شعرونه
سميع الله تړون
له قهره غلى مي جانان شي کليــــــمه ووايي لکه هندوچي مسلمان شي کليــــــــــمه ووايي زمونږدکلي ملا ټوله شپه سري شونډي څټي سبايي وخت چي د اذان شي کلـــيمه ووايي
سميع الله تړون
څوبې ننګه راشي رانه ننګ په قباله واخــــــــلي غيږي نه دښکلي رباب ترنګ په قباله واخـــــلي خداى که رحم وکړي څه ناشناخلک راولـــــيږي ښکلي راته پريږدي اوبدرنګ په قباله واخـــــلي ماته مي شپيلۍ کړي راله راکړي دټوپک ګولـۍ پيغلونه دشنوبنګړيوشرنګ په قباله واخلـــــــــي خدايه دسرونوسوداګرخودلته ښه ډيــــــــ
پرهرزړه!
پرهرزړه! قسم په خداي ډيرژړيــــــــــــدلى يمه پاس له ګړنګه رالوې
غزل (ولوله لالهاند)
دا چـې مـانـه ، نـه هـېـرېـږې خـــو ســـتـا هـــېـره ده قـــوينــو زمـــا مـــيـنـه جــــانــانــه تـــر تـــا ډېـــره ده قـــوي خـامـخـا بـه نـو چـاودېـږي يـو مـې زړه خـپـلـه ضـعـيـف دىبـلـــه مـــيـنـه شــــا او خــــوا تـرېـــنـه چــــاپـېـــره ده قـــوي فکـر نه کـړم که ترې خـلاص شې زمـونږ خـوږه مـازيګـرهد مــاښـــام تــوره شـــيـشـکــه بـيــخــي ډېــره ده قـــوي چ
غزل( ارشاد رغاند)
وايي په بدومې پېرزو نه يې،خوڅه وکړمه؟ پښتنې پېغلې ته يې مور پېکي کې ګوتې وهي څوک په اخته يارانې کبر کوي،پاى يې غواړي څوک په ژړا د يو انځور پېکي کې ګوتې وهي
غزل (اجمل اند)
له سپينو ورېځو څاڅكي څاڅكي وريدلو باران د بوډۍ ټال كې لكه ستورى ځنګيدلو باران خدايه د دې تورو ټوپكو غاړې ژر وچې كړې چې مو د چم پر مازديګر وكړو د ګلو باران بيګا آسمان هم د سپين غره پر ښكلا ډير وژړل لكه پټۍ پر ماتو څانګو غوړيدلو باران هغه دى بيا شوې وريځې پورته له (( بزرګې څوكې )) د كلي خلكو خو دا ډير وخت يادولو باران د نازولي ياد وږمې مې داسې غيږ كې واخلي
غزل ( عبدالجبار څپاند)
ځه كنه غصه شه چې دې وګورم لږه غوندې سره شه چې دې وګورم
غزل ( قادرشاه )
حوره يې خو رنګ د جانان نه لرې سپينه يې ښايست په ايمان نه لرې څه به سر او تال زړونو ته واچوې ته خو يو زره ياقربان نه لرې ولې د ځان
زمامرمرجانانه ( لېمه لغمانلوريزال )
زما سهيل زما سحر جانانه زما ساقي زماساغر جانانه چى ستر څښتن دى پرې سوګند ياد
د ولايت خان ځدراڼ يو ښکلی غزل
شپې په غېږ کې سپوږمۍ راوړه پسې ستوري هم را ټول شولپه خندا ورته د ځمکې ســره ګــــــــــــــلونه د غـــــاټول شولد لیلــــــــــــــــــي او مجنـــــــون ســــــتورو د واده تبیا نیولهڅنـــې ســـــتوري په ګډا ول څنــې ـ څنــې ســـــندربول شولنه آســـمان بې ستورو ژوند کړي او نه ځمکه بــــې وګــــړودواړه یو بــل ته دي ورته ،دواړه یو بـل ته مقــــبول شــــولللمــــې شنــــې دي ،باران اوري ګ
جانانه (امانت خان ساپی)
دا چې کړېږم داسې تابه کړوم جانانه زه دې رسوا کړم تابه هم رسواکوم جانانه مخ دې کتاب شونډې ګلاب زړه دې وفا نه لريدې ټول جهان ته به ستا راز افشا کوم جانانهنفرت دې دومره راښکاره کړو هغه مينه څه شوهد ځار قربان ژوند پسې تابه ړندوم جانانه
څــــــــــــه اثر (احمدجاويد منګل )
ستـــــــــــا دووسترګــــــــــــــواثردی بل اثر وي څــــــــــــه اثراشنـــــــــــــاپه سپېلنــــــــــــــــــــودبدنظــــــــــــــــــــروي څه اثرستاغم دسالنــــــــــــــګ واوره ستـــــاتصويردژمي لمردیپــه واوره دسالنـــــــــــــــــــګ د ژمي لمر وي څـــــــــــــــــــه اثررقيب لکه ســـــــــــــــــــاحرســــــــــــــــــحرمنترې دې لا واييموسی په امســ
غزل ( پيرمحمد كاروان )
سترګې دې پرېږده چې شیندي ګلونهډېر مې یادیږي دا ژوندي ګلونهستا د کږو بڼو په شپول کې را ګیرلکه اغزیو کښې قیدي ګلونهزه د جانان د در په کاڼو مینپرېږدئ چې ښکل کړم په تندي ګلونهپه تورو څڼو کښې یې ډېر لګوهشته مې د زړه په مات کودي ګلونهکاروانه زه ورته حیران پاتې یمچې دا د چا د غزل دي ګلونه
غزل انتظار
