غزل
درد مې د فن جامې اغوستي غزل خوان دى
اوس مې زړه ديوه حسن ترجمان دى
ټول بدن يې دستم د كفر كور شو
يو ليمو كې يې نظر ناست مسلمان دى
په خوږو پستو كيسو كې زمونږ مرګ دى
اخ د سرو غشو باران زمونږ درمان دى
ديو چا مرګ كلى دارنګې خاموش كړ
ته به وايې چې يو چولى بيابان دى
لټوم دې د ګوتكيو په كوتو كې
ستا لاسو كې پرون ورك را نه ګريوان دى
اوسوو يې د زړه غټ منځ كې جلانه
وا جانان پر موږه ګران لكه ايمان دى
سيدجيلاني جلان
يادونه :- دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى
18.07.2010
- اريوب
غزل
زه هــــــم مئينه يمـــــــــــــــهپه زړه غمجنــه يمـــــــــــــهدکاينات ښـــــــــــــــکلا يمدګلـــــــــــــــــــو ونه يمـــــــهزه دې له اوښکوجـــارشمزه دې لمنـــــــــــه يمـــــــــــهستادڅنــــګل دپاســــــــــه...
20.07.2010
- اريوب
استاد اسدالله غضنفر د جلان جادوګر هنر د جيلاني جلان (د ګلپاڼو اتڼ ) مې په اول ځل د تېر ژمي په يوه بې برقه شپه كې ولوست او دويم ځل مې تېره شپه ( د ۱۳۸۷ كال د اسد نهمه) وكوت. زما عادت دى چې د لوست په وخت په كتاب باندې خپلې تبصرې هم د پاڼو په څنډو كې ليكم. زما په دواړو تبصرو كې فرق دى. لكه دوو بېلو كسانو چې تبصرې كړې وي. د دې كتاب ځينو بيتونو مې تېرژمي توجه جلب نه كړه خو دا وار يې خوند راكړ او بلعكس. داسې ځكه كېږي چې د هنر اندازه كول د كيفيت اندازه كول دي او كيفي...
