناره پــــــــــه ډډ كـــــې بـــــس هـــمـــــدا تـــه ښـــكارې حسينــه څانگه گلـــــــه زه څنــــــگه درتـــــــه ووايــــمــــــــــ
سپينه كعبه : انديښمن ځاځى
سپينه کعبه ما په لمن پورې ښه سم د مينې تور نيولى ځکه مې زړه د وير په اور باندې نسکور نيولى واوره ! د دهر له ستم نه درته سر ټکوم
