د ګلپاڼو اتڼ
غزل : سيد جيلاني جلان
نه هغه مست یم او نه دنګ د مینارې غوندې یماوس د وجود په اوږو بار د جنازې غوندې یمای! چې مې وژنې نو چاړې او خنجر څله راوړې؟زه خو په مازې باد ورکیږم د ایرې غوندې یم... رانه چاپیر دی د حالاتو د لمبو سمندر زه یې په منځ کې د شډلې جزیرې غوندې یمپه دومره خلکو کې هیڅ چا زړه پورې و نه نیومپه دومره خلکو کې زه څومره بې اسرې غوندې یممه مې راسپړه کنه ګرانې راته وبه ژاړېدستا جلان اوس د دردونو د کیسې غوندې یم
افغانستان :سيدجيلاني جلان
افغانستان جام د کوثر که د شهيد پر شونډو پروت و بيا همد خپل وطن د ازادۍ اوبو ارمان کې به وخدای که په دې دنيا جنت وای پيداکړی چېرتهزه په ايمان وايم چې ګران افغانستان کې به و×××چې د خدای سره غږېږم راوړه سترګې دې زما سترګو کې کېږدهچې لوړ غرونه درته لوړې ايينې شيچې د خدای سره غږېږم ته راياد شېد ا ګوناوې دي جانانه تاپسې شي×××اووم براعظم او
دوه پړکه سپوږمۍ:سيدجيلاني جلان
دوه پړکه سپوږمۍ که د جام نسکوريدو ته خوله د ګل شوېپر اوبو به زرين شرنګ د زمزمې شېبيا به ځي درپسې ټول د ګلو غرونهبيا به پېغله شنه لمن د زمانې شېد نازونو د سپرلي پر لېچو اوړهچې پر څڼو دې طبعيت شال د خندا شيزره چاودې حوصلې مو کړه راغونډېچې مين مين ماښام مو په نڅا شيکه سکروټو له خماره څکه وکړهبيا به ګورې چې لذت کې مړينه څه دهچې دې زړه د زړه په خوله کې مين خوب شيبيا به ګورې چې ژوند څه دی مينه څه ده
هغه : سيدجيلاني جلان
هغه هاغه پورې شين بخونه غونډۍ ګورې!چارچاپېره ترېنه شنې ونې ولاړېهلته پروت زما ارمان زما جنت دیبام د ميني ته د زړه ستنې ولاړېچې د سرو شنو مرغکيو سيل پرې ګرځيد خوږ لفظو اوازونو پرې اتڼ دیپستور پرې له شينکي اسمانه اوريد قدرت د رحمتونو پرې اتڼ دیهغه شنه جنډه چې رپي نري باد تهپرې ليکلې مې سپېڅلې کليمه دهها زما د خوږې مينې سر چينه دهد ژوندون د تصويرونو اينه دههغه دوې شن
جهانونه مزلونه :سيد جيلاني جلان
جهانونه مزلونه د قتلونو غبارونه ترې چا پير دي د جذبو په اتڼونو خنجر ګډ دى چې دميني سرې پټۍ وې پرې تړلې اوس پر هغو ارمانونو خنجر ګډ دى
ګل پاڼې : سيد جيلاني جلان
د ګل پاڼې نن يو ګل څېړمه ملګرو دار نګې ګل بلا ګلپاڼې لرييوه ګلپاڼه نورانيسپوږمۍ ده د دې ګلپاڼې په سر تورې كرښېيو سندريزه غوندې رنګ لرينغمه نغمه ده دوې ګلپاڼې يې دوزخ زېږويدوې ګلپاڼې يې جنت زېږوياو دوې ګلپاڼې يې كوثر زېږويبله ګلپاڼه د ښايست غونډه كۍبله ګلپاڼه يې ملكه د ژوند هم يوه بله ګرد كۍ ګلپاڼه چې پر ټټر یې يو وړانګين تپى دىخوا ته يې دوې ګلپاڼې نو
وريته غنم:سيدجيلاني جلان
وريته غنم سلام سلام په ډېره مينه سلامد نوي کال دې مبارک شه ګلېد پسرلي په شان ته شين ټيکرى دېپه ګلورينو وړانګو ډک شه ګلېزه چې سحر له خوبه پاڅيد مه ما د لمانځه نه پس ياسين ولوستهتا ته مې ډېرې دعاګانې وکړېخوږو خوږو هيلو امين ولوستهسږ کال خو کال په جم او جوش کې راغیڅنګه دي ستا د طبعيت ګلدرې؟ژوند به دمينې ساز کې و نڅوي ؟
بغاوت: سيد جيلاني جلان
بغاوت مينه زرينه وړانـګه بـولم دفـطرت دكـالـهزه پـه ښكـلامين مـدام ښكلاتـه ژوندتېرومكـه څوك مې تورداغ لګوي پرلمن باك يې نشتهدانـسانـيـت دفلـسفې رڼـاتـه ژونـدتېرومنـورمـې جـذبې دغـلامۍ وختونه نه قبلوينـوردبـې ځـايـه حوصلولړۍ شلوم زمانې!دخاموشۍ دپـردوشاته اوښـكې نـه تـويـومنـورپـه خندا خندا ضميرپـه چاړو وړم زمانې!دبـې ګنـاه مـلالـوسترګـو پسرليز رنګونـهنـورد دردونـو پـه خيرنـو پـاڼو نـه ليكمـهدچـادمينې ترشاه پـاك