[هریوا پښتوادبي نيټ] مينه انتظار داخویوازي مي بنګړي اونتکۍ ستا سره ده داسي خونه ده چي دا ټوله نړۍ ستاسره ده ګرانه احتیاط چي په باوریې درسه ماته نه کړي دمحبت دځنځیرونوکړۍ ستاسره ده زمادکور خلګ ظالمان دي چي دوکه درنه کړي هغه خوزه یم چي مي ساه اومرۍ ستاسره ده خوښه دي خپله ده په کوم مرګ مي ځواني رژوې ګرمي لمبې دي واک کي سته اوس
غزل تنها
[هریوا پښتوادبي نيټ] تنها په لېمو کي مي طوفان ویده ویده دی دزړه تل کي مي ارمان ويده ويده دی فکرذکر مي دیار دښکلوسترګو تصور کي مي جانان ويده ویده دی په ښکاره که مي دیدن درسره نسته خوب کي راسه بیا جهان ویده ویده دی [دسپيني ادې ادبي اوکلتوري ټولنه]
غزل ستوری
[هریوا پښتوادبي نيټ] عبدالله ستوری کندهار زه چي ستایمه جانان په ترنم کي زمادستړي ژوند ارمان په ترنم کي دنړۍ خوږې سندري ترې قبان سه چي موذن کوي اذان په ترنم کي غوټۍ غېږ ورته په مینه مینه ورکړي راوریږي چي باران په ترنم کي فرښتې یې وقدم ته ږدي وزرونه
بشارت غزل
[هریوا پښتوادبي نيټ] بشارت دازري چي هرسهارڅرګندوي لمر دژوندون زېری دځان سره راوړي لمر په دې تورلباس کي خوښ دغه مجرم ته دسباپرتخت به حتماوي قاضي لمر دتیارې په لړمانه چي نېزې سرې کړي راپیدابه سي يوڅوک لکه غازي لمر په لمن دکايناتوکي چي ا
فاني
[هريوابښتوادبي نيټ] احمدفاني کندهار يار شرميږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي کښته لويږي لکه څاڅکي اوښکي دغمونو په بازارکي امېلونه پیداکيږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي ستادحسن په وړانګوکي لکه واوري زړه ننيږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي یوڅوزړونه سرپرسردي
غريبیار ملنګ غزل
هریوا پښتوادبي نیټ]] غريبیار ملنګ په تنهايي کي ماته خوب نه راځي \ستا جدایي کي ماته خوب نه راځي سترګي دي پټي که زه هم ويدېږم په رڼایي کي ماته خوب نه راځي ته هم ځواني په شوګيروتېروې که په پسرلي کي ماته خوب نه راځي لکه شبنم دګل په غېږپرېوزم په باچهي کي ماته خوب نه راځي
غزل دروېش
هریوا پښتوادبي نیټ]] دروېش درانی څالاک دښمن یې ننداره له لري لري کوي دوی په خپل منځ کي يوپربل بل باندي لښکري کوي مه وایه داچي له الوته سره سم به کارسي داځل مېږیان نه دي دمار بچي وزري کوي مولا دي خیر کړي چي لښکرمو روانيږي جنګ ته ترتوره مخکي هرسپاهي طلب دزغري کوي داسپېره کاڼي چي نه خوله لري نه ژب
احمدشابابا
هریوا پښتوادبي نیټ احمدشاه بابا ستا دعشق له وينو ډک سوه ځيګرونه ستاپه لاره کي بایلي زلمي سرونه که هرڅومي ددنیا ملکو نه ډېرسي زمابه هېرنسي داستاښکلي باغونه دډهلي تخت هېرومه جي رایادسي زمادښکلي پښتون خوا دغروسرونه
تعت شريف محمدي
[هریوا پښتوادبي نيټ] نعت شریف څومره ښکلی قدردان یې محمده دجهان پر خلګو ګران یې محمده هر طبيب داسي علاج کولای نه سي ته زما دزړه درمان یې محمده درودسلام محمدي در باندي وایم همېشه په هر زمان یې محمده [دسپيني ادې کلتوري ادبي ټولنه]
غزل جهاني
[هریوا پښتوادبي نيټ] جهاني ستا خیالونه مي جانانه رایاديږي کله کله تېره غشي دیادونوراوریږي کله کله نه پرهاردهېرېدودی نه مي رنځ دجوړېدودی ترزړګي مي زخمي ويني را څڅیږي کله کله زمادعمر ترخزانه نصیب اوښکي تویولې ترمزاره به مي شمعي رارسیږي کله کله له مطرب سر
غزل ستوری
[هریوا پښتوادبي نيټ] عبدالله ستوری مومنه ستاڅخه ددنګي غاړي هار غواړي دروژې میاشت دعبادت ښکلی سنګارغواړي دایاتونو ګل ګلاب خدای پکښ وکرله اوبه دذکر ،ددرودونو ،استغفار غواړي دعزازيل سرکښي سترګي کړې په خاورو توري درحمت پې غله ده ذلیله سپی اغیار غوړي په یار
غزل فاني
[هریوا پښتوادبي نيټ] احمد فاني ناپاکه زړونه هيڅ احساس نه لري پیکه هنداره انعکاس نه لري زموږ دکلي ملک دومره دی لټ جنګ ته په دې نه ځي چي آس نه لري په هغه ملک کي څوک جګړه څه کوي په خزانو کي چي الماس نه لري دا نا پوهان هم کله کله ښه وي دق