په اوبو کې رانجه :سيد جيلاني جلان
په اوبو کې رانجه ته خو شاعره د طبعيت شاعرهته له خپل ځانه ناخبره ولې؟لکه رڼه هيندارهد مخ پر پاڼو دې سندرې قدرتي کښلې لکه لونګ وي په نکريزو لاندهد يوې خوږې شاعرۍ بوی دې له ځوانۍ الوزيای ! د طبعيت شاعرې !ته د ښايست لباس کې ځانګړی سبک لرېکه خپه کېږې نه يو خواست کومهد ځان په ګټه نه د ستا په ګټه راشه کتاب د دې سندرو چاپ کړهګرانې پوهېږې کنه ؟د ا شاعري خو د شاعر نه د عوام حق دیکنجوسي مه کوه ح
دلمر جامې : سيد جيلاني جلان
دلمر جامې عجيب قاتل دىعجيب هنر كويدلمر جامې واغونديرا نه چاپېر تاوېږيد ژوند ځوانۍ نه مېدمينې سيوريپه رڼا ماتويسيدجيلاني جلان يادونه : دغه ازاد شعر د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى
ګيله :سيدجيلاني جلان
ګيله زما د شړۍ زما د شملې په سرکې سره ګلابهزما په مينه کې روان څپه څپه ګلابهما د هيندارو په اوبو کې ستا نظر بلوهما د سندرو په خوږو شرابو ډېر لمانځلېما دې ښکالو ته بدرګه له ترنمه راوړهما دهنر د خورو څڼو رنګ کې هم پېيلېد يو خواږه احساس پر ژبه لکه نوم دجانان په خدای چې ګرانه ما خو ته کرلې ته کرلېد پښتني عادت له مخې مې غېږ پرانستله ما د نښترو او د غرونو شاعر وبللېڅنګه دې مخ د مرور سپرلي په
سید جیلانی جلان : په اوبو کې رانجه
په اوبو کې رانجه ته خو شاعره د طبعيت شاعرهته له خپل ځانه ناخبره ولې؟لکه رڼه هيندارهد مخ پر پاڼو دې سندرې قدرتي کښلې لکه لونګ وي په نکريزو لاندهد يوې خوږې شاعرۍ بوی دې له ځوانۍ الوزيای ! د طبعيت شاعرې !ته د ښايست لباس کې ځانګړی سبک لرېکه خپه کېږې نه يو خواست کومهد ځان په ګټه نه د ستا په ګټه راشه کتاب د دې سندرو چاپ کړهګرانې پوهېږې کنه ؟د ا شاعري خو د شاعر نه د عوام حق دیکنجوسي مه کوه حق
غزل:سيد جيلاني جلان
غزللمر به له ګریوان نیسم د پښو پوړۍ به غر کړمهګورې به چې څنګه لاس په لوړو باندې بر کړمههله دې زه ومرم چې ټیکری مې د خوږې پښتو بس چې د ستورو زمانو ته ورپسر کړمهوخته! د هنر په تماشو کې به مې وستایېيار چې ګوړه ګوړه کړم او زه ځان مرور کړمههله به یې زړه ته زور د میني لاره وموميزیړ زيړ اننګي چې یې پر شونډو بختورکړهو جلانه ! ډیرې جنکۍ به لیونۍ کړمهزه چې شړې واغوندم اتڼ ته مټې
زرينې شګې : سيد جيلاني جلان
زرينې شګېلکه انار چې ناوې وار کړي په ديوال مات شيداسې مې ستا د بڼو سيوري لاندې خيال مات شيد سپيدو ستوري د ابجدو په زور خولې په خولې کړمچې ستا د نوم تر کلي راشم رانه فال مات شيپام کوه ډېرډېر د حيا پر سپېڅلتوب چېرې نهپېغلې هيندارې نه تصوير ستا دجمال مات شيلکه د غرو پر سر چې باد کې باراني څپې ويکله دې داسې په درنو څڼو کې شال مات شيبيا به د اوو
پښتو : سيدجيلاني جلان
پښتو ټول بدن د غوښې خو د زړه غوښه خو غوښه ده ژبې خو دي ډېرې خو پښتو مې ډېره خوښه ده دې ته سور غرور هم ګونډه ماتی شي سجدې کوي دا د پسرلي شړۍ د لمر پر اوږو خښه ده وخت څومره ساده دی چې ټپې مو په رسۍ تړي چا پر شګو رېګو د درياب نيولې مخه ده ماترې د زړګي جنت جنت کابل جوغدي راوړو دا بره کوڅه خو راوتلې له دوزخه ده هوډ دې د قاتلې تندې مات شو چې حلال دې کړم څنګه ده جانانه ا
غــــــزل : سيد جيلاني جلان
غــــــزل څومره په نازدزړوپربام ځې چې راونه غورځې جينۍ! كمكۍ يې په سترګام ځې چې راونه غورځې مخ په مړوند كله پټېږي په دې ښه پوهيږم ته خپل مين ته په سلام ځې چې راونه غورځې دځوانۍ نوى اور دې زړه دلمس په شګوولي كه داوموشيدوترجام ځې چې راونه غورځې نن دزيارت نغرى بياغواړي دنذر ډوډۍ ته دجمعې په شپه مدام ځې چې راونه غورځې ها ليونى جلان په مينې پسې ځان مړكوي هلته به ته ډېره پر ب
غزل : سيد جيلاني جلان
غزل درد مې د فن جامې اغوستي غزل خوان دى اوس مې زړه ديوه حسن ترجمان دى ټول بدن يې دستم د كفر كور شو يو ليمو كې يې نظر ناست مسلمان دى په خوږو پستو كيسو كې زمونږ مرګ دى اخ د سرو غشو باران زمونږ درمان
په دې زه هم نه پوهيږم ؟: سيد جيلاني جلان
په دې زه هم نه پوهيږم ؟ څه د سرو سلګيو وخت دی چې ترکېږمه وريتېږم د لوګي سکنی ورور شوم د لمبو په سر ګډېږم ته مې هم په صبرلمانځې زه هم صبر صبرغواړم دا چې نه درنه صبرېږم په دې زه هم نه پوهېږم ؟ په شيبه شيبه قاتل يې پېژنم دې پېژنې ځان ته مې وژنې زه ځان وژنم خو دا ولې نه مړکېږم؟ دا مې لويه سرمايه ده د دردونو د ژوندون د خپل مات ارمان په پښوکې اوده کېږم بيدارېږم دا با
ګرانې اروښادې مورجانې ته! سيد جيلاني جلان
ګرانې اروښادې مورجانې ته!هغه هاغه پورې شين بخونه غونډۍ ګورې!چارچاپېره ترېنه شنې ونې ولاړېهلته پروت زما ارمان زما جنت دیبام د ميني ته د زړه ستنې ولاړېچې د سرو شنو مرغکيو سيل پرې ګرځيد خوږ لفظو اوازونو پرې اتڼ دیپستور پرې له شينکي اسمانه اوريد قدرت د رحمتونو پرې اتڼ دیهغه شنه جنډه چې رپي نري باد تهپرې ليکلې مې سپېڅلې کليمه دهها زما د خوږې مينې سر چينه ده
تورې ګوتې : سيد جيلاني جلان
تورې ګوتې ځان ساته ګل څانګې د تور وخت د اور لمبه دې خوريګرځي هره لار باندې د وږي نظر غله دې خوريلا دتوروږميو تورې ګوتې دلته ويښې ديورو راځه سحره هسې نه چې رانه وه دې خوريپام دې دى مغروره خپل
هله پيڅه كې مې نيسه: سيد جيلاني جلان
هله پيڅه كې مې نيسه څڼې لويشه اوبه راکړه د قاتلې تندې شور شومته د شنو د ښتو سپرلی شوې زه د وچو غنو اور شومشوخ نظر دې ګل پلوې د وريتې مينې نشان کړمښايي اوس پاک مسلمان شوم ښايي رګ رګ كې دې خورشومهله پيڅه کې مې نيسه چې تويېږمه جانانه!د شلېدلې ايينې غوندې د پرې وړان
د سيد جيلاني جلان په زړه پورې غزل
غزل د پخي شپي خواږه خوب غوندې جانانه وخ در ځار د مينتوب غوندې جانانه چا ڼوي مي خيال په تا پسې توركاڼي د شړي د ساده توب غوندې جانانه د لمبه لمبه زړګي دي را نه غواړي د اوبو د مهينتوب غوندي جانانه
وړانګين مړوند: سيد جيلاني جلان
وړانګين مړوند پر دښته د اميد مو كوږ كړنګ را ولويدو دامن په پسته لمن كې جنګ راولويدو د خولې د هر پوكي نه يې خنجر د اجل ځغليد كور انګړ ته دا رنګې بدرنګ را ولويدو د لمر زرينې پيغلې له وړانګين مړوند نه اوس اوسپه څلي د ايرو يو بنګړى شرنګ را ولويدو
دكږو څڼو پستې پښې : سيد جيلاني جلان
دكږو څڼو پستې پښې مين احساس شوم د نغمو پښو ته په رمز غږېږمته وا د ژوند د ګلكڅو په پښو ته په رمز غږېږمخود به غرور خولې لګوي ستا د ښايست پر شونډو ستا د كږو څ
درمات شوى يم : سيد جيلاني جلان
در مات شوى يم كله چې زه دعشق په ذات شوى يم له هغې ورځې نه ميرات شوى يم دهر ارمان له جنازې نه چاپېر هروختې وېش په څېر د سقات شوى يم اوس دې د سترګو سيپارو كې اوسم د ليونۍ مينې ايات شوى يم راشه چې غبرګ زړونه كړو غاړه غړۍګرا
